အလြမ္း

[ပံုေလးကုိ ဒီက andrewsullivan.theatlantic.com ယူထားပါတယ္]

လြမ္းတယ္ကြယ္ …

တိမ္ျပာရီရီ နဲ႔ ညေနဆီေရာက္ရင္လည္း
လြမ္းတယ္ ….

ေလေျပငယ္ေဆာ႔ျမဴး တသုန္သုန္ျဖဴးတိုင္းလည္း
လြမ္းတယ္ ….

ၿပိဳမလို ညိဳတလွည္႔နဲ႔ တိမ္ေတြြညိႈ႔ဆိုင္း မိႈင္းလာရင္လည္း
လြမ္းတယ္ ….

ရြက္ေျခာက္ငယ္ေတြ ေလေျပနဲ႔တြဲကတာျမင္ရင္လည္း
လြမ္းတယ္ …

သည္းတခ်ိဳ႔ ဖြဲတခ်ိဳ႔ မုိးစက္ငယ္ေတြ ခုန္ေပါက္ေဆာ႔ကစားတာျမင္လည္း
လြမ္းတယ္ …

ကမ္းစပ္ကုိ ခိုးနမ္းသြားတဲ႔ လိႈင္းေခါင္းျဖဴေတြကုိၾကည္႔ရင္းလည္း
လြမ္းတယ္ ….

လေလးေရးေရး မေကြးတေကြးကုိ ၾကည္႔ရင္းလည္း
လြမ္းတယ္ …..

သူတစ္လူ ငါတစ္မင္းနဲ႔ ေတာက္ပေနတဲ႔ ၾကယ္စင္အစင္းစင္းကုိ ၾကည္႔ရင္းလည္း
လြမ္းတယ္ ……

လိႈင္းခတ္သံကုိ တိတ္တခိုးနားဆင္ရင္းလည္း
လြမ္းတယ္ …

လြမ္းတယ္ကြယ္ … .ငါ မင္းကုိ အရမ္းလြမ္းတယ္ …

ကလပ္မွာကၾကသတဲ႔ ....

ခုတေလာအခ်ိန္အားေလးနည္းနည္းရရင္ ျမန္မာဗြီဒီယိုကားေလးေတြၾကည္႔ျဖစ္တယ္ …
ေနာက္ၿပီး ရုပ္ရွင္ေတြ၊ ဗီြဒီယိုေတြက ေခတ္ရဲ႔အရိပ္ကုိတကယ္ပဲထင္ဟပ္ေစသလားဆိုတာ လည္းကြ်န္မေတြးမိတယ္ .… တကယ္လို႔ ထင္ဟပ္ေစတယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ကြ်န္မစိတ္ထဲမွာ အနည္းငယ္ေတာ႔ ဘ၀င္မက်ခ်င္သလိုလိုပါပဲ …

ခုတေလာၾကည္႔မိတဲ႔ကားေလးေတြထဲမွာ “Club” သြားမယ္ဆိုတဲ႔ စကားကုိ ခဏခဏေျပာၾကတယ္ …. ကလပ္မွာ ကတဲ႔အခန္းေတြေတာ္ေတာ္ေလးပါၾကတယ္ … ခ်မ္းသာတဲ႔ အသိုင္းအ၀ုိငး္ကလူငယ္ေတြတင္လားဆိုေတာ႔လည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး ….. သာမန္၀န္ထမ္းအေနနဲ႔သရုပ္ေဆာင္သူေတြကလဲ ကလပ္သြားမယ္ … ကမယ္ .. .အေၾကာေတြေလ်ာ႔မယ္တဲ႔ …. တကယ္ပဲ ျမန္မာျပည္ကလူငယ္ေလးေတြ အဲ႔လိုျဖစ္ေနၾကသလားကြ်န္မသိခ်င္လာတယ္ … အဓိကကေတာ႔ မိန္းကေလးေတြပါ … ေခတ္ေနာက္က်က်န္ေနတယ္လို႔ေျပာရမလား၊ အျမင္က်ဥ္းတယ္လို႔ပဲဆိုရမလားပဲ ဒီကလပ္သြားတယ္ဆိုတဲ႔ကိစၥကုိ မိန္းကေလးေတြအတြက္ သေဘာမက်တာေတာ႔အမွန္ပဲ …. သြားဖူးလို႔လားလို႔ ေမးရင္ ကြ်န္မတစ္ခါမွမသြားဖူးပါဘူး …. အျမင္နဲ႔တင္ စိတ္ကသိကေအာင္႔ႏိုင္လြန္းလို႔လို႔ပဲေျဖရမယ္ထင္ပါတယ္ …. မသြားဖူးပဲနဲ႔လာေျပာေနတယ္လို႔ဆိုရင္လဲ ကလပ္ကုိမိန္းကေလးေတြသြားျခင္းရဲ႔ ေကာင္းက်ိဳးေလးေတြေတာ႔ သိခ်င္ပါတယ္ … ကြ်န္မကဆိုးက်ိဳးေတြပဲျမင္ေနလို႔ပါ …. ကြ်န္မအသိေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကုိ ကရေတာ႔ဘယ္လိုေနလဲ … ဘာျဖစ္လို႔သြားတာလဲလို႔ ေမးၾကည္႔ဖူးပါတယ္ … သူကေျပာတယ္ စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္ ခုန္ေပါက္ကရေတာ႔ စိတ္ေတြေပါ႔ပါးသြားတယ္တဲ႔ …. မုိက္မုိက္ေလးေတြလဲေတြ႔ရတယ္တဲ႔ … ေယာက္်ားေလးေတြအတြက္ေတာ႔ မဆိုးလွဘူးေပါ႔ …. ေဆးခ်၊ ဖဲရိုက္၊ အေပ်ာ္အပါးလိုက္ေနတာထက္စာရင္ေတာ္ေသးတယ္လို႔ေျပာလို႔ရပါေသးတယ္ …

ဒီေန႔ညၾကည္႔မိတဲ႔ကားမွာကရင္းနဲ႔ျပသနာတက္ၾကပါတယ္ …. ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ကတဲ႔ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္က ကေနတဲ႔မိန္းကေလးကို တင္ပါးကုိင္လိုက္လို႔တဲ႔ ….
ေကာင္မေလးေတြက နင္ဘာလုပ္တာလဲဆိုေတာ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဘာလုပ္လို႔လဲတဲ႔ …. ဒီမွာ ေကာင္မေလးေတြကေဒါပြၿပီး နင္ငါ႔ရဲ႔-င္(ဒီလိုစကားလံုးမ်ိဳးကုိလဲ ဆင္ဆာကခြင္႔ျပဳပါတယ္) ကုိ ကိုင္လိုက္တယ္ေလဆိုေတာ႔ … ေကာင္ေလးေျဖပံုက ေကာင္မေလးကဖ်ားေယာင္းလို႔ ကုိင္လိုက္သတဲ႔ေလ …. ကြ်န္မစိတ္ထဲအေတြးေတြထပ္၀င္လာျပန္တယ္ … ကေနတဲ႔ထဲမွာ လူေကာင္းေတြရွိႏိုင္သလို၊ အခြင္႔ေရးသမားေတြလဲရွိႏုိင္ပါတယ္ … ဒီလိုကိစၥေတြမျဖစ္ဘူးလို႔ ဘယ္သူမွအတပ္မေျပာႏိုင္ဘူးေလ။ ျဖစ္လာခဲ႔ရင္လည္း ဒီေလာက္ ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနၿပီး မွိတ္တလွည္႔ လက္တလီမီးေရာင္ထဲ၀င္ကေတာ႔ အကုိင္ခံရတာနည္းသလားလို႔ ေျပာရမလိုျဖစ္ေနၿပီ ….
ကြ်န္မတို႔ေတြ ကားက်ပ္က်ပ္ကုိ လူခ်င္းထပ္စီးေနရတာေတာင္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ အိတ္ေတြ ထမင္းဗူးေတြနဲ႔ကာၿပီး မတတ္သာလို႔သာ စီးၾကရတာပါ …. ခုေတာ႔ အထိ အကုိင္ခံခ်င္လုိ႔လူၾကားထဲ၀င္တိုးၾကသလားလို႔ေတြးရမလိုျဖစ္ေနၿပီ ……

ခုတေလာ

Management တဲ႔ …. သေဘာက်ခ်င္စရာ၊ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ႔ ဒီစကားလံုးကုိ ကြ်န္မသိပ္သေဘာမက်ခ်င္ေတာ႔ဘူး …. တကယ္ေတာ႔ Management ဆိုတာအလုပ္တစ္ခုေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္နဲ႔ ၿပီးေျမာက္ေစဖို႔ Process တစ္ခုပဲျဖစ္သင္႔ပါတယ္ … ေရဗူးေပါက္တာမလုိခ်င္ဘူး ေရပါတာပဲလိုခ်င္တယ္ဆိုတဲ႔ အမိန္႔တစ္ခုလိုမ်ိဳးေတာ႔မျဖစ္သင္႔ပါဘူးေလ ….

ကြ်န္မတို႔အလုပ္က Management ဆိုသူေတြရဲ႔ ေကာင္းကြက္ေလးေတြသိသေလာက္ခ်ေရးၾကည္႔ခ်င္သားလား ….
ကြ်န္မရဲ႔အထက္လူႀကီးကေျပာတယ္ “ငါ ဘာ အယ္ရာမွ မလိုခ်င္ဘူး” တဲ႔ … မသိရင္ ကြ်န္မကပဲ အယ္ရာေတြကုိ ခ်စ္လြန္း၊ျမတ္ႏိုးလြန္းလို႔ လုပ္ယူေနသလားပဲ … ကြ်န္မလဲ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ … “နင္မလိုခ်င္သလို ငါလဲမလိုခ်င္ပါဘူး” လို႔ …
စေန၊တနဂၤေႏြ အလုပ္မလုပ္ေစခ်င္ပါဘူး ဆိုၿပီး တေန႔ အလုပ္ခ်ိန္ ၈ နာရီစာမကတဲ႔အလုပ္ေတြကုိ ၿပီးေစခ်င္တယ္ …. ေတာ္ပါတယ္ သူတို႔လုပ္ပံု …
ပလန္လုပ္တယ္တဲ႔ … ပလန္လုပ္တယ္ဆိုတာ ရွိေနတဲ႔အလုပ္နဲ႔မွ်တတဲ႔အခ်ိန္တစ္ခုျဖစ္သင္႔တာေပါ႔ …. ခုေတာ႔ အခ်ိန္ကုိညွိလို႔ရတယ္တဲ႔ ဒါေပမယ္႔ ရက္ထပ္မတိုးရဘူးတဲ႔ ….. ကြ်န္မ ထပ္ေျပာစရာ စကားမရွိေတာ႔ဘူးေလ … အင္းလို႔ မေျပာလို႔မွမရေတာ႔လဲ အင္းေပါ႔ …. မၿပီးေသးတဲ႔အလုပ္ေတြလုပ္ဖုိ႔ ပလန္ကုိ ေျပာပါတဲ႔ … ကြ်န္မေျပာလုိက္တယ္ … တစ္ရက္မွာ ၂၄ နာရီပဲရွိတာ … ငါ ဒီအလုပ္အတြက္ ၁၀ နာရီ နဲ႔ ၁၂ နာရီၾကားအခ်ိန္ေပးထားတာလို႔ဆိုေတာ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္ …ကြ်န္မ ဒီေလာက္ပဲတတ္ႏိုင္တယ္ …. ကြ်န္မအစြမ္းကုန္ အေကာင္းဆံုးလုပ္ထားတာပဲေလ …. ခန္းမွန္းေျခအခ်ိန္ကုိပဲေပးလို႔ရတဲ႔ကြ်န္မတို႔အလုပ္မွာ ရက္အတိအက်ေတာင္းရံုတင္မဟုတ္ပဲ နာရီအတိအက်ပါလာေတာင္းေတာ႔ ကြ်န္မစိတ္တိုလာေရာ …. အိုင္တီအလုပ္မွာ အဖြဲ႔နဲ႔လုပ္ေလ တစ္ေယာက္ေပၚတစ္ေယာက္မွီတည္ေနတဲ႔ကိစၥေတြကမ်ားေလပဲဆိုတာ သူလဲသိရဲ႔သားနဲ႔ … ၿပီးေတာ႔ သံုးလအခ်ိန္ယူထားတဲ႔ပေရာဂ်က္တစ္ခုကို အခ်ိန္ေလ်ာ႔ေစခ်င္တယ္ … သူကနည္းနည္းေလးေလ်ာ႔ခိုင္းခ်င္တာနဲ႔ ကြ်န္မေဘာ႔စ္က ေလ်ာ႔ေပးမယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲ … ေနာက္လူေတြကုိထည္႔မတြက္ဘူး … ျဖစ္ႏိုင္လားမျဖစ္ႏိုင္လားလဲ မစဥ္းစားဘူး …. Complaint ဘယ္ေလာက္တက္တက္ ေနာက္ဆံုးေတာ႔လဲ အထက္လူႀကီးသေဘာပဲ …
မျဖစ္ႏိုင္လို႔ ကုိယ္ေတြက ပိတ္ရက္ေတြပါအလုပ္လုပ္ရၿပီဆိုရင္ ေလ်ာ႔ခိုင္းတဲ႔လူႀကီးက မင္းတို႔ဘာလို႔ ပိတ္ရက္ေတြအလုပ္လုပ္သလဲတဲ႔ … ဒီလိုလုပ္တာေတာင္ ထြက္လာတဲ႔ Result က်ေတာ႔ တူတူပဲတဲ႔ … Result ကုိ သူဘာနဲ႔တိုင္းသလဲေတာ႔မသိဘူး .. သူ႔အတြက္ေတာ႔ ကုိယ္ေတြကုိ အခ်ိန္ေလ်ာ႔ခိုင္းလို႔ရေလ .. .သူက နာမည္ရေလပဲ ….

ဒီေတာ႔ Management ဆိုတာ ကြ်န္မအတြက္ေတာ႔ လူေတြကုိက်ပ္တဲ႔ Process တခုလို႔ပဲလို႔ျမင္လာေတာ႔တယ္ ….

ၾကယ္ျပာရဲ႔ “က” စကားလံုးေလးေတြ

ေမာင္ေလးဗညားရွိန္တဂ္ထားတဲ႔ ပုိ႔စ္ေလး အေၾကြးဆပ္လိုက္ပါတယ္ ...

နာမည္က ။ ။ ၾကယ္ျပာ

ေျပာခ်င္တဲ့စကားေလး ေလးလံုးက ။ ။ ကုိယ္ႀကိဳက္တာလုပ္

ေကာင္ေလးနာမည္က ။ ။ ကင္းေကာင္

ေကာင္မေလးကေတာ့ ။ ။ ႀကိဳးၾကာ

လုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္က ။ ။ ကြန္ပ်ဴတာပညာရွင္

အေရာင္ထဲမွာေတာ့ ။ ။ ေကာ္ဖီေရာင္

ဘာ၀တ္ထားလဲဆိုေတာ့ ။ ။ ကခ်င္ထမီ

ဘာအစားအစာၾကိဳက္လဲဆိုရင္ ။ ။ ေကာ္ျပန္႔စိမ္း

ေရခ်ိဳးခန္းထဲေတြ႕တာ ။ ။ ေၾကြေဘစင္

ေနရာက ။ ။ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း

ဘာျဖစ္လို႕ေနာက္က်လဲဆိုေတာ့ ။ ။ ကားပ်က္ေနလို႔

ေအာ္ခ်င္ေနတာက ။ ။ ကုိယ္ေကာင္းရင္ ေခါင္းမေရြ႔ဘူး

ဇတ္ကားထဲမွာေတာ့ ။ ။ ေကာင္းခ်စ္တဲ႔မမ

ဘာေသာက္ခ်င္လဲဆိုေတာ့ ။ ။ ေက်ာက္ေက်ာ

တီး၀ိုင္းနံမည္က ။ ။ ကြန္းစ္ (Corns)

တိရစၦာန္နံမည္က ။ ။ က်ား

လမ္းနံမည္ကေတာ့ ။ ။ ကန္ပတ္လမ္း

ကားက ။ ။ ကားဒီလက္

သီခ်င္းေလးထဲမွာ ........ ကုိယ္ေရးရာဇ၀င္(အငဲ)

ၾကိယာထဲမွာေတာ့ . . . . . .ကင္သည္ (Roast)

ခ်စ္သူအတြက္

ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး ျမဴယံပါးပါးကုိထြင္းေဖာက္
ၾကည္စင္တဲ႔အလင္းတစ္ေျပာက္လုိ ….
ေလမထန္ မိုးမသဲ
ညင္းသြဲ႔သြဲ႔ေလေျပတစ္ခက္လို ….
လမလင္း မ၀င္းပခ်ိန္
ေတာက္ပတဲ႔ၾကယ္စင္တစ္စင္းလို ….
အသာအယာနဲ႔ပဲ နင္ဟာ ငါ႔ရင္ထဲ အလိုလိုေရာက္ခဲ႔တယ္ ….

ၾကည္စင္တဲ႔ေမတၱာ အဆံုးမရွိတဲ႔အၾကင္နာေတြနဲ႔
ခက္ထန္မႈေတြကုိ အေရာင္ေျပာင္း
မေပ်ာ႔ေျပာင္းတဲ႔စိတ္ေတြကုိ ဖယ္ထုတ္
သံသယအမိႈက္ေတြကုိ သန္႔စင္လို႔
ငါ႔ရင္တခုလံုးက ပန္းဖူးေတြကုိ
နင္ကညင္သာစြာပဲပြင္႔ေစခဲ႔တယ္ …

အခ်စ္ဆိုတာထက္ ျမတ္ႏိုးတြယ္တာမႈေတြပုိဖက္တဲ႔
ငါ႔အတြက္ေပးထားတဲ႔ နင္႔ရင္ထဲကရတနာတစ္ပါးကုိ
တစ္သက္တာတန္ဖိုးထားလို႔
မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းမယ္လို႔
ငါ ဒီကဗ်ာထဲကေနပဲ ကတိေပးပါတယ္ ….

ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ေလး

ျမေရၾကည္ စိမ္႔စမ္းနဲ႔
စိမ္းဆတ္ဆတ္ေတာတန္းသြယ္
ျမဴခိုးထ ရႈမ၀တဲ႔ျမင္ကြင္း
ၾကည္႔ေလရာ မ်က္စိေအးလို႔
တမ္းတတ လြမ္းရေအာင္ကလဲ
ေက်ာေျပာင္ေျပာင္ ကတၱရာေမွာင္ေမွာင္နဲ႔သာ
က်င္႔သားရေနတဲ႔ ကြ်န္မကေတာ႔ ရန္ကုန္သူေပါ႔ …

ကြ်န္မတို႔ၿမိဳ႔မွာ
မျမင္ရတဲ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာတရားေတြရွိတယ္
အသံုးမ၀င္ေတာ႔တဲ႔ အမွန္တရားေတြရွိတယ္
ေခါက္သိမ္းထားတဲ႔ သမာသမတ္က်မႈေတြရွိတယ္
ရြာမက်ႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ မ်က္ရည္မိုးေပါက္ေတြရွိတယ္
ဗူးအႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ထည္႔သိမ္းထားတဲ႔
သိကၡာခပ္ေသးေသးေတြရွိတယ္ …

ကြ်န္မတို႔ျမိဳ႔မွာ
မ်က္ႏွာႀကီးရာ ဟင္းဖတ္ပါတတ္တဲ႔ ဓေလ႔စရိုက္ေတြရွိတယ္
ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားတဲ႔ အႏိုင္က်င္႔ျခင္းေတြရွိတယ္
လည္ရင္လည္သလို လုပ္စားၾကတဲ႔
ကတံုးေပၚထိပ္ကြက္သူေတြရွိသလို
သူခိုးလက္က သူ၀ွက္လုတာေတြလဲ ဒုနဲ႔ေဒး

ကြ်န္မတို႔ၿမိဳ႔မွာ
ကိရိယာစံုလင္တဲ႔ ေဆးခန္းႀကီးေတြရွိတယ္
ကြ်မ္းက်င္တဲ႔ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြရွိတယ္
၀န္ေဆာင္မႈေတြဆိုတာကလဲ ေပါမွေပါ
ေစတနာကေတာ႔ အသျပာမရွိရင္ နတၳိပဲ

ကြ်န္မတို႔ျမိဳ႔မွာ
ထူးခ်ြန္တိုးတက္ခ်င္တဲ႔လူငယ္ေတြရွိတယ္
သူတို႔ေတြထိုင္ဖုိ႔ လကၻက္ရည္ဆိုင္ေတြလည္းရွိတယ္ …
အလုပ္အေၾကာင္းေဆြးေႏြးဖို႔ ဘီယာဆိုင္ေတြလဲရွိတယ္ …
မိန္းကေလးအခ်ိဳ႔ အလုပ္မရွားဖို႔
စင္တင္ေဖ်ာ္ေျဖပြဲေတြေတာင္ပါလိုက္ေသးရဲ႔ ….

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္မကေတာ႔
ျမိဳ႔ေလးကုိခ်စ္တုန္း သံေယာဇဥ္ျဖစ္တုန္း
ခြဲခြာခ်င္သူေတြနဲ႔ဆံုတိုင္း ျမဳိ႔ေလးကုိယ္စား
ႏွေျမာတသတုန္း ……

ႏွစ္ကိုယ္တူအလြမ္း

ၾကယ္စင္ခါးေတြလင္းလက္
အရိပ္မဲ့တဲ့ညမွာ
ပါးလွ်တဲ့လတစ္စင္းရဲ႕အၿပံဳးကိုေငး
အေ၀းဆံုးကနင့္ဆီ
အလြမ္းေတြေတးသီရင္း
ညည့္ငွက္ကို မိတ္ဖြဲ႕
ေလညွင္းကိုလက္ဆက္လို႔
မပ်က္ကြက္တဲ့သတိရျခင္း
ငါနင့္ဆီအပ္ႏွင္းပါတယ္..

အေ၀းဆံုးက အနီးဆံုးသူေတြအျဖစ္
ရင္ထဲမွာတမ္းတ လြမ္းမ၀တဲ့တို႔ေတြ
ျဖဴစင္ျခင္းနဲ႔အျမစ္တြယ္ မပ်က္ျပယ္သံစဥ္ေတး
သံေယာဇဥ္ရင္ေငြ႕ေလးနဲ႔
တိမ္ေတြေပၚတံတားေဆာက္
သက္တန္႔လမ္းလဲေဖာက္ခဲ့မယ္…

ခုတေလာ .....

ခုတေလာ အလုပ္မ်ားေနတာမို႔ အြန္လိုင္းသိပ္မတက္ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတာ .....
ခုေလးတင္ ဘေလာ႔ကုိ၀င္ၾကည္႔မိေတာ႔ ေမာင္ေလးတလႏြန္က အစ္မေရ တဂ္ထားတယ္တဲ႔ ....
အဲ႔ဒါနဲ႔ဘာမ်ားလဲလို႔ ၀င္ၾကည္႔မိေတာ႔ ေမးခြန္းေလးေတြက ေျဖခ်င္စရာေလးေတြျဖစ္ေနလု႔ိ ေျဖၾကည္႔လိုက္တယ္ေနာ္ ...
ေမာင္ေလး တလႏြန္ ေက်နပ္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ပါတယ္ .....

ေတြးေနမိတာက
အေျပာင္းအလဲမ်ားလြန္းတဲ႔စိတ္အေၾကာင္း

ကုိယ့္ကုိကုိယ္ၿပန္ဆင္ၿခင္မိတာက
ငါလဲ ေတာ္ေတာ္အေျပာင္းအလဲမ်ားပါလားလို႔

က်န္းမာေရး
လူကေကာင္းတယ္ ... စိတ္ကမေကာင္းဘူး .... ရူးေတာ႔မရူးေသးပါဘူး ...

ဖတ္ၿဖစ္တဲ့ စာအုပ္ေတြက
စာအုပ္ေတြေတာ႔မဖတ္ျဖစ္ဘူး ... ကဗ်ာေလးေတြပဲဖတ္ျဖစ္တယ္ ...

ေရာက္ေနၿဖစ္တာက
ဘယ္မွကုိမေရာက္ျဖစ္ဘူး ....

ေရးၿဖစ္ေနတာက
ပရိုဂရမ္ေတြ

နားေထာင္ၿဖစ္ေနတာက
တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႔ကုိယ္တိုင္တီး ကုိယ္တိုင္ဆို သီခ်င္းေလးေတြ

ရြတ္ေနမိတဲ့ ကဗ်ာက
တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႔ကုိယ္ပုိင္ကဗ်ာေလးေတြ

ၿဖစ္ခ်င္ေနတာက
စိတ္မပူပင္တတ္တဲ႔သူ

စားၿဖစ္ေနတတ္တာက
အလုပ္ ကန္တင္းက ထမင္းနဲ႔ဟင္း

သနားေနမိတာက
ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ခြင္႔မရသူတိုင္းကုိ သနားတယ္ ... ကိုယ္ကုိယ္တိုင္လဲပါတယ္ ...

လြမ္းေနမိတာက
ေဖနဲ႔ေမ

ေမ့ေလ်ာ႕ပစ္မိေနတာက
အတိတ္ေတြ

ခါးသက္ေနမိတာက
ဆႏၵရွိသေလာက္မစြမ္းႏိုင္တာေတြေပါ႔ ...

တမ္းတေနမိတာက
ပန္းပင္ေလးေတြနဲ႔ျခံေလးတစ္ျခံ

ၾကိတ္ၿပီးခ်ီးက်ဴးေနမိတာက
မိဘအေပၚသိတတ္တဲ႔သူေတြ

ၾကိတ္ၿပီးအထင္ေသးေနမိတာက
သူမ်ားေခါင္းေပၚနင္းၿပီးတိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းရွာတတ္သူေတြ

ဆႏၵမရွိတဲ့ေနရာ
ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔လြန္းတဲ႔ေနရာ

ဆႏၵရွိေနတဲ့ ကိစၥ
ပုိက္ဆံစုခ်င္တယ္

ခ်စ္ေနတာက
တစ္စံုတစ္ေယာက္

စိတ္ပ်က္ေနမိတာက
ခ်စ္တဲ႔သူေတြနဲ႔ေ၀းေနရတာ

စြဲလန္းေနမိတာက
တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႔ ဂရုစိုက္မႈေတြ

လုိအပ္ေနတာက
ေငြ

ေတာင္းေနမိတဲ့ဆု
မိဘကုိရာသက္ပန္အလုပ္အေကြ်းျပဳႏိုင္တဲ႔သူ

ထပ္ၿပန္တလဲလဲ ေအာ္ဟစ္ေနမိတာက
မ်ားလိုက္တဲ႔အလုပ္ေတြကြာ ....

ဝန္ခံခ်င္တာက
အပ်င္းႀကီးတာ မေဖ်ာက္ႏိုင္ေသးဘူး .....

၃၁ မိုး (၂၄ ဇူလိုင္)

ေအာ္ .... ဘာလိုလိုနဲ႔အသက္တစ္ႏွစ္ႀကီးသြားျပန္ၿပီ .... တိုးလာတဲ႔အသက္နဲ႔ညီမွ်တဲ႔ရင္႔က်က္မႈမ်ိဳးရွိၿပီလားလို႔ ကိုယ္႔ကုိကုိယ္ျပန္ဆန္းစစ္မိတယ္ ... အနည္းငယ္ပုိရင္႔က်က္သြားတာေတာ႔ အေသအခ်ာပါပဲ ... လိုေနတာေတြလည္းအမ်ားႀကီးက်န္ေသးတယ္ဆိုတာကုိလဲ သတိခ်ပ္မိတယ္ ... ေမြးေန႔မို႔လို႔ဆိုၿပီး ပုိ႔စ္တင္တာကလြဲရင္ ေထြေထြထူးထူးေတာ႔ဘာမွမလုပ္ျဖစ္ပါဘူး ... ေမြးၿပီးရင္ ေသတဲ႔ေန႔ပဲရွိတယ္ ဆိုတဲ႔ ေမႀကီးစကားကုိလဲ ၾကားေယာင္မိသား .... ဒီေန႔ေလးအတြက္ ထူးျခားတာက ေမြးေန႔အမွတ္တရ ကဗ်ာေလးရတာပါ ....ဒီကဗ်ာေလးအတြက္ ကုိႀကီးကုိအရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ...

