ေရးခ်င္လြန္းလို႔

ကြ်န္မကုိ ေမာင္ေလးတလႏြန္ရယ္၊ ေမာင္ေလးကုိရဲရယ္က ေခါင္းစဥ္တစ္ခုစီနဲ႔တဂ္ထားတာပါ ... သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးအတြက္ ပုိ႔စ္ေရးခ်င္ေနေပမယ္႔ အလုပ္ေၾကာင္႔ အာရံုေတြေနာက္ေနလို႔ ေရးဖို႔ ဘယ္လိုစ်ာန္မ၀င္ဘူးျဖစ္ေနတာ ... ခုေတာ႔ တဂ္ပုိ႔စ္ ႏွစ္ခုလံုးကုိ ပုိ႔စ္တစ္ခုတည္းမွာပဲေပါင္းေရးလိုက္ပါတယ္ေနာ ....

“ထားခဲ႔ဖူးေသာရည္းစားမ်ား (တဂ္ပုိ႔စ္)”

ဒီေခါင္းစဥ္ကုိ ခင္မင္ရေသာ ေမာင္ေလး တလႏြန္က တဂ္ထားတာပါ … ေရးဖုိ႔စဥ္းစားတိုင္း ဘယ္လိုေရးရမလဲဆိုတာျပန္ျပန္ေတြးေနတာနဲ႔ပဲ မေရးျဖစ္ဘူးျဖစ္ေနတာ …

ခုခ်ိန္ထိရည္းစားမထားဖူးဘူးဆုိရင္လည္း ယံုၾကမယ္မထင္သလို၊ ကြ်န္မကလဲ အဲ႔လိုမညာခ်င္ဘူးရယ္ … ဒါေပမယ္႔ ရည္းစားေတာ႔ တကယ္မထားဖူးဘူး … ခ်စ္သူေတာ႔ထားဖူးတယ္ … း) ခ်စ္သူနဲ႔ရည္းစားဘာကြာလို႔လဲဆိုရင္ေတာ႔ ကြ်န္မသတ္မွတ္ထားတဲ႔ ကြာျခားခ်က္က ရည္းစားဆိုတာ အေပ်ာ္၊ ခ်စ္သူဆိုတာအတည္ … အတည္ေတာ႔ထားခဲ႔တာပါပဲ … ဒါေပမယ္႔ အေၾကာင္းမသင္႔ေတာ႔လဲ မေပါင္းျဖစ္ဘူးေပါ႔ … ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ထားဖူးလဲဆိုတာထက္ ကြ်န္မဘ၀မွာ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ျဖစ္ဘူးတဲ႔ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ရွိခဲ႔ပါတယ္ …

ပထမဆံုးတစ္ေယာက္က ကြ်န္မထက္ အသက္ႏွစ္ႏွစ္ႀကီးေသာ ကြ်န္မရဲ႔သူငယ္ခ်င္းပါ …
သူကကြ်န္မကုိ သိပ္ခ်စ္တယ္လို႔ခံစားလာရတဲ႔အခ်ိန္မွာ သူ႕ကုိလဲကြ်န္မ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာျပန္ခ်စ္သြားပါတယ္ .. ကြ်န္မထားခဲ႔ဖူးတဲ႔အထဲမွာ ခ်စ္သူသက္တမ္းအၾကာဆံုးသူတစ္ေယာက္ပါ … သူကစိတ္ေကာင္း၀င္ရင္ ကြ်န္မကုိ “ကေလး” လို႔ေခၚေလ႔ရွိၿပီး .. မ်ားေသာအားျဖင္႔ေတာ႔ နာမည္ေရွ႔မွာ “ေဒၚ” တပ္ၿပီးေခၚေလ႔ရွိပါတယ္ … သူနဲ႔ကြ်န္မနဲ႔အေၾကာင္းကုိ ဒီမွာ ေရးဖူးပါတယ္ …

ဒုတိယတစ္ေယာက္က ကြ်န္မထက္ တစ္လသာႀကီးေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါပဲ … ခ်စ္သူမက်၊ သူငယ္ခ်င္းမကလို႔ေျပာရမယ္ထင္ပါရဲ႔ …. ကြ်န္မကုိ သိပ္နားလည္လြန္းေသာ၊ ကြ်န္မဘ၀မွာ မေမ႔ႏိုင္ေသာ၊ ကြ်န္မအခ်စ္ရဆံုးေသာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကုိျပပါဆိုရင္ သူ႔ကုိပဲျပရမွာပါ …. သူကေတာ႔ ကြ်န္မကုိ “ဖိုးအိေလး” လို႔ေခၚေလ႔ရွိတယ္ … သူနဲ႔အေၾကာင္းကုိေတာ႔ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္လိုေရးသားခဲ႔ဖူးပါတယ္ …

မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီ “ထားခဲ႔ဖူးေသာရည္းစားမ်ား” ဆိုတဲ႔ေခါင္းစဥ္ေလးနဲ႔ပဲ ေမာင္ေလးကုိရဲကုိေရးေပးဖုိ႔ေတာင္းဆိုပါတယ္ ...

