ျပဳခဲ႔ဖူးတဲ႔ကုသိုလ္

ပံုေလးကုိ ဒီက (http://pro.corbis.com) ယူပါတယ္။

ခုတေလာ ရာသီဥတုကပူျပင္းလြန္းတယ္ … အိမ္အျပင္ဘက္ကုိလွမ္းၾကည္႔လိုက္ရင္ ပတ္၀န္းက်င္က ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႔ေသြ႔ႀကီးနဲ႔ ဘာကုိလြမ္းလို႔လြမ္းမွန္းမသိ စိတ္ထဲခပ္ေဆြးေဆြးေလးျဖစ္ေနမိတယ္ …. အေတြးေတြကလဲ ေတာင္စဥ္ေရမရ ဟိုေရာက္လိုက္ ဒီေရာက္လိုက္ ….. ေဟာ … ၾကည္႔ေနရင္းနဲ႔မိုးေတြရြာက်လာျပန္ၿပီ … မိုးရြာေတာ႔လဲ လြမ္းတာကေပ်ာက္မသြားပါဘူး … ပုိေတာင္ဆိုးလာသလိုပဲ … ေလွ်ာက္ေတြးရင္းနဲ႔ပဲ ၂၀၀၃ ကေန ၂၀၀၅ ေလာက္ထိ သူငယ္ခ်င္းေတြတူတူစုၿပီး အပတ္တိုင္း ေရႊတိဂံုဘုရားေရာက္ျဖစ္တာေလး ျပန္ေတြးၿပီး လြမ္းမိသြားတယ္ ….

ကြ်န္မက သူငယ္ခ်င္းမ်ားတယ္ … ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ၁၈ ႏွစ္ကေန အသက္ ၄၀ေက်ာ္အရြယ္ထိ ေယာက္်ားေလး၊ မိန္းကေလး ေပါင္းစံုပါတယ္ … အဲ႔ဒီတုန္းက ကြ်န္မနဲ႔အမ်ားဆံုးတြဲျဖစ္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းက ေအမီ ဆိုတဲ႔သူငယ္ခ်င္း … အသက္ခ်င္းကမတိမ္းမယိမ္းျဖစ္သလို ကုသိုလ္ကံအက်ိဳးေပးေတြကလဲ ခပ္ဆင္ဆင္ … အလုပ္တစ္ခုလုပ္ရင္ တစ္ခါတည္းနဲ႔အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔သြားတယ္ဆိုတာက ခပ္ရွားရွား၊ အတိုက္အခံေလးျဖစ္ၿပီးမွ အဆင္ေျပသြားတတ္တာခ်ည္းပဲ …. ေနာက္ ကြ်န္မထက္ (၅)ႏွစ္ေလာက္ငယ္တဲ႔ လင္းထြန္းဆိုတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရယ္၊ အသက္ (၂)ႏွစ္ငယ္တဲ႔ ရဲရန္ေအာင္ ဆိုတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရယ္ အပတ္တိုင္း ဘုရားမွာေတြ႔ျဖစ္ၾကတယ္ … အရင္က ကြ်န္မတို႔ ေလးေယာက္က ကုမၸဏီတစ္ခုတည္းတူတူလုပ္ၾကတယ္ …. ေနာက္ေတာ႔ ကြ်န္မနဲ႔ေအမီက အလုပ္သစ္ကုိေျပာင္းသြားတယ္ … ကြ်န္မတို႕ႏွစ္ေယာက္က အလုပ္မွာ အတိုက္အခံေတြမ်ားလြန္းလို႔ ဆိုၿပီး ဘုရားမွာတံျမက္စည္းလွဲၿပီး ကုသိုလ္လုပ္ၾကဖို႔တိုင္ပင္ၾကတယ္ …ေနာက္ေတာ႔ လင္းထြန္းပါ ကြ်န္မတို႔နဲ႔ တူတူ အပတ္တိုင္း ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚမွာ တံျမက္စည္းလိုက္လွည္းတယ္ … ကြ်န္မတို႔ သံုးေယာက္ၾကားမွာ ခ်စ္စရာဓေလ႔ေလးတစ္ခုရွိတယ္ … ဘုရားေပၚတက္ရင္ အငယ္ဆံုးသူက ဘိနပ္အိတ္ကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ကိုင္ေပးေလ႔ရွိၾကတာပါ … ကြ်န္မတို႔က အတက္မုခ္နဲ႔အဆင္းမုခ္တူေလ႔မရွိေတာ႔ ဘိနပ္ေတြကုိ အၿမဲပဲ အိတ္နဲ႔ထည္႔သယ္ရတယ္ … လင္းထြန္းမပါတဲ႔ေန႔ဆိုရင္ ကြ်န္မကိုင္ရတယ္ …. လင္းထြန္းနဲ႔ႀကံဳရင္ သူက အိတ္ကုိင္ေပးတယ္ … ကြ်န္မတုိ႔ေတြ ေမာင္ႏွမအရင္းေတြလိုခ်စ္ခင္ၾကတယ္ …
ေနာက္ေတာ႔ ရဲရန္ေအာင္ပါ ပါလာတယ္ … တခါတေလ ကြ်န္မတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ၁၀ ေယာက္ေလာက္ရွိတယ္ လိုက္လိုက္လာၿပီး၀ိုင္းလွည္းၾကတယ္ ..… ကြ်န္မတို႔က အသင္း၀င္ထားတာမဟုတ္ပဲ လွည္းႏိုင္သေလာက္ ဧရိယာေလးသတ္မွတ္ၿပီးလွည္းၾကတယ္ … ေနရာကေတာ႔ ကြ်န္မတုိ႔ထိုင္ေလ႔ရွိတဲ႔ ဗုဒၶ၀င္ျပခန္းဘက္ဆင္းတဲ႔ ေညာင္ပင္တစ္၀ိုက္ေပါ႕ … ကြ်န္မတို႔ အလုပ္ဆင္းၿပီဆိုရင္္ တံျမက္စည္းလွညး္ၿပီးေမာရင္ စားဖို႔ဆိုၿပီး အေၾကာ္ကုိ အလွည္႔က် ၀ယ္ေလ႔ရွိတယ္ … ၿပီးေတာ႔ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕စုရပ္ေနရာေလးကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြ အလွ်ိဳလွ်ိဳေရာက္လာၾကေရာ … ကြ်န္မတို႔ လူစံုၿပီဆိုရင္ တံျမက္စည္းရွာပံုေတာ္အရင္ဖြင္႔ရတယ္ … တခါတေလ ရင္ျပင္ေတာ္သာ တစ္ပတ္ျပည္႔သြားတယ္ တံျမက္စည္းက သံုးေခ်ာင္းေလာက္ပဲရတယ္ … ေနာက္ပိုင္းေတာ႔ ေဂါပကရံုးကေနလိုသေလာက္သြားငွားတယ္ … ၿပီးရင္သြားျပန္ပုိ႔ေပးလိုက္နဲ႔ အဆင္ေျပသြားတယ္ ….