ျမခြာညိုသေျပလမ္းက ၀ါဆိုပန္းနဲ႔လွမ္းေတာ္မႈ
ဆယ္ယူေလ ခတၱာပ်ဳိနဲ႔ ေရစိုစိုနံနက္ခင္းမွာ
အာ႐ုဏ္နီ ေရာင္ျခည္ျဖာလို႔
ပန္းကမၺလာမွာအခ်င္းေဆး
အဆင္းကေလးနဲ႔ ပြင့္တဲ့ပန္း..

အျမင့္လမ္းထိ တင့္ဆန္းလို႔ယဥ္ေစ႔ခ်င္
ႏြယ္ယွက္ခါ အထက္နန္းထိ
ပင္ထက္မွာလန္း
ေလအထက္မွာ ပြင့္တဲ့ပန္းမို႔
လြင့္၀ဲကာ မေၾကြေစနဲ႔
ရန႔ံစံု ရဂံုထဲမွာလွ
လမ္းႀကံဳသူ ႐ႈတိုင္းေမႊး
ရင္ၿငိမ္းေအးေသာ ပန္းျဖစ္ေစ...

မုိုးမဆန္း ညိႈးႏြမ္းလို႔ေရမ၀င္ရင္
ေနသခင္အထက္နားဆီက လက္တားလို႔ကာလိုက္ခ်င္ရဲ႕
ေနမသာ လေရာင္ျဖဴးလို႔
ရြက္ဖူးပ်ဳိနဲ႔ ႏုသစ္ေစ...

ရာသီဒါဏ္ ေနသင့္ရင္
ပင္ျမင့္မွာ စိုးေတာ္မူနဲ႔
ေလ၀င့္ကာ ေခၽြခါခ်လည္း
ျမညွာတန္ ခိုင္ခိုင္ၿမဲ က်ဳိးပ်က္ေလနဲ႔...

“မ်ိဳးဦးဥာဏ္”

ကုိယ္ပုိင္အခ်က္အလက္ေတြလံုျခံဳေစဖို႔

ေဖာ္၀ဒ္ေမးေလးပါ ... သေဘာက်လို႔ ရွဲလိုက္ပါတယ္ ... အနည္းငယ္ေလာက္ၿပံဳးျဖစ္သြားရင္ပဲ ေက်နပ္ပါတယ္ ...
အင္တာနက္သုံးတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ အခ်က္အလက္ေတြ အေကာင့္ေတြ၊ password ေတြ လုံျခဳံမႈရွိဖို႕ က အေရးၾကီးလွပါတယ္
အဲလို အေရးၾကီးလွတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ကို သူတပါးလက္ထဲကို ပါမသြားေအာင္ ထိမ္းသိမ္းဖို႕က လည္း မလြယ္လွပါဘူး။
ဒီေန႕ ေခတ္မွာ hacker ေတြ၊ hacker ျဖစ္ခ်င္လို႕ လက္တည့္လိုက္စမ္းေနတဲ့လူေတြ ကလည္း မ်ားလာတာေၾကာင့္ ကာကြယ္ဖို႕ကလည္း အေတာ္ခက္လာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တို႕ ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ အခ်က္ အလက္ေတြကို ကာကြယ္ႏိုင္မယ့္ ေနာက္ဆုံးေပၚ နည္းလမ္း သုံးမ်ိဳးကို ေဖာ္ျပလိုပါတယ္ ။

ပထမနည္း : ကိုယ္ဘာ႐ိုက္လဲ ဆိုတာ မျမင္ရေအာင္ ကာကြယ္နည္း။

ဒုတိယနည္း : ကိုယ္ဘာၾကည့္ေနလဲဆိုတာ သူမ်ားမျမင္ရေအာင္ ကာကြယ္နည္း။

တတိယနည္း : ႐ိုက္တာေရာ ၾကည့္တာေရာ ဘာမွ မျမင္ရေအာင္ ကာကြယ္နည္း။

ကိန္းညႊန္းတစ္ခုထဲက က်ဳပ္

လူေတြကဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္႔ကုိဆို အေကာင္းမျမင္ၾကဘူး … ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ဆံုရင္ပဲ သူတို႔မွာ ထိတ္သလိုလို၊ လန္႔သလိုလိုနဲ႔ တကယ္ကကြ်န္ေတာ္က ဘာေကာင္မွမဟုတ္ပါဘူး … ဂဏန္းေလးတစ္လံုးရယ္သာပါ …. ေရတြက္စဥ္ေတြထဲက သခ်ၤာနာမ ကိန္းညႊန္းေလးတစ္ခုေပါ႕ … လူေတြက ေစ႔ေစ႔မေတြးၾကလို႔ပါ … လူေတြထြင္မွျဖစ္လာတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔လိုဂဏန္းေလးတစ္လံုးက လူေတြရဲ႔ကံၾကမၼာကုိစိုးမိုးႏိုင္ပါ႔မလားဗ်ာ ….

လူေတြက ရယ္လဲ အေတာ္ရယ္ရသဗ် … ဟုိတေန႔ကေပါ႔ နံရံေပၚကျပကၡဒိန္ေလးထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ ႏွပ္ေနတုန္း စကားေျပာသံၾကားလို႔ ဘာရယ္မဟုတ္နားစြင္႔လိုက္မိတယ္ေလ …. ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ အခ်ီခ်ေျပာေနသံေလးေပါ႔ …

တစ္ေယာက္က “ငါဟယ္ … ဒီေန႔ အလုပ္လုပ္ရတာ တစ္ခုမွအဆင္မေျပဘူး …. အလြဲအေခ်ာ္ေတြခ်ည္းပဲ ”

ေနာက္တစ္ေယာက္က “နင္ကလဲ ဒီေန႔ ၁၃ရက္ေန႔မို႔ေနမွာဟ … ၁၃ ဂဏန္းက လာဘ္မေကာင္းတတ္ဘူးေလ”

အလိုဗ်ာ … ေနရင္းထိုင္ရင္း ၁၃ က အျပစ္ျဖစ္ေနပါေရာလား …. စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ထြက္သြားဖုိ႔ျပင္တယ္ …
သူတို႔နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းက စားပြဲတင္ျပကၡဒိန္ေလးထဲ ကြ်န္ေတာ္၀င္ေနလိုက္တယ္ ….ေဟာ .. ခဏေနေတာ႔ လူႏွစ္ေယာက္၀င္လာတယ္ …

လူႀကီးက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ “က်ဳပ္ဗ်ာ ဗိုက္နာလို႔ ကားအျမန္ေရာင္းထြက္ခ်င္ပါတယ္ဆိုမွ ၀ယ္လက္က ၁၃ ရက္ေန႔မို႔ ေငြမေခ်ခ်င္ဘူးတဲ႔ဗ်ာ ေနာက္ရက္ေရႊ႔လိုက္တယ္ … ကြ်တ္စ္”

ၾကားရျပန္ၿပီ ဒီ ၁၃ ….. ၁၃ ကုိေၾကာက္လုိ႔ေရွာင္ရင္းနဲ႔ အလုပ္ေတြအကုိင္ေတြပ်က္ေနၾကတာပါလား ….
ကြ်န္ေတာ္ေတြးမိတယ္ … ၁၃ မဟုတ္တဲ႔ တျခားရက္ေတြတိုင္းေရာ အဆင္ေျပေနတာက်လို႔ွဗ်ာ …. ၁၃ ရက္ေန႔မွာ တခုခုမ်ား မျဖစ္လိုက္နဲ႔ … ဒီ ၁၃ ေၾကာင္႔ဆိုတာ လူတိုင္းပါးစပ္ကမခ်ဘူး … အဲ ေကာင္းတာေလးျဖစ္ၾကည္႔ ခ်ီးက်ဴးေဖာ္မရဘူး ….. လူေတြက တကယ္ေတာ႔ အလကားပါဗ်ာ …. ထစ္ကနဲရွိ ဘာကုိ အျပစ္ပံုခ်ရမလဲဆိုတာရွာၿပီ …. ကုိယ္ဘာလုိေနသလဲဆိုတာမၾကည္႔ဘူး …. အဓိကနဲ႔ သာမညကုိ လူေတြမခြဲတတ္ေသးပါဘူးဗ်ာ ….

လြမ္းတယ္

တမ္းတ တတနဲ႔
လြမ္းရက္ေတြပဲ တိုးတယ္
ဆံုႏိုင္ခြင္႔ေတြကေတာ႔ အလွမ္းေ၀းဆဲ
တေန႔ေန႔ေပါ႔လို႔
ေျပာရဖန္လဲမ်ားလို႔
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ပန္းပင္ေလးေတြေတာင္
မသိမသာညိႈးလာလိုက္တာဆိုတာေလ
ပန္းပ်ိဳးသူရင္မခ်ိတာပဲ အဖတ္တင္ပါတယ္ …
ထပ္တလဲလဲ နားေထာင္မိတဲ႔သီခ်င္းေတြကလဲ
အလြမ္းေတြကုိ အေတာင္တပ္
ေလအႏွံ႔ျဖန္႔၀ဲေပးေနသလိုလို ….
မႈန္မိႈင္းမိႈင္း အံု႔ဆိုင္းဆိုင္း
ရာသီကလည္း အလြမ္းဇာတ္ကဖို႔အတြက္
အားေပးအားေျမွာက္လုပ္လို႔ေပါ႔ …
လြမ္းတယ္ ခ်စ္သူရယ္ …
မင္းကုိ ငါ အရမ္းလြမ္းတယ္ ….

ေဖ႔ေမြးေန႔ (ဇြန္လ ၂၃ ရက္)

ေဖႀကီးေရ ..... မနက္ျဖန္ေဖႀကီးေမြးေန႔ဆိုတာ သမီး မေမ႔ပါဘူး ... ဘာလိုလိုနဲ႔ေဖႀကီးေတာင္ အသက္(၆၅) ရွိသြားၿပီေနာ္ ....သမီးက အဲ႔ေလာက္ေတာင္ရွိေနၿပီမထင္ဘူးေဖႀကီးရ ..... သမီးမ်က္စိထဲမွာေတာ႔ သမီးငယ္ငယ္ကတည္း ခုခ်ိန္ထိေဖႀကီးမ်က္ႏွာက ဒီအတိုင္းပဲျမင္ေနတာ ... ဒီေန႔ ေမြးေန႔အထူးမို႔လို႔ဆိုၿပီး မကန္ေတာ႔ေတာ႔ပါဘူး .. ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ သမီးကေန႔တိုင္းမပ်က္မကြက္ကန္ေတာ႔ေနက်မုိ႔လို႔ေလ ... ဒီေန႔မွာထူးၿပီးကန္ေတာ႔ဖို႔မလိုေတာ႔ဘူးေပါ႔ ... ဟုတ္တယ္ဟုတ္ ... ေဖႀကီးနဲ႔ ခုနက ဖုန္းေျပာေတာ႔ သမီး ေဖ႔ေမြးေန႔အတြက္ စာေရးမယ္လို႔ မေျပာလိုက္ရဘူး ... ေဖႀကီးေရ ေဖ႔ေမြးေန႔မွာ သမီးတို႔မိသားစု ဘုရားတူတူသြားခ်င္တယ္ ... သမီးျပန္လာေတာ႔ အငယ္ေကာင္ကျပန္လို႔မရ ... သူျပန္သြားျပန္ေတာ႔ သမီးကျပန္လို႔မရနဲ႔ မိသားစု(၅)ေယာက္ တူတူဆံုဖို႔ဆိုတာလဲ မလြယ္လိုက္တာေဖႀကီးရာ .... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါေလ သမီးတို႔စကားေျပာေနခြင္႔ေတာ႔ရွိေနေသးတာပဲ ... အဓိကက ေဖနဲ႔ေမ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနဖုိ႔ပါပဲ ....

မိသားစုအေပၚ သိပ္ခ်စ္တတ္ၿပီး အရာရာ စိတ္ရွည္တတ္တဲ႔ ေဖႀကီး ... မိသားစုတစ္ခုလံုးေပၚ အပင္ပန္းခံၿပီးတာ၀န္ေက်ခဲ႔တဲ႔ေဖႀကီး ...
သားသမီးကုိ ရိုက္တာထက္ ပါးစပ္နဲ႔ထိေရာက္ေအာင္ ဆံုးမတတ္တဲ႔ေဖႀကီး .... စကားသိပ္မ်ားလြန္းတဲ႔သမီးစကားေတြကုိ စိတ္ရွည္လက္ရွည္နားေထာင္ေပးတဲ႔ေဖႀကီး .... သမီးရဲ႔ေအာင္ျမင္မႈ႔ေတြကို ခ်ီးက်ဴးေပးတတ္ၿပီး သမီးစိတ္ဓာတ္က်တိုင္း အားေပးတတ္တဲ႔ေဖႀကီး ..... အေဖလိုတစ္မ်ိဳး သူငယ္ခ်င္းလိုတစ္သြယ္နဲ႔ေနေပးတတ္တဲ႔ ေဖႀကီး .... သမီးေလ ေဖႀကီးကို က်န္းမာစြာနဲ႔ အသက္ရွည္ေစခ်င္ေသးတယ္ ... တရားဘာ၀နာပြားစီးၿပီး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေလး ေက်နပ္စြာနဲ႔ ဘ၀ရဲ႔အခ်ိန္ေတြကုိ ကုန္လြန္ေစခ်င္ေသးတယ္ ... ၿပီးေတာ႔ ဆပ္မကုန္ႏိုင္တဲ႔ ေက်းဇူးေပါင္းမ်ားစြာကို ႏိုင္သေလာက္အစြမ္းကုန္ဆပ္ခြင္႔ေလးလဲရခ်င္ေသးတယ္ ....

ေဖႀကီးေမြးေန႔ေတြ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္က်န္းမာစြာေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ပါေစ .......

ကုိယ္ဘာသာကုိယ္လုပ္ .....

ဒီပံုေလးက သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကတဆင္႔ရတဲ႔ ပံုေလးပါ ... ရယ္ရလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ရွဲလိုက္ပါတယ္ ...


.

အနာဂတ္မဲ႔ေသာ

မပီျပင္တဲ႔အနာဂတ္တစ္ခုမွာ
အခ်စ္ဆိုတာကုိ ပံုေဖာ္ဖို႔ခက္တယ္
ကုိယ္႔နားေရာက္ဖုိ႔အတြက္
အႀကီးမားဆံုးအခက္အခဲက
နင္႔ရဲ႔အေလးျမတ္ထားဆံုးအရာဆိုေတာ႔လဲ
ငါ နားလည္ပါတယ္ ….
ကုိယ္ခ်င္းလဲစာပါတယ္ …
ငါကိုယ္တိုင္က နင္႔ကုိဒုတိယေနရာပဲေပးႏိုင္ခဲ႔တာေလ ….
ဘာေျပာရမလဲ … ဘာလုပ္ရမလဲ ….
ဘာလုပ္သင္႔သလဲဆိုတာငါ သိပါတယ္ …
မပီျပင္ေတာ႔တဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္တစ္ခုနဲ႔
ခရီးမဆက္ခ်င္ေတာ႔ေပမယ္႔
မေျပာရက္ဘူး ခ်စ္သူ
ေျပာမထြက္ပါဘူး
ငါတို႔လမ္းခြဲၾကစို႔ လို႔ေပါ႔ ….
နင္ငါ႔အတြက္မစဥ္းစားေပးေပမယ္႔
ငါနင္႔အတြက္စဥ္းစားေပးတယ္
ဒီအခ်ိန္မွာ နင္စိတ္မညစ္ေစဖို႔ေတာ႔
ငါႏိုင္သေလာက္ႀကိဳးစားမွာပါ ….
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ အနာဂတ္အတြက္
နင္က “စိတ္မေကာင္းဘူး” တဲ႔လား …
ငါလဲ နင္နဲ႔ထပ္တူပါပဲ ….
ငါ႔တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ အနာဂတ္မဲ႔တဲ႔ဒီေန႔
ငါတစ္သက္မေမ႔ဘူးကြယ္ ….
အခ်စ္ဆိုတာကုိ မကုိးကြယ္ေပမယ္႔
ခုခ်ိန္မွာ နင္႔ေဘးကငါထြက္မသြားပါဘူး ….
ဖူးစာမပါလို႔ မဆံုျဖစ္ၾကေတာ႔ရင္
နင္ေရာ ငါေရာ ၀မ္းမနည္းျဖစ္ေအာင္
ျပင္ဆင္ထားၾကစို႔ရဲ႔ ……

ပံုေလးသေဘာက်လို႔ ...

ဒီပံုေလးကုိ သေဘာက်လို႔တင္လိုက္တာပါ ... သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဆီကရတာပါ ... ဆားခ်က္တယ္ေတာ႔လဲ မဟုတ္ပါဘူး ... း) ပံုေလးကုိ ကလစ္လုပ္ၿပီး ခ်ဲ႔ၾကည္႔ေနာ္ ... စာေတြဖတ္မွ သေဘာက်ဖုိ႔ေကာင္းတာ ....

“မလွတဲ႔ဘ၀ေတြ”

“ဘ၀” တဲ႔
ကဗ်ာဆရာေတြက စကားလံုးလွလွေတြနဲ႔ ဖြဲ႔သီၾကတယ္ …
စာေရးဆရာေတြက စကားေျပလွလွေတြနဲ႔ ေရးစပ္ၾကတယ္ …
ဒါေပမယ္႔ ဘ၀ေတြကေတာ႔ မလွရွာၾကပါဘူး …
လက္လုပ္လက္စား၊ ပညာတတ္လူတန္းစား
ေခါင္းရြက္ဗ်က္ထိုး၊ အစုိးရ၀န္ထမ္း
သူ႔အလႊာနဲ႔သူ သူ႔အထြာနဲ႔သူ
ရုန္းကန္လိုက္ၾကရတာမ်ား
တခါတခါ လူဆိုတာေတာင္ ေမ႔ေမ႔သြားတယ္ ….
(၂၁)ရာစုမွာ လူေတြကစက္ရုပ္ျဖစ္
ခံစားခ်က္ေတြမ်ိဳးတုန္း အၾကင္နာေတြဆိတ္သုဥ္းကုန္ၾကတာ
တိုးတက္လာတာလား ဆုတ္ယုတ္သြားတာလားဆိုတာ
စဥ္းစားဖို႔ေတာင္ ဦးေႏွာက္ေတြက အားမရွိၾကေတာ႔ဘူး …
အလုပ္ၿပီး အလုပ္
အလုပ္ၿပီး အလုပ္
အလုပ္ၿပီး အလုပ္ ……..
စား၀တ္ေနေရး ဒီအေရး(၃)ခု ေျပလည္ဖို႔ကလြဲရင္
က်န္တာေတြ ဘာမွမသိေတာ႔တဲ႔ဘ၀ေတြ ……
နင္းျပားျဖစ္ေနတဲ႔ဘ၀ေတြ ……
ေမာ္မၾကည္႔ရဲတဲ႔ဘ၀ေတြ …..
ခံစားခ်က္မဲ႔ဘ၀ေတြ …..
အႏွိမ္ခံဘ၀ေတြ ……
ဘ၀ ဘ၀ခ်င္း၀ါးစားခံရတဲ႔ဘ၀ေတြ …..
အသားမာတက္ေနလိုက္ၾကတာဆိုတာမွ
နာလို႔နာေနမွန္းေတာင္ မသိၾကေတာ႔ဘူးေလ ……
ကဲ …. ဒီထက္၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာ ဘာရွိဦးမွာလဲ ……

ေရးခ်င္လြန္းလို႔

ကြ်န္မကုိ ေမာင္ေလးတလႏြန္ရယ္၊ ေမာင္ေလးကုိရဲရယ္က ေခါင္းစဥ္တစ္ခုစီနဲ႔တဂ္ထားတာပါ ... သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးအတြက္ ပုိ႔စ္ေရးခ်င္ေနေပမယ္႔ အလုပ္ေၾကာင္႔ အာရံုေတြေနာက္ေနလို႔ ေရးဖို႔ ဘယ္လိုစ်ာန္မ၀င္ဘူးျဖစ္ေနတာ ... ခုေတာ႔ တဂ္ပုိ႔စ္ ႏွစ္ခုလံုးကုိ ပုိ႔စ္တစ္ခုတည္းမွာပဲေပါင္းေရးလိုက္ပါတယ္ေနာ ....

“ထားခဲ႔ဖူးေသာရည္းစားမ်ား (တဂ္ပုိ႔စ္)”

ဒီေခါင္းစဥ္ကုိ ခင္မင္ရေသာ ေမာင္ေလး တလႏြန္က တဂ္ထားတာပါ … ေရးဖုိ႔စဥ္းစားတိုင္း ဘယ္လိုေရးရမလဲဆိုတာျပန္ျပန္ေတြးေနတာနဲ႔ပဲ မေရးျဖစ္ဘူးျဖစ္ေနတာ …

ခုခ်ိန္ထိရည္းစားမထားဖူးဘူးဆုိရင္လည္း ယံုၾကမယ္မထင္သလို၊ ကြ်န္မကလဲ အဲ႔လိုမညာခ်င္ဘူးရယ္ … ဒါေပမယ္႔ ရည္းစားေတာ႔ တကယ္မထားဖူးဘူး … ခ်စ္သူေတာ႔ထားဖူးတယ္ … း) ခ်စ္သူနဲ႔ရည္းစားဘာကြာလို႔လဲဆိုရင္ေတာ႔ ကြ်န္မသတ္မွတ္ထားတဲ႔ ကြာျခားခ်က္က ရည္းစားဆိုတာ အေပ်ာ္၊ ခ်စ္သူဆိုတာအတည္ … အတည္ေတာ႔ထားခဲ႔တာပါပဲ … ဒါေပမယ္႔ အေၾကာင္းမသင္႔ေတာ႔လဲ မေပါင္းျဖစ္ဘူးေပါ႔ … ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ထားဖူးလဲဆိုတာထက္ ကြ်န္မဘ၀မွာ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ျဖစ္ဘူးတဲ႔ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ရွိခဲ႔ပါတယ္ …

ပထမဆံုးတစ္ေယာက္က ကြ်န္မထက္ အသက္ႏွစ္ႏွစ္ႀကီးေသာ ကြ်န္မရဲ႔သူငယ္ခ်င္းပါ …
သူကကြ်န္မကုိ သိပ္ခ်စ္တယ္လို႔ခံစားလာရတဲ႔အခ်ိန္မွာ သူ႕ကုိလဲကြ်န္မ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာျပန္ခ်စ္သြားပါတယ္ .. ကြ်န္မထားခဲ႔ဖူးတဲ႔အထဲမွာ ခ်စ္သူသက္တမ္းအၾကာဆံုးသူတစ္ေယာက္ပါ … သူကစိတ္ေကာင္း၀င္ရင္ ကြ်န္မကုိ “ကေလး” လို႔ေခၚေလ႔ရွိၿပီး .. မ်ားေသာအားျဖင္႔ေတာ႔ နာမည္ေရွ႔မွာ “ေဒၚ” တပ္ၿပီးေခၚေလ႔ရွိပါတယ္ … သူနဲ႔ကြ်န္မနဲ႔အေၾကာင္းကုိ ဒီမွာ ေရးဖူးပါတယ္ …

ဒုတိယတစ္ေယာက္က ကြ်န္မထက္ တစ္လသာႀကီးေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါပဲ … ခ်စ္သူမက်၊ သူငယ္ခ်င္းမကလို႔ေျပာရမယ္ထင္ပါရဲ႔ …. ကြ်န္မကုိ သိပ္နားလည္လြန္းေသာ၊ ကြ်န္မဘ၀မွာ မေမ႔ႏိုင္ေသာ၊ ကြ်န္မအခ်စ္ရဆံုးေသာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကုိျပပါဆိုရင္ သူ႔ကုိပဲျပရမွာပါ …. သူကေတာ႔ ကြ်န္မကုိ “ဖိုးအိေလး” လို႔ေခၚေလ႔ရွိတယ္ … သူနဲ႔အေၾကာင္းကုိေတာ႔ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္လိုေရးသားခဲ႔ဖူးပါတယ္ …

မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီ “ထားခဲ႔ဖူးေသာရည္းစားမ်ား” ဆိုတဲ႔ေခါင္းစဥ္ေလးနဲ႔ပဲ ေမာင္ေလးကုိရဲကုိေရးေပးဖုိ႔ေတာင္းဆိုပါတယ္ ...

“အေတြ႔ခ်င္ဆံုးေသာ(၁၀)ေယာက္ (တဂ္ပုိ႔စ္)”

၁။ ကြ်န္မကုိတဂ္ထားေသာ ေမာင္ေလးကုိရဲ
ကြ်န္မနဲ႔သူနဲ႔က ဘေလာ႔ေပၚမေရာက္ခင္ကတည္းက ning ဆိုဒ္တစ္ခုမွာရင္းႏွီးခဲ႔တာပါ … ကြ်န္မကို တခါတေလ အလြန္နားလည္ေပးတတ္ေပမယ္႔၊ တခါတရံ ဂ်စ္ကန္ကန္ ဘုက်က်ေတြဆက္ဆံတတ္ေသာ ကြ်န္မသိပ္ခင္တဲ႔ေမာင္ေလး တစ္ေယာက္မုိ႔ပါ ….

၂။ ဆိုးသြမ္း
တစ္ေန႔မွာ “ငါတို႔တိုင္းျပည္ေလးမွာ” ဆိုတဲ႔ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ပါတဲ႔ေမးလ္တစ္ေစာင္ ကြ်န္မစာတိုက္ပံုးထဲကုိ ၀င္လာပါတယ္ … ဒီကဗ်ာေလးကုိ ဖတ္မိေတာ႔ ကြ်န္မအရမ္းသေဘာက်သြားၿပီး လင္႔ခ္ေလးလဲပါေတာ႔ သူေရးတဲ႔ကဗ်ာေတြ ဘာေတြမ်ားရွိဦးမလဲဆိုၿပီး ဖတ္ခ်င္လာတာနဲ႔ လိုက္သြားပါတယ္ .. ကြ်န္မ ပထမဆံုးဖတ္ျဖစ္တဲ႔ဘေလာ႔က ဆိုးသြမ္းရဲ႔ဘေလာ႔ပါ … တစ္ေန႔ကုိ အနည္းဆံုးတစ္ေခါက္ေလာက္မွ ဒီဘေလာ႔ကုိမၾကည္႔ရရင္ မေနႏိုင္ေအာင္ကုိဖတ္ျဖစ္တဲ႔ ဘေလာ႔ေလးတစ္ခုပါ … သူေရးတဲ႔စာေတြကိုဖတ္ၿပီး သူ႔ကုိေတြ႔ခ်င္မိပါတယ္ …

၃။ ကုိ၀င္းေဇာ္၊ ေနမင္းသံစဥ္ ၊ ေမာင္မ်ိဳး
ကြ်န္မစာေတြစေရးတဲ႔အခ်ိန္မွာ ကြ်န္မဘေလာ႔ကုိ အၿမဲလာဖတ္ၿပီး ကြ်န္မအတြက္ ကြန္မန္႔ေတြေပးျခင္းျဖင္႔ အသစ္ေတြေရးဖို႔ အားအင္ေတြေပးတဲ႔ အၿမဲတမ္းစာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြ ျဖစ္ခဲ႔လို႔ သူတို႔ကုိလဲ ေတြ႔ခ်င္မိပါတယ္ …

၄။ မိုးျမင္႔တိမ္
ကြ်န္မက ကဗ်ာေတြကုိ ခ်စ္တဲ႔သူတစ္ေယာက္မို႔လို႔ ကဗ်ာေရးတဲ႔ဘေလာ႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလဲ လည္ၿပီးဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ … ဘ၀ကဗ်ာေတြေရးတဲ႔ေနရာမွာရယ္ .. ကဗ်ာထဲက စကားလံုးသံုးတဲ႔ေနရာမွာရယ္ သိပ္ေကာင္းလြန္းလို႔ ခဏခဏ ေမႊေႏွာက္ဖတ္မိတဲ႔ဘေလာ႔ေလးတစ္ခုပါ … ကြ်န္မႏွစ္သက္ေသာကဗ်ာဆရာမို႔ေတြ႔ခ်င္မိပါတယ္ …

၅။ ေဇာ္ထက္
ကြ်န္မ အြန္လိုင္းျပန္စသံုးတဲ႔အခ်ိန္မွာ ပထမဆံုးခင္ခဲ႔တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေလးပါ …. ေနာက္ေတာ႔ သူ႔မွာလဲ ဘေလာ႔ေလးရွိတယ္ လာဖတ္ဆိုတာနဲ႔ အသစ္တင္တိုင္းသြားဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ … သူနဲ႔ကေတာ႔ မၾကာမၾကာလဲ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္ေလ႔ရွိပါတယ္ …

၆။ ေနမင္းညိဳ
သီခ်င္းအဆိုေကာင္းေသာ၊ သည္းခံတတ္လြန္းေသာ ကြ်န္မရဲ႔သူငယ္ခ်င္းေလးပါ …. သူ႕ကိုလဲ ဘေလာ႔စမလုပ္ခင္ကတည္းကခင္ခဲ႔တာပါ … ခုေတာ႔ သူလဲ ဘေလာ႔မေရးျဖစ္တာၾကာပါၿပီ ….

