၃၁ မိုး (၂၄ ဇူလိုင္)

ေအာ္ .... ဘာလိုလိုနဲ႔အသက္တစ္ႏွစ္ႀကီးသြားျပန္ၿပီ .... တိုးလာတဲ႔အသက္နဲ႔ညီမွ်တဲ႔ရင္႔က်က္မႈမ်ိဳးရွိၿပီလားလို႔ ကိုယ္႔ကုိကုိယ္ျပန္ဆန္းစစ္မိတယ္ ... အနည္းငယ္ပုိရင္႔က်က္သြားတာေတာ႔ အေသအခ်ာပါပဲ ... လိုေနတာေတြလည္းအမ်ားႀကီးက်န္ေသးတယ္ဆိုတာကုိလဲ သတိခ်ပ္မိတယ္ ... ေမြးေန႔မို႔လို႔ဆိုၿပီး ပုိ႔စ္တင္တာကလြဲရင္ ေထြေထြထူးထူးေတာ႔ဘာမွမလုပ္ျဖစ္ပါဘူး ... ေမြးၿပီးရင္ ေသတဲ႔ေန႔ပဲရွိတယ္ ဆိုတဲ႔ ေမႀကီးစကားကုိလဲ ၾကားေယာင္မိသား .... ဒီေန႔ေလးအတြက္ ထူးျခားတာက ေမြးေန႔အမွတ္တရ ကဗ်ာေလးရတာပါ ....ဒီကဗ်ာေလးအတြက္ ကုိႀကီးကုိအရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ...

ျမခြာညိုသေျပလမ္းက ၀ါဆိုပန္းနဲ႔လွမ္းေတာ္မႈ
ဆယ္ယူေလ ခတၱာပ်ဳိနဲ႔ ေရစိုစိုနံနက္ခင္းမွာ
အာ႐ုဏ္နီ ေရာင္ျခည္ျဖာလို႔
ပန္းကမၺလာမွာအခ်င္းေဆး
အဆင္းကေလးနဲ႔ ပြင့္တဲ့ပန္း..

အျမင့္လမ္းထိ တင့္ဆန္းလို႔ယဥ္ေစ႔ခ်င္
ႏြယ္ယွက္ခါ အထက္နန္းထိ
ပင္ထက္မွာလန္း
ေလအထက္မွာ ပြင့္တဲ့ပန္းမို႔
လြင့္၀ဲကာ မေၾကြေစနဲ႔
ရန႔ံစံု ရဂံုထဲမွာလွ
လမ္းႀကံဳသူ ႐ႈတိုင္းေမႊး
ရင္ၿငိမ္းေအးေသာ ပန္းျဖစ္ေစ...

မုိုးမဆန္း ညိႈးႏြမ္းလို႔ေရမ၀င္ရင္
ေနသခင္အထက္နားဆီက လက္တားလို႔ကာလိုက္ခ်င္ရဲ႕
ေနမသာ လေရာင္ျဖဴးလို႔
ရြက္ဖူးပ်ဳိနဲ႔ ႏုသစ္ေစ...

ရာသီဒါဏ္ ေနသင့္ရင္
ပင္ျမင့္မွာ စိုးေတာ္မူနဲ႔
ေလ၀င့္ကာ ေခၽြခါခ်လည္း
ျမညွာတန္ ခိုင္ခိုင္ၿမဲ က်ဳိးပ်က္ေလနဲ႔...

“မ်ိဳးဦးဥာဏ္”