ကြ်န္မတုိ႔ေတြတံျမက္စညး္လွညး္ေနၾကတာျမင္ရင္ တခ်ိဳ႕စံုတြဲေလးေတြ၊ တခ်ိဳ႕ ကေလးေတြ လူႀကီးေတြပါ တံျမက္စည္းခဏေလာက္ေပးပါဆိုၿပီး ကုသိုလ္ပါ၀င္ၾကတာျမင္ရေတာ႔ ၾကည္ႏူးမိတယ္ … ၿပီးေတာ႔ ကြ်န္မတို႔လွည္းထားလို႔ ဘုရားဖူးေတြ အမိႈက္သရိုက္ကင္းကင္းနဲ႔ သြားလာေနၾကတာ ျမင္ရင္လည္း ၾကည္ႏူးမိတယ္ … မိုးအရမ္းရြာခ်ထားလို႔ တံျမက္စည္းလွည္းမရတဲ႕ေန႔ေတြဆိုရင္ ကြ်န္မတို႔ လက္နဲ႔ ေညာင္ရြက္ေၾကြေတြလိုက္ေကာက္ၾကတယ္ … အားလံုးၿပီးၿပီဆိုရင္ ဇရပ္ေပၚမွာ၀ိုင္းထိုင္ၾကၿပီး အလယ္မွာအေၾကာ္ထုတ္ခ်၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာ္စားၾကရင္း အလုပ္အေၾကာင္း၊ ျပင္ပဗဟုသုတေတြအေၾကာင္း၊ အႏုပညာအေၾကာင္း သိသေလာက္ေလးေတြေ၀မွ်ၾကတယ္ … ေဆြးေႏြးၾကတယ္ … ကြ်န္မတို႔ေတြ ၉ ခြဲေလာက္ထိ ေနၾကၿပီးရင္ အသီးသီးလမ္းခြဲၾကေလ႔ရွိတယ္ … တစ္ပတ္တစ္ရက္နဲ႔ ဒီအက်င္႔ေလးကုိ ကြ်န္မတို႕ သံုးႏွစ္နီးပါး မပ်က္မကြက္ထိန္းသိမ္းခဲ႔ၾကတယ္ …

ခုခ်ိန္မွာေတာ႔ ကြ်န္မတို႔ေတြအားလံုးေနရာတကြဲစီမွာေရာက္ေနၾကၿပီ … တခ်ိဳ႕က ရန္ကုန္မွာ၊ တခ်ိဳ႕က ဘန္ေကာက္မွာ၊ တခ်ိဳ႕က စကၤာပူမွာ …. ကြ်န္မတို႔ေတြအရင္လိုျပန္ဆံုၾကဖို႔မလြယ္ေတာ႔ဘူး …. ဆုံျဖစ္ၾကရင္ေရာ ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚက ကြ်န္မတို႔ တံျမက္စည္းလွည္းေနၾကေနရာေလးမွာ ဆံုႏိုင္ပါေတာ႔မလားလို႔ ေတြးရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမိတယ္ …. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တခ်ိန္က အမွတ္တရေလးကုိေတာ႔ ကြ်န္မစိတ္ထဲမွာ ဘယ္ေတာ႔မွေမ႔ေပ်ာက္မွာမဟုတ္သလို သူငယ္ခ်င္းေတြကုိလဲ အၿမဲတမ္းသတိရေနမိပါတယ္ …..

ေလေျပေက်ာ႔
ေသာ႔တဲ႔ညေန
ရင္ျပင္ေပၚ ေဖာ္တစ္သင္းရယ္နဲ႔
စုေပါင္းကာ ကုသိုလ္ျပဳရတယ္
ထူးလွပါေပ႔ …..