“အေတြ႔ခ်င္ဆံုးေသာ(၁၀)ေယာက္ (တဂ္ပုိ႔စ္)”

၁။ ကြ်န္မကုိတဂ္ထားေသာ ေမာင္ေလးကုိရဲ
ကြ်န္မနဲ႔သူနဲ႔က ဘေလာ႔ေပၚမေရာက္ခင္ကတည္းက ning ဆိုဒ္တစ္ခုမွာရင္းႏွီးခဲ႔တာပါ … ကြ်န္မကို တခါတေလ အလြန္နားလည္ေပးတတ္ေပမယ္႔၊ တခါတရံ ဂ်စ္ကန္ကန္ ဘုက်က်ေတြဆက္ဆံတတ္ေသာ ကြ်န္မသိပ္ခင္တဲ႔ေမာင္ေလး တစ္ေယာက္မုိ႔ပါ ….

၂။ ဆိုးသြမ္း
တစ္ေန႔မွာ “ငါတို႔တိုင္းျပည္ေလးမွာ” ဆိုတဲ႔ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ပါတဲ႔ေမးလ္တစ္ေစာင္ ကြ်န္မစာတိုက္ပံုးထဲကုိ ၀င္လာပါတယ္ … ဒီကဗ်ာေလးကုိ ဖတ္မိေတာ႔ ကြ်န္မအရမ္းသေဘာက်သြားၿပီး လင္႔ခ္ေလးလဲပါေတာ႔ သူေရးတဲ႔ကဗ်ာေတြ ဘာေတြမ်ားရွိဦးမလဲဆိုၿပီး ဖတ္ခ်င္လာတာနဲ႔ လိုက္သြားပါတယ္ .. ကြ်န္မ ပထမဆံုးဖတ္ျဖစ္တဲ႔ဘေလာ႔က ဆိုးသြမ္းရဲ႔ဘေလာ႔ပါ … တစ္ေန႔ကုိ အနည္းဆံုးတစ္ေခါက္ေလာက္မွ ဒီဘေလာ႔ကုိမၾကည္႔ရရင္ မေနႏိုင္ေအာင္ကုိဖတ္ျဖစ္တဲ႔ ဘေလာ႔ေလးတစ္ခုပါ … သူေရးတဲ႔စာေတြကိုဖတ္ၿပီး သူ႔ကုိေတြ႔ခ်င္မိပါတယ္ …

၃။ ကုိ၀င္းေဇာ္၊ ေနမင္းသံစဥ္ ၊ ေမာင္မ်ိဳး
ကြ်န္မစာေတြစေရးတဲ႔အခ်ိန္မွာ ကြ်န္မဘေလာ႔ကုိ အၿမဲလာဖတ္ၿပီး ကြ်န္မအတြက္ ကြန္မန္႔ေတြေပးျခင္းျဖင္႔ အသစ္ေတြေရးဖို႔ အားအင္ေတြေပးတဲ႔ အၿမဲတမ္းစာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြ ျဖစ္ခဲ႔လို႔ သူတို႔ကုိလဲ ေတြ႔ခ်င္မိပါတယ္ …

၄။ မိုးျမင္႔တိမ္
ကြ်န္မက ကဗ်ာေတြကုိ ခ်စ္တဲ႔သူတစ္ေယာက္မို႔လို႔ ကဗ်ာေရးတဲ႔ဘေလာ႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလဲ လည္ၿပီးဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ … ဘ၀ကဗ်ာေတြေရးတဲ႔ေနရာမွာရယ္ .. ကဗ်ာထဲက စကားလံုးသံုးတဲ႔ေနရာမွာရယ္ သိပ္ေကာင္းလြန္းလို႔ ခဏခဏ ေမႊေႏွာက္ဖတ္မိတဲ႔ဘေလာ႔ေလးတစ္ခုပါ … ကြ်န္မႏွစ္သက္ေသာကဗ်ာဆရာမို႔ေတြ႔ခ်င္မိပါတယ္ …