၇။ တလႏြန္
Ning ဆိုဒ္တစ္ခုမွာ ကြ်န္မေရးတဲ႔ပုိ႔စ္ေလးကုိ ကြန္မန္႔ေပးရာကေနစခင္ခဲ႔ တာပါ … ခုခ်ိန္ထိလဲ ဆက္လက္ခင္မင္ေနဆဲ စာေရးေကာင္းတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေလးတစ္ေယာက္မုိ႔ေတြ႔ခ်င္မိပါတယ္ ….

၈ - ၁၀ ။ မခ်စ္ရ၊ ေကာင္းကင္ျပာ၊ မငံု
မခ်စ္ရနဲ႔ေတာ႔ ရန္ကုန္ျပန္တုန္းက သြားေတြ႔ၿပီးပါၿပီ … ပြင္႔လင္းသြက္လက္ၿပီး ခင္ဖို႔ေကာင္းတဲ႔သူေလးပါ …
မေကာင္းကင္ျပာနဲ႔ မငံုကုိေတာ႔ စာေရးဟန္ေလးေတြက ပြင္႔လင္းရိုးသားၿပီး စိတ္ထဲကလဲ အလုိလိုကိုခင္မိလို႔မို႔ အခြင္႔ရမယ္ဆိုရင္ ေတြ႔ခ်င္မိပါတယ္ ….

ဒါကဒီလိုရွိတယ္ (တဂ္ပို႔စ္)

ဒီေခါင္းစဥ္ေလးကို အားရင္ေရးေပးပါလို႔ မငံုေျပာထားတာၾကာေပါ႔ ….
ခုမွေရးျဖစ္တာေတာ႔ ေဆာရီးပါ မငံုေရ …

မသိမသာနဲ႔ျပင္သင္႔တာေတြကေတာ႔ အမ်ားႀကီးပဲရွိတာေပါ႔ … သိသိသာသာျပင္သင္႔တာေလးေတြး ခ်ေရးၾကည္႔မယ္ေနာ္ …

၁။ အစြဲအလမ္းအရမ္းႀကီးလြန္းတာပါ …. အစြဲအလမ္းႀကီးလြန္းေတာ႔ ခံစားရတာေတြမ်ားတယ္ေလ … ကုိယ္႔ကုိကုိယ္မႀကိဳက္ဆံုးအခ်က္ပါပဲ …

၂။ အပ်င္းထူလို႔ရသေလာက္ထူခ်င္တာ … ရန္ကုန္မွာအလုပ္လုပ္တုန္းက လစာေတြတိုးေပးဖုိ႔ Supervisor ေတြက Recommend လုပ္ရတယ္ … အဲ႔ဒီမွာ ကုိယ္နဲ႔တိုက္ရိုက္ အလုပ္လုပ္ရတဲ႔ Supervisor က Recommend ေကာင္းေကာင္းေပးတာကုိ တျခား Supervisor ေတြက Initiation ေႏွးတယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ေပးတာခံရဖူးတယ္ … Initiate လုပ္တာျမန္တာဆိုလို႔ အဲ႔တုန္းက ဂိမ္းေဆာ႔တာပဲ … ကုိယ္႔ေဘးထိုင္တဲ႔သူက ဂိမ္းဖြင္႔လိုက္တာနဲ႔ ကုိယ္လဲဖြင္႔ၿပီးသားပဲ …. အဲ႔လိုျမန္တာ …

၃။ တခါတေလ ကိုယ္႔အတြက္အက်ိဳးမရွိမွန္းသိသိႀကီးနဲ႔ လုပ္ခ်င္ရင္ စိတ္အလုိလိုက္ၿပီး ဆက္လုပ္တာ … ဥပမာအေနနဲ႔ေျပာရရင္ တညလံုးမအိပ္ပဲ ခ်တ္တာမ်ိဳး၊ ဂိမ္းေဆာ႔တာမ်ိဳး၊ တညလံုး ရုပ္ရွင္တစ္ကားၿပီး တစ္ကားၾကည္႔တာမ်ိဳးေတြေပါ႔ …

၄။ ေနာက္ၿပီး ဖုန္းခေတြေစ်းႀကီးမွန္းသိလ်က္နဲ႔ ကုိယ္ဖုန္းေခၚခ်င္ရင္ Oversea ကို တိုက္ရိုက္ေခၚၿပီး ကုိယ္ပင္ပင္ပန္းပန္းရွာထားတဲ႔ လုပ္ခေတြျဖဳန္းပစ္တာမ်ိဳး …..

၅။ အားနာတတ္တာလဲ မႀကိဳက္ဘူး … ေတာ္ရံုမဟုတ္ဘူး … ကိုယ္က အားမနာသင္႔ဘူးလို႔ေတြးၿပီးလုပ္လိုက္မိရင္ေတာင္ ေတြးၿပီး အားနာတတ္ျပန္ေသးတာ .. အဲ႔အက်င္႔လဲျပင္ရမယ္ … မုန္းလြန္းလို႔ …

ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ အျပင္သင္႔ဆံုးေတြက ဒီ(၅)ခ်က္ပဲစဥ္းစားလို႔ရေသးတယ္ … မငံုေက်နပ္မယ္ထင္ပါတယ္ေနာ္ …. း)

ၾကယ္ျပာရဲ႔အလြဲ

လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ရဲ႔ေန႔ေလးတစ္ေန႔ကေပါ႔ကြယ္ ….. ပံုေျပာမလို႔မဟုတ္ဘူးေနာ္ ….
တကယ္႔ျဖစ္ရပ္မွန္ေျပာျပမလို႔ …. ဖတ္ၿပီးေတာ႔ မရယ္ၾကနဲ႔ဦး ….

ဆက္ရမယ္ဆုိရင္ …. အဲ႔ဒီေန႔ေလးတစ္ေန႔ကေပါ႔ … ၾကယ္ျပာတစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းအစ္ကုိႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ရထားစီးဖုိ႔အလာမွာ ဘူတာကုိ ဆင္းတဲ႔ စက္ေလွကားအရွည္ႀကီးတစ္စင္းကေန ဆင္းလာေရာဆိုပါေတာ႔ … ဘူတာနာမည္ေတာ႔ မမွတ္မိေတာ႔ဘူးရယ္ … ၾကယ္ျပာက ဘိနပ္ပါးပါးေလးစီးထားတယ္ … ပါးပါးေလးမွ တကယ္႔ပါးပါးေလး ….

စက္ေလွကားအဆံုးမွာ စက္ေလွကားပ်က္ရင္ ဖြင္႔ျပင္ရတဲ႔ အံဖံုးေလးေတြရွိတယ္ေလ …. အဲ႔ဒီအံဖံုးေလးေတြမွာ အဖံုးဖြင္႔ဖို႔ထားတဲ႔ အေပါက္ရွည္ေမ်ာေမ်ာ ေသးေသးေလးေတြႏွစ္ခုေတာင္ရွိတယ္ …. အဲ႔ေပၚေရာက္လဲေရာက္ေရာ ဘယ္ကေန ဘယ္လို အဲ႔အေပါက္ေလးထဲကုိ ဘိနပ္ထိပ္ဦးက ၀င္သြားလဲမသိပါဘူး … ေျခေထာက္ကုိ ေဆာင္႔ဆြဲလိုက္သလို တုံ႔ကနဲျဖစ္သြားၿပီး … ဘိုင္းကနဲပစ္လဲပါေလေရာ …. “အား ……. ” လို႔ေတာင္ မေအာ္ႏိုင္ဘူး … အြတ္ခနဲေတာ႔ျမည္သြားသလိုလိုပဲ … ေတာ္ေတာ္ရင္နာသြားတယ္ … ေမွာက္လ်က္ႀကီးလဲလို႔ေလ …. ဟီး ဟီး … အနားကလူေတြကေတာ႔ အုန္းကနဲ အသံႀကီးၾကားေတာ႔ လန္႔ျဖတ္ၿပီး လွည္႔ၾကည္႔ၾကတာေပါ႔ … ကုိယ္ကေတာ႔ ရွက္တာေရာ ခ်က္ျခင္းမထႏိုင္တာေရာေပါင္းၿပီး ၾကမ္းျပင္မွာ ေမွာက္လ်က္ႀကီး ခဏမွိန္းေနပစ္လိုက္တယ္ …. အိပ္လို႔ေတာ႔ အေကာင္းသား … :P

ေဘးက အစ္ကုိႀကီးကေတာ႔ ကုိယ္လဲတဲ႔ပံုေရာ ေပၿပီးေမွာက္လ်က္ႀကီးကမထတာကုိေရာ ၾကည္႔ၿပီး ထရမလို ထူရမလို ထိုင္ရမလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ တဟားဟား နဲ႔ရယ္ပါေလေရာေလ …. မထူေနေပါ႔ ကုိယ္ဘာသာကုိယ္ထမယ္ဆိုၿပီး ထေတာ႔ ဒူကေကြးမရဘူးနာေနတာနဲ႔ … ဟီး အဲ႔တိုင္းထလိုက္တာ မသိရင္ အမ္အာတီလာၿပီး ဒိုက္ထိုးေနတယ္ေတာင္ ထင္ၾကဦးမယ္ …. ဘယ္သူေတြမ်ားျမင္သြားမလဲဆိုၿပီး ေနာက္လွည္႔ၾကည္႔ေတာ႔ … ေလွကားေပၚမွာ ကုလားအုပ္ …. ၁၀ ေယာက္ေလာက္ရွိမယ္ … အိုး … ရွက္လိုက္တာ ဆိုၿပီးေရွ႔တည္႔တည္႔ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ပိုဆိုးသြားတယ္ .. စစ္က်ဴရတီကင္မရာႀကီးက ကိုယ္႔တည္႔တည္႔ခ်ိန္ရက္သားႀကီး ….. ဒီလိုမွန္းသိ လဲလဲျခင္းခ်က္ျခင္းထပါတယ္ …. ခုေတာ႔ မွတ္တမ္းေတာင္၀င္သြားေသးတယ္ …

ကားေပၚကဟာသမ်ား(၂)

တစ္ေန႔မွာ ကြ်န္မရယ္၊ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းရယ္ အလုပ္ကျပန္ေတာ႔ အသိတစ္ေယာက္အိမ္ကုိသြားၾကတယ္ … အဲ႔ဒီကျပန္ေတာ႔ ဆင္မလိုက္အေ၀းေျပးကားဂိတ္ထဲကေန (၃၄) ဒိုင္နာကားစီးၿပီးျပန္ရင္ ကြ်န္မအိမ္နားကမွတ္တိုင္ကုိေရာက္တယ္ေလ… ၿပီးေတာ႔ ဂိတ္စဆိုေတာ႔ ထိုင္စရာကလဲရတယ္ …. ကုိယ္ေတြကလဲ ထမင္းဂ်ိဳင္႔ကတစ္ဘက္ဆိုေတာ႔ ထိုင္ရမွ အဆင္ေျပမွာ .. မဟုတ္ရင္ ဒိုင္နာကားကသိတဲ႔အတိုင္းပဲ ျမန္ကျမန္နဲ႔ ဆန္ေကာထဲကဇီးျဖဴသီးျဖစ္မွာေလ …စပါယ္ယာကေတာ႔ “ဟိုေရာက္မယ္ … ဒီေရာက္မယ္” ေအာ္ၿပီး လာသမွ်လူေတြကုိ အတင္းတြန္းထိုးတင္ေနတာပဲ … ကြ်န္မလဲ တက္ေရာ ကားလဲမထြက္ေသးပဲနဲ႔ စပါယ္ယာက ေနာက္ကကပ္လိုက္လာတယ္ေလ … ဘယ္သူတက္တက္မလိုက္လာပဲနဲ႔ ကုိယ္တက္မွလိုက္လာေတာ႔ “ငါ႔ကုိမ်ား …. ကားခမေပးပဲ အလကားစီးမယ္႔သူက်ေနတာပဲ ” ဆုိၿပီးေတာ႔ ရွက္လဲရွက္၊ စိတ္လည္းနည္းနည္းတိုသြားတာေပါ႔ … ဒါေပမယ္႔ ထံုးစံအတိုင္းလွည္႕မၾကည္႔ပါဘူး … ကြ်န္မလွည္႔မၾကည္႔ရင္ သူျပန္ဆင္းသြားမယ္ထင္တာေပါ႔ … သံုး ေလး ငါး လွမ္းေလာက္လွမ္းတဲ႔ထိ ျပန္မဆင္းေတာ႔ ကြ်န္မကလဲ ဘာလဲလို႔ ေမးမလို႔ ရုတ္တရက္ျပန္လွည္႔လိုက္တာေပါ႔ … အဲ႔ဒီေတာ႔ မွ အျဖစ္မွန္ကုိသိတယ္ …

ကြ်န္မကုိင္တဲ႔ စတီးႏွစ္ဆင္႔ဂ်ိဳင္႔ရဲ႔ ဂိုင္းက နည္းနည္း အျပင္ကိုကားေနတယ္ေလ … အဲ႔ဒီ ဂိုင္းက ကြ်န္မကားေပၚစတက္ကတည္းက စပါယ္ယာရဲ႕ခပ္တိုတိုပုဆိုး ေအာက္နားစကုိ ခ်ိတ္ၿပီးသယ္လာမိတာကုိး …. ဟီး …. ကိုယ္ေရႊစပါယ္ယာကလဲ အဲ႔ဒါကုိမေျပာပဲ သူ႔ပုဆိုးေလးကုိ တင္းတင္းဆုပ္ကုိင္ၿပီး ဒီအတိုင္းလိုက္လာတယ္ေလ …. ေတာ္ေသးတာေပါ႔ ဂ်ိဳင္႔ကုိတအားမဆြဲလိုက္မိလို႔ … ဆြဲမ်ားဆြဲလိုက္လို႔ကေတာ႔ ျမင္မေကာင္း ရႈမေကာင္းေတြျဖစ္ေတာ႔မယ္ …. ဘာလို႔မေျပာလဲဆိုေတာ႔ အားနာလို႔တဲ႔ … ဟား ဟား ဟား

ကားေပၚကဟာသမ်ား(၁)

ကြ်န္မတို႔ရန္ကုန္မွာ လူခ်မ္းသာေတြကလြဲရင္ က်န္လူတန္းစားေတြက လိုင္းကားကုိ အဓိကထားၾကရတာလူတိုင္းအသိပါ … ဆိုေတာ႔ မိန္းခေလးေတြအတြက္ လိုင္းကားစီးရတာ အႏၱရာယ္မ်ားပါတယ္ … ကားေပၚမွာ အသားယူလိုတဲ႔ သေကာင္႔သားေတြကလဲ အမ်ားသားမဟုတ္လား(ျမင္ဖူးသေလာက္ကေတာ႔ သက္ႀကီးပုိင္းေတြမ်ားပါတယ္) … တခ်ိဳ႔ကလဲ မသိမသာ၊ တခ်ိဳ႔ကလဲ သိသိသာသာမုိ႔ ကိုယ္႔ဘာသာအဆင္ေျပသလိုေလးၾကည္႔ေရွာင္ၾကရပါတယ္ … ကြ်န္မလဲ လူခ်မ္းသာတစ္ေယာက္မဟုတ္ရေလေတာ႔ လိုင္းကားပဲတိုးစီးရတာေပါ႔ရွင္ ....

တစ္ေန႔မွာ ကြ်န္မက (၃၄)ဒတ္ဆန္းကားအပုေလးကုိစီးၿပီး ၿမိဳ႔ထဲသြားပါတယ္ … အဲ႔ဒီကားေသးေသးေလးေတြက တစ္ဘက္ကုိ လူ(၆)ေယာက္ထိုင္ေစပါတယ္ … မထိုင္ရင္ စပါယ္ယာေတြ အေပါက္ဆိုးသံကုိ နားမခံသာေအာင္ၾကားရေလ႔ရွိတယ္ … လူ(၆)ေယာက္ဆုိေတာ႔ သိတဲ႔အတိုင္း တစ္ေယာက္က အျပင္နည္းနည္းထြက္ေနတယ္ … ၿပီးေတာ႔ အလယ္ကခံုေတြလဲ ရွိေသးေတာ႔ ္ထြက္ေနတဲ႔သူက ဘယ္လုိမွထိုင္ရအဆင္မေျပဘူးေပါ႔ … အရပ္ရွည္ရင္ သာဆိုးေသး … ကြ်န္မကေတာ႔ ကားေခါင္းနဲ႔ကပ္လ်က္ ထိပ္ဆံုးမွာ လြယ္အိတ္ေလးေပါင္ေပၚတင္ၿပီး ခပ္ကုပ္ကုပ္ေလးထိုင္ေနတာေပါ႔ … ကြ်န္မေဘးမွာ အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ထိုင္တယ္ … သူက ေဘးမွာ မိန္းခေလးရွိေတာ႔ အားနာတယ္ထင္ပါရဲ႔ ထိုင္တာ က်ံံံဳ႔က်ံဳေလးရယ္ ဆိုၿပီး ကြ်န္မက စိတ္ထဲက ခ်ီးက်ဴးေနတာ … ေနာက္ ကားလဲစထြက္ေရာ သူက တတြန္႔တြန္႕ျဖစ္လာေရာ …. ကားလႈပ္ေလ တြန္႔ေလဆိုေတာ႔ ဒီလူဘာျဖစ္ေနလဲဆိုၿပီး မသကၤာျဖစ္လာမိတယ္ … ၿပီးေတာ႔ သူက ကြ်န္မကုိလဲ တစ္ခုခုေျပာခ်င္သလိုလို လွမ္းလွမ္းၾကည္႔တယ္ေလ .. ကြ်န္မပံုစံကလဲ ၀တုတ္တုတ္ ပါးေဖာင္းေဖာင္းနဲ႔ဆိုေတာ႔ အၿမဲ အစခံရေတာ႔ ငါ႔ကုိမ်ားစမလို႔လားဆိုၿပီး မ်က္ႏွာကုိတင္းထားလိုက္တာေပါ႔ … ဟြန္း … ဘယ္ရမလဲ ၾကယ္ျပာပဲေနာ႔ ….

ေနာက္ေတာ႔ သူက ကြ်န္မကုိ စကားစေျပာပါေလေရာ …

အစ္ကုိႀကီး - “ညီမ … ညီမ”

ၾကယ္ျပာ - “ဘာလဲ ….” (စူပုပ္ပုပ္မ်က္ႏွာထားျဖင္႔)

သူက နည္းနည္းရွိန္သြားတဲ႔ပံုျဖစ္သြားတယ္ .. ဒါေပမယ္႔ ဆက္ေျပာတယ္ …

အစ္ကုိႀကီး - “ ဟိုေလ …. ညီမေလးအိတ္က စူးတယ္ .. ”

ၾကယ္ျပာ - “ ဟမ္ … ဘာစူးတာလဲ … ဘာမွမလုပ္ဘူး ” (ဇေ၀ဇ၀ါမ်က္ႏွာထားျဖင္႔)

အစ္ကုိႀကီး - “ဒီမွာေလ ညီမရယ္ … ဒီမွာ .. .အစ္ကုိလဲ ေအာင္႔ခံပါေသးတယ္ … ခုက နာလြန္းလို႔ပါ ” တဲ႔ဆိုၿပီး ကြ်န္မအိတ္နဲ႔ သူ႔ဒူးေခါင္းထိေနတဲ႔ ေနရာကို ကုိင္ျပလိုက္မွ ၾကယ္ျပာတို႔သေဘာေပါက္ေတာ႔တယ္ …

ကြ်န္မက အဲ႔ဒီေန႔မွ အိတ္ထဲမယ္ ေထာက္ခြ်န္ထည္႔လာမိတာ … သူ႔ခမ်ာ ေတာ္ေတာ္ေလးနာသြားရွာမယ္ ….

“အစ္ကုိႀကီးရယ္ ေဆာရီးပါ … ညီမလဲ သတိမထားလိုက္မိလို႔ပါ” ဆိုၿပီး အားနာနာနဲ႔ ေတာင္းပန္ခဲ႔ရတယ္ …. ဟီး ….

ဒီမနက္က ...

ေမႀကီးဒီတစ္ပတ္ မ်က္စိျပတာ အဆင္ေျပမေျပ သိခ်င္လို႔ ဒီမနက္အိမ္ကုိ ဖုန္းဆက္ျဖစ္တယ္ … အေမနဲ႔ဖုန္းေျပာေတာ႔ အေမက

“သမီးေရ … ေမႀကီးမ်က္စိ ျမင္ေတာ႔ျမင္လာရတယ္၊ အရွင္းေတာ႔မျမင္ရဘူး၊ လူေတြကုိ ၾကည္႔ရင္ ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္ေတြပဲျမင္ရတယ္ ဒါေပမယ္႔ တစ္ဘက္က ေကာင္းေသးတာပဲ စိတ္မပူနဲ႔”

“ေမ .. .ဆရာ၀န္က ဘာေျပာလဲ”

“ေသြးေၾကာေပါက္တာကေနျဖစ္တဲ႔ အမာရြတ္ေတြက မ်က္ၾကည္လႊာမွာ ကပ္ေနတယ္တဲ႔ .. အဲ႔ဒါေတြဖယ္ထုတ္ပစ္ရင္ မ်က္ၾကည္လႊာကို ဆြဲျဖဲသလိုျဖစ္မယ္ဆိုေတာ႔ ျပန္မေကာင္းႏုိင္ေတာ႔ဘူးလို႔ ဆရာ၀န္ကေျပာတယ္”

“အစကေျပာေတာ႔ ေလဆာသံုးခါပစ္ၿပီးရင္ ျပန္ျမင္မယ္ဆို”

“၀ဋ္ေၾကြးပါလို႔ေပါ႔ သမီးရယ္.. ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ..”

“ေမ … မ်က္ၾကည္လႊာလဲလို႔မရဘူးလား ဟင္ …”

“သမီးရယ္ မ်က္ၾကည္လႊာလဲတယ္ဆုိတာ လြယ္တာမွမဟုတ္တာ … လႈတဲ႔သူရွိဦးမွ .. ေမႀကီးတစ္ဘက္ျမင္ေနရေသးတာပဲ … ဆီးခ်ိဳကလဲ ရွိေနေတာ႔ ေမႀကီးကေတာ႔ မ်က္စိမခြဲခ်င္ဘူး”

“သမီးကေတာ႔ မ်က္ၾကည္လႊာလဲလို႔ရရင္ လဲလိုက္ေစခ်င္တယ္ …ဆရာ၀န္ကုိ ေမးၾကည္႔ပါလား ေမႀကီးရယ္ ”

“ေအး… ေအး … ေမႀကီးကုိေနာက္တစ္လခြဲေနရင္ ေလဆာထပ္ပစ္ဖုိ႔ခ်ိန္းထားေသးတယ္ .. အဲ႔ဒီက်ေမးလိုက္မယ္ သမီး”

ၿပီးေတာ႔ ေဖႀကီးနဲ႔ စကားနည္းနည္းေျပာၿပီးဖုန္းခ်လိုက္ျဖစ္တယ္ … စိတ္ထဲမွာေတာ႔ အေတြးေတြအမ်ားႀကီးက်န္ခဲ႔တယ္ ..
ေမ မ်က္စိမခြဲခ်င္တာ သမီးသိတယ္ … ခြဲရင္ေကာင္းသြားမယ္လို႔လဲ ေမႀကီး မယံုၾကည္ဘူးေလ … သမီးေမ႔မ်က္စိကုိ အေကာင္းတိုင္းျဖစ္ေစခ်င္တယ္ … ေမ႔အသက္က ၅၀ ေတာင္ျပည္႔ေသးတာမဟုတ္ဘူး … ေမ မေသခင္ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနခ်ိန္ေလးမွာေတာ႔ ဘာခြ်တ္ယြင္းခ်က္မွ မရွိပဲ ဘ၀ကုိျဖတ္သန္းသြားေစခ်င္တယ္ ေမႀကီးရယ္ … သမီးဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲ ဟင္ …. သမီးဘာလုပ္ေပးရမလဲ … ေမႀကီးကေတာ႔ ဘာမွမျဖစ္တဲ႔ပံုစံနဲ႔ေပမယ္႔ သမီးစိတ္မေကာင္းဘူးေမႀကီးရယ္ … ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သမီးရဲ႔မ်က္ၾကည္လႊာကုိေတာင္ ေမႀကီးအတြက္ေပးခ်င္ပါတယ္ … ေမႀကီးရဲ႔ေနာက္ထပ္မ်က္စိတစ္ဘက္ ထပ္မထိခုိက္ပါေစနဲ႔လုိ႔ သမီး ဆုေတာင္းပါတယ္ ...

ေနၾကာေစ႔စားၾကမလား ..

ကြ်န္မ ၈ ႏွစ္သမီးအရြယ္ေလာက္တုန္းက သူမ်ားကုိေခ်ာက္ခ်ဖူးတဲ႔အမွတ္တရ အျဖစ္ေလးပါ … ဘာရယ္မဟုတ္ အနည္းငယ္ေလးျပံဳးျဖစ္ရင္ပဲ ေ၀မွ်ရက်ိဳးနပ္ပါတယ္ … း)

ကြ်န္မငယ္ငယ္က အလြန္အေဆာ႔သန္ေသာ ကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ႔ဖူးပါတယ္ … ဟိုးတုန္းက ကြ်န္မတို႔႔ရပ္ကြက္မွာ ကန္ထရိုက္တိုက္ေတြမေပါေသး … ဒီေတာ႔ လူဦးေရလည္းသိပ္မထူထပ္ေသးဘူးေပါ႔ … ကြ်န္မနဲ႔အရြယ္မတိမ္းမယိမ္းရပ္ကြက္ထဲက ကေလးေတြကုိ ကြ်န္မက ဆရာလုပ္ေနက်ေလ …. ေန႔လည္ေန႔ခင္းဆိုရင္ လမ္းတကာလွည္႔ၿပီး ကြ်န္မတို႔ေတြ ဗံဒါသီး ေကာက္ေလ႔ရွိတယ္ … ဗံဒါသီးထုစားရတာသိပ္အရသာရွိတာေလ …. မ်ားေသာအားျဖင္႔ ကေလးဗိုလ္ျဖစ္တဲ႔ ကြ်န္မကသိပ္မေကာက္ဘူး … အငယ္ေတြကုိပဲေကာက္ခိုင္းေလ႔ရွိတယ္ …စပ္လဲစပ္စုတတ္တဲ႔ ကြ်န္မက ေနၾကာေစ႔ကုိ သိပ္ႀကိဳက္တယ္ …. ေနၾကာပန္းကေန ေနၾကာေစ႔ဘယ္လုိျဖစ္လာတယ္ဆိုတာ သိပ္သိခ်င္တယ္ … ကေလးအေတြးနဲ႔ဆိုေတာ႔ ေနၾကာေစ႔ကုိ ေနၾကာပန္းထဲကေန ၿဖဲရွာရင္ေတြ႔မွာပဲလို႔ ထင္မိတာေပါ႔ ….