မွတ္ခ်က္။ ။ ေအမီ၊ လင္းထြန္း၊ ရဲရန္ေအာင္၊ ကိုလင္း၊ သူရိန္၊ ေအာင္ညီလတ္ နဲ႔ မၾကာခဏလိုက္လာ ကုသိုလ္ျပဳေလ႔ရွိတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကုိ သတိရလို႔ေရးလိုက္တဲ႔ပုိ႔စ္ေလးပါ ….

ေဂၚလီျပိဳင္ပစ္မလား ….

သူမက မိန္းကေလးေပမယ္႔ ေယာက္်ားေလးႏွစ္ေယာက္ၾကားႀကီးျပင္းလာခဲ႔သူ ... သူမကစားေသာ ကစားနည္းမ်ားအားလံုးနီးပါးက ေယာက္်ားေလးမ်ားကစားေသာ ကစားနည္းမ်ား …. ေဂၚလီပစ္၊ ဂ်င္ေပါက္၊ ေဘာလံုးကန္၊ အံစာလွိမ္႔၊ ေျပးတမ္းလိုက္တမ္း စံုတကာကုိစိေနတာပဲေလ … သူမ ငယ္ငယ္ကပံုရိပ္က အင္မတန္ ေပေခ်ာင္ေခ်ာင္ႏိုင္ေသာပံုရိပ္ … ဂ်စ္ကန္ကန္နဲ႔ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာကစားေနလဲ သူမ မပါဘူးဆိုတာမရွိသေလာက္ပဲ ….

သူမတို႔ငယ္ငယ္က ေၾကြပန္းကန္စိအကြဲေတြကုိ ေထာင္ၿပီးေဂၚလီနဲ႔ပစ္ေလ႔ရွိတယ္ … တခ်ိဳ႕ကေတာ႔ ပုိက္ဆံေထာင္ၿပီးပစ္ၾကတယ္ ….. ဒါေပမယ္႔ သူမကေတာ႔ ပိုက္ဆံနဲ႔ဘယ္ေတာ႔မွပစ္ေလ႔မရွိဘူး ….ဒီကစားနည္းကစားဖို႔ ေၾကြပန္းကန္စိအကြဲေတြလိုၿပီေလ … ေၾကြပန္းကန္စိပစ္တဲ႔အခ်ိန္ ကုိယ္႔မွာ အဲ႔ဒါေတြမ်ားမ်ားရွိလို႔ကေတာ႔ ကိုယ္ကခပ္ေမာ႔ေမာ႔နဲ႔၀င္ပစ္လို႔ရသကုိး … ဒီေတာ႔သူမကဘာလုပ္သလဲဆိုေတာ႔ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားတကာ လမ္းၾကားလွည္႔ၿပီး အိမ္တကာက ပ်က္စီးသြားလို႔ပစ္ထားတဲ႔ ပန္းကန္အကြဲေတြလိုက္ေကာက္ေတာ႔တာေပါ႕ … အကြဲေတြရလာရင္ သူမအိမ္ေရွ႕မွာခ်ၿပီး အပုိင္းအရြယ္ေတာ္အေသးေလးေတြရေအာင္ထုိင္ခြဲ … ၿပီးရင္ အိတ္တစ္အိတ္ထဲစုထည္႔ …. ၿပီးရင္ အဲ႔ဒီအထုပ္ႀကီးခါးမွာခ်ိတ္ၿပီး လမ္းတကာလွည္႔ပစ္ေတာ႔တာပဲ …. သူမက လက္လဲ အေတာ္ေျဖာင္႔တယ္ … ေဂၚလီပစ္ရင္ ႏိုင္တာမ်ားတယ္ … သူမမွာ ေဂၚလီေတြဆိုလဲ အိတ္ႀကီးနဲ႔တစ္လံုးရွိတယ္ …. အေမက အဲ႔လိုေတြေဆာ႔တာသိပ္မႀကိဳက္သလို၊ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားထဲ၀င္တာလဲမႀကိဳက္ဘူးေလ …
ဘယ္ႀကိဳက္ပါ႔မလဲ အဲ႔ဒီေခတ္ရဲ႕ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားေတြက အမိႈက္ပံုသာသာရယ္ … ညစ္ပတ္နံေစာ္ေနတာေလ …. ၿပီးေတာ႔ အကြဲေတြရွမွာ၊ ပုလင္းကြဲစူးမွာ၊ အေကာင္ပေလာင္ေတြကိုက္မွာ အေမကစိုးရိမ္ေသးတယ္ … ေနာက္ၿပီးေတာ႔ ေကာက္လာသမွ်အကြဲေတြကုိ သူမက အိမ္ေရွ႔မွာဒီအတိုင္းထားထားပစ္ခဲ႔တတ္တာကုိး …. အေမကသိပ္အသန္႔ႀကိဳက္တဲ႔သူ … သူမက အေမလွဲက်င္းထားတဲ႔ အိမ္ေရွ႕ကုိညစ္ပတ္ေအာင္လုပ္သူ … သူမက ေဆာ႔ၿပီဆိုရင္ မိုးမျမင္၊ေလမျမင္ … ေခၚမၾကား၊ ေအာ္မၾကား … သိပ္ေၾကာက္ရတဲ႔ အေမေခၚရင္ေတာင္ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေဆာ႔တာ … ျပန္လာရင္လည္း အတီးခံရတာလဲ ခဏခဏ …. ဘယ္ေလာက္ရိုက္ရုိက္ ေနာက္ေန႕ေရာက္ျပန္ေတာ႔လဲ သူမကုိေၾကြပန္းကန္စိအထုပ္ရယ္၊ ေဂၚလီထုပ္ရယ္နဲ႔ ေယာက္်ားေလးေတြနဲ႔အၿပိဳင္ ေဂၚလစ္ပစ္ေနတာကုိ ျမင္ရျပန္ေရာ …. ကဲ ….. သူမနဲ႔ ေဂၚလီၿပိဳင္ပစ္ၾကမလားေဟ ……