၅။ ေဇာ္ထက္
ကြ်န္မ အြန္လိုင္းျပန္စသံုးတဲ႔အခ်ိန္မွာ ပထမဆံုးခင္ခဲ႔တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေလးပါ …. ေနာက္ေတာ႔ သူ႔မွာလဲ ဘေလာ႔ေလးရွိတယ္ လာဖတ္ဆိုတာနဲ႔ အသစ္တင္တိုင္းသြားဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ … သူနဲ႔ကေတာ႔ မၾကာမၾကာလဲ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္ေလ႔ရွိပါတယ္ …

၆။ ေနမင္းညိဳ
သီခ်င္းအဆိုေကာင္းေသာ၊ သည္းခံတတ္လြန္းေသာ ကြ်န္မရဲ႔သူငယ္ခ်င္းေလးပါ …. သူ႕ကိုလဲ ဘေလာ႔စမလုပ္ခင္ကတည္းကခင္ခဲ႔တာပါ … ခုေတာ႔ သူလဲ ဘေလာ႔မေရးျဖစ္တာၾကာပါၿပီ ….

၇။ တလႏြန္
Ning ဆိုဒ္တစ္ခုမွာ ကြ်န္မေရးတဲ႔ပုိ႔စ္ေလးကုိ ကြန္မန္႔ေပးရာကေနစခင္ခဲ႔ တာပါ … ခုခ်ိန္ထိလဲ ဆက္လက္ခင္မင္ေနဆဲ စာေရးေကာင္းတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေလးတစ္ေယာက္မုိ႔ေတြ႔ခ်င္မိပါတယ္ ….

၈ - ၁၀ ။ မခ်စ္ရ၊ ေကာင္းကင္ျပာ၊ မငံု
မခ်စ္ရနဲ႔ေတာ႔ ရန္ကုန္ျပန္တုန္းက သြားေတြ႔ၿပီးပါၿပီ … ပြင္႔လင္းသြက္လက္ၿပီး ခင္ဖို႔ေကာင္းတဲ႔သူေလးပါ …
မေကာင္းကင္ျပာနဲ႔ မငံုကုိေတာ႔ စာေရးဟန္ေလးေတြက ပြင္႔လင္းရိုးသားၿပီး စိတ္ထဲကလဲ အလုိလိုကိုခင္မိလို႔မို႔ အခြင္႔ရမယ္ဆိုရင္ ေတြ႔ခ်င္မိပါတယ္ ….

ဒါကဒီလိုရွိတယ္ (တဂ္ပို႔စ္)

ဒီေခါင္းစဥ္ေလးကို အားရင္ေရးေပးပါလို႔ မငံုေျပာထားတာၾကာေပါ႔ ….
ခုမွေရးျဖစ္တာေတာ႔ ေဆာရီးပါ မငံုေရ …

မသိမသာနဲ႔ျပင္သင္႔တာေတြကေတာ႔ အမ်ားႀကီးပဲရွိတာေပါ႔ … သိသိသာသာျပင္သင္႔တာေလးေတြး ခ်ေရးၾကည္႔မယ္ေနာ္ …

၁။ အစြဲအလမ္းအရမ္းႀကီးလြန္းတာပါ …. အစြဲအလမ္းႀကီးလြန္းေတာ႔ ခံစားရတာေတြမ်ားတယ္ေလ … ကုိယ္႔ကုိကုိယ္မႀကိဳက္ဆံုးအခ်က္ပါပဲ …

၂။ အပ်င္းထူလို႔ရသေလာက္ထူခ်င္တာ … ရန္ကုန္မွာအလုပ္လုပ္တုန္းက လစာေတြတိုးေပးဖုိ႔ Supervisor ေတြက Recommend လုပ္ရတယ္ … အဲ႔ဒီမွာ ကုိယ္နဲ႔တိုက္ရိုက္ အလုပ္လုပ္ရတဲ႔ Supervisor က Recommend ေကာင္းေကာင္းေပးတာကုိ တျခား Supervisor ေတြက Initiation ေႏွးတယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ေပးတာခံရဖူးတယ္ … Initiate လုပ္တာျမန္တာဆိုလို႔ အဲ႔တုန္းက ဂိမ္းေဆာ႔တာပဲ … ကုိယ္႔ေဘးထိုင္တဲ႔သူက ဂိမ္းဖြင္႔လိုက္တာနဲ႔ ကုိယ္လဲဖြင္႔ၿပီးသားပဲ …. အဲ႔လိုျမန္တာ …