တစ္ေန႔မွာကြ်န္မတို႔ဘုရားစင္က ေနၾကာပန္းေတြ စြန္႔ေတာ႔ အေမကသြားလႊင္႔ပစ္ခိုင္းတာကုိ ကြ်န္မကအႀကံနဲ႔လႊင္႔မပစ္ဘူးေလ … လူႀကီးေတြလစ္ေတာ႔ ေနၾကာပန္းေတြကုိ တစ္ပြင္႔ခ်င္း အလယ္ေခါင္ကေန ၿဖဲရွာတာေပါ႔ …ေနၾကာေစ႔ကုိမေတြ႔ရဘူး … ကြ်န္မစိတ္ထဲမေက်နပ္ဘူး … ရွိသင္႔တယ္လုိ႔ ယူဆထားတာကုိး …ေတြ႔တာက အလယ္အ၀ိုင္းေအာက္က အႏွစ္ေလးေတြကို ေတြ႔တယ္ … အဲ႔ဒါကုိ ကြ်န္မက စားၾကည္႔ေတာ႔ စိမ္႔စိမ္႔ေလးအရသာရွိတယ္ … ဒီေတာ႔ “အင္း … ဒီကေန ရင္႔ၿပီးအခြ႔ံေတြေပါက္ၿပီး ေနၾကာေစ႔ျဖစ္တာေနမယ္” လုိ႔ ကုိယ္႔ဘာသာကုိယ္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေရာ ….

အဲ႔ဒီေန႔ ေန႔လည္လဲေရာက္ေရာ ထံုးစံအတိုင္း ကေလးေတြကို ဦးေဆာင္ၿပီး ၾကယ္ျပာတစ္ေယာက္ ဗံဒါသီးလွည္႔ေကာက္တာေပါ႔ … ပါးစပ္ကလဲ ကုိယ္ရွာေဖြေတြ႔ရွိထားတဲ႔ ေနၾကာပန္းအႏွစ္အေၾကာင္း ေျပာျပရင္းေပါ႔ … အဲ႔ဒီထဲမွာ ကြ်န္မထက္ ႏွစ္ႏွစ္ငယ္တဲ႔ ေကာင္မေလးက သူလဲ စားခ်င္တယ္လုပ္ပါေလေရာ … ကြ်န္မက “ပန္းေတြကမရွိေတာ႔ဘူး နင္စားခ်င္ရင္ နင္႔အိမ္က ေနၾကာပန္းကပ္ေတာ႔မွ စားၾကည္႔” ဆိုတာကုိ သူက မရဘူး …. အဲ႔လိုေျပာရင္းဆိုရင္း လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ လမ္းမွာ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြပံုထားတဲ႔ အမိႈက္ပံုေပၚမွာ ေနၾကာပန္းေတြပစ္ထားတာေတြ႔ပါေလေရာ … အဲ႔ဒါကုိ သူက “အစ္မ အစ္မ … သမီး အဲ႔ဒါယူစားၾကည္႔မယ္ .. .ရလား” တဲ႔ …. ကြ်န္မက “ဟယ္ … မေကာင္းပါဘူး .. အမိႈက္ပံုၾကီးမွာ” ဆိုေတာ႔ သူက “သန္႔ပါတယ္ အစ္မရ” တဲ႔ … အဲ႔ဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္တာ စိတ္ထဲ အခ်ဥ္ကေပါက္လာတာနဲ႔ “စားခ်င္စားေလ” လို႔ေျပာလိုက္ေတာ႔ အဲ႔ေကာင္မေလးက ပန္းေတြကုိ ၀မ္းသာအားရေျပးေကာက္ၿပီး ကြ်န္မေျပာသလိုလုပ္စားပါေလေရာလား …. ၿပီးေတာ႔ သူက “ အစ္မေရာ … စားေလ” တဲ႔ … ကြ်န္မက “ေတာ္ၿပီ … ဗိုက္တင္းေနလို႔ စားေတာ႔ဘူး” လို႔ … ဟီး …. သူတစ္ေယာက္တညး္ အကုန္စားသြားတယ္ …. သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရာ ေနၾကာေစ႔စားၾကမလားဟင္ ?

မွတ္ခ်က္။ ။ပံုေလးကုိ http://www.manataka.org ဒီကယူပါတယ္ရွင္။

ကြ်န္မႏွင္႔ အင္တာဗ်ဴးမ်ား

ကြ်န္မခ်စ္ေသာ ကြ်န္မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက ဖုန္းနဲ႔တစ္မ်ိဳး၊ ေမးလ္နဲ႔တစ္ဖံု၊ အက္စ္အမ္အက္စ္နဲ႔တစ္လီ၊ စီေဘာက္စ္က တစ္သြယ္နဲ႔ ဘာလုပ္ေနလဲ၊ ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ၊ အေျခအေနဘယ္လိုလဲလို႔ ေမးၾကပါတယ္ ....
ကြ်န္မ ခုတေလာ အင္တာဗ်ဴးေတြနဲ႔ နဘမ္းသတ္ေနရလို႔ ပုိ႔စ္လဲ ေကာင္းေကာင္းမတင္ႏုိင္ပါဘူး … ခုေတာ႔ ကြ်န္မရဲ႕အင္တာဗ်ဴးကိစၥေတြၿပီးသြားၿပီမို႔လို႔ အခ်ိန္ရရင္ ရသလိုပုိ႔စ္ျပန္တင္ပါေတာ႔မယ္ …

ကြ်န္မတို႔ အလုပ္ကေန စာခ်ဳပ္သက္တမ္းျပည္႔ေတာ႔ သက္တမ္းထပ္မတိုးေတာ႔ဘူးလို႔ေခၚေျပာတဲ႔ေန႔က ကြ်န္မစိတ္အေတာ္ညစ္သြားပါတယ္ … ခုခ်ိန္မွာ အလုပ္ျပန္ရွာရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးခက္မယ္ဆိုတာ ကြ်န္မသိေနလို႔ပါ … ေနာက္ၿပီး အင္တာဗ်ဴးေတြ၀င္ရတာ သူမ်ားေတြေတာ႔ မသိဘူး ကြ်န္မေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ညစ္ပါတယ္ … အရင္ဆို အလုပ္ရွာရတာ သိပ္မခက္ခဲတဲ႔အျပင္ အင္တာဗ်ဴးေလး ႏွစ္ခု သံုးခု၀င္လို္က္တာနဲ႔ အလုပ္က ခ်က္ျခင္းရတတ္ပါတယ္ …ခုေတာ႔ ကုမၸဏီ တစ္ခုကုိ ပထမအႀကိမ္၊ ဒုတိယအႀကိမ္၊ တတိယအႀကိမ္ေတြနဲ႔ ၀င္လိုက္ရတဲ႔ အင္တာဗ်ဴးေတြဆိုတာ မနည္းပါဘူး … အလုပ္သစ္ကုိ ႏွစ္လေလာက္ျပန္ရွာလိုက္ရၿပီး Last minute မွာ အလုပ္ျပန္ရသြားပါတယ္ …Last minute ဆိုတာကလဲ အလုပ္သာျပန္မရခဲ႔ရင္ ကြ်န္မ ဒီေန႔ ရန္ကုန္ျပန္ရေတာ႔မွာပါ …မေန႔က MOM မွာ ေနထိုင္ခြင္႔ သက္တမ္းသြားတုိးတာ ႏွစ္ပတ္ထပ္ရခဲ႔ပါတယ္ … ေနာက္အပတ္ထဲ Pass က Approve ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ေနာက္အပတ္ထဲ အလုပ္စဆင္းရေတာ႔မွာပါ ….

ကြ်န္မေတြ႔ခဲ႔တဲ႔ အင္တာဗ်ဴးေတြမွာ လူေတြ႔၊ စက္ေျဖ (သုိ႔) လူေတြ႔၊ ေရးေျဖ (သို႔) ေမးလ္ေတြ႔၊ ဖုန္းေတြ႔၊ လူေတြ႔ စသျဖင္႔ေတြပါပါတယ္ … ကြ်န္မ မႀကိဳက္ဆံုးက စာရြက္ေပၚမွာ Coding ေတြခ်ေရးခိုင္းတာပါပဲ … ကြ်န္မက Syntax ေတြအားလံုးအလြတ္မရေတာ႔ အခက္အခဲျဖစ္ရပါတယ္ …

ပထမဆံုး၀င္တဲ႔ကုမၸဏီက System Analyst ေလွ်ာက္တာကို Java Question ေတြေျဖခိုင္းပါတယ္ … ကြ်န္မက C#.Net နဲ႔ေျပာင္းေျဖခဲ႔ပါတယ္ … ကြ်န္မကုိ လူေတြ႔ေမးမယ္႔ မန္ေနဂ်ာက အေရးႀကီးကိစၥနဲ႔ အျပင္သြားတာ အခ်ိန္မွီျပန္မေရာက္လို႔ ကြ်န္မ လူေတြ႔မေျဖခဲ႔ရတဲ႔အျပင္ဖုန္းျပန္ဆက္ဆိုလို႔ ဆက္ျပန္ေတာ႔ ေကာင္းေကာင္းမေျဖပဲ ဖုန္းခ်သြားပါတယ္ …

ဒုတိယတစ္ခုကေတာ႔ ကြ်န္မ J2ME ရတယ္ဆိုလို႔ စိတ္၀င္စားလို႔ေခၚတာပါ … သူတို႔ သံုးတာက Highest Technologies ေတြတဲ႔ ကြ်န္မက အကုန္ေတာ႔လဲ ဘယ္သိပါ႔မလဲ … သူေမးတဲ႔ ေမးခြန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုမေျဖႏိုင္ခဲ႔လို႔ မရပါဘူး …

သံုးခုေျမာက္က ကြ်န္မ ႏႈတ္ေျဖအကုန္ရၿပီး ေရးေျဖအကုန္မရခဲ႔ပါဘူး ..

ေလးခုုေျမာက္ကက်ေတာ႔ သူတို႔လိုခ်င္တာ Analyst Role ကုိႏိုင္မယ္႔သူ … ကြ်န္မက Developer ဘက္ကို အားသန္သူဆိုေတာ႔ မရျပန္ပါဘူး .. အဲ႔ဒီမွာေတာ႔ ေရးေျဖေျဖရတယ္ .. ကြ်န္မ ၈၀% ေလာက္ေတာ႔ေျဖႏိုင္တယ္လို႔ ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ထင္တာပါပဲ …
ေမးခြန္းသံုးမ်က္ႏွာထဲက တစ္ခုက Big Large Objects (BLOBs) ကိုသံုးၿပီး Stored Procedure တစ္ခုေရးခိုင္းတာပါ .. အဲ႔လိုမ်ိဳး တခါမွမသံုးဖူးေတာ႔ ကြ်န္မလဲ ေျဖရမယ္႔ေနရာမွာ ငါ မသံုးဖူးလို႔ မေရးတတ္ဘူး .. ငါ႔ကုိ Help ေပးဖတ္ရင္ေတာ႔ ငါေကာင္းေကာင္းေရးႏုိင္ပါတယ္လို႔ ေရးခဲ႔တယ္ … ကြ်န္မစိတ္ေပါက္လာရင္ အဲ႔လိုေျဖေျဖပစ္တယ္ … း)

ငါးခုေျမာက္ကက်ေတာ႔ ကြ်န္မစိတ္တို ရတဲ႔ အင္တာဗ်ဴးပါ … အဲ႔ဒီကုိသြားဖို႔ ကြ်န္မမွာ ၁ နာရီခြဲေလာက္အိမ္ကႀကိဳထြက္ရတယ္ … ၿပီးေတာ႔ ဟိုေရာက္ေတာ႔ ကြ်န္မေရွ႔မွာ တစ္ေယာက္ကုိ ဗ်ဴးေနတယ္ … ၿပီးေတာ႔ ကြ်န္မ အလွည္႔လဲေရာက္ေရာ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ပဲ ပါစင္နယ္နည္းနည္းေမးတယ္ .. ၿပီးေတာ႔ ကြ်န္မကုိ Business Intelligent သံုးဖူးလားဆိုေတာ႔ ကြ်န္မလဲ သံုးဖူးတယ္ ေပါ႔ .. ၿပီးေတာ႔ Analyzing Service ကုိသံုးၿပီး Cube ေဆာက္ဖူးလားတဲ႔ .. ကြ်န္မလဲ ေဆာက္ဖူးပါတယ္ေပါ႔ … ၿပီးေတာ႔ အဲ႔ဒီ Cube ကုိ Box ထဲထည္႔လားတဲ႔ …. ကြ်န္မေၾကာင္သြားတယ္ … ဘာေမးပါလိမ္႔ေပါ႔ .. ငါသိတဲ႔ထဲမွာ Cube ကုိ Box ထဲထည္႔တာမပါပါဘူးေပါ႔ေလ …. ကြ်န္မက BI ကုိ ခဏတာပဲသံုးဖူးတာ အရမ္းအတြင္းက်က်လဲ မသိဘူး .. မသိတာေတြမွအမ်ားႀကီးရယ္ …. ရွိမ်ား ရွိသလားေတာင္ ထင္သြားတယ္ …ေနာက္ေတာ႔ ေမးတဲ႔သူက ထရယ္ေရာ … ကြ်န္မကုိ စတာတဲ႔ … သူ႔ၾကည္႔ေတာ႔ လူႀကီးလူေကာင္းရုပ္နဲ႔ ကြ်န္မကုိမ်ား သူစ စရာက်လို႔ အဲ႔ဒါၿပီးေတာ႔ ဘာမွထပ္မေမးေတာ႔ပဲ ေနာက္က်ရင္ ျပန္ဆက္သြယ္မယ္ဆိုၿပီး ျပန္ခုိင္းလိုက္လို႔ ကြ်န္မ စိတ္တိုၿပီး ျပန္ခဲ႔ရတဲ႔ အင္တာဗ်ဴးေပါ႔ … ၿပီးေတာ႔ ျပန္လဲမဆက္သြယ္ပါဘူး …

ေျခာက္ခုေျမာက္ကက်ေတာ႔ ကြ်န္မကုိ ေအးဂ်င္႔က ညႊန္တဲ႔လိပ္စာက မွားေနေတာ႔ ကြ်န္မမွာ ကာကီဘူကစ္ထဲ ပတ္ခ်ာကိုလည္လို႔ ... ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ေတြ႔ပါတယ္ … သို႔ေပမယ္႔ သူကလဲ ကြ်န္မ မကြ်မ္းက်င္တဲ႔အပုိင္းေတြခ်ည္းပဲေမးလို႔ ကြ်န္မ သိပ္မေျဖႏိုင္ခဲ႔ဘူး … အဲ႔ဒါလဲမရပါဘူး …

ခုႏွစ္ခုေျမာက္က က်ေတာ႔ ကြ်န္မဆီကုိ ေမးလ္နဲ႔ ေမးခြန္းေျခာက္ခု အရင္ေျဖခိုင္းတယ္ … အဲ႔ဒါကုိ သေဘာက်ရင္ သူတို႔က ဖုန္းအင္တာဗ်ဴးေခၚမယ္တဲ႔ … ကြ်န္မေျဖၿပီးေတာ႔ သူတို႔က သေဘာက်လို႔ ဖုန္းအင္တာဗ်ဴးေခၚပါတယ္ … ဖုန္းအင္တာဗ်ဴးမွာ အဆင္ေျပရင္ သေဘာက်ရင္ လူေတြ႔ေခၚမယ္တဲ႔ …. အိုေခေပါ႔ … ကြ်န္မ ဖုန္းအင္တာဗ်ဳးေျဖတယ္ … ေနာက္ေန႔ခ်က္ျခင္း လူေတြ႔ေခၚတယ္ …. ကြ်န္မကေတာ႔ အလုပ္ရေတာ႔မယ္ေပါ႔ .. ႏွစ္ဆင္႔ေအာင္သြားၿပီဆုိေတာ႔ … ေနာက္ လူေတြ႔မွာလဲ အင္တာဗ်ဴးတဲ႔သူက သေဘာက်တယ္ ဒါေပမယ္႔ သူက ေမလကုန္က်ရင္ ေနာက္ဆံုးအင္တာဗ်ဴးရွိသတဲ႔ …
သူတို႔ ကုမၸဏီက ဂ်ာမနီေဘ႔စ္ဆိုေတာ႔ ဟိုက ဂ်ာမန္ေတြက Technical ထပ္ဗ်ဴးပါမယ္တဲ႔ … ဆုိေတာ႔ ခုထိ Pending ႀကီးနဲ႔ဒီအတိုင္းက်န္ေနတယ္ …

ရွစ္္ခုေျမာက္က အင္တာဗ်ဴးကေတာ႔ ကြ်န္မအားအရဆံုးတစ္ခုပါ …ေမးခြန္းေပါင္း ၁၁ ခုရယ္ Test Plan တစ္ခုရယ္ ေရးခိုင္းတာပါ … ကြ်န္မ အကုန္လံုးမွန္ေအာင္ေျဖဆိုႏုိင္ပါတယ္ … ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ေအးဂ်င္႔က ကြန္ဖန္းပဲေစာင္႔ေနတာ အုိေခတယ္ေျပာၿပီး ေနာက္ထပ္လူတစ္ေယာက္ထပ္ထည္႔ထားေသးတယ္တဲ႔ … လစာအဆင္ေျပတဲ႔သူယူမယ္ေျပာၿပီး ကြ်န္မက်န္ခဲ႔ပါတယ္ …

ကုိးခုေျမာက္ကေတာ႔ Monster မွာတင္ထားတဲ႔ ကြ်န္မရဲ႔ Resume ကုိ ေတြ႔လို႔တဲ႔ လာဆက္သြယ္တာပါ … ကြ်န္မက .Net သမား … တကယ္လဲသြားေရာ Coldfusion ရယ္ အက္ေဆးအတိုႏွစ္ပုဒ္ရယ္ ေျဖရမယ္တဲ႔ … ကြ်န္မက ေဒါ႔နက္အတြက္ေလွ်ာက္တာဆိုေတာ႔ သူတို႔က ေဒါ႔နက္ေခၚတာမဟုတ္ဘူးတဲ႔ေလ… ကြ်န္မက ထိုင္ရမလို ထရမလိုနဲ႔ ျပန္ရင္ေကာင္းမလားစဥ္းစားေနတုန္း ကြ်န္မကုိ စာေမးပြဲေျဖသြားပါ လုပ္ေရာ … ဒီေတာ႔ ကြ်န္မလဲ မထူးဘူးဆိုၿပီး Coldfusion ၈ ပုဒ္ေလာက္ကို C# နဲ႔ေျဖခဲ႔လိုက္တယ္ … ၿပီးေတာ႔ Analyst Questions သံုးမ်က္ႏွာစာကုိ Viva ေျဖခဲ႔ရတယ္ .....

ဆယ္ခုေျမာက္ကလဲ ကိုယ္ကနည္းနည္းသိရင္ သူတို႔က နက္နက္ဆင္းေမးတယ္ … ေနာက္ေတာ႔ ေျဖရမွာေတာင္ ေၾကာက္လာတာနဲ႔ မသိရင္ မသိဘူးပဲ ေျပာလိုက္ေတာ႔တယ္ .. အဲ႔ဒီေတာ႔ မရဘူးေပါ႔ ဟဲ ဟဲ …

ဆယ္႔တစ္ခုေျမာက္ကေတာ႔ ကြ်န္မရသြားတဲ႔အလုပ္ပါ … Technical Questions ေတြကုိ ဖုန္းနဲ႔ဗ်ဴးပါတယ္ … ကြ်န္မမွာ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီး ဂူေတာင္မဂယ္ႏိုင္ေအာင္ ဆက္တုိက္ေမးပါတယ္ … နာရီ၀က္တိတိပါ … အဲ႔ဒါ ေအာင္သြားေတာ႔ ေနာက္ေန႔မွာ ဒုတိယအႀကိမ္ကို ေနာက္တစ္ေယာက္က နာရီ၀က္တိတိပါပဲ ဖုန္းနဲ႔ဗ်ဴးျပန္ပါတယ္ …အဲ႔ဒါေအာင္သြားျပန္ပါတယ္ … ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္လူေတြ႔ေခၚပါတယ္ … စာအနည္းငယ္ေမးတယ္ .. ေနာက္ေတာ႔ ဖိအားမ်ားရင္လုပ္ႏုိင္သလား … အိုတီဆင္းႏုိင္လား … တစ္ေယာက္တည္းဆုိရင္ လုပ္ႏုိင္လား .. အဖြဲ႔နဲ႔ေရာလုပ္ႏုိင္သလား .. စသျဖင္႔ ပံုမွန္ အင္တာဗ်ဴးေမးခြန္းေတြနဲ႔ အဆံုးသတ္ၿပီးသကာလ အလုပ္ရသြားပါတယ္ …

ကြ်န္မ၀င္ခဲ႔တဲ႔ ကုမၸဏီေတြက Hutcabb, Phillip Securities, Lanworks , NLB, SingHealth, ADC Technologies, Invers Asia, Chartered Semiconductor, Recruitment Asia Pacific Regional Office, Hewlett Packard, STATS Chip PAC တို႔ျဖစ္ပါတယ္ ..
ကြ်န္မ၀င္ခဲ႔ဘူးတဲ႔ ကုမၸဏီေတြက အင္တာဗ်ဴးေတြရခဲ႔ရင္ ႀကိဳၿပီးျပင္ဆင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကြ်န္မကုိေျပာပါ .. ကြ်န္မ မွတ္မိသေလာက္ အကုန္ျပန္ေျပာျပပါမယ္ … ဘာလို႔ဒီလိုေျပာသလဲဆိုေတာ႔ အင္တာဗ်ဴးေတြဆုိတာ တခ်ိဳ႔အတြက္ သိပ္လြယ္ကူတတ္ေပမယ္႔ တခ်ိဳ႔ေတြအတြက္သိပ္ခက္ခဲတတ္ပါတယ္ .. အသိရွိရင္ ရွိသလိုလဲ အလုပ္ရသြားတတ္ပါတယ္ … ကြ်န္မလို အသိမရွိ၊ စာပံုမွန္မလုပ္ျဖစ္ေသာသူမ်ား ကြ်န္မလို စိတ္မညစ္ရေအာင္ ကြ်န္မ ျပန္မွ်ေ၀ခ်င္တဲ႔သေဘာပါ … အားလံုးအဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစရွင္ ….

၀န္ခံျခင္း

နာက်င္ေစေတာ႔ရယ္လို႔ မရည္ရြယ္ခဲ႔ပါဘူး
ပိုင္ဆိုင္တာဆိုလို႔ စကားလံုးေတြပဲရွိတာမုိ႔
ရိုးသားစြာ ၾကဲခ်လိုက္မိတာပါ ….
ပါသြားတာဆိုလို႔
စကားလံုးေတြမွာ စြန္းေပေနတဲ႔
ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ အရိပ္ေတြပဲရွိမယ္ထင္ပါရဲ႕ ….

တကယ္ပါ
ခံစားရပါေစေတာ႕ရယ္လိုု႔လည္း မေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ပါဘူး
အယူခံ၀င္ေပးဖို႔လိုမယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္မေရြးေျပာလုိက္ပါ
ငါ႔ႏွလံုးသားကုိ ခ်ခင္း မင္းနင္းဖုိ႔အတြက္ဆိုရင္
ငါ႔ႏွလံုးေသြးနဲ႔ ပန္းတစ္ခင္းဖန္ဆင္းေပးႏိုင္ပါတယ္ …

ပန္းပင္ႏွင္႔ေျမကြက္ေလး

တခါတုန္းက ေျမကြက္ေလးတစ္ကြက္ရွိတယ္တဲ႔ …. အဲ႔ဒီေျမကြက္ကေလးကို ပုိင္ရွင္ေတြက ေသခ်ာမျပဳမျပင္ထားေတာ႔ သူ႔ခမ်ာ ျခံစည္းရိုးေလးေတြလဲ ပ်က္၊ အနီးအနားက လူေတြကလဲ ျဖတ္လမ္းလိုသေဘာထားၿပီး ျဖတ္ၾက သြားၾက လာၾကနဲ႔ေပါ႔ ၊ ၾကက္ေတြ ငွက္ေတြကလဲ သူတို႔ အစာရွာရာေနရာလို သေဘာထားၿပီး ေျမကြက္ေလးအေပၚ ထင္တိုင္းႀကဲေနၾကတယ္တဲ႔ …. ဒီေတာ႔ ေျမကြက္ေလးက “ငါဟာ ေလာကႀကီးအတြက္ ဘာမွ အက်ိဳးမျပဳႏိုင္တဲ႔အရာ တစ္ခုပါလား” ဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနသတဲ႔ေလ ….

တစ္ေန႔မွာေတာ႔ ေျမကြက္ကေလးရဲ႕ပိုင္ရွင္ေတြက ေျမကြက္ကေလးကိုေစာင္႔ေရွာက္ဖို႔ ျခံလုပ္သားႀကီးတစ္ေယာက္လက္ကုိ အပ္လိုက္သတဲ႔ …. လုပ္သားႀကီးက ျခံစည္းရိုးေလးကုိ ခိုင္ခိုင္ခံ႔ခံ႔ေလးျပင္ကာၿပီး ေျမကြက္ေလးကုိ ေျမဆီ ေျမၾသဇာျပည္႔တဲ႔ ေျမကြက္ေလးတစ္ကြက္ျဖစ္ေအာင္ စတင္ဖန္တီးပါေလေရာတဲ႔ … ေျမကြက္ကေလးကေတာ႔ သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚမွာ ဘာပင္ေလးေတြမ်ားစိုက္မလဲဆိုၿပီး ရင္ခုန္ေမွ်ာ္လင္႔ေနတာေပါ႔ … အဲ႔လို လုပ္သားႀကီးက ျပဳျပင္ၿပီးတဲ႔ေနာက္ ေျမကြက္ေလးေပၚမွာ ပန္းပ်ိဳးပင္ေလးေတြစိုက္သတဲ႔ … ေျမကြက္ေလးကေတာ႔ ေပ်ာ္ေနရွာတာေပါ႔ေလ … ၿပီးေတာ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္လဲ ခ်လိုက္သတဲ႔ .. သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚက သူခ်စ္တဲ႔ ပ်ိဳးပင္ေလးေတြ အေကာင္းဆံုးရွင္သန္ဖူးပြင္႔ ႏိုင္ဖို႔ သူအစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားမယ္ ဆိုၿပီးေတာ႔႔ေပါ႔ ….

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေျမႀကီးကသူဆံုးျဖတ္ထားတဲ႔အတိုင္း ပန္းပင္ေလးေတြ အျမစ္ခိုင္မာေစဖုိ႔၊ အာဟာရျပည္႔ေစဖုိ႔ သူ႔မွာရွိတဲ႔ အစြမ္းေတြနဲ႔ ပံ႔ပုိးလိုက္တာ ပန္းပင္ေလးေတြမွာ လွပတဲ႔ေရာင္စံုအပြင္႔ေလးေတြ ငြားငြားစြင္႔စြင္႔၊ ရနံ႔ေလးေတြကလဲ သင္းထံုလို႔ ဖူးပြင္႔လာလိုက္ၾကတာ ေျမကြက္ေလးမွာ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ေနစရာေနရာေတာင္မရွိသလုိ ခံစားရသတဲ႔ … ပန္းပြင္႔ေလးေတြကလဲ ေျမကြက္ေလးရဲ႔ သူတုိ႔အေပၚထားတဲ႔ စိတ္ေစတနာကုိသိေလေတာ႔ အသိအမွတ္ျပဳတဲ႔အေနနဲ႔ သူတို႔ရဲ႔၀တ္မႈံေလးေတြ၊ သူတုိ႔ရဲ႔ပြင္႔ဖတ္ေလးေတြ၊ သူတို႔ရဲ႔အရြက္ေလးေတြကုိ ေျမကြက္ေလးေပၚ ေျခြခ်ေပးၾကတယ္ေလ ….သူတို႔တစ္ပင္လံုး လဲျဖိဳခ်ေပးဖုိ႔က်ေတာ႔လဲ မျဖစ္ႏုိင္ျပန္ဘူးေလ … ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ သူတို႔ အလုပ္က အေကာင္းဆံုးဖူးပြင္႔ၿပီး ေကာင္းကင္ႀကီးကုိ ေမွ်ာ္ၾကည္႔ဖို႔မဟုတ္လား ….