မွတ္ခ်က္။ ။ပံုေလးကုိ ဒီက http://www.britannica.com ယူပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ပံုက ေဂၚလီပံုမေတြ႔လို႔ ေတြ႔တဲ႔ပံုထဲက ေဂၚလီနဲ႔တူတာေရြးထားတာပါ။

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေမြးေန႔ျဖစ္ပါေစ ….

(Image from http://www.partyrama.co.uk, http://www.olga-art.info)

ကုိႀကီးေရ ဒီေန႔ နင္႔ရဲ႕ (၃၂) ႏွစ္ျပည္႔ေမြးေန႔ေနာ္ …. ငါ ပထမ ေမ႔ေနတာဟ …. မေန႔ညက ငါနဲ႔ ငၿဖိဳးေလး အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ေတာ႔မွ နင္႔ေမြးေန႔ကုိရုတ္တရက္သတိရလိုက္တာ … ငါနင္႔အတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္မ၀ယ္ရေသးဘူးကုိႀကီးရ …. နင္ဘာလိုခ်င္တာလဲဆိုတာငါသိတယ္ေနာ္ ….
ငါ ေနာက္မွ၀ယ္ေပးမယ္ဟာ … ေနာ္ …. ကုိႀကီးေရ နင္က ငါ စိတ္ညစ္တာေတြေျပေစဖုိ႔ဆိုၿပီး ေန႔တိုင္း ဘုရားရွိခိုး၊ ေမတၱာပုိ႔ေပးတယ္တဲ႔လား … ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကိုႀကီးရာ …. အဲ႔ဒါေလးေတြေၾကာင္႔လဲ ငါနင္႔ကုိခ်စ္တာဟ … သိလား ….

မိသားစုကုိ သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ႔ ကုိႀကီး …
အေမ ေနမေကာင္းလို႔ တစ္ခ်က္ေလာက္ စုပ္သပ္ သံေလးၾကားလိုက္တာနဲ႔ အခ်ိန္မေရြးခ်က္ျခင္းျပဳစုေပးတတ္တဲ႔ကိုႀကီး ….
အေဖ႔မ်က္ႏွာရိပ္ၾကည္႔ၿပီး အလိုက္တသိ နင္းႏွိပ္ေပးတတ္တဲ႔ ကုိႀကီး ….
ငါနဲ႔ငျဖိဳးေလး အေပၚမွာ အစ္ကုိလိုေရာ၊ အစ္မလိုပါေစာင္႔ေရွာက္ေပးတတ္တဲ႔ ကုိႀကီး ….
ငါ႔ကုိသိပ္ခ်စ္တဲ႔ ကုိႀကီး ….
နင္႔ရဲ႕ ဒီေမြးေန႔က စလို႔ အသက္ရွည္သေလာက္ က်န္းမာပါေစ ….
က်န္းမာသေလာက္ စိတ္ခ်မ္းသာပါေစ ….
ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ ျဖစ္ေနရတာ တထပ္တည္းက်ႏိုင္ပါေစ …
တထပ္တည္းမက်ခဲ႔ရင္္လဲ ျဖစ္ေနရတဲ႔အေပၚ အေကာင္းဆံုးလမ္းေလွ်ာက္ႏုိင္ပါေစ ….
နင္႔ရဲ႕ ခ်စ္သူ “ခိုင္ေလး” နဲ႔ ထာ၀ရေပ်ာ္ရႊင္စြာ လက္တြဲႏိုင္ပါေစ ….
ငါ႕ကုိလဲ ဒီအတိုင္းထက္မပုိရင္ေတာင္ မေလ်ာ႔ပဲဆက္ခ်စ္ႏိုင္ပါေစ လို႔ ငါ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ ….

နင္႔ရဲ႕ညီမေလး

ဘ၀သမား

ပန္းခင္းလမ္းဆိုတာကုိ
စိတ္ကူးနဲ႔ျမင္ေယာင္
လက္ေတြ႕ဘ၀မွာေတာ႔
ကုိယ္႔တူးရြင္းကုိယ္ေဆာင္္လို႔
ကုိယ္႔လမ္းကုိယ္ေဖာက္ရတယ္ .....

တ၀မ္းတခါးအတြက္နဲ႔
ဦးေဏွာက္ေတြပန္းဖ်ားဖ်ားတာေတာင္
ေနသာရဲ႕လားလို႔
တစ္ခြန္းမွ ဟန္လုပ္ၿပီးမေမးခဲ႔မိဘူး .........