၃။ တခါတေလ ကိုယ္႔အတြက္အက်ိဳးမရွိမွန္းသိသိႀကီးနဲ႔ လုပ္ခ်င္ရင္ စိတ္အလုိလိုက္ၿပီး ဆက္လုပ္တာ … ဥပမာအေနနဲ႔ေျပာရရင္ တညလံုးမအိပ္ပဲ ခ်တ္တာမ်ိဳး၊ ဂိမ္းေဆာ႔တာမ်ိဳး၊ တညလံုး ရုပ္ရွင္တစ္ကားၿပီး တစ္ကားၾကည္႔တာမ်ိဳးေတြေပါ႔ …

၄။ ေနာက္ၿပီး ဖုန္းခေတြေစ်းႀကီးမွန္းသိလ်က္နဲ႔ ကုိယ္ဖုန္းေခၚခ်င္ရင္ Oversea ကို တိုက္ရိုက္ေခၚၿပီး ကုိယ္ပင္ပင္ပန္းပန္းရွာထားတဲ႔ လုပ္ခေတြျဖဳန္းပစ္တာမ်ိဳး …..

၅။ အားနာတတ္တာလဲ မႀကိဳက္ဘူး … ေတာ္ရံုမဟုတ္ဘူး … ကိုယ္က အားမနာသင္႔ဘူးလို႔ေတြးၿပီးလုပ္လိုက္မိရင္ေတာင္ ေတြးၿပီး အားနာတတ္ျပန္ေသးတာ .. အဲ႔အက်င္႔လဲျပင္ရမယ္ … မုန္းလြန္းလို႔ …

ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ အျပင္သင္႔ဆံုးေတြက ဒီ(၅)ခ်က္ပဲစဥ္းစားလို႔ရေသးတယ္ … မငံုေက်နပ္မယ္ထင္ပါတယ္ေနာ္ …. း)

ၾကယ္ျပာရဲ႔အလြဲ

လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ရဲ႔ေန႔ေလးတစ္ေန႔ကေပါ႔ကြယ္ ….. ပံုေျပာမလို႔မဟုတ္ဘူးေနာ္ ….
တကယ္႔ျဖစ္ရပ္မွန္ေျပာျပမလို႔ …. ဖတ္ၿပီးေတာ႔ မရယ္ၾကနဲ႔ဦး ….

ဆက္ရမယ္ဆုိရင္ …. အဲ႔ဒီေန႔ေလးတစ္ေန႔ကေပါ႔ … ၾကယ္ျပာတစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းအစ္ကုိႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ရထားစီးဖုိ႔အလာမွာ ဘူတာကုိ ဆင္းတဲ႔ စက္ေလွကားအရွည္ႀကီးတစ္စင္းကေန ဆင္းလာေရာဆိုပါေတာ႔ … ဘူတာနာမည္ေတာ႔ မမွတ္မိေတာ႔ဘူးရယ္ … ၾကယ္ျပာက ဘိနပ္ပါးပါးေလးစီးထားတယ္ … ပါးပါးေလးမွ တကယ္႔ပါးပါးေလး ….

စက္ေလွကားအဆံုးမွာ စက္ေလွကားပ်က္ရင္ ဖြင္႔ျပင္ရတဲ႔ အံဖံုးေလးေတြရွိတယ္ေလ …. အဲ႔ဒီအံဖံုးေလးေတြမွာ အဖံုးဖြင္႔ဖို႔ထားတဲ႔ အေပါက္ရွည္ေမ်ာေမ်ာ ေသးေသးေလးေတြႏွစ္ခုေတာင္ရွိတယ္ …. အဲ႔ေပၚေရာက္လဲေရာက္ေရာ ဘယ္ကေန ဘယ္လို အဲ႔အေပါက္ေလးထဲကုိ ဘိနပ္ထိပ္ဦးက ၀င္သြားလဲမသိပါဘူး … ေျခေထာက္ကုိ ေဆာင္႔ဆြဲလိုက္သလို တုံ႔ကနဲျဖစ္သြားၿပီး … ဘိုင္းကနဲပစ္လဲပါေလေရာ …. “အား ……. ” လို႔ေတာင္ မေအာ္ႏိုင္ဘူး … အြတ္ခနဲေတာ႔ျမည္သြားသလိုလိုပဲ … ေတာ္ေတာ္ရင္နာသြားတယ္ … ေမွာက္လ်က္ႀကီးလဲလို႔ေလ …. ဟီး ဟီး … အနားကလူေတြကေတာ႔ အုန္းကနဲ အသံႀကီးၾကားေတာ႔ လန္႔ျဖတ္ၿပီး လွည္႔ၾကည္႔ၾကတာေပါ႔ … ကုိယ္ကေတာ႔ ရွက္တာေရာ ခ်က္ျခင္းမထႏိုင္တာေရာေပါင္းၿပီး ၾကမ္းျပင္မွာ ေမွာက္လ်က္ႀကီး ခဏမွိန္းေနပစ္လိုက္တယ္ …. အိပ္လို႔ေတာ႔ အေကာင္းသား … :P