ေျမကြက္ေလးကေတာ႔ ပန္းပင္ေလးေတြဆီက ဘာဆိုဘာမွျပန္မေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ပါဘူး … သူ႔ေစတနာကို အသိအမွတ္ျပဳတာနဲ႔တင္ေက်နပ္ေရာင္႔ရဲေနႏိုင္တယ္ဆိုတာ ပန္းပင္ေလးေတြလဲ ရိပ္မိမယ္ထင္ပါတယ္ … သူတို႔ေျခြခ်ေပးတဲ႔ အရာေလးေတြကေန ေျမၾသဇာျပန္လုပ္ၿပီး အပင္ေလးေတြ ဆက္လက္ရွင္သန္ဖို႔ပဲ သူစိတ္၀င္စားသတဲ႔ေလ … အပင္ေလးေတြ ေပ်ာ္ေနမယ္ဆုိရင္ကိုပဲ ေလာကႀကီးမွာ အႀကီးျမတ္ဆံုး အရာတစ္ခုလိုမ်ိဳး သူ႕ကုိယ္သူ ဂုဏ္ယူေက်နပ္ေနသတဲ႔ …. ေျမကြက္ေလးက ျခံလုပ္သားႀကီးကို ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္တယ္တဲ႔ “လုပ္သားႀကီးခင္ဗ်ာ … ခင္ဗ်ားေၾကာင္႔ က်ဳပ္ခ်စ္တဲ႔ပန္းပင္ေလးေတြကုိ အေကာင္းဆံုးဖူးပြင္႔ေ၀ဆာႏုိင္ေအာင္ဖန္တီးေပးႏုိင္ခဲ႔လို႔ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားကုိ သိပ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ …” တဲ႔ ….

ပံုျပင္ေလးကေတာ႔ ဒီေလာက္ပါပဲ …. ေလာကႀကီးမွာေရာ ကုိယ္ခ်စ္တဲ႔သူဆီက ဘာမွျပန္မေမွ်ာ္လင္႔ပဲ သူေပ်ာ္ရႊင္ဖုိ႔လုပ္ေပးေနရတာနဲ႔တင္ ေက်နပ္ေနတတ္တဲ႔ ေျမကြက္ေလးလို လူေတြရွိမယ္လို႔ထင္ၾကလားဟင္ ??????

မွတ္ခ်က္။ ။ပံုေလးကုိ www.earthfriendlybouquets.com ကယူပါတယ္ ...

မေသခင္ေလးမွာ ...

ကြ်န္မရဲ႔ ဒီပုိ႔စ္ေလးက ဖတ္သူေတြအဖို႔ မဂၤလာတစ္ပါးမဟုတ္တာေတာ႔ အေသအခ်ာပါပဲ … ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ နာေရးအေၾကာင္းေလးျဖစ္ေနလို႔ပါ …. ဘာရယ္မဟုတ္ ကြ်န္မေရးခ်င္စိတ္ေလးေပၚလာလို႔ ေရးမိပါတယ္ … ဖတ္ၿပီး စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္သြားမယ္႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ တင္ႀကိဳေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ …

ႏွစ္သစ္မွာပဲ သူငယ္ခ်င္းရဲ႔ ေမာင္ေလးနာေရးနဲ႔စတိုးခဲ႔တယ္ … ဆံုးသြားတာက သႀကၤန္အတက္ေန႔က …....
သၿဂၤ ိဳလ္တာက ဒီေန႔ေပါ႔ ….ဒီေန႔တေနကုန္ ကတ္စကပ္ နဲ႔ မန္ဒိုင္းမွာ အခ်ိန္ကုန္ခဲ႔တယ္ … ခႏၶာကိုယ္ကုိ ရန္ကုန္ျပန္ပို႔ဖုိ႔စီစဥ္ေပမယ္႔ ႏွစ္မကူးခင္ဆံုးၿပီး ႏွစ္ကူးၿပီးခ်ိန္မွာပုိ႔မွာမို႔ ျမန္မာျပည္ဘက္က လက္မခံပါဘူးတဲ႔ … ဒီေတာ႔ ဒီမွာပဲ သၿဂၤ ိဳလ္ဖုိ႔စီစဥ္ရပါတယ္ … ဒါေပမယ္႔ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာဆံုးၿပီး စနစ္တက် လူလိုသူလို နာေရးေလးျဖစ္ေျမာက္သြားတာေတာ႔ ကြ်န္မ၀မ္းသာမိပါတယ္ …
သူတို႔အလုပ္က လိုက္ပုိ႔သူေတြ Shuttle Bus ေလးစင္းစာရွိပါတယ္ … တစ္ေယာက္တစ္လက္နဲ႔ ၀ိုင္းကူညီလိုက္ၾကတာ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းဘာမွေတာင္သိပ္လုပ္လိုက္စရာမလုိခဲ႔ပါဘူး ….

သူ စကၤာပူေရာက္တာ ၆ လေက်ာ္ေလးပဲရွိပါေသးတယ္ … သူ႔အစ္မ (ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္း) က ကြ်န္မနဲ႔တစ္အိမ္တည္းေနသူပါ … သူမဆံုးခင္ သံုးရက္ေလာက္အလိုက ကြ်န္မတို႔အိမ္ကိုလာၿပီး ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ေနပါေသးတယ္ …. ပထမ ေလျဖတ္သြားလို႔တဲ႔ ေဆးရံုမွာတင္လိုက္ရတယ္လို႔ ဖုန္း၀င္ၿပီး မၾကာခင္မွာတင္ ဆံုးသြားၿပီးဆိုတဲ႔ဖုန္း၀င္လာတာပါ … ေနာက္ရင္ခြဲစစ္ၿပီးေတာ႔ သိရတာကေတာ႔ ႏွလံုးေသြးေၾကာပိတ္သြားတာတဲ႔ … ကြ်န္မစိတ္ထဲ “အိုး….. ျမန္လိုက္တာ ...အသက္မွ ၂၇၊ ၂၈ ေလးရွိေသးတယ္” ဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ ..…

ၿပီးေတာ႔ ျဖက္ကနဲ ကြ်န္မေမ႔ေနတဲ႔အရာေလးကို သတိရသြားပါတယ္ … လူတိုင္း တစ္ေန႔ေသရမယ္ဆိုတာကိုေတာ႔ သိၾကၿပီးသားပါ … ဒါေပမယ္႔ ကုိယ္နဲ႔အေ၀းႀကီးလိုပဲ စိတ္ထဲသိပ္မထားတတ္ၾကပါဘူး … ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈဆိုတာလဲ လုပ္မထားတတ္ၾကပါဘူး … ကြ်န္မေရာ … ကြ်န္မေသရင္ပါသြားမယ္႔အရာေတြ ဘာေတြ ဘယ္ေလာက္ထိလုပ္ထားသလဲလို႔ ျပန္ဆန္းစစ္မိပါတယ္ …. ေခါင္းထဲမွာလဲ ကဗ်ာေလးတစ္ပုိင္းတစ္စေပၚလာမိပါတယ္ …

ငါသည္ မုခ်ေသရမည္ …
အခ်ိန္ပုိင္းသာလိုေတာ႔သည္ …
အေသမဦးခင္ ဥာဏ္ဦးေအာင္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ပါမည္ …..

ေနခဲ႔ေတာ႔ေနရာေဟာင္းေရ

မနက္ျဖန္ကြ်န္မအလုပ္ဆင္းရမယ္႔ေနာက္ဆံုးေန႔ …. ေနာက္ထပ္အလုပ္သစ္တစ္ခုကလဲ အဆင္သင္႔မျဖစ္ေသးဘူး … ဆက္ေနဖို႔ရာလဲမေသခ်ာဘူး …. ဘာမွလဲေရေရရာရာမရွိဘူး .. ဒါေပမယ္႔ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႔ မနက္ျဖန္က်ရင္ ေနရာေဟာင္းကို ကြ်န္မလက္ျပႏႈတ္ဆက္ရမယ္ ….
အဲ႔ဒီေနရာေဟာင္းေလးမွာ ရန္ကုန္မွာကတည္းက (၅)ႏွစ္မက လက္တြဲၿပီး အလုပ္လုပ္ဖူးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕ရွိတယ္ ..
ကြ်န္မတရားစခန္း၀င္ျဖစ္ေအာင္တိုက္တြန္းဖူးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းရွိတယ္ …
ကြ်န္မရဲ႔ေဒါသေတြေျပေလ်ာ႔သြားေအာင္ လုပ္ေပးဖူးတဲ႔သူငယ္ခ်င္းရွိတယ္ …
ကြ်န္မစိတ္ညစ္လို႔တိုင္ပင္တိုင္း အႀကံေကာင္းေပးတတ္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္ …
ကြ်န္မကုိ စာနာ နားလည္ေပးတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္ …
ကြ်န္မရဲ႔အားနည္းခ်က္ေတြကုိ ေထာက္ျပေပးတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္ …
ကြ်န္မလဲက်တိုင္း ထူမတ္ေပးတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္ ….
ေနရာေဟာင္းေလးကို ႏႈတ္မဆက္ခ်င္ေပမယ္႔လည္း ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႔ ႏႈတ္ဆက္ရေတာ႔မယ္ …

ေလာကဓံေရ …

ေလာကဓံေရ …..
ကႀကိဳးကကြက္ေတြဆန္းပံုမ်ား
သက္ေမာေတြရိႈက္ ပင္႔သက္ေတြလိႈက္ေနတာေတာင္
တီးကြက္ကမခ်ႏိုင္ေသးဘူးရယ္ …

ေလာကဓံေရ ……
စည္းခ်က္က်က် ယိမ္းယိုင္
ကုိယ္႔ကကြက္ကုိယ္ အႏိုင္ႏိုင္ထိန္းရင္း
ဇာတ္ဆရာအလိုက် ကေနရတဲ႔ဘ၀မွာ
ဘယ္သူ႔ ဘယ္သူမွ မျပစ္မတင္သာဘူးေလ …

ေလာကဓံေရ ….
ဘ၀ဆိုတာတိုက္ပြဲတဲ႔ ႏႊဲလာတဲ႔ပြဲေတြလည္းမ်ားေတာ႔
ကုိယ္႔ေျခေပၚခုိင္ခိုင္ရပ္ႏိုင္ဘို႔
တခါတေလ ဓါးလြတ္ကုိလဲေျမမွာေထာက္မိတာေပါ႔ ….

ေလာကဓံေရ ……
မေကာင္းဆံုးေတြထဲက အေကာင္းဆံုးကုိေရြးထုတ္
အပူရုပ္ကုိ ဟန္မလုပ္ႏိုင္ေပမယ္႔
လမ္းဆံုးရင္ေတာ႔ ရြာေတြ႔မေပါ႕ဆိုတဲ႔စိတ္နဲ႔
ေလွ်ာက္လက္စ ေျခလွမ္းေတြကေတာ႔ေရြ႕ၿမဲ ေရြ႕ဆဲ ……

မွတ္ခ်က္။ ။ပံုေလးကုိ ဒီက (http://www.urban75.org)ယူပါတယ္ ...

ျပဳခဲ႔ဖူးတဲ႔ကုသိုလ္

ပံုေလးကုိ ဒီက (http://pro.corbis.com) ယူပါတယ္။

ခုတေလာ ရာသီဥတုကပူျပင္းလြန္းတယ္ … အိမ္အျပင္ဘက္ကုိလွမ္းၾကည္႔လိုက္ရင္ ပတ္၀န္းက်င္က ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႔ေသြ႔ႀကီးနဲ႔ ဘာကုိလြမ္းလို႔လြမ္းမွန္းမသိ စိတ္ထဲခပ္ေဆြးေဆြးေလးျဖစ္ေနမိတယ္ …. အေတြးေတြကလဲ ေတာင္စဥ္ေရမရ ဟိုေရာက္လိုက္ ဒီေရာက္လိုက္ ….. ေဟာ … ၾကည္႔ေနရင္းနဲ႔မိုးေတြရြာက်လာျပန္ၿပီ … မိုးရြာေတာ႔လဲ လြမ္းတာကေပ်ာက္မသြားပါဘူး … ပုိေတာင္ဆိုးလာသလိုပဲ … ေလွ်ာက္ေတြးရင္းနဲ႔ပဲ ၂၀၀၃ ကေန ၂၀၀၅ ေလာက္ထိ သူငယ္ခ်င္းေတြတူတူစုၿပီး အပတ္တိုင္း ေရႊတိဂံုဘုရားေရာက္ျဖစ္တာေလး ျပန္ေတြးၿပီး လြမ္းမိသြားတယ္ ….

ကြ်န္မက သူငယ္ခ်င္းမ်ားတယ္ … ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ၁၈ ႏွစ္ကေန အသက္ ၄၀ေက်ာ္အရြယ္ထိ ေယာက္်ားေလး၊ မိန္းကေလး ေပါင္းစံုပါတယ္ … အဲ႔ဒီတုန္းက ကြ်န္မနဲ႔အမ်ားဆံုးတြဲျဖစ္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းက ေအမီ ဆိုတဲ႔သူငယ္ခ်င္း … အသက္ခ်င္းကမတိမ္းမယိမ္းျဖစ္သလို ကုသိုလ္ကံအက်ိဳးေပးေတြကလဲ ခပ္ဆင္ဆင္ … အလုပ္တစ္ခုလုပ္ရင္ တစ္ခါတည္းနဲ႔အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔သြားတယ္ဆိုတာက ခပ္ရွားရွား၊ အတိုက္အခံေလးျဖစ္ၿပီးမွ အဆင္ေျပသြားတတ္တာခ်ည္းပဲ …. ေနာက္ ကြ်န္မထက္ (၅)ႏွစ္ေလာက္ငယ္တဲ႔ လင္းထြန္းဆိုတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရယ္၊ အသက္ (၂)ႏွစ္ငယ္တဲ႔ ရဲရန္ေအာင္ ဆိုတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရယ္ အပတ္တိုင္း ဘုရားမွာေတြ႔ျဖစ္ၾကတယ္ … အရင္က ကြ်န္မတို႔ ေလးေယာက္က ကုမၸဏီတစ္ခုတည္းတူတူလုပ္ၾကတယ္ …. ေနာက္ေတာ႔ ကြ်န္မနဲ႔ေအမီက အလုပ္သစ္ကုိေျပာင္းသြားတယ္ … ကြ်န္မတို႕ႏွစ္ေယာက္က အလုပ္မွာ အတိုက္အခံေတြမ်ားလြန္းလို႔ ဆိုၿပီး ဘုရားမွာတံျမက္စည္းလွဲၿပီး ကုသိုလ္လုပ္ၾကဖို႔တိုင္ပင္ၾကတယ္ …ေနာက္ေတာ႔ လင္းထြန္းပါ ကြ်န္မတို႔နဲ႔ တူတူ အပတ္တိုင္း ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚမွာ တံျမက္စည္းလိုက္လွည္းတယ္ … ကြ်န္မတို႔ သံုးေယာက္ၾကားမွာ ခ်စ္စရာဓေလ႔ေလးတစ္ခုရွိတယ္ … ဘုရားေပၚတက္ရင္ အငယ္ဆံုးသူက ဘိနပ္အိတ္ကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ကိုင္ေပးေလ႔ရွိၾကတာပါ … ကြ်န္မတို႔က အတက္မုခ္နဲ႔အဆင္းမုခ္တူေလ႔မရွိေတာ႔ ဘိနပ္ေတြကုိ အၿမဲပဲ အိတ္နဲ႔ထည္႔သယ္ရတယ္ … လင္းထြန္းမပါတဲ႔ေန႔ဆိုရင္ ကြ်န္မကိုင္ရတယ္ …. လင္းထြန္းနဲ႔ႀကံဳရင္ သူက အိတ္ကုိင္ေပးတယ္ … ကြ်န္မတုိ႔ေတြ ေမာင္ႏွမအရင္းေတြလိုခ်စ္ခင္ၾကတယ္ …
ေနာက္ေတာ႔ ရဲရန္ေအာင္ပါ ပါလာတယ္ … တခါတေလ ကြ်န္မတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ၁၀ ေယာက္ေလာက္ရွိတယ္ လိုက္လိုက္လာၿပီး၀ိုင္းလွည္းၾကတယ္ ..… ကြ်န္မတို႔က အသင္း၀င္ထားတာမဟုတ္ပဲ လွည္းႏိုင္သေလာက္ ဧရိယာေလးသတ္မွတ္ၿပီးလွည္းၾကတယ္ … ေနရာကေတာ႔ ကြ်န္မတုိ႔ထိုင္ေလ႔ရွိတဲ႔ ဗုဒၶ၀င္ျပခန္းဘက္ဆင္းတဲ႔ ေညာင္ပင္တစ္၀ိုက္ေပါ႕ … ကြ်န္မတို႔ အလုပ္ဆင္းၿပီဆိုရင္္ တံျမက္စည္းလွညး္ၿပီးေမာရင္ စားဖို႔ဆိုၿပီး အေၾကာ္ကုိ အလွည္႔က် ၀ယ္ေလ႔ရွိတယ္ … ၿပီးေတာ႔ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕စုရပ္ေနရာေလးကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြ အလွ်ိဳလွ်ိဳေရာက္လာၾကေရာ … ကြ်န္မတို႔ လူစံုၿပီဆိုရင္ တံျမက္စည္းရွာပံုေတာ္အရင္ဖြင္႔ရတယ္ … တခါတေလ ရင္ျပင္ေတာ္သာ တစ္ပတ္ျပည္႔သြားတယ္ တံျမက္စည္းက သံုးေခ်ာင္းေလာက္ပဲရတယ္ … ေနာက္ပိုင္းေတာ႔ ေဂါပကရံုးကေနလိုသေလာက္သြားငွားတယ္ … ၿပီးရင္သြားျပန္ပုိ႔ေပးလိုက္နဲ႔ အဆင္ေျပသြားတယ္ ….

ကြ်န္မတုိ႔ေတြတံျမက္စညး္လွညး္ေနၾကတာျမင္ရင္ တခ်ိဳ႕စံုတြဲေလးေတြ၊ တခ်ိဳ႕ ကေလးေတြ လူႀကီးေတြပါ တံျမက္စည္းခဏေလာက္ေပးပါဆိုၿပီး ကုသိုလ္ပါ၀င္ၾကတာျမင္ရေတာ႔ ၾကည္ႏူးမိတယ္ … ၿပီးေတာ႔ ကြ်န္မတို႔လွည္းထားလို႔ ဘုရားဖူးေတြ အမိႈက္သရိုက္ကင္းကင္းနဲ႔ သြားလာေနၾကတာ ျမင္ရင္လည္း ၾကည္ႏူးမိတယ္ … မိုးအရမ္းရြာခ်ထားလို႔ တံျမက္စည္းလွည္းမရတဲ႕ေန႔ေတြဆိုရင္ ကြ်န္မတို႔ လက္နဲ႔ ေညာင္ရြက္ေၾကြေတြလိုက္ေကာက္ၾကတယ္ … အားလံုးၿပီးၿပီဆိုရင္ ဇရပ္ေပၚမွာ၀ိုင္းထိုင္ၾကၿပီး အလယ္မွာအေၾကာ္ထုတ္ခ်၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာ္စားၾကရင္း အလုပ္အေၾကာင္း၊ ျပင္ပဗဟုသုတေတြအေၾကာင္း၊ အႏုပညာအေၾကာင္း သိသေလာက္ေလးေတြေ၀မွ်ၾကတယ္ … ေဆြးေႏြးၾကတယ္ … ကြ်န္မတို႔ေတြ ၉ ခြဲေလာက္ထိ ေနၾကၿပီးရင္ အသီးသီးလမ္းခြဲၾကေလ႔ရွိတယ္ … တစ္ပတ္တစ္ရက္နဲ႔ ဒီအက်င္႔ေလးကုိ ကြ်န္မတို႕ သံုးႏွစ္နီးပါး မပ်က္မကြက္ထိန္းသိမ္းခဲ႔ၾကတယ္ …

ခုခ်ိန္မွာေတာ႔ ကြ်န္မတို႔ေတြအားလံုးေနရာတကြဲစီမွာေရာက္ေနၾကၿပီ … တခ်ိဳ႕က ရန္ကုန္မွာ၊ တခ်ိဳ႕က ဘန္ေကာက္မွာ၊ တခ်ိဳ႕က စကၤာပူမွာ …. ကြ်န္မတို႔ေတြအရင္လိုျပန္ဆံုၾကဖို႔မလြယ္ေတာ႔ဘူး …. ဆုံျဖစ္ၾကရင္ေရာ ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚက ကြ်န္မတို႔ တံျမက္စည္းလွည္းေနၾကေနရာေလးမွာ ဆံုႏိုင္ပါေတာ႔မလားလို႔ ေတြးရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမိတယ္ …. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တခ်ိန္က အမွတ္တရေလးကုိေတာ႔ ကြ်န္မစိတ္ထဲမွာ ဘယ္ေတာ႔မွေမ႔ေပ်ာက္မွာမဟုတ္သလို သူငယ္ခ်င္းေတြကုိလဲ အၿမဲတမ္းသတိရေနမိပါတယ္ …..

ေလေျပေက်ာ႔
ေသာ႔တဲ႔ညေန
ရင္ျပင္ေပၚ ေဖာ္တစ္သင္းရယ္နဲ႔
စုေပါင္းကာ ကုသိုလ္ျပဳရတယ္
ထူးလွပါေပ႔ …..

မွတ္ခ်က္။ ။ ေအမီ၊ လင္းထြန္း၊ ရဲရန္ေအာင္၊ ကိုလင္း၊ သူရိန္၊ ေအာင္ညီလတ္ နဲ႔ မၾကာခဏလိုက္လာ ကုသိုလ္ျပဳေလ႔ရွိတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကုိ သတိရလို႔ေရးလိုက္တဲ႔ပုိ႔စ္ေလးပါ ….

ေဂၚလီျပိဳင္ပစ္မလား ….

သူမက မိန္းကေလးေပမယ္႔ ေယာက္်ားေလးႏွစ္ေယာက္ၾကားႀကီးျပင္းလာခဲ႔သူ ... သူမကစားေသာ ကစားနည္းမ်ားအားလံုးနီးပါးက ေယာက္်ားေလးမ်ားကစားေသာ ကစားနည္းမ်ား …. ေဂၚလီပစ္၊ ဂ်င္ေပါက္၊ ေဘာလံုးကန္၊ အံစာလွိမ္႔၊ ေျပးတမ္းလိုက္တမ္း စံုတကာကုိစိေနတာပဲေလ … သူမ ငယ္ငယ္ကပံုရိပ္က အင္မတန္ ေပေခ်ာင္ေခ်ာင္ႏိုင္ေသာပံုရိပ္ … ဂ်စ္ကန္ကန္နဲ႔ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာကစားေနလဲ သူမ မပါဘူးဆိုတာမရွိသေလာက္ပဲ ….

သူမတို႔ငယ္ငယ္က ေၾကြပန္းကန္စိအကြဲေတြကုိ ေထာင္ၿပီးေဂၚလီနဲ႔ပစ္ေလ႔ရွိတယ္ … တခ်ိဳ႕ကေတာ႔ ပုိက္ဆံေထာင္ၿပီးပစ္ၾကတယ္ ….. ဒါေပမယ္႔ သူမကေတာ႔ ပိုက္ဆံနဲ႔ဘယ္ေတာ႔မွပစ္ေလ႔မရွိဘူး ….ဒီကစားနည္းကစားဖို႔ ေၾကြပန္းကန္စိအကြဲေတြလိုၿပီေလ … ေၾကြပန္းကန္စိပစ္တဲ႔အခ်ိန္ ကုိယ္႔မွာ အဲ႔ဒါေတြမ်ားမ်ားရွိလို႔ကေတာ႔ ကိုယ္ကခပ္ေမာ႔ေမာ႔နဲ႔၀င္ပစ္လို႔ရသကုိး … ဒီေတာ႔သူမကဘာလုပ္သလဲဆိုေတာ႔ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားတကာ လမ္းၾကားလွည္႔ၿပီး အိမ္တကာက ပ်က္စီးသြားလို႔ပစ္ထားတဲ႔ ပန္းကန္အကြဲေတြလိုက္ေကာက္ေတာ႔တာေပါ႕ … အကြဲေတြရလာရင္ သူမအိမ္ေရွ႕မွာခ်ၿပီး အပုိင္းအရြယ္ေတာ္အေသးေလးေတြရေအာင္ထုိင္ခြဲ … ၿပီးရင္ အိတ္တစ္အိတ္ထဲစုထည္႔ …. ၿပီးရင္ အဲ႔ဒီအထုပ္ႀကီးခါးမွာခ်ိတ္ၿပီး လမ္းတကာလွည္႔ပစ္ေတာ႔တာပဲ …. သူမက လက္လဲ အေတာ္ေျဖာင္႔တယ္ … ေဂၚလီပစ္ရင္ ႏိုင္တာမ်ားတယ္ … သူမမွာ ေဂၚလီေတြဆိုလဲ အိတ္ႀကီးနဲ႔တစ္လံုးရွိတယ္ …. အေမက အဲ႔လိုေတြေဆာ႔တာသိပ္မႀကိဳက္သလို၊ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားထဲ၀င္တာလဲမႀကိဳက္ဘူးေလ …
ဘယ္ႀကိဳက္ပါ႔မလဲ အဲ႔ဒီေခတ္ရဲ႕ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားေတြက အမိႈက္ပံုသာသာရယ္ … ညစ္ပတ္နံေစာ္ေနတာေလ …. ၿပီးေတာ႔ အကြဲေတြရွမွာ၊ ပုလင္းကြဲစူးမွာ၊ အေကာင္ပေလာင္ေတြကိုက္မွာ အေမကစိုးရိမ္ေသးတယ္ … ေနာက္ၿပီးေတာ႔ ေကာက္လာသမွ်အကြဲေတြကုိ သူမက အိမ္ေရွ႔မွာဒီအတိုင္းထားထားပစ္ခဲ႔တတ္တာကုိး …. အေမကသိပ္အသန္႔ႀကိဳက္တဲ႔သူ … သူမက အေမလွဲက်င္းထားတဲ႔ အိမ္ေရွ႕ကုိညစ္ပတ္ေအာင္လုပ္သူ … သူမက ေဆာ႔ၿပီဆိုရင္ မိုးမျမင္၊ေလမျမင္ … ေခၚမၾကား၊ ေအာ္မၾကား … သိပ္ေၾကာက္ရတဲ႔ အေမေခၚရင္ေတာင္ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေဆာ႔တာ … ျပန္လာရင္လည္း အတီးခံရတာလဲ ခဏခဏ …. ဘယ္ေလာက္ရိုက္ရုိက္ ေနာက္ေန႕ေရာက္ျပန္ေတာ႔လဲ သူမကုိေၾကြပန္းကန္စိအထုပ္ရယ္၊ ေဂၚလီထုပ္ရယ္နဲ႔ ေယာက္်ားေလးေတြနဲ႔အၿပိဳင္ ေဂၚလစ္ပစ္ေနတာကုိ ျမင္ရျပန္ေရာ …. ကဲ ….. သူမနဲ႔ ေဂၚလီၿပိဳင္ပစ္ၾကမလားေဟ ……

မွတ္ခ်က္။ ။ပံုေလးကုိ ဒီက http://www.britannica.com ယူပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ပံုက ေဂၚလီပံုမေတြ႔လို႔ ေတြ႔တဲ႔ပံုထဲက ေဂၚလီနဲ႔တူတာေရြးထားတာပါ။

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေမြးေန႔ျဖစ္ပါေစ ….