ႀကိဳးမဲ႔စြန္တစ္ေကာင္လို
၀ဲခ်င္ရာ၀ဲလိုက္ခ်င္ေပမယ္႔
ဒီေန႔ေတြ အဓိပၸါယ္ရွိေစဖုိ႔
အဇၥ်တၱရဲ႕ သြားလမ္းေတြကုိ
အဓမၼ ပိတ္ထားပစ္လိုက္တယ္ .........

ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔ မနက္ျဖန္ေတြအတြက္
ဒီေန႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတခ်ိဳ႕ကုိ
ခပ္ပါးပါး မ်ိဳခ်ၿပီး
မနက္ျဖန္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ေနဆဲ ……….။။

မွတ္ခ်က္။ ။ ပံုေလးကုိ ဒီက (https://www.artanddesignonline.com) ယူပါတယ္။

ေမေမသို႔

(Image from http://www.marybethart.com)

ေမႀကီးေရ ခုတေလာ သမီးအေတြးေတြေယာက္ယက္ခတ္ေနသလိုပဲ …. တစ္ခုခုစဥ္းစားေနရင္း မၿပီးခင္ ေနာက္တစ္ခုကုိ စဥ္းစားမိတာမ်ိဳးေတြျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္ …. အိမ္ကုိလဲ ခဏခဏသတိရလို႔ ဖုန္းဆက္ဆက္ေနမိတာနဲ႔ ဖုန္းကဒ္ဖိုးေတြလဲ ကုန္တာမနည္းဘူး …. ဒါေပမယ္႔ ေမတို႔ ေဖတို႔ နဲ႔စကားေျပာရတာ သမီး စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ … ေမတို႔က သမီးကုိစိတ္ပူ၊ သမီးက ေမတုိ႔ကုိစိတ္ပူနဲ႔ ဟုတ္ေတာ႔ ဟုတ္ေနတာပဲ …
ေမနဲ႔သမီးနဲ႔ သားအမိရယ္လို႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးစကားသိပ္မေျပာဖူးဘူးေနာ္ …. ဖုန္းထဲကေနဆိုရင္ လည္း ေဖနဲ႔စကားေျပာသေလာက္ မရင္းႏွီးဘူး …. ေမကလဲ ျပန္ခံေျပာတာ ဘယ္လိုမွမႀကိဳက္တဲ႔သူ၊ သမီးကလဲ ကုိယ္မွန္တယ္ထင္ရင္ တစက္မွ မေလ်ာ႔ခ်င္တဲ႔သူ ဆိုေတာ႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက သိပ္မတည္႔ဘူးေလ …. ငယ္ငယ္တုန္းက သူမ်ားေတြက “ေဖနဲ႔ေမ ဘယ္သူ႕ကိုခ်စ္လဲ” ေမးရင္ “ေဖႀကီးကုိပဲခ်စ္တယ္” လို႔ သမီးအၿမဲေျဖေလ႔ရွိတယ္ …

ဒါေပမယ္႔ ခု ေမ႔ကုိ အရမ္းသတိရေနတယ္ … ေမ႔မ်က္လံုးသက္သာရဲ႕လားမသိဘူး …. ေသခ်ာေရာျပန္ျမင္ပါ႔မလား စိတ္ပူေနမိတယ္ … ဘာလိုလိုနဲ႔ ေမ႔မ်က္လံုးထိခိုက္ထားတာ တစ္ႏွစ္ေတာင္ျပည္႔ေတာ႔မယ္ …. ဒီတစ္ေခါက္ေလဆာပစ္ၿပီးရင္ေတာ႔ အေျခအေနတစ္ခုခုသိရမယ္ထင္တယ္ … ေမ႕မ်က္လံုး အရင္အတိုင္းျပန္ေကာင္းပါေစလို႔ သမီးဆုေတာင္းေနပါတယ္….

သမီးရင္ထဲမွာရွိၿပီး ေမ႔ကုိမေျပာျဖစ္တဲ႔စကားေတြကုိ သမီး စာတစ္ပုဒ္အေနနဲ႔ ခ်ေရးေနျဖစ္တယ္ …..
သမီးငယ္ငယ္က ေမ႔ကုိ အထင္ေတြလြဲခဲ႔ဖူးတယ္ … ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္ထဲမွာ သမီးက အဆူခံရဆံုး၊ အရိုက္ခံရဆံုးေလ …. ေမေျပာေနက်စကားရွိပါတယ္ “မိန္းကေလး တစ္ေယာက္တည္းပါပါတယ္ … သူူကငါးဖယ္မ၊ ထုေလမာေလ” တဲ႔ …. “ဘာလို႔ ငါ႔ကုိမွေရြးရိုက္တာလဲ” ဆိုၿပီးမေက်မနပ္ျဖစ္ခဲ႔ဖူးတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ပါ … ေမ႔ကုိလဲ ဘာလို႔ေဒါသႀကီးမွန္း နားကုိမလည္ေပးႏိုင္ဘူး … ေအးေအးေဆးေဆးေျပာလဲရတာပဲဆိုၿပီး စိတ္ဆိုးမိတယ္…. ခုေတာ႔ ေမ႔ကုိသမီးနားလည္တတ္လာပါၿပီ … ေမက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔အိမ္ေထာင္က်ခဲ႔တဲ႔အျပင္ အိမ္မလည္၊ အျပင္သိပ္မထြက္ပဲ အိမ္မႈကိစၥေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္တတ္တဲ႔ ေမ႔အတြက္ ဒီမိသားစုငါးေယာက္သည္သာ ေမ႔ကမၻာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကုိ သမီး သိလာတာသိပ္မၾကာေသးဘူး …. ၿပီးေတာ႔ ေမ႔မွာ ဆီးခ်ိဳကလဲရွိ၊ ႏွလံုးေသြးေၾကာကလဲက်ဥ္းေတာ႔ ေနမေကာင္းသူေတြရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း စိတ္တုိ၊စိတ္ဆတ္တယ္…. အဲ႔ဒီေတာ႔ ထစ္ကနဲရွိ ဆူမယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲဆိုတာကုိလဲ သမီးနားလည္တတ္လာပါၿပီ ….

ေမႀကီးေရ …. သမီးတုိ႔သားအမိႏွစ္ေယာက္တူတာဆိုလို႔ ေဘာလံုးပြဲမႀကိဳက္တာ တစ္ခုပဲရွိမယ္ထင္တယ္ … ေဘာလံုးပြဲ လႊင္႔တဲ႔ေန႔ဆိုရင္ေတာ႔ သမီးတုိ႔စည္းလံုးၾကတယ္ေနာ္ … ေဖႀကီးရယ္၊ ကိုႀကီးရယ္၊ ေမာင္ေလးရယ္က အားရပါးရ ေအာ္ဟစ္အားေပးၿပီးၾကည္႔ၾကေတာ႔ သမီးက နားမခံသာေတာ႔ ေမ႕ကုိကပ္ၿပီးခြ်န္ရတာေလ ….“ေမႀကီး ကိုႀကီးတို႕ကုိေျပာလိုက္ေလ … ေအာ္ၿပီးၾကည္႔ရင္ တီဗီြလာပိတ္မယ္” လို႔ဆိုေတာ႔ ေမက သမီးေျပာတဲ႔အတိုင္း ေအာ္ေပးတယ္ … မႀကိဳက္တာခ်င္းတူလို႔ေလ …. း)

“ေမႀကီးက သိပ္အမိန္႔ေပးတာပဲ …. သမီးမလုပ္ခ်င္တာေတြကို ဗီတို အာဏာနဲ႔ခိုင္းတယ္ …. ၿပီးေတာ႔ စိတ္တိုင္းမက်ရင္လဲ ဆူျပန္ေသးတယ္ …. အရိုက္ကလဲ ခံရေသးတယ္ …. တကယ္ကေလ သမီးက ေမ႔ကိုမေၾကာက္ပါဘူး … ေမ႔လက္ထဲက ႀကိမ္လံုး ကုိေၾကာက္တာ … သမီးက အသားနာမခံႏိုင္သလို နားပူလဲမခံႏိုင္ပါဘူး …..” လို႔ စိတ္ထဲမွာ ခဏခဏေျပာျဖစ္တယ္ …. အျပင္မွာေျပာရင္ ႀကိမ္လံုးစာမိမွာစိုးလို႔ေလ …

သားသမီးေတြအတြက္ဆုိရင္ ေရွ႕မွာမားမားမတ္မတ္ရပ္ေပးတဲ႔ ေမ၊ တစ္အိမ္လံုးကိစၥကုိ သူကုိယ္တိုင္လုပ္ရမွေက်နပ္တဲ႔ေမ၊ ဟင္းခ်က္သိပ္ေကာင္းလြန္းတဲ႔ေမ၊ တခါတရံ မထင္မွတ္ေလာက္ေအာင္ ေနာက္ေျပာင္တတ္ၿပီး မိသားစုကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ႔ ေမ
အဲ႔လိုေလး အၿမဲေနႏုိင္ေအာင္ ေမ႔က်န္းမာေရးကုိ ေသခ်ာဂရုစိုက္ပါေနာ္ .....

ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းကင္းေသာသူ

(မွတ္ခ်က္ - ပံုကုိဘယ္ကရမွန္းမသိေတာ႔ပါဘူးရွင္)

“ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔ အသက္ရွင္ေနတာ” ဆိုတဲ႔စကားကုိ ကြ်န္မ ခဏခဏၾကားဖူးသလို၊ ကုိယ္တိုင္လဲ ေျပာဆုိဖူးတယ္ ….အဲ႔ဒီစကားကုိေျပာရတာလဲ အရသာျပည္႔ျပည္႔၀၀ ရွိတယ္လို႔ခံစားရတယ္ …. ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ေမွ်ာ္လင္႔စရာမရွိေတာ႔ရင္ လူ႔ဘ၀ႀကီးမွာ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္လဲမရွိႏိုင္ေတာ႔ဘူးလို႔ ကြ်န္မက ထင္တာကုိး …. ဒါေၾကာင္႔ အဲ႔ဒီစကားရဲ႕ေနာက္ကြယ္က ပူေလာင္လြန္းတဲ႔ခံစားခ်က္ကို မျမင္ႏိုင္မိသလို “ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းကင္းတာ” နဲ႔ “ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မရွိတာ” ကုိလဲ ေသေသခ်ာခ်ာသရုပ္မခြဲႏိုင္ခဲ႔ဘူး …
ဒါေပမယ္႔ ခုေနာက္ပိုင္းေတာ႔ အရင္တုန္းက ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔တာေတြအတြက္ေရာ၊ ခုလက္ရွိမွာေရာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေပါင္းစံုနဲ႔ ပူေလာင္ေနခဲ႔႔တာေတြကို ခံစားမိလာတယ္ …. ေသးေသးဖြဲဖြဲကစလို႔ ႀကီးႀကီးမားမားအထိေပါ႔ ….