(Image from http://www.partyrama.co.uk, http://www.olga-art.info)

ကုိႀကီးေရ ဒီေန႔ နင္႔ရဲ႕ (၃၂) ႏွစ္ျပည္႔ေမြးေန႔ေနာ္ …. ငါ ပထမ ေမ႔ေနတာဟ …. မေန႔ညက ငါနဲ႔ ငၿဖိဳးေလး အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ေတာ႔မွ နင္႔ေမြးေန႔ကုိရုတ္တရက္သတိရလိုက္တာ … ငါနင္႔အတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္မ၀ယ္ရေသးဘူးကုိႀကီးရ …. နင္ဘာလိုခ်င္တာလဲဆိုတာငါသိတယ္ေနာ္ ….
ငါ ေနာက္မွ၀ယ္ေပးမယ္ဟာ … ေနာ္ …. ကုိႀကီးေရ နင္က ငါ စိတ္ညစ္တာေတြေျပေစဖုိ႔ဆိုၿပီး ေန႔တိုင္း ဘုရားရွိခိုး၊ ေမတၱာပုိ႔ေပးတယ္တဲ႔လား … ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကိုႀကီးရာ …. အဲ႔ဒါေလးေတြေၾကာင္႔လဲ ငါနင္႔ကုိခ်စ္တာဟ … သိလား ….

မိသားစုကုိ သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ႔ ကုိႀကီး …
အေမ ေနမေကာင္းလို႔ တစ္ခ်က္ေလာက္ စုပ္သပ္ သံေလးၾကားလိုက္တာနဲ႔ အခ်ိန္မေရြးခ်က္ျခင္းျပဳစုေပးတတ္တဲ႔ကိုႀကီး ….
အေဖ႔မ်က္ႏွာရိပ္ၾကည္႔ၿပီး အလိုက္တသိ နင္းႏွိပ္ေပးတတ္တဲ႔ ကုိႀကီး ….
ငါနဲ႔ငျဖိဳးေလး အေပၚမွာ အစ္ကုိလိုေရာ၊ အစ္မလိုပါေစာင္႔ေရွာက္ေပးတတ္တဲ႔ ကုိႀကီး ….
ငါ႔ကုိသိပ္ခ်စ္တဲ႔ ကုိႀကီး ….
နင္႔ရဲ႕ ဒီေမြးေန႔က စလို႔ အသက္ရွည္သေလာက္ က်န္းမာပါေစ ….
က်န္းမာသေလာက္ စိတ္ခ်မ္းသာပါေစ ….
ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ ျဖစ္ေနရတာ တထပ္တည္းက်ႏိုင္ပါေစ …
တထပ္တည္းမက်ခဲ႔ရင္္လဲ ျဖစ္ေနရတဲ႔အေပၚ အေကာင္းဆံုးလမ္းေလွ်ာက္ႏုိင္ပါေစ ….
နင္႔ရဲ႕ ခ်စ္သူ “ခိုင္ေလး” နဲ႔ ထာ၀ရေပ်ာ္ရႊင္စြာ လက္တြဲႏိုင္ပါေစ ….
ငါ႕ကုိလဲ ဒီအတိုင္းထက္မပုိရင္ေတာင္ မေလ်ာ႔ပဲဆက္ခ်စ္ႏိုင္ပါေစ လို႔ ငါ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ ….

နင္႔ရဲ႕ညီမေလး

ဘ၀သမား

ပန္းခင္းလမ္းဆိုတာကုိ
စိတ္ကူးနဲ႔ျမင္ေယာင္
လက္ေတြ႕ဘ၀မွာေတာ႔
ကုိယ္႔တူးရြင္းကုိယ္ေဆာင္္လို႔
ကုိယ္႔လမ္းကုိယ္ေဖာက္ရတယ္ .....

တ၀မ္းတခါးအတြက္နဲ႔
ဦးေဏွာက္ေတြပန္းဖ်ားဖ်ားတာေတာင္
ေနသာရဲ႕လားလို႔
တစ္ခြန္းမွ ဟန္လုပ္ၿပီးမေမးခဲ႔မိဘူး .........

ႀကိဳးမဲ႔စြန္တစ္ေကာင္လို
၀ဲခ်င္ရာ၀ဲလိုက္ခ်င္ေပမယ္႔
ဒီေန႔ေတြ အဓိပၸါယ္ရွိေစဖုိ႔
အဇၥ်တၱရဲ႕ သြားလမ္းေတြကုိ
အဓမၼ ပိတ္ထားပစ္လိုက္တယ္ .........

ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔ မနက္ျဖန္ေတြအတြက္
ဒီေန႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတခ်ိဳ႕ကုိ
ခပ္ပါးပါး မ်ိဳခ်ၿပီး
မနက္ျဖန္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ေနဆဲ ……….။။

မွတ္ခ်က္။ ။ ပံုေလးကုိ ဒီက (https://www.artanddesignonline.com) ယူပါတယ္။

ေမေမသို႔

(Image from http://www.marybethart.com)

ေမႀကီးေရ ခုတေလာ သမီးအေတြးေတြေယာက္ယက္ခတ္ေနသလိုပဲ …. တစ္ခုခုစဥ္းစားေနရင္း မၿပီးခင္ ေနာက္တစ္ခုကုိ စဥ္းစားမိတာမ်ိဳးေတြျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္ …. အိမ္ကုိလဲ ခဏခဏသတိရလို႔ ဖုန္းဆက္ဆက္ေနမိတာနဲ႔ ဖုန္းကဒ္ဖိုးေတြလဲ ကုန္တာမနည္းဘူး …. ဒါေပမယ္႔ ေမတို႔ ေဖတို႔ နဲ႔စကားေျပာရတာ သမီး စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ … ေမတို႔က သမီးကုိစိတ္ပူ၊ သမီးက ေမတုိ႔ကုိစိတ္ပူနဲ႔ ဟုတ္ေတာ႔ ဟုတ္ေနတာပဲ …
ေမနဲ႔သမီးနဲ႔ သားအမိရယ္လို႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးစကားသိပ္မေျပာဖူးဘူးေနာ္ …. ဖုန္းထဲကေနဆိုရင္ လည္း ေဖနဲ႔စကားေျပာသေလာက္ မရင္းႏွီးဘူး …. ေမကလဲ ျပန္ခံေျပာတာ ဘယ္လိုမွမႀကိဳက္တဲ႔သူ၊ သမီးကလဲ ကုိယ္မွန္တယ္ထင္ရင္ တစက္မွ မေလ်ာ႔ခ်င္တဲ႔သူ ဆိုေတာ႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက သိပ္မတည္႔ဘူးေလ …. ငယ္ငယ္တုန္းက သူမ်ားေတြက “ေဖနဲ႔ေမ ဘယ္သူ႕ကိုခ်စ္လဲ” ေမးရင္ “ေဖႀကီးကုိပဲခ်စ္တယ္” လို႔ သမီးအၿမဲေျဖေလ႔ရွိတယ္ …

ဒါေပမယ္႔ ခု ေမ႔ကုိ အရမ္းသတိရေနတယ္ … ေမ႔မ်က္လံုးသက္သာရဲ႕လားမသိဘူး …. ေသခ်ာေရာျပန္ျမင္ပါ႔မလား စိတ္ပူေနမိတယ္ … ဘာလိုလိုနဲ႔ ေမ႔မ်က္လံုးထိခိုက္ထားတာ တစ္ႏွစ္ေတာင္ျပည္႔ေတာ႔မယ္ …. ဒီတစ္ေခါက္ေလဆာပစ္ၿပီးရင္ေတာ႔ အေျခအေနတစ္ခုခုသိရမယ္ထင္တယ္ … ေမ႕မ်က္လံုး အရင္အတိုင္းျပန္ေကာင္းပါေစလို႔ သမီးဆုေတာင္းေနပါတယ္….

သမီးရင္ထဲမွာရွိၿပီး ေမ႔ကုိမေျပာျဖစ္တဲ႔စကားေတြကုိ သမီး စာတစ္ပုဒ္အေနနဲ႔ ခ်ေရးေနျဖစ္တယ္ …..
သမီးငယ္ငယ္က ေမ႔ကုိ အထင္ေတြလြဲခဲ႔ဖူးတယ္ … ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္ထဲမွာ သမီးက အဆူခံရဆံုး၊ အရိုက္ခံရဆံုးေလ …. ေမေျပာေနက်စကားရွိပါတယ္ “မိန္းကေလး တစ္ေယာက္တည္းပါပါတယ္ … သူူကငါးဖယ္မ၊ ထုေလမာေလ” တဲ႔ …. “ဘာလို႔ ငါ႔ကုိမွေရြးရိုက္တာလဲ” ဆိုၿပီးမေက်မနပ္ျဖစ္ခဲ႔ဖူးတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ပါ … ေမ႔ကုိလဲ ဘာလို႔ေဒါသႀကီးမွန္း နားကုိမလည္ေပးႏိုင္ဘူး … ေအးေအးေဆးေဆးေျပာလဲရတာပဲဆိုၿပီး စိတ္ဆိုးမိတယ္…. ခုေတာ႔ ေမ႔ကုိသမီးနားလည္တတ္လာပါၿပီ … ေမက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔အိမ္ေထာင္က်ခဲ႔တဲ႔အျပင္ အိမ္မလည္၊ အျပင္သိပ္မထြက္ပဲ အိမ္မႈကိစၥေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္တတ္တဲ႔ ေမ႔အတြက္ ဒီမိသားစုငါးေယာက္သည္သာ ေမ႔ကမၻာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကုိ သမီး သိလာတာသိပ္မၾကာေသးဘူး …. ၿပီးေတာ႔ ေမ႔မွာ ဆီးခ်ိဳကလဲရွိ၊ ႏွလံုးေသြးေၾကာကလဲက်ဥ္းေတာ႔ ေနမေကာင္းသူေတြရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း စိတ္တုိ၊စိတ္ဆတ္တယ္…. အဲ႔ဒီေတာ႔ ထစ္ကနဲရွိ ဆူမယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲဆိုတာကုိလဲ သမီးနားလည္တတ္လာပါၿပီ ….

ေမႀကီးေရ …. သမီးတုိ႔သားအမိႏွစ္ေယာက္တူတာဆိုလို႔ ေဘာလံုးပြဲမႀကိဳက္တာ တစ္ခုပဲရွိမယ္ထင္တယ္ … ေဘာလံုးပြဲ လႊင္႔တဲ႔ေန႔ဆိုရင္ေတာ႔ သမီးတုိ႔စည္းလံုးၾကတယ္ေနာ္ … ေဖႀကီးရယ္၊ ကိုႀကီးရယ္၊ ေမာင္ေလးရယ္က အားရပါးရ ေအာ္ဟစ္အားေပးၿပီးၾကည္႔ၾကေတာ႔ သမီးက နားမခံသာေတာ႔ ေမ႕ကုိကပ္ၿပီးခြ်န္ရတာေလ ….“ေမႀကီး ကိုႀကီးတို႕ကုိေျပာလိုက္ေလ … ေအာ္ၿပီးၾကည္႔ရင္ တီဗီြလာပိတ္မယ္” လို႔ဆိုေတာ႔ ေမက သမီးေျပာတဲ႔အတိုင္း ေအာ္ေပးတယ္ … မႀကိဳက္တာခ်င္းတူလို႔ေလ …. း)

“ေမႀကီးက သိပ္အမိန္႔ေပးတာပဲ …. သမီးမလုပ္ခ်င္တာေတြကို ဗီတို အာဏာနဲ႔ခိုင္းတယ္ …. ၿပီးေတာ႔ စိတ္တိုင္းမက်ရင္လဲ ဆူျပန္ေသးတယ္ …. အရိုက္ကလဲ ခံရေသးတယ္ …. တကယ္ကေလ သမီးက ေမ႔ကိုမေၾကာက္ပါဘူး … ေမ႔လက္ထဲက ႀကိမ္လံုး ကုိေၾကာက္တာ … သမီးက အသားနာမခံႏိုင္သလို နားပူလဲမခံႏိုင္ပါဘူး …..” လို႔ စိတ္ထဲမွာ ခဏခဏေျပာျဖစ္တယ္ …. အျပင္မွာေျပာရင္ ႀကိမ္လံုးစာမိမွာစိုးလို႔ေလ …

သားသမီးေတြအတြက္ဆုိရင္ ေရွ႕မွာမားမားမတ္မတ္ရပ္ေပးတဲ႔ ေမ၊ တစ္အိမ္လံုးကိစၥကုိ သူကုိယ္တိုင္လုပ္ရမွေက်နပ္တဲ႔ေမ၊ ဟင္းခ်က္သိပ္ေကာင္းလြန္းတဲ႔ေမ၊ တခါတရံ မထင္မွတ္ေလာက္ေအာင္ ေနာက္ေျပာင္တတ္ၿပီး မိသားစုကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ႔ ေမ
အဲ႔လိုေလး အၿမဲေနႏုိင္ေအာင္ ေမ႔က်န္းမာေရးကုိ ေသခ်ာဂရုစိုက္ပါေနာ္ .....

ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းကင္းေသာသူ

(မွတ္ခ်က္ - ပံုကုိဘယ္ကရမွန္းမသိေတာ႔ပါဘူးရွင္)

“ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔ အသက္ရွင္ေနတာ” ဆိုတဲ႔စကားကုိ ကြ်န္မ ခဏခဏၾကားဖူးသလို၊ ကုိယ္တိုင္လဲ ေျပာဆုိဖူးတယ္ ….အဲ႔ဒီစကားကုိေျပာရတာလဲ အရသာျပည္႔ျပည္႔၀၀ ရွိတယ္လို႔ခံစားရတယ္ …. ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ေမွ်ာ္လင္႔စရာမရွိေတာ႔ရင္ လူ႔ဘ၀ႀကီးမွာ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္လဲမရွိႏိုင္ေတာ႔ဘူးလို႔ ကြ်န္မက ထင္တာကုိး …. ဒါေၾကာင္႔ အဲ႔ဒီစကားရဲ႕ေနာက္ကြယ္က ပူေလာင္လြန္းတဲ႔ခံစားခ်က္ကို မျမင္ႏိုင္မိသလို “ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းကင္းတာ” နဲ႔ “ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မရွိတာ” ကုိလဲ ေသေသခ်ာခ်ာသရုပ္မခြဲႏိုင္ခဲ႔ဘူး …
ဒါေပမယ္႔ ခုေနာက္ပိုင္းေတာ႔ အရင္တုန္းက ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔တာေတြအတြက္ေရာ၊ ခုလက္ရွိမွာေရာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေပါင္းစံုနဲ႔ ပူေလာင္ေနခဲ႔႔တာေတြကို ခံစားမိလာတယ္ …. ေသးေသးဖြဲဖြဲကစလို႔ ႀကီးႀကီးမားမားအထိေပါ႔ ….

ကြ်န္မ ၁၀ တန္းကို အမွတ္မ်ားမ်ားရဖုိ႔ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ဖူးတယ္ … ကုိယ္ေမွ်ာ္မွန္းသေလာက္ျဖစ္မလာတဲ႔အခါမွာ မ်က္ရည္က်ခဲ႔ဖူးတယ္ … (အမွန္ေတာ႔ ကြ်န္မ ႀကိဳးစားဖို႔လိုခဲ႔တာပါ ….) ကြ်န္မ ခ်စ္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက ကြ်န္မခ်စ္တာနဲ႔ ထပ္တူညီတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းမ်ိဳး ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ဖူးတယ္ …. မသာရင္ေန ေလ်ာ႔တာ မလိုခ်င္တဲ႔ကြ်န္မ လိုခ်င္တာမရခဲ႔လို႔ ထိခိုက္ခံစားခဲ႔ရဖူးတယ္ ..… ကြ်န္မ ပထမဆံုးအလုပ္စလုပ္ေတာ႕ ကြ်န္မ ေနခ်င္တဲ႔ Team မွာေနရဖို႔ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ဖူးတယ္ ….. Team Lead ေတြက ကြ်န္မတို႔ Batch က လူဆယ္ေယာက္ထဲကေန တစ္ေန႔ တစ္ေယာက္လာလာေရြးထုတ္၊ ေခၚသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ ကြ်န္မက ေနာက္ဆံုး ၃ ေယာက္ထဲမွာ က်န္ခဲ႔ရတယ္ ….. ေစာေစာေရြးခ်ယ္ခံရဖို႔ေမွ်ာ္လင္႔မိတဲ႔ကြ်န္မ တစ္ပတ္တိတိ စိတ္ဆင္းရဲ ကုိယ္ဆင္းရဲနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကုိယ္မေနခ်င္ေသာ Team ထဲကုိပဲ ေရာက္ခဲ႔ရတယ္ ….ကြ်န္မ သိပ္ခ်စ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကြ်န္မရဲ႕ ပထမဆံုးခ်စ္သူဆီက ကြ်န္မေမွ်ာ္လင္႔တဲ႔နားလည္မႈ႔နဲ႔ ခ်စ္ျခင္း မရခဲ႔လို႔ ကြ်န္မ ထိထိခိုက္ခုိက္ နာက်င္ခံစားခဲ႔ရဖူးတယ္ … ေနာက္ အလုပ္ေလွ်ာက္တဲ႔အခါမွာ ကိုယ္က အေကာင္းဆံုးေျဖဆိုႏိုင္ခဲ႔တယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ၿပီး ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ေပမယ္႔ လက္ေတြ႔မွာ ထင္သလိုေတြျဖစ္မလာျပန္ဘူး …. ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကို စေတးၿပီး စိတ္ေတြေဇာကပ္ ပူေလာင္ေနခဲ႔တယ္ဆုိတာ ကုိယ္႔ကုိကုိယ္သတိထားမိတာ ခုမွပါ … စိတ္ေရာ လူေရာပင္ပန္းပါတယ္လို႔ ေျပာမိလို႔ “ဒါဆုိ ေမွ်ာ္လင္႔မေနနဲ႔ေပါ႔” ဆုိရင္လဲ သိပ္လြယ္လွတဲ႔ကိစၥတစ္ခုေတာ႔မဟုတ္ျပန္ဘူး .. ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ကြ်န္မက ပုထုဇဥ္ကိုး ….

ေမွ်ာ္လင္႔ၿပီးျဖစ္မလာတဲ႔အခါခံစားရတဲ႔ ပူေလာင္မႈကုိ သေဘာမက်တဲ႔ ကြ်န္မ စိတ္ေတြေအးခ်မ္းေအာင္ဆိုၿပီး ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက စာအုပ္ေတြဖတ္တယ္၊ ဦးသုမဂၤလ တရားေတြနာတယ္ ၿပီးေတာ႔သတိထားၿပီး ကြ်န္မရဲ႕ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြကို ထိန္းၾကည္႔တယ္ …. ဘယ္လုိထိန္းလဲဆိုေတာ႔ ဥပမာ လူတစ္ေယာက္ကုိ ခ်စ္လိုက္ၿပီဆိုပါစို႔ …. သူ႕ဘက္က ျပန္လာမယ္႔ တုန္႔ျပန္မႈ႔ေတြကို ေမွ်ာ္လင္႔မေနပဲ ကိုယ္ဘက္က ခ်စ္ႏိုင္သေလာက္ခ်စ္ …… အဲ႔ဒီေတာ႔ ထပ္တူညီတာပဲျပန္လာလာ၊ မညီတာပဲျပန္လာလာ မပူပင္ရေတာ႔ဘူး … ကိုယ္ကမွ သူ႔ဆီကဘာမွမွ မေမွ်ာ္လင္႔တာေလ … ေနလို႔သိပ္ေကာင္းတယ္ …. ေနာက္မုိ႔ရင္ သူကငါခ်စ္သလိုျပန္မခ်စ္ဘူး၊ ငါကေတာ႔ ခ်စ္လုိက္ရတာဆိုၿပီး ပူေလာင္ေနရပါဦးမယ္ … ေနာက္ အလုပ္ေလွွ်ာက္တဲ႔ကိစၥဆုိပါေတာ႔ …. ကုိယ္ဘက္ကအတတ္ႏိုင္ဆံုး အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစား …. ငါအေကာင္းဆံုးလုပ္ထားတာပဲ ခန္႔တာက သူ႕ကိစၥ လို႔စိတ္ထဲမယ္ထားလိုက္ရင္ စိတ္အေတာ္ေအးပါတယ္ …. အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သူ႕အပိုင္း၊ ကုိယ္႔အပိုင္းဆိုတာ ခြဲလို႔ရပါတယ္ …. ဆိုေတာ႔ ကုိယ္႔အပုိင္းကုိယ္သာ ပုိင္ႏိုင္ပါေစ က်န္တစ္ပုိင္းကုိ သူ႔သေဘာနဲ႔သူသြားပါေစ … ဒါဆိုေနလို႔ အရမ္းေအးခ်မ္းတာ ကြ်န္မလက္ေတြ႔ပါ …. ေနာက္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပတ္သတ္လို႔ ကြ်န္မစိတ္ထဲမွာ ဘာေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မွမထားပဲ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တာကုိ အတတ္ႏုိင္ဆံုးေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္လာၿပီ …. အရင္တုန္းကဆုိ ကုိယ္႔ကုိ ပုိခင္ေစခ်င္တဲ႔ ဆႏၵေလးကစြက္ေသးတာကုိး …..

ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ကင္းကင္းနဲ႔ေနလုိက္လို႔ ကုိယ္႔ရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈကုိ မထိခုိက္တဲ႔အျပင္ စိတ္ပူေလာင္မႈ႔ကိုပါ ေလ်ာ႔က်ေစလို႔ အလုပ္လဲပိုတြင္ပါတယ္ …. ဒါေၾကာင္႔ ကြ်န္မေလ အရာရာတိုင္းမွာ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းကင္းေသာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္ …. ျဖစ္ေအာင္လဲ ႀကိဳးစားေနပါတယ္ ….

အဲ႔လုိပဲ ကြ်န္မခ်စ္ေသာ ကြ်န္မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးလဲ “ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔အသက္ရွင္ေနတာ” ဆိုတာထက္ “ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းကင္းကင္းနဲ႔ အသက္ရွင္ႏိုင္တဲ႔ သူေတြ ျဖစ္ပါေစ” လို႔ ကြ်န္မဆုေတာင္းေပးပါတယ္ရွင္ ……

ငါႏွင္႔အတၱ

လူမွန္းသိတတ္စကတည္းက
မသိလိုက္ မသိဘာသာနဲ႔
အတၱတစ္စင္းကုိ ေက်ာပိုးခဲ႔မိတယ္ ….

အဲ႔ဒီအခ်ိန္ကစလို႔ေပါ႔
သူက ငါ႔ကုိ
ရယူလိုမႈေတြနဲ႔ ဆြဲေဆာင္တယ္ …
ဒုကၡေတြနဲ႔ စစ္ခင္းေစတယ္ …
ေမာဟေတြနဲ႔ ေတြေ၀ေစတယ္ …
အခ်စ္ေတြနဲ႔ ေလာင္ျမိဳက္ေစတယ္ ..
၀မ္းနည္းမႈေတြနဲ႔ ပူေဆြးေစတယ္ …
ေရြးခ်ယ္မႈေတြနဲ႔ ဗ်ာမ်ားေစတယ္ ….
ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ႔ ႏွစ္သိမ္႔တယ္
တခါတေလေတာ႔လဲ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ ကခုန္ေစျပန္တယ္ …

ဒုကၡေတြႀကံဳျပန္ေတာ႔ “ဆိုးလိုက္တဲ႔ကံ” လို႔
ခပ္တိုးတိုးတစ္မ်ိဳး ခပ္က်ယ္က်ယ္တစ္ဖံု
ညည္းတြားမိတယ္ …
ေဟာ .. သုချဖစ္ေနျပန္ေတာ႔လဲ
အရာအားလံုးေမ႔လို႔
ျမင္ျမင္တကာတိုင္း သာယာေနသလိုလို ….

တကယ္ေတာ႔ အတၱက ငါ႔ကုိ
လႈပ္ရွားေအာင္၊ တက္ၾကြေအာင္
မၿငီးေငြ႔ေအာင္၊ ရိုးမသြားေအာင္
မၿမဲတာေတြကို ၿမဲသေယာင္ေယာင္ထင္ေအာင္
ငါမပုိင္တာေတြနဲ႔ ငါ႔ကုိ ျမဴဆြယ္ခဲ႔တာပါ ….

ငါနဲ႔ ငါ႔အတၱ
ႏွစ္ကုိယ္႔တစ္စိတ္ျဖစ္လြန္းေတာ႔လဲ
ခြဲမရ ခြာမရနဲ႔ ဒီသံသရာထဲ ၀ဲလွည္႔ရင္း
သူေစရာေနာက္ တေကာက္ေကာက္လုိက္လို႔
ရုန္းထြက္လို႔မရေသးတာ ခုခ်ိန္ထိပါပဲ ……

ကိုကိုႀကီး

က်ဳပ္နာမည္ လွ၀င္း … လူပ်ိဳႀကီး ေမာင္လွ၀င္းေပါ႕ … က်ဳပ္ကတစ္ဦးတည္းေသာသား …... က်ဳပ္ညီ၊ညီမတစ္၀မ္းကြဲေတြကေတာ႔ က်ဳပ္ကို “ကိုကုိႀကီး” လို႔ေခၚၾကတယ္ … ေခၚဆိုက်ဳပ္ကတစ္၀မ္းကြဲေမာင္ႏွမေတြၾကားမွာ အႀကီးဆံုးပဲေလ ….က်ဳပ္ကုိ လူေတြက နဲနဲလြတ္ေနတယ္လုိ႔ေျပာၾကတယ္ …… က်ဳပ္ကုိယ္က်ဳပ္ေတာ႔ အေကာင္းထင္တာပဲ …ၾကည္႔ေလ … က်ဳပ္က အစိုးရရံုးတစ္ရံုးမွာ စာေရးအလုပ္လုပ္ေနတာ … က်ဳပ္သာလြတ္ေနၾကည္႔ပါလား … က်ဳပ္ကုိ အလုပ္ခန္႔မလား … ေ၀းပါေသးတယ္ေလ ….အဲ႔ဒီေတာ႔ လူေတြက ဘာေျပာတယ္မွတ္သလဲ “ယဥ္ယဥ္ေလး မို႔လို႔ပါကြာ” တဲ႔ … တတ္လဲ တတ္ႏိုင္ၾကပါေပ႔ ….

က်ဳပ္အလုပ္ေကာင္းေကာင္းလုပ္တယ္ … က်ဳပ္မွာ မုဆိုးမ အေမႀကီးရွိတယ္ …က်ဳပ္က ဗုဒၶဟူးသား၊ အေမက စေနသမီး …. က်ဳပ္အေမက အေမြရထားတဲ႔ တိုက္ခန္းေလး လူငွားတင္ထားေတာ႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္စာ မပူရဘူးေလ .. ဒါကုိ ပတ္၀န္းက်င္က ဘာေျပာတယ္မွတ္သလဲ “စေန၊ဗုဒၶဟူးမို႔ ရူးတာေတာင္မဆင္းရဲတာ” တဲ႔ေလ ..