ကြ်န္မ ၁၀ တန္းကို အမွတ္မ်ားမ်ားရဖုိ႔ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ဖူးတယ္ … ကုိယ္ေမွ်ာ္မွန္းသေလာက္ျဖစ္မလာတဲ႔အခါမွာ မ်က္ရည္က်ခဲ႔ဖူးတယ္ … (အမွန္ေတာ႔ ကြ်န္မ ႀကိဳးစားဖို႔လိုခဲ႔တာပါ ….) ကြ်န္မ ခ်စ္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက ကြ်န္မခ်စ္တာနဲ႔ ထပ္တူညီတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းမ်ိဳး ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ဖူးတယ္ …. မသာရင္ေန ေလ်ာ႔တာ မလိုခ်င္တဲ႔ကြ်န္မ လိုခ်င္တာမရခဲ႔လို႔ ထိခိုက္ခံစားခဲ႔ရဖူးတယ္ ..… ကြ်န္မ ပထမဆံုးအလုပ္စလုပ္ေတာ႕ ကြ်န္မ ေနခ်င္တဲ႔ Team မွာေနရဖို႔ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ဖူးတယ္ ….. Team Lead ေတြက ကြ်န္မတို႔ Batch က လူဆယ္ေယာက္ထဲကေန တစ္ေန႔ တစ္ေယာက္လာလာေရြးထုတ္၊ ေခၚသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ ကြ်န္မက ေနာက္ဆံုး ၃ ေယာက္ထဲမွာ က်န္ခဲ႔ရတယ္ ….. ေစာေစာေရြးခ်ယ္ခံရဖို႔ေမွ်ာ္လင္႔မိတဲ႔ကြ်န္မ တစ္ပတ္တိတိ စိတ္ဆင္းရဲ ကုိယ္ဆင္းရဲနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကုိယ္မေနခ်င္ေသာ Team ထဲကုိပဲ ေရာက္ခဲ႔ရတယ္ ….ကြ်န္မ သိပ္ခ်စ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကြ်န္မရဲ႕ ပထမဆံုးခ်စ္သူဆီက ကြ်န္မေမွ်ာ္လင္႔တဲ႔နားလည္မႈ႔နဲ႔ ခ်စ္ျခင္း မရခဲ႔လို႔ ကြ်န္မ ထိထိခိုက္ခုိက္ နာက်င္ခံစားခဲ႔ရဖူးတယ္ … ေနာက္ အလုပ္ေလွ်ာက္တဲ႔အခါမွာ ကိုယ္က အေကာင္းဆံုးေျဖဆိုႏိုင္ခဲ႔တယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ၿပီး ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ေပမယ္႔ လက္ေတြ႔မွာ ထင္သလိုေတြျဖစ္မလာျပန္ဘူး …. ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကို စေတးၿပီး စိတ္ေတြေဇာကပ္ ပူေလာင္ေနခဲ႔တယ္ဆုိတာ ကုိယ္႔ကုိကုိယ္သတိထားမိတာ ခုမွပါ … စိတ္ေရာ လူေရာပင္ပန္းပါတယ္လို႔ ေျပာမိလို႔ “ဒါဆုိ ေမွ်ာ္လင္႔မေနနဲ႔ေပါ႔” ဆုိရင္လဲ သိပ္လြယ္လွတဲ႔ကိစၥတစ္ခုေတာ႔မဟုတ္ျပန္ဘူး .. ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ကြ်န္မက ပုထုဇဥ္ကိုး ….

ေမွ်ာ္လင္႔ၿပီးျဖစ္မလာတဲ႔အခါခံစားရတဲ႔ ပူေလာင္မႈကုိ သေဘာမက်တဲ႔ ကြ်န္မ စိတ္ေတြေအးခ်မ္းေအာင္ဆိုၿပီး ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက စာအုပ္ေတြဖတ္တယ္၊ ဦးသုမဂၤလ တရားေတြနာတယ္ ၿပီးေတာ႔သတိထားၿပီး ကြ်န္မရဲ႕ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြကို ထိန္းၾကည္႔တယ္ …. ဘယ္လုိထိန္းလဲဆိုေတာ႔ ဥပမာ လူတစ္ေယာက္ကုိ ခ်စ္လိုက္ၿပီဆိုပါစို႔ …. သူ႕ဘက္က ျပန္လာမယ္႔ တုန္႔ျပန္မႈ႔ေတြကို ေမွ်ာ္လင္႔မေနပဲ ကိုယ္ဘက္က ခ်စ္ႏိုင္သေလာက္ခ်စ္ …… အဲ႔ဒီေတာ႔ ထပ္တူညီတာပဲျပန္လာလာ၊ မညီတာပဲျပန္လာလာ မပူပင္ရေတာ႔ဘူး … ကိုယ္ကမွ သူ႔ဆီကဘာမွမွ မေမွ်ာ္လင္႔တာေလ … ေနလို႔သိပ္ေကာင္းတယ္ …. ေနာက္မုိ႔ရင္ သူကငါခ်စ္သလိုျပန္မခ်စ္ဘူး၊ ငါကေတာ႔ ခ်စ္လုိက္ရတာဆိုၿပီး ပူေလာင္ေနရပါဦးမယ္ … ေနာက္ အလုပ္ေလွွ်ာက္တဲ႔ကိစၥဆုိပါေတာ႔ …. ကုိယ္ဘက္ကအတတ္ႏိုင္ဆံုး အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစား …. ငါအေကာင္းဆံုးလုပ္ထားတာပဲ ခန္႔တာက သူ႕ကိစၥ လို႔စိတ္ထဲမယ္ထားလိုက္ရင္ စိတ္အေတာ္ေအးပါတယ္ …. အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သူ႕အပိုင္း၊ ကုိယ္႔အပိုင္းဆိုတာ ခြဲလို႔ရပါတယ္ …. ဆိုေတာ႔ ကုိယ္႔အပုိင္းကုိယ္သာ ပုိင္ႏိုင္ပါေစ က်န္တစ္ပုိင္းကုိ သူ႔သေဘာနဲ႔သူသြားပါေစ … ဒါဆိုေနလို႔ အရမ္းေအးခ်မ္းတာ ကြ်န္မလက္ေတြ႔ပါ …. ေနာက္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပတ္သတ္လို႔ ကြ်န္မစိတ္ထဲမွာ ဘာေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မွမထားပဲ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တာကုိ အတတ္ႏုိင္ဆံုးေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္လာၿပီ …. အရင္တုန္းကဆုိ ကုိယ္႔ကုိ ပုိခင္ေစခ်င္တဲ႔ ဆႏၵေလးကစြက္ေသးတာကုိး …..

ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ကင္းကင္းနဲ႔ေနလုိက္လို႔ ကုိယ္႔ရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈကုိ မထိခုိက္တဲ႔အျပင္ စိတ္ပူေလာင္မႈ႔ကိုပါ ေလ်ာ႔က်ေစလို႔ အလုပ္လဲပိုတြင္ပါတယ္ …. ဒါေၾကာင္႔ ကြ်န္မေလ အရာရာတိုင္းမွာ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းကင္းေသာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္ …. ျဖစ္ေအာင္လဲ ႀကိဳးစားေနပါတယ္ ….

အဲ႔လုိပဲ ကြ်န္မခ်စ္ေသာ ကြ်န္မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးလဲ “ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔အသက္ရွင္ေနတာ” ဆိုတာထက္ “ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းကင္းကင္းနဲ႔ အသက္ရွင္ႏိုင္တဲ႔ သူေတြ ျဖစ္ပါေစ” လို႔ ကြ်န္မဆုေတာင္းေပးပါတယ္ရွင္ ……

ငါႏွင္႔အတၱ

လူမွန္းသိတတ္စကတည္းက
မသိလိုက္ မသိဘာသာနဲ႔
အတၱတစ္စင္းကုိ ေက်ာပိုးခဲ႔မိတယ္ ….

အဲ႔ဒီအခ်ိန္ကစလို႔ေပါ႔
သူက ငါ႔ကုိ
ရယူလိုမႈေတြနဲ႔ ဆြဲေဆာင္တယ္ …
ဒုကၡေတြနဲ႔ စစ္ခင္းေစတယ္ …
ေမာဟေတြနဲ႔ ေတြေ၀ေစတယ္ …
အခ်စ္ေတြနဲ႔ ေလာင္ျမိဳက္ေစတယ္ ..
၀မ္းနည္းမႈေတြနဲ႔ ပူေဆြးေစတယ္ …
ေရြးခ်ယ္မႈေတြနဲ႔ ဗ်ာမ်ားေစတယ္ ….
ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ႔ ႏွစ္သိမ္႔တယ္
တခါတေလေတာ႔လဲ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ ကခုန္ေစျပန္တယ္ …

ဒုကၡေတြႀကံဳျပန္ေတာ႔ “ဆိုးလိုက္တဲ႔ကံ” လို႔
ခပ္တိုးတိုးတစ္မ်ိဳး ခပ္က်ယ္က်ယ္တစ္ဖံု
ညည္းတြားမိတယ္ …
ေဟာ .. သုချဖစ္ေနျပန္ေတာ႔လဲ
အရာအားလံုးေမ႔လို႔
ျမင္ျမင္တကာတိုင္း သာယာေနသလိုလို ….

တကယ္ေတာ႔ အတၱက ငါ႔ကုိ
လႈပ္ရွားေအာင္၊ တက္ၾကြေအာင္
မၿငီးေငြ႔ေအာင္၊ ရိုးမသြားေအာင္
မၿမဲတာေတြကို ၿမဲသေယာင္ေယာင္ထင္ေအာင္
ငါမပုိင္တာေတြနဲ႔ ငါ႔ကုိ ျမဴဆြယ္ခဲ႔တာပါ ….

ငါနဲ႔ ငါ႔အတၱ
ႏွစ္ကုိယ္႔တစ္စိတ္ျဖစ္လြန္းေတာ႔လဲ
ခြဲမရ ခြာမရနဲ႔ ဒီသံသရာထဲ ၀ဲလွည္႔ရင္း
သူေစရာေနာက္ တေကာက္ေကာက္လုိက္လို႔
ရုန္းထြက္လို႔မရေသးတာ ခုခ်ိန္ထိပါပဲ ……