တကယ္ေျပာတာပါ က်ဳပ္က လူေကာင္းဗ် ….. တခါတေလ စိတ္ထဲရွိတာေလးပဲလုပ္တတ္တာပါ …. ဟိုတစ္ေန႔ကအေၾကာင္းေျပာျပဦးမယ္ ….က်ဳပ္အလုပ္ကျပန္လာေတာ႔ ကားမစီးခ်င္လို႔ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္တယ္ … ကန္ေတာ္ႀကီးဘက္ကုိ ပတ္ၿပီးျပန္တာဗ် … ရႈခင္းေလးလဲေကာင္း၊ ေလေကာင္းေလသန္႔လဲရ … က်ဳပ္အေတြးနဲ႔က်ဳပ္အဟုတ္ဗ် …..ကန္ႀကီးေဘးေရာက္ေတာ႔ က်ဳပ္စိတ္ထဲ ေရထဲဆင္းစိမ္ခ်င္လိုက္တာဗ်ာ … ဒါနဲ႔က်ဳပ္လဲ ၀တ္ထားတဲ႔ ပုဆိုးရယ္၊ အက်ၤ ီရယ္ကို ခြ်တ္ၿပီး က်ဳပ္ရဲ႕လြယ္အိတ္ေလးထဲထည္႔ ထမင္းဗူးေလးေဘးခ်ၿပီး ေဘာင္းဘီတိုေလးနဲ႔ေရထဲဆင္းပါေရာလား … ေနလို႔ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ ေအးေနတာပဲ …. ေရစိမ္လို႔၀ေတာ႔ ကမ္းေပၚျပန္တက္လာတာေပါ႔ ….. က်ဳပ္ခ်ထားခဲ႔တဲ႔ ပစၥည္းေတြတစ္ခုမွမရွိေတာ႔ဘူးဗ် … တစ္ေကာင္ေကာင္ေျဖာင္သြားတာေနမယ္ … ဒါေပမယ္႔ ကိစၥမရွိပါဘူးေလ … က်ဳပ္ပဲသိတယ္မဟုတ္လား …. အဲ႔ဒီနားရွိတဲ႔အပင္ေတြက အရြက္ခပ္ႀကီးႀကီးေတြေရြးၿပီး ေတြ႔ရာႀကိဳးနဲ႔သီ … ခါးမွာပတ္ၿပီးျပန္တာေပါ႕ …. လူေတြက က်ဳပ္ကုိ၀ိုင္းႀကည္႔ၿပီး တီးတိုးေျပာၾကတယ္ … ရယ္ေမာၾကတယ္ … က်ဳပ္သိပါတယ္ “ဒီလူ အရူးေနမယ္” လို႔ေျပာေနၾကတာေနမွာေပါ႕ … က်ဳပ္က လူျမင္ေကာင္းေအာင္လဲ လုပ္လာရေသးတယ္ …. လူေတြ လူေတြ ခက္တယ္ဗ်ာ ….. အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ က်ဳပ္လူေတြကိုၾကည္႔မရတာဗ် ….
အားေန သူမ်ားကိစၥပဲစိတ္၀င္စားေနၾကတယ္ ….

ေနာက္တစ္ရက္က်ေတာ႔လဲ ထမင္းစားတာ ဟင္းခ်ိဳမပါလို႔ အေမ႔ကုိဂ်ီက်ၿပီး ပန္းကန္ထဲေရေတြေလာင္းထည္႔ၿပီးစားမိပါတယ္ … အေမၾကည္႔ပံုက တစ္မ်ိဳးဗ် ….က်ဳပ္အေမ က်ဳပ္ကုိအဲ႔လိုတခါမွမၾကည္႔ဖူးဘူး ဗ်ာ …. အေမ႔မ်က္လံုးထဲက အရိပ္ေတြႀကည္႔ၿပီး က်ဳပ္စိတ္မေကာင္းေတာင္နည္းနည္းျဖစ္သြားၿပီ …. အေမကပါ က်ဳပ္ကို အရူးလို႔ ထင္ေနၿပီလားဗ်ာ …..

ဒီေန႔ က်ဳပ္စိတ္ေတြအရမ္းရႈပ္ေနတယ္ … အလုပ္မွာလဲ လူႀကီးက ေငါက္တာခံရေသးတယ္ … အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔လဲ အက်ၤ ီ၀တ္ႀကီးနဲ႔ေရခ်ိဳးလို႔ဆိုၿပီး အေမက ထပ္ဆူေသးတယ္ … စိတ္ရႈပ္တယ္ဗ်ာ … က်ဳပ္စိတ္ေတြအရမ္းတုိလာၿပီ … က်ဳပ္အထက္လူႀကီးကုိလဲ မေက်နပ္ဘူးဗ်ာ … က်ဳပ္စိတ္ေတြကုိထြက္ေပါက္ေပးခ်င္တယ္ …. က်ဳပ္ တံခါးနားကုိ ေျပးသြားၿပီး သံပန္းတံခါးကုိ ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲေနေအာင္ ဆြဲခါရမ္းေနမိတယ္ … မရေသးဘူး … စိတ္မေျပေသးဘူး … က်ဳပ္ ၀ရန္တာကုိ ထြက္လိုက္တယ္ …. က်ဳပ္ပါးစပ္ကေလ ဖရုႆ၀ါစာေတြ အက်ယ္ႀကီးပဲ ….. ေအာ္ဟစ္ ဆဲဆိုပစ္လုိက္တယ္ …. က်ဳပ္ေနသာထိုင္သာ နည္းနည္းရွိသြားၿပီ …. အိမ္ထဲျပန္၀င္ၿပီး လွဲလိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ …. အလိုက်ဳပ္ရွိေနတဲ႔ ၀ရန္တာကို ေသာ႔ခတ္ထားပါလား …. ၿပီးေတာ႔ ေဆးထိုးအပ္ကိုင္ထားတဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းဆရာ၀န္ …. က်ဳပ္ရဲ႕ ဦးေလးေတြေရာ ေရာက္ေနပါလား …. ေရာက္ဆို က်ဳပ္တို႕အမ်ိဳးေတြက ကန္ထရိုက္တိုက္ တစ္လံုးမွာ စုေနၾကတာေလ … ဘာေတြလဲ …. က်ဳပ္စိတ္ျပန္ရႈပ္လာျပန္ၿပီ …. ၀ရန္တာတံခါးကို က်ဳပ္ကုိယ္နဲ႔ပစ္တိုက္ပစ္တယ္ …. က်ဳပ္ဦးေလး အငယ္က “ေဟ႔ေရာင္ ဖိုးလွ၀င္း စိတ္ကုိထိန္းကြာ” တဲ႔ … က်ဳပ္ဘာမွမွမျဖစ္တာ သူတို႔လုပ္ပံုလဲၾကည္႔ဦးဗ်ာ … က်ဳပ္ကုိ၀ို္င္းခ်ဳပ္ၾကတယ္ …. ခ်ဳပ္သာခ်ဳပ္ၾကတာ က်ဳပ္အရပ္က ၆ ေပအတိ၊ သူတို႔က က်ဳပ္ ခ်ိဳင္းေလာက္ပဲရွိၾကတာ … က်ဳပ္လဲ အတင္းရုန္းတာေပါ႕ … ဆရာ၀န္ကလဲ ေဆးထိုးအပ္ တကဲကဲနဲ႔ … ထုိးမယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲ ….
...

.....

.........

..............

………………..
က်ဳပ္ အိပ္ယာႏိုးလာၿပီ ….. “အေမေရ .. က်ဳပ္ဗိုက္ဆာၿပီ” ….
ဟင္ … အေမဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ္႔? … က်ဳပ္ေရာ ဘယ္ေရာက္ေနတာပါလိမ္႔? …..
က်ဳပ္ …. က်ဳပ္ ေထာင္ထဲမွာပါလား …. အေမ … အေမေရာ …. က်ဳပ္ေအာ္ဟစ္မိျပန္ၿပီ ….
ဆဲဆိုမိျပန္ၿပီ…. က်ဳပ္ကိုလာတားတဲ႔သူေတြကုိ က်ဳပ္ေဆာင္႔တြန္းပစ္လိုက္တယ္ … က်ဳပ္ကုိ ဘယ္သူမွ လာမထိၾကနဲ႔ဗ်ာ …. အေမ … အေမေရ … က်ဳပ္ကုိ သူတို႔ရိုက္တယ္ဗ်ာ …. က်ဳပ္က ၾကမ္းလြန္းလို႔တဲ႔ေလ …. က်ဳပ္အေကာင္းပါဗ်ာ …
က်ဳပ္ မရူးပါဘူး ….. အေမေရ … က်ဳပ္ကိုျပန္လာေခၚလွည္႔ပါဗ်ာ ……………….

နားလည္ေပးပါ

ကြ်န္မဘေလာ႔ကုိ အၿမဲဖတ္ေလ႔ရွိတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္ … စာအသစ္မတင္လို႔တဲ႔ေလ … အသစ္မတင္တာ လာဖတ္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ မေလးစားတာတဲ႔ … အဲ႔ဒါနဲ႔ ကြ်န္မက “မဟုတ္ပါဘူးဟယ္ … ဘေလာ႔ဆိုတာ ေရးခ်င္တိုင္းေရးလို႔ရတာမဟုတ္ဘူး … ဖီလင္လဲလာမွ အားခ်ိန္လဲရွိမွ” လို႔ျပန္ရွင္းျပမိပါတယ္ …

ကြ်န္မလည္းအနည္းဆံုး တစ္ေန႔တစ္ပုိ႔စ္ေတာ႔ တင္ခ်င္တာေပါ႕ … ခုတေလာ ဘေလာ႔လည္ဖတ္လို႔မရေအာင္ကုိ အလုပ္ေတြကမၿပီး … အလုပ္ေၾကြးေတြက တစ္ဘက္၊ စိတ္ညစ္ညဴးမႈေတြကတစ္ဘက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ ကသိကေအာင္႔ျဖစ္ေနမိပါတယ္ …
မေန႔ကေတာ႔ အတူေနသူငယ္ခ်င္းရဲ႔ေမြးေန႔အတြက္ အိမ္မွာ နန္းႀကီးသုပ္ လုပ္စားၾကတယ္ … ကြ်န္မတို႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ၄ ေယာက္ရယ္ ႀကီးသူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ရယ္ စုၿပီး ဓာတ္ပံုေတြရိုက္ၾက၊ စကားေတြေျပာၾကနဲ႔ မေန႔ကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းခဲ႔ပါတယ္ ..

စီေဘာက္စ္ထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာထားတဲ႔ ေနေကာင္းလား၊ အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ၊ ပုိ႔စ္အသစ္မတင္ဘူးလား စတာေတြဖတ္မိရင္ စိတ္က စာေရးခ်င္တယ္ … တခုခုေပါ႔ … ဘာေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ေရးခ်င္တယ္ … ဟူး …. ကြ်န္မတကယ္ကုိ စိတ္ရႈပ္ေနတာပါ …. း(
စိတ္က်ေနတာေတာ႔မဟုတ္ေလာက္ဘူးထင္ပါရဲ ႕ …. အျမန္ဆံုးအဆင္ေျပသြားပါေစလို႔႔႔ပဲ ဆုေတာင္းရမွာပဲ … ကြ်န္မပို႔စ္ေတြမတင္ျဖစ္ရင္ စိတ္မရွိၾကပါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ …

ကြ်န္စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြႀကံဳရင္ေလ ကြ်န္မလိုပဲ စိတ္ဆင္းရဲစရာမ်ိဳး ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းေတြမႀကံဳပါေစနဲ႔လို႔ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ဆုေတာင္းေပးျဖစ္တယ္ …

သို႔ ... လူႀကီးမ်ား

အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးေပးထားတဲ႔ၾကားက ေနာက္ထပ္အလုပ္ေတြ အလုပ္ေတြထပ္ထပ္လုပ္ခိုင္းတယ္ ...
ဒီအလုပ္မွာက ျမန္မာခ်ည္းပဲ ၉ ေယာက္ရွိတယ္ ... ျမန္မာေတြကုိ အေသခိုင္းတယ္ ... ကုိယ္လုပ္ေပးေလ ပုိခိုင္းေလပဲ ... ဒီေန႔လဲ မန္ေနဂ်ာႀကီးက ေမးလ္ပို႔ၿပီး Force လုပ္ျပန္တယ္ ... ျပန္ေျပာျပန္ရင္လည္းမႀကိဳက္ ...
ပေရာဂ်က္ကလည္း Dead Line ကေက်ာ္ေနတာမွ ရက္ပိုင္းမဟုတ္ဘူး တစ္ႏွစ္ႀကီးမ်ားေတာင္ ... ကိုယ္ေရႊျမန္မာေတြ ကံေကာင္းလိုက္ပံုမ်ား လူအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ မန္ေနဂ်ာအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းေနတဲ႔ ဒီအရႈပ္ထုတ္ ပေရာဂ်က္က ကုိယ္ေတြအလုပ္၀င္ခ်ိန္မွပဲ တည္ျမဲေတာ႔တယ္ ... ေရွ႕ကဖားေတြ၊ ငရုတ္သီးေတြ ဖြခဲ႔သမွ် ေခါင္းေပၚလံုးလံုးက်လို႔ မဟုတ္တာျဖစ္ရင္ ျမန္မာေတြ ဆိုတာခ်ည္းဆိုေတာ႔ နည္းနည္းခ်ဥ္လာတာနဲ႕ ဒီကဗ်ာေရးလိုက္တာ ...

“သို႔ ... လူႀကီးမ်ား”

သူတို႔ေတြ ႏွိပ္စက္လိုက္ပံုမ်ား
မဆုတ္သာ မတက္သာနဲ႔
အျဖဴအမည္းေတာင္ မသဲကြဲတဲ႔ဘ၀မွာ
လုပ္သင္႔တာက် မ်က္ႏွာလႊဲ
မလုပ္သင္႔တာက် အားေတြခဲလို႔
လူေတြကုိ ကြန္ျပဴတာအမွတ္နဲ႔
ခိုင္းလိုက္တဲ႔ Multi-tasking ….

ေစ႔ေစ႔ေတြးျပန္ေတာ႔ ေရးေရးေပၚ
ငါတို႔ေတြအေရးမေတာ္ပံုမ်ား
ငံု႔ခံလို႔မ်က္ႏွာရမယ္မထင္နဲ႔
ဆုတ္ျပန္စရာ အေျခအေနနည္းလို႔
ေထာင္းမဟဲ႔ ဆိုတာခ်ည္း ….

အဟုတ္လုပ္ရင္ နာမည္မထြက္
မဟုတ္လုပ္ရင္ေတာ႔ အေသဖဲ႔တဲ႔
လူမ်ိဳးႀကီး စလံုးသားေတြ
ေပါေခ်ာင္ေကာင္း ျမန္မာေတြကုိ
က်ပ္က်ပ္သာဒီလိုဆက္ဆံ
ေနာင္တစ္ေန႔ေရာက္ခါမွ
“အိုကြယ္ … မွားပါဘိ” လို႔
၀န္ခံကာ ေတာင္းပန္ရမွာ
စိုးေၾကာက္ပါနဲ႔ ………………………..

နတ္၀င္သည္ေဒၚၾကည္

ကြ်န္မက ငယ္ငယ္ကတည္းက ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ကုိ အကုန္ေလွ်ာက္စိတ္၀င္စားတတ္တာေလ …
ကြ်န္မ ႀကီးေဒၚကေျပာတယ္ “ညည္းေအ … ဘယ္ေလာက္မ်ား စပ္စုသလဲဆုိရင္ ေမြးကင္းစ အႏွီးေလးေခါင္းအုပ္ၿပီး ေဆးရံုကဆင္းခါက ရက္သားေလးပဲရွိေသးတယ္ … အိမ္ေရာက္ေတာ႔ … အိုး … ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ေခါင္းလည္ေအာင္ လုိက္ၾကည္႔တာ ေခါင္းေပၚအုပ္ထားတဲ႔အႏွီးေလးေတာင္ ေျပက်တယ္” ဆိုပဲ … ႀကီးေဒၚကေျပာတာေနာ္ … ကြ်န္မေတာ႔ မသိဘူးရယ္ … မွတ္လဲမမွတ္မိပါဘူး …. နည္းနည္းေတာ႔အပုိေျပာသလားထင္မိတယ္ … ဒီေလာက္ ကေလးငယ္ငယ္ေလးက ေခါင္းကုိေတာင္လွည္႔တတ္ေသးရဲ႕လားမသိပါဘူး …

ခုတေလာလဲ ဘာရယ္မဟုတ္ ငယ္ငယ္တုန္းကစပ္စုမိတာေလးေတြ ေလွ်ာက္ေရးခ်င္စိတ္ေပါက္ေနမိတယ္ … ဒါနဲ႔ပဲ ကြ်န္မတို႔အိမ္ေနာက္ဘက္ ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းက နတ္၀င္သည္ ေဒၚၾကည္ဆိုတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးႀကီး နတ္ဘယ္လို၀င္တယ္ဆိုတာ ေျပာခ်င္စိတ္ေလးေပါက္လာတယ္ ….

ကြ်န္မတို႔ အိမ္ေနာက္ဘက္မွာ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားေလးပဲျခားၿပီး ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းခပ္ေသးေသးတစ္ခုရွိတယ္ …
အဲ႔ဒီ ဘုရားေက်ာင္းမွာ အေမႀကီးရယ္၊ သမီး(၃)ေယာက္ရယ္ ဘုရားေက်ာင္းကုိေစာင္႔ေရွာက္ဖို႔ေနၾကတယ္ … သမီးေတြဆိုတာ ေဒၚၾကည္အပါအ၀င္ေပါ႕ … အသက္ေတြကေတာ႔ ခုဆိုရင္ ၅၀ နဲ႔အထက္ေတြျဖစ္ေလာက္ၿပီထင္ပါရဲ႕ … အတိအက်ေတာ႔မသိဘူးရယ္ …

ကြ်န္မ ငယ္ငယ္ကဆိုရင္ အဲ႔ဒီကုိ ခဏခဏသြားတယ္ … ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ေႏြရာသီဆိုရင္ အျပင္မွာပူၿပီး ဘုရားေက်ာင္းထဲမွာေနရတာေအးတယ္ေလ …. ၿပီးေတာ႔ အဲ႔ထဲမွာ ရုပ္ထုေတြ အမ်ားႀကီးဆိုေတာ႔ ကြ်န္မစိတ္၀င္စားတာေပါ႕ .. အဓိကရုပ္ထုကေတာ႔ ကာလီမယ္ေတာ္ရုပ္ထုပါ …. လက္အမ်ားႀကီးနဲ႔ကာလီမယ္ေတာ္ရုပ္ထုကုိ ဘုရားေက်ာင္းရဲ႕ အတြင္းခန္းမွာထားတယ္ … အခန္းထဲမွာက မယ္ေတာ္ရုပ္ထုရယ္၊ ရုပ္ထုေရွ႕က ပန္းအိုးေတြရယ္ၿပီးရင္ ေသာက္ေရခြက္ေတြထည္႔ထားတဲ႔စတီးလင္ဗန္းတစ္ခ်ပ္ရယ္ … ကန္ေတာ႔ပြဲတင္တဲ႔ စားပြဲရယ္အျပင္ လူႏွစ္ေယာက္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္စာေလာက္ရွိတဲ႔ ေနရာခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးရယ္ ရွိတယ္ …

ကန္ေတာ႔ပြဲေတြကလဲ စားပြဲအျပည္႔ပါပဲ … မယ္ေတာ္ရုပ္ထုမွာလဲ စံပယ္ပန္းေတြျပည္႔ေနတာေပါ႔ … ထိုင္လ်က္မယ္ေတာ္ရုပ္ထုမွာ စံပယ္ပန္းေတြဘယ္ေတာင္လႈထားၾကသလဲဆိုရင္ စံပယ္ပန္းအပံုႀကီးေပၚမွာ မယ္ေတာ္႔ေခါင္းေလးတင္ထားသလိုေလးေတာင္ျဖစ္ေနတယ္ …. ၿပီးေတာ႕ ဘုရားေက်ာင္းေရွ႕က ျဖတ္သြားျဖတ္လာ အခ်ိဳ႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြကလဲ ဘုရားသာမွန္မွန္ရွိခိုးခ်င္မွရွိခိုးမယ္ … ဘုရားေက်ာင္းေရွ႕မ်ားေရာက္ရင္ ကာလီမယ္ေတာ္ကုိ မတ္တပ္ေလးရပ္ လက္အုပ္ေလးခ်ီၿပီး ကန္ေတာ႔ေလ႔ရွိၾကတယ္ … ၿပီးေတာ႔ဆုေတာင္းတယ္ … “မယ္ေတာ္ရယ္ မစပါ … ဒီတစ္ခါေပါက္ရင္ ပြဲလာေပးပါ႔မယ္” တဲ႔ … အဲ႔ဒီအခ်ိန္က ခ်ဲထီထိုးတဲ႔ေခတ္ …. ဂဏန္းရဖို႔ ေပးလိုက္တဲ႔ကန္ေတာ႔ပြဲေတြ …
ကြ်န္မကေတာ႔ အဲ႔ဒီေရွ႕သြားေဆာ႔ေနၾကဆိုေတာ႔ လာသမွ်အကုန္ျမင္၊ ေျပာသမွ်အကုန္ၾကားတာေပါ႕ေလ …

ဆက္ေျပာရရင္အဲ႔ဒီအတြင္းခန္းကုိ လူတိုင္းေပးမ၀င္ဘူးေလ. .. အမ်ိဳးသမီးဆိုရင္ သန္႔မွေပး၀င္တယ္ … ဟိုဟာဒီဟာျဖစ္ေနရင္ မသန္႔ဘူးလို႔ယူဆၿပီးေပးမ၀င္ဘူး … နတ္၀င္ၿပီဆိုရင္ ကြ်န္မက အတြင္းခန္းအ၀ ထိ ကပ္ၿပီးတိုးၾကည္႔ခ်င္ေလ႕ရွိတယ္ … မ်ားေသာအားျဖင္႔ ေပးမ၀င္ဘူး .. ေန႔တစ္ေန႔႔ကေပါ႔ နတ္၀င္သည္ ေဒၚၾကည္လဲ စိတ္မၾကည္လင္ဘူးထင္ပါရဲ႕ မနက္ကေတာ႔ ညီအစ္မေတြရန္ျဖစ္သံေတြၾကားရတယ္ .. ဆဲၾကတာလဲ မုိးကုိမႊန္ေနတာပဲ …
ညေနဆုိရင္ေတာ႕ အိေျႏၵႀကီးတစ္ခြဲသားနဲ႔ေပါ႔ …. အဲ႔ဒီေန႔က နတ္ေမးသူေတြမ်ားတဲ႔ေန႔ … ကြ်န္မလဲ ေရာေယာင္ၿပီး အတြင္းခန္းကုိလိုက္၀င္တဲ႔ေန႔ေပါ႕ ..
အစ္မႀကီးတစ္ေယာက္အလုပ္လိုခ်င္လို႔တဲ႔ အလုပ္ရႏိုင္၊ မရႏိုင္ဆိုတာကုိ နတ္လာေမးတာပါ …..
သူက ကာလီမယ္ေတာ္ကုိလႈဖုိ႔ သံပရာသီး ၃ လံုးယူလာတယ္ … ဒါလဲ ေဒၚၾကည္႔အစီအရင္ေပါ႕ …
သံပုရာသီး(၃)လံုးကို တင္စရာေနရာမရွိေတာ႔တဲ႔ စံပယ္ပန္းပံုေပၚက ကာလီမယ္ေတာ္လက္ေနရာကုိမွန္းၿပီး ေဒၚၾကည္ကတင္လုိက္ပါတယ္ … ႏွစ္ေယာက္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ … ၿပီးေတာ႔အစ္မႀကီးလက္ကုိ ေဒၚၾကည္ကထိလိုက္တယ္ … ေနာက္ပန္းအိုးထဲက သေျပခက္ကိုယူၿပီး လက္ႏွစ္ဘက္ပူးၿပီး နဖူးကုိရိုက္ေတာ႔တာပါပဲ … တေအာင္႔ေလာက္ၾကာေတာ႔ သူ႕ရဲ႔လႈပ္ရွားမႈ႕ရယ္၊ ခံုကုိဒူးနဲ႔တိုက္မႈ႔ရယ္ေပါင္းၿပီး သံပုရာသီးတစ္လံုးက ေအာက္က စတီးလင္ဗန္းေပၚျပဳတ္က်ပါေလေရာလား … စတီးဗန္းကလဲ အပါးစားဆိုေတာ႔ အသံက အက်ယ္ႀကီးျမည္တာေပါ႕ … ကြ်န္မတင္လန္႔သြားသလားမွတ္တယ္ နတ္၀င္ေနတဲ႔ေဒၚၾကည္ပါလန္႔ၿပီးတုန္သြားတာကုိ သူ႔မ်က္ႏွာကုိေသခ်ာစိုက္ၾကည္႔ၿပီး တကယ္၀င္၊မ၀င္ အကဲခတ္ေနတဲ႔ ကြ်န္မကေတာ႔သိလုိက္တယ္ … သူမ်ားေတြကေတာ႔ မ်က္စိမွိတ္အာရံုျပဳေနတာဆိုေတာ႔ မသိလုိက္ဘူးရယ္ … ခ်က္ျခင္းပဲ သူက သံပုရာသီးကုိေကာက္ယူၿပီး ဟိုအစ္မႀကီးကုိ “ေရာ႕ … ယူသြား အလုပ္ရမွာက်ိန္းေသးတယ္ … မယ္ေတာ္က ကပ္ထားတဲ႔သံပုရာသီး ျပန္စြန္႔လိုက္တယ္ ေဆာင္ထား ” တဲ႕ ….. ကြ်န္မကေတာ႕ေတာ႕ ရယ္ခ်င္ပက္က်ိနဲ႔ပဲ ဆက္ၾကည္႔ေနလိုက္တယ္ ….
ေဟာ …. လာျပန္ၿပီ ေနာက္တစ္ေယာက္ ….
ဒါက အမ်ိဳးသား …. သူနဲ႔က်ေတာ႔ သေျပပန္းကုိမသံုးေတာ႔ဘူး … လက္တစ္၀ါးစာေက်ာ္ေက်ာ္ခက္ရင္းခြရဲ႕(ဟို ငရဲသားေတြကိုင္တဲ႔ဟာလိုမ်ိဳး) အရိုးတံကုိ ႏွစ္ေယာက္ဆုပ္ကုိင္လုိက္ၾကတယ္ … … ၿပီးလဲၿပီးေရာ …
ပူးပါေလေရာ … ဘယ္လုိပံုျဖစ္ေနသလဲဆိုေတာ႔ လူႏွစ္ေယာက္ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကုိလုေနပံုကုိျမင္ေယာင္ၾကည္႔ပါ … အဲ႔ဒီအတိုင္းပါပဲ … သူက သေျပပန္းနဲ႔အထာက်ေနသူေလ …. နဖူးထိေအာင္ရိုက္တာ ဘာျပႆနာရွိမွာတုန္းေနာ္ …. ခုေတာ႔ ခက္ရင္းခြဆိုေတာ႔ ကြ်န္မလို ကေလးတစ္ေယာက္ေတာင္ နဖူးထိေတာ႔မယ္ ဆိုတာ သိေနတယ္ … သူတို႔က ဇြတ္. …..
အတင္းကုိ အားနဲ႔မာန္နဲ႔ပူးေတာ႔ နဖူးကုိစိုက္တာေပါ႕ …. ဒုတ္ကနဲပဲ … ေသြးေတြကလဲ ျဖာကနဲပဲ …. ေဟာ ….. နတ္၀င္သည္ မွားေတာ႔ အေႏွာက္အယွက္ရွိတယ္တဲ႕ …. ဘယ္သူမသန္႔ပဲ အတြင္းခန္း၀င္သလဲတဲ႔ …. ဒုကၡ …..
ကဲ …. ဘယ္လုိမ်ားစစ္ၾကမတုန္း အရပ္ကတို႔ရယ္ …. အကုန္ထြက္ဆိုၿပီး ေမာင္းထုတ္ပါေလေရာလား ….
ကြ်န္မပါထြက္ရေတာ႔တာေပါ႕ …. စိတ္ထဲမွာေတာ႔ “ေအာ … ေဒၚၾကည္နတ္၀င္တာဒီလိုကုိး” ဆိုၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ အေမ႔ကုိျပန္ေျပာျပၿပီး သေဘာက်မဆံုးျဖစ္ေနမိတယ္ ….
ခုမွျပန္ေတြးၾကည္႔မိတာပါ … “အလိမ္ခံခ်င္သူေတြရွိလို႔ လိမ္တဲ႔သူေတြရွိေနတာ” ဆိုတဲ႔ အေတြးေလးလဲ ေပၚလာမိတယ္ …
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ … ေဒၚၾကည္နတ္၀င္တာ ကြ်န္မအတြက္ ပုိ႔စ္တစ္ခုေတာ႔ျဖစ္သြားတာေပါ႔ေလ ……

လတ္တေလာ

အထာမက်တဲ႔ စီးေမ်ာမႈ႔ေတြနဲ႔
စိတ္ေတြ မႈန္မႈိင္း အံု႔ဆိုင္းေနခဲ႔တာ
ရက္သတၱ တစ္ပတ္ေလာက္ေတာင္ရွိေရာ႔မယ္ …

အစဆြဲထုတ္လို႔မရေလာက္ေအာင္
ရႈပ္ေနတဲ႔အေတြးစေပါင္းမ်ားစြာကုိ
ရွင္းဖို႔ႀကိဳးစားရင္း ျပန္ျပန္ရႈပ္ေနတာလဲ အခါခါပဲ …

မြန္းက်ပ္တဲ႔စိတ္ေတြကုိ ထြက္ေပါက္ေပးဖို႔
ကဲ …. ဘယ္မွာလဲ ငါ႔ရဲ ႔ရင္ဖြင္႔ရာ ….

ခရီးသြားဟန္လႊဲ နတ္ကနားပြဲ

မျပန္ခင္တစ္ညအလိုက မုဆိုးေတာင္ဘက္သြားတဲ႔ ဆိုင္တန္းေတြရွိတဲ႔ဘက္ရဲ႕ေစာင္းတန္းမွာ နတ္ကနားေပးဖုိ႔ လမ္းျပည္႔လုနီးပါးထိုးထားတဲ႔ မ႑ပ္ ကိုသြား ၾကည္႔ျဖစ္ပါတယ္ …

မ႑ပ္က ၀င္ေပါက္တစ္ေပါက္ပဲရွိပါတယ္ … အဲ႔ဒီအေပါက္က နတ္၀င္သူေတြလာဖုိ႔ ပိတ္မရပ္ရဘူးလို႔တာ၀န္ရွိသူေတြကေျပာပါတယ္ … မ႑ပ္က ဆိုင္းေတြ၊ဘံုေတြတီးေနပါၿပီ … ကြ်န္မ အဲ႔ဒီနတ္၀င္ေပါက္နားကကပ္ၿပီး ရပ္ၾကည္႔ေနမိတယ္ … အထဲမွာကေနတဲ႔ သူတစ္ေယာက္ေတာ႔ေရာက္ႏွင္႔ေနပါၿပီ … ဆိုင္း၀ိုင္းႀကီးေဘးမွာ မိုက္တစ္လံုးနဲ႔ေၾကျငာသူတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္ … သူက အခုကုလားနတ္ကုိေခ်ာ႔ဖို႔အလွည္႔က်လို႔ ရပ္ၾကည္႔ေနသူေတြထဲကလိပ္ျပာတူသူေတြလာဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္တဲ႔ …. ဘယ္သူမ်ားလာမလဲလို႔ ကြ်န္မေစာင္႔ၾကည္႔ေနမိပါတယ္ … သူတုိ႔က ၀င္မလာမခ်င္း ဖလားထဲမွာေရထည႔္ၿပီး သေျပခက္နဲ႔ ပတ္ပတ္လည္ကရပ္ၾကည္႔ေနသူေတြကုိလိုက္ျဖန္းပါတယ္ … ဒါမွ လိပ္ျပာတူသူေပၚလာမယ္ေပါ႕ … အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ကြ်န္မကို ၀င္တိုက္ၿပီး ယိုင္တိ ယိုင္ထိုးနဲ႔၀င္လာၿပီး ကပါေတာ႔တယ္ ။ အဲ႔ဒီမွာ အထဲက နတ္ထိန္းေခၚမလား အဘြားႀကီးႏွစ္ေယာက္က ၀င္လာသူရဲ႕ ရင္ဘတ္မွာ ပု၀ါအနီစည္းေပးပါတယ္ … ၿပီးေတာ႔လက္ထဲကုိ အေမႊးတိုင္ေတြထည္႔ေပးပါတယ္ ... အေမႊးတိုင္ေတြကိုင္ရင္းကတာ ကံေကာင္းလို႔အခ်င္းခ်င္းမထိုးမိတယ္ ... အကကေတာ႔မရပ္ပါဘူး … တီးလံုးက ကုလားတီးလံုးပါ … ကြ်န္မစိတ္ထဲမွာေတာ႔ ကတာ အိႏၵိယကားေတြထဲကလို မလွဘူးလို႔ ေတြးေနမိပါတယ္ …. ပူးရင္းနဲ႔ ဆိုင္းလဲအခ် လူကလဲပုံက်သြားပါတယ္ … ေမာသြားပံုပါပဲ …
ေနာက္တစ္ေက်ာ႕အတြက္ ခုနကလို လူထပ္ေခၚပါတယ္ ..ေတာ္ေတာ္နဲ႔ေပၚမလာပါဘူး .. ေနာက္ေတာ႕ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္၀င္လာပါတယ္ … သူလဲခုနကနတ္ကုိေခ်ာ႔ဖို႔ပါပဲ … ကြ်န္မလဲဘာမွသိပ္မထူးျခားလုိ႔ ဆက္မၾကည္႔ေတာ႔ပဲ ေခါက္မုန္႔စားမယ္ဆိုၿပီး ေခါက္မုန္႔ဆိုင္ကုိသြားပါတယ္ … ေခါက္မုန္႔ဆိုင္ေဘးကဘိနပ္အပ္တဲ႔ေနရာမွာ ထိုင္ေနတဲ႕ကေလးမေလးက ထိုင္ေနရင္းနဲ႔ လက္၀ါးႏွစ္ဘက္ပူးၿပီး နဖူးကုိရိုက္ပါေတာ႔တယ္… ၿပီးလဲ ၿပီးေရာ ပူးရင္းနဲ႔ မ႑ပ္ကုိေတာက္ေလွ်ာက္ေျပးသြားပါေတာ႔တယ္ … ေခါက္မုန္႔ဆိုင္က ေကာင္မေလးက “ဟယ္ … သူလဲပူးေနၿပီ၊ သားအမိႏွစ္ေယာက္လံုး တကယ္ပူးတာလားေတာ႔မသိဘူး” တဲ႔ ….ဒီေတာ႔မွ ပထမပူးသူနဲ႔ ဒီကေလးမ သားအမိမွန္းသိေတာ႔တယ္ … ဘုရားဖူးေတြထဲက ရပ္ၾကည္႔ေနရင္းနဲ႔ ပူးသလိုျဖစ္တာ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ကုိလည္းေတြ႔လိုက္ပါတယ္ … သူတုိ႔ကုိေတာ႔အတူပါလာသူ ေတြက ရွက္လို႔ထင္ရဲ႕ ေပးမကပဲ အတင္းျပန္ဆြဲေခၚၾကပါတယ္ … အဲ႔ဒီေတာ႔ မုိက္သမားက ဒါ နတ္ပြဲကုိေႏွာက္ယွက္သလိုျဖစ္ပါတယ္တဲ႔ … တကယ္လို႔ လိပ္ျပာတူတဲ႔သူပါရင္ ဆြဲမထားၾကပါနဲ႕ လႊတ္ေပးလိုက္ၾကပါလို႔ေျပာပါတယ္ …ကြ်န္မၾကည္႔ခဲ႔တဲ႔ လူေလးေယာက္မွာ ေလးေယာက္လံုးက အဲ႕ဒီနားတစ္၀ိုက္ကေစ်းသည္ေတြပါပဲ … တကယ္ပူးလား၊ မပူးလားေတာ႔ ကြ်န္မ မသိပါဘူး … မ႑ပ္ကျပန္လာေတာ႔ ကြ်န္မအေတြးထဲမွာ နတ္ပူးတာ ဘာလို႔မ်က္စိဖြင္႔ၿပီးမပူးၾကတာလဲ ?
ပူးတဲ႔သူေတြက အဲ႔နားတစ္၀ိုက္ကလူေတြပဲဘာလို႔ျဖစ္ေနၾကရတာလဲ ?
ပူးသလိုျဖစ္တဲ႔သူေတြကေရာ ဘယ္လိုမ်ားျဖစ္သြားတာလဲ ?
၀င္လာတုန္းကေတာ႔ မတ္တပ္ႀကီး၀င္လာၿပီး ဆိုင္းလဲခ်ေရာ ဘာလို႔ပံုလဲသြားတာလဲ (အရမ္းခုန္ၿပီးကတာလဲမဟုတ္ပါဘူး) ?
ပံုလဲၿပီး ခဏလဲေနေရာ ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ႔ ဘယ္သူ႕ကုိမွမၾကည္႔ပဲဘာလို႔ထြက္သြားတာလဲ?
အေတြးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ကြ်န္မ သံုးထပ္ေဆာင္ကိုိဘယ္လုိျပန္ေရာက္လာခဲ႔မွန္းေတာင္မသိပါဘူး …..

Strictly NO Myanmar

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပို႔ေပးတဲ႔ပံုပါ... Strictly NO Myanmar လို႔ဘာေၾကာင္႔ေရးသလဲေတာ႔ကြ်န္မ မသိေပမယ္႔ စိတ္ထဲမေက်မနပ္ျဖစ္မိတယ္ ... ဘယ္ျမန္မာတစ္ေယာက္က ဘယ္လိုအမွားမ်ိဳးမ်ားလုပ္မိလို႔ ဒီလိုျမန္မာနဲ႔ခ်ီၿပီးေရးသလဲဆိုတာသိခ်င္မိတယ္ ... အိုင္တီမွာ ျမန္မာေတြမညံ႔ၾကဘူးလို႔ထင္ပါတယ္ ... တစ္ေနရာက တစ္ေနရာ ခုန္တာမ်ားတာေတာ႔ရွိပါတယ္ .... အမ်ားစုကေတာ႔ လစာႏွိမ္လို႔ (သို႔) ပုိရတဲ႔ေနရာေျပာင္းခ်င္လို႔ပါ ... ႏွစ္ဘက္စလံုးမွားတာရွိႏိုင္ေပမယ္႔ ဒီလိုေၾကာျငာခံရျခင္းဟာ Company ဘက္ကယူဆတဲ႔ မေကာင္းတဲ႔သူတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔ ျမန္မာအမ်ားစုထိခုိက္၊နစ္နာတယ္လို႔ျမင္ပါတယ္။

က်ိဳက္ထီးရိုးသို႔အလည္တစ္ေခါက္ ( ၁၅ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၉)

က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္ပံုကုိ http://www.myanmarvoyages.com မွယူထားပါတယ္။

ရန္ကုန္ကျပန္လာၿပီးကတည္းက ဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိ စာေရးဖို႔ကုိ စိတ္ကသိပ္မပါဘူးျဖစ္ေနတယ္ …. အဲ႔ဒီေတာ႔ ဘေလာ႔ေတြပဲလုိုက္လည္ၿပီးဖတ္ျဖစ္ေနေတာ႔တာေပါ႕ … က်ိဳက္ထီးရိုးသြားတုန္းကအေၾကာင္းေလးေရးမယ္ စိတ္ကူးထားတာျပန္လာကတည္းကပဲ .. ခုမွပဲေရးျဖစ္ေတာ႔တယ္ …

ကြ်န္မတုိ႔ရဲ႕ခရီးေလးကုိ ေရႊအိုးစည္ကားနဲ႔စျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ ည ၉ နာရီမတိုင္ခင္ စုရပ္ေနရာေတြထဲကတစ္ခုျဖစ္တဲ႔ ေျမနီကုန္း ရိုးမဘဏ္ေရွ႕ကုိ ကြ်န္မတုိ႔ေတြ အနည္းငယ္ေစာၿပီးေရာက္ေနခဲဲ႕ၾကတယ္။ တျခားကားေတြနဲ႔သြားမယ္႔သူေတြလည္း တဖြဲဖြဲေရာက္လာၾကပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔အဖြဲ႔ေဘးကတစ္ဖြဲ႔ဆို ဆူညံေနၿပီး သူတို႔ကုိၾကည္႔ရတာေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ စိတ္မေကာင္းစရာတစ္ခုက သူတို႔အထုပ္ေတြ စုပံုခ်ၿပီး စလိုက္၊ ေနာက္လိုက္လုပ္ေနၾကၿပီး၊ ကားေပၚတက္ခါနီးအထုပ္စစ္ေတာ႔မွ တစ္ထုပ္ေပ်ာက္ေနတာေတြ႔ပါတယ္ … မ်က္စိေရွ႕တင္ဘယ္လိုက ဘယ္လိုသုတ္သြားမွန္းမသိလိုက္ပါဘူး ….

ကြ်န္မတို႔စီးမည္႔ကားက ၉ နာရီ ၃၀ ေလာက္မွေရာက္လာပါတယ္။ လက္မွတ္၀ယ္တုန္းကေတာ႔ ခံုနံပါတ္ေတြဘာေတြေသခ်ာေရြးခဲ႔ေပမယ္႔ ကားေပၚေရာက္ေတာ႔ လြတ္တဲ႔ေနရာထိုင္ခိုင္းပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔က ေလးေယာက္သြားတာဆိုေတာ႔ ႏွစ္ေယာက္တြဲစီထိုင္လိုက္ေတာ႔ အဆင္ေျပပါတယ္… ကားထြက္ထြက္ျခင္း တရားေခြဖြင္႔ေပးထားပါတယ္ … အနည္းငယ္ၾကာေတာ႔ သီခ်င္းေခြေျပာင္းထည္႔လိုက္ပါတယ္ … ဖုိးခ်စ္နဲ႔ သားစုိးတို႕ရဲ႔သီခ်င္း ခပ္ျမဴးျမဴးေလးနားေထာင္ရင္း ေအးစက္ေနတဲ႔ကားထဲမွာ ေကြးေကြးေလးလိုက္ၿပီး ခရီးသြားရတာ စိတ္ထဲမွာေပ်ာ္ေနမိပါတယ္။
ခ်မ္းတာကလဲ အေတာ႔္ကုိခ်မ္းပါတယ္ .. ကြ်န္မတို႔ က်ိဳက္ထီးရိုးသြားခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္မွာေရာ က်ိဳက္ထီးရိုးမွာပါ အေအးေတာ္ေတာ္သည္းပါတယ္။ မနက္(၃)နာရီေလာက္မွာ ကင္ပြန္းစခန္းကုိေရာက္ၿပီး ရင္ရင္ျပံဳးထမင္းဆိုင္မွာ ခဏတာတည္းခုိၾကပါတယ္ … ေနာက္ေန႔မနက္(၈)နာရီေလာက္ထၿပီး ေတာင္ေပၚတက္မယ္႔ကားေတြနဲ႔လိုက္ခဲ႔ပါတယ္ …. ေနာက္ဆံုးခံုမွာထိုင္လုိက္ရေတာ႕ အသည္းတယားယားနဲ႔ပဲ အေကြ႔၊ အ၀ိုက္၊ အျမင္႔၊ အေမာက္ေတြနဲ႔ တန္ဆာဆင္ထားတဲ႔ က်ိဳက္ထီးရိုးေတာင္တက္လမ္းအလွကုိခံစားခဲ႔ပါတယ္။

ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ႔သံုးထပ္ေဆာင္မွာပဲတည္းျဖစ္ပါတယ္ … အေဆာင္က ရင္ျပင္ေတာ္ေအာက္ဘက္တင္ဆိုေတာ႔ ဘုရားဖူးရနီးနီးနားနားျဖစ္တယ္ေလ …. ကြ်န္မတို႔သြားတာ ၾကာသပေတးေန႔ည ဆိုေတာ႔ ေနာက္ေန႔ေတြမွာ လာလိုက္တဲ႔ဘုရားဖူးေတြဆိုတာ မနည္းမေနာပါပဲ …
ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးေတြဦးစီးၿပီးလုပ္တဲ႔ ဆီမီး(၅၀၀၀)၊ပန္း(၅၀၀၀) ပြဲနဲ႔လဲတိုးေတာ႔ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးေတြ လည္းတိုးမေပါက္ေအာင္ မ်ားေနခဲ႔ပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ “ထူးပါဖူးမည္ ပန္းေစတီ” ဆိုတဲ႔ စာသားကုိ ပန္းေတြနဲ႔အလွဆင္ထားၾကၿပီး က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္ျမတ္ပံုကုိလဲ ပန္းေတြနဲ႔ပဲ ပံုေဖာ္ထားတာကုိလည္း ေတြ႔ခဲ႔ရပါတယ္။ (ပံုေတြတင္ေပးခ်င္ေပမယ္႔လည္း ကြ်န္မပံုပါ ပါေနေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြလန္႔ကုန္မွာစိုးလို႔ မတင္ေတာ႔ပါဘူးေနာ)

ကြ်န္မ ေတာင္ေပၚမွာ ႏွစ္ညအိပ္ပါတယ္ … အျပန္လမ္းကုိေတာ႔ ရေသ႔ေတာင္အထိ ေျခလ်င္ဆင္းပါတယ္ … မျပန္ခင္တစ္ညအလိုက မုဆိုးေတာင္ဘက္သြားတဲ႔ ဆိုင္တန္းေတြရွိတဲ႔ဘက္ရဲ႕လမ္းမွာ နတ္ကနားေပးဖုိ႔ လမ္းျပည္႔လုနီးပါးထိုးထားတဲ႔ မ႑ပ္ ကိုသြား ၾကည္႔ျဖစ္ပါတယ္ … နတ္ကနားပြဲက မထူးဆန္းေပမယ္႔ ေတြးစရာ၊ေမးစရာေလးေတြရွိလို႔ ပို႔စ္တစ္ခုအေနနဲ႔တင္ပါဦးမယ္ …

ငယ္တုန္းကဆြဲထားဖူးတာေလးေတြ

အေပၚကပံုေလးေတြက ငယ္ငယ္တုန္းကကုိယ္တိုင္ဆြဲထားတဲ႔ပံုေလးေတြပါ .... ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တုန္းက စာအုပ္ဘီဒိုဖြရင္း ျပန္ေတြ႔လို႔(အမွန္က အမ်ားႀကီးဆြဲဖူးတယ္) စကင္လုပ္၊ ၿပီးေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းဆီပုိ႔ေပး၊ သူငယ္ခ်င္းက Photoshop နဲ႔ စာရြက္အသား၀ါေနတာေတြဖယ္ထားေပးတာပါ ...

ရန္ကုန္သို႔အျပန္ခရီးမွ စပ္မိစပ္ရာ၊ထင္ရာျမင္ရာမ်ား

ဇန္န၀ါရီ(၁၀)ရက္ေန႔က ကြ်န္မ ရန္ကုန္ခဏျပန္ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္ …. အစစ အရာရာေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ပါပဲ …… ကြ်န္မက အိမ္လြမ္းတတ္သူမို႔ ခဏျပန္ရတဲ႔အခ်ိန္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ႔ေပ်ာ္ခဲ႔ရပါတယ္ ….

ကြ်န္မေရာက္ေရာက္ခ်င္းေန႔မွာပဲ ခ်ိန္းထားတာတစ္ခုရွိလို႔ ဒဂံုစင္တာေရွ႕က Ice Berry ဆိုတဲ႔ဆိုင္ေလးကုိ ေရာက္ျဖစ္ခဲ႔တယ္…. ဆိုင္ေလးကေတာ႔အရင္အတိုင္းပဲ ဘာမွမေျပာင္းလဲပါဘူး … ဒါေပမယ္႔ အရင္က ေအးေအးလူလူထိုင္လို႔ရတဲ႔ဆိုင္ေလးက ခုေတာ႔မ်က္စိေနာက္ေလာက္ေအာင္ လူအ၀င္အထြက္ေတြရႈပ္လြန္းလွပါတယ္ … ကြ်န္မလည္း ခ်ိန္းထားတာကုိေစာင္႔ရင္း လူေတြကုိ ဘာရယ္မဟုတ္လိုက္ၾကည္႔ေနမိပါတယ္ … လူငယ္ေတြ၀တ္တတ္၊စားတတ္လာသလို လူႀကီး(အမ်ိဳးသမီးႀကီး)ေတြကိုလဲ စကပ္ေတြ၊ေဘာင္းဘီေတြနဲ႔ေတြ႔မိပါတယ္ … စိတ္ထဲကေတာ႔ “အလဲ႔ … လူေတြ ၀တ္တာစားတာ ေတာ္ေတာ္ေခတ္မီလာပါလား” လို႔ေတြးမိတယ္ …
ေနာက္ေတာ႔ စမ္းေခ်ာင္းထဲက “မငယ္” ဆိုင္မွာ ၾကာဇံနဲ႔၀က္သားလိပ္စားပါတယ္ ….
ပုိက္ဆံရွင္းေတာ႔ တစ္ပြဲကုိ ၂၀၀၀ တဲ႔ …. ကြ်န္မ တကယ္ကုိမထင္မိဘူး …. ေစ်းႀကီးလိုက္တာလို႔ စိတ္ထဲထင္မိတယ္ ….ေနာက္ေန႔ YKKO မွာ ေၾကးအိုးစားေတာ႔ ရိုးရိုးကုိပဲ ၂၉၀၀ ေတာင္ေပးခဲ႔ရပါတယ္(တျခားဆိုင္မွာ ၂၁၀၀ ပဲရွိပါတယ္) … ၀က္သားဒုတ္ထိုးကေတာ႔ တစ္ေခ်ာင္း ၁၀၀ ပါပဲ … ဒါေပမယ္႔ အသားတံုးေလးေတြကေတာ႔ ပုိပါးၿပီးေသးသြားသလားပဲရယ္ …. တနလၤာေန႔က်ေတာ႔ ေရႊတိဂံုဘုရားကုိသြားပါတယ္ … ဒီတခါေတာ႔ ဘုရားေပၚမွာ တံျမက္စည္းမလွဲခဲ႔လိုက္ရဘူး ….

စကားမစပ္ … ကြ်န္မတို႔အိမ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ အင္တာနက္ဆိုင္ေတြမ်ားလာသလို ၈တန္း၊ ၉တန္း ေက်ာင္းသား၊သူေလးေတြက အားတာနဲ႔ အင္တာနက္ဆိုင္ကုိေျပးေတာ႔တာပဲ …
ကြ်န္မတူမ၀မ္းကြဲလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ …. အသက္ကေတာ႔ ၁၄ ႏွစ္ရယ္ … ေျပာလုိက္ရင္ ပန္႔ခ္၊ပန္႔ခ္ ဆိုတာကလဲပါးစပ္ကမခ်ဘူး … အေကာင္႔ေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔ ခ်တ္မယ္ဆိုရင္လာခဲ႔ စာေတာ႔မက်က္ဆိုတဲ႔အစားမ်ိဳးေလးေတြ႔ရတာေတာ႔ ဘ၀င္မက်မိတာအမွန္ပါ …. ၿပီးေတာ႔ ခုေခတ္ကေလးေတြ အထူးသျဖင္႔ မိန္းကေလးေတြေပါ႕ ကုိရီးယားကားေတြၾကည္႔ၿပီး အတုမယူသင္႔တဲ႔ ေက်ာင္းသူခ်င္း ရန္စတာတို႔ ဘာတို႔ကုိ အဟုတ္ထင္ လိုက္လုပ္ခ်င္ၾကတယ္ … ကြ်န္မတို႔ငယ္ငယ္တုန္းက ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ေယာက္်ားေလးေတြပဲျဖစ္ၾကတာပါ …ခုေတာ႔ကြ်န္မပဲ သိပ္အသက္ႀကီးသြားသလားပဲရယ္ … အဲ႔လုိေတြျမင္ရ ၾကားရရင္ သိပ္ၾကည္႔မရခ်င္ဘူး …

ၿပီးေတာ႔ ရန္ကုန္မွာ မီးကေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္းေပါ႕ … ကြ်န္မတို႔ရပ္ကြက္မွာေတာ႔ ပံုစံ(၃)မ်ိဳးနဲ႔မီးေပးပါတယ္တဲ႔ … ည(၁၁) နာရီကေန မနက္(၅)နာရီ၊ ညေန(၅)နာရီကေန ည(၁၁)နာရီ၊ တခါတေလ မနက္(၅)နာရီကေန ေန႕လည္(၁၁)နာရီထိ အလွည္႔က်ေပးပါတယ္ .. ပံုစံ(၁)နဲ႕(၂)က အေပၚကအခ်ိန္ေတြကို လွည္႔ၿပီးွမွန္မွန္လာပါတယ္။ ေနာက္တစ္မ်ိဳးက ေတာ႔ေရာသမေမႊၿပီး လာခ်င္တဲ႔ရက္္လာ ပ်က္ခ်င္တဲ႔ရက္္ပ်က္ပါတယ္ …. ရ၀တရံုးမွာ မီးလာရက္အခ်ိန္ဇယားထုတ္ေပးလို႔ ယူသာထားရတယ္ ကြ်န္မတို႔အိမ္က ပံုစံ(၃)နဲ႔မီးေပးတဲ႔ထဲမွာပါလို႔ မွန္းလို႔မရပါဘူး …
ခုဟာက (၂၄) နာရီတစ္ရက္မဟုတ္ပဲ (၆)နာရီတစ္ရက္ျဖစ္ေနေတာ႔ မီးလာမွလုပ္လို႔ရမယ္႔အလုပ္ေတြဆိုရင္ အကုန္ေႏွာင္႔ေႏွးၿပီး တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္နဲ႔အခ်ိန္ဘယ္လိုေလးကုန္သြားမွန္းကုိမသိလိုက္ဘူးရယ္ …

ေအာ … ေနာက္တစ္ခုထပ္ႀကံဳလို႔ေျပာရဦးမယ္ … ကြ်န္မတို႕မ်က္ေစာင္းထိုးမွာ စက္ရံုအေသးစားေလးတစ္ခုရွိတယ္ … သူတို႔က မီးမလာေတာ႔မီးစက္နဲ႔အလုပ္လုပ္ရတာေပါ႕ .. မီးစက္က မီးလန္႔တာေလ သိပ္ေတာ႔မႀကီးပါဘူး … ဒါေပမယ္႔ မီးဆိုတာကလဲ ေသးတယ္ႀကီးတယ္ဆိုၿပီးေပါ႕လို႔မွမရတာေနာ …. ခ်က္ျခင္းကုိ ကားႀကီးတစ္စင္းစိုက္လာၿပီး ရ၀တေတြ၊ ရပ္ကြက္ထဲကတာ၀န္ရွိသူေတြ၊ ၿမဳိ႔နယ္ရဲေတြ ခ်က္ျခင္းေရာက္လာပါေရာလား … ကြ်န္မျဖင္႔အံ႔ေတြၾသလို႔ …. အဲ႕လိုခ်က္ျခင္းေရာက္လာတာမ်ိဳးမႀကံဳဖူးဘူးေလ … ကြ်န္မတို႔႔ရပ္ကြက္မွာ အရင္တုန္းက လူသတ္မႈ႔တစ္ခါျဖစ္ဘူးတယ္ …. ရဲေတြေတာ႔လာၾကပါတယ္ … သတ္ေနတာကိုလဲ ၾကားေနရတယ္ … အိမ္ထဲမ၀င္ဘူးေတာ႔ … ဘာကုိေစာင္႔ေနသလဲေတာ႔မသိဘူးရယ္ … ထြက္ေျပးမွ လိုက္ဖမ္းတာမ်ိဳးေတြခ်ည္းပဲေတြ႔ဖူးေတာ႕ေလ …. ခုလိုမီးလန္႔တာကို ခ်က္ျခင္းႀကီးေရာက္ခ်လာတာ ကြ်န္မေလ တကယ္ပါ တကယ္အံ႔ၾသတာသိလား … ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး … ႀကံဳလို႔ပါ ….

ၿပီးေတာ႔ ကြ်န္မ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားဖူးေရာက္ျဖစ္တယ္ …. ေနာက္မွ က်ိဳက္ထီးရိုးဖီလင္ကိုေရးပါမယ္ …. ဆက္ရန္ေပါ႕ေနာ …