ေဘးက အစ္ကုိႀကီးကေတာ႔ ကုိယ္လဲတဲ႔ပံုေရာ ေပၿပီးေမွာက္လ်က္ႀကီးကမထတာကုိေရာ ၾကည္႔ၿပီး ထရမလို ထူရမလို ထိုင္ရမလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ တဟားဟား နဲ႔ရယ္ပါေလေရာေလ …. မထူေနေပါ႔ ကုိယ္ဘာသာကုိယ္ထမယ္ဆိုၿပီး ထေတာ႔ ဒူကေကြးမရဘူးနာေနတာနဲ႔ … ဟီး အဲ႔တိုင္းထလိုက္တာ မသိရင္ အမ္အာတီလာၿပီး ဒိုက္ထိုးေနတယ္ေတာင္ ထင္ၾကဦးမယ္ …. ဘယ္သူေတြမ်ားျမင္သြားမလဲဆိုၿပီး ေနာက္လွည္႔ၾကည္႔ေတာ႔ … ေလွကားေပၚမွာ ကုလားအုပ္ …. ၁၀ ေယာက္ေလာက္ရွိမယ္ … အိုး … ရွက္လိုက္တာ ဆိုၿပီးေရွ႔တည္႔တည္႔ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ပိုဆိုးသြားတယ္ .. စစ္က်ဴရတီကင္မရာႀကီးက ကိုယ္႔တည္႔တည္႔ခ်ိန္ရက္သားႀကီး ….. ဒီလိုမွန္းသိ လဲလဲျခင္းခ်က္ျခင္းထပါတယ္ …. ခုေတာ႔ မွတ္တမ္းေတာင္၀င္သြားေသးတယ္ …

ကားေပၚကဟာသမ်ား(၂)

တစ္ေန႔မွာ ကြ်န္မရယ္၊ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းရယ္ အလုပ္ကျပန္ေတာ႔ အသိတစ္ေယာက္အိမ္ကုိသြားၾကတယ္ … အဲ႔ဒီကျပန္ေတာ႔ ဆင္မလိုက္အေ၀းေျပးကားဂိတ္ထဲကေန (၃၄) ဒိုင္နာကားစီးၿပီးျပန္ရင္ ကြ်န္မအိမ္နားကမွတ္တိုင္ကုိေရာက္တယ္ေလ… ၿပီးေတာ႔ ဂိတ္စဆိုေတာ႔ ထိုင္စရာကလဲရတယ္ …. ကုိယ္ေတြကလဲ ထမင္းဂ်ိဳင္႔ကတစ္ဘက္ဆိုေတာ႔ ထိုင္ရမွ အဆင္ေျပမွာ .. မဟုတ္ရင္ ဒိုင္နာကားကသိတဲ႔အတိုင္းပဲ ျမန္ကျမန္နဲ႔ ဆန္ေကာထဲကဇီးျဖဴသီးျဖစ္မွာေလ …စပါယ္ယာကေတာ႔ “ဟိုေရာက္မယ္ … ဒီေရာက္မယ္” ေအာ္ၿပီး လာသမွ်လူေတြကုိ အတင္းတြန္းထိုးတင္ေနတာပဲ … ကြ်န္မလဲ တက္ေရာ ကားလဲမထြက္ေသးပဲနဲ႔ စပါယ္ယာက ေနာက္ကကပ္လိုက္လာတယ္ေလ … ဘယ္သူတက္တက္မလိုက္လာပဲနဲ႔ ကုိယ္တက္မွလိုက္လာေတာ႔ “ငါ႔ကုိမ်ား …. ကားခမေပးပဲ အလကားစီးမယ္႔သူက်ေနတာပဲ ” ဆုိၿပီးေတာ႔ ရွက္လဲရွက္၊ စိတ္လည္းနည္းနည္းတိုသြားတာေပါ႔ … ဒါေပမယ္႔ ထံုးစံအတိုင္းလွည္႕မၾကည္႔ပါဘူး … ကြ်န္မလွည္႔မၾကည္႔ရင္ သူျပန္ဆင္းသြားမယ္ထင္တာေပါ႔ … သံုး ေလး ငါး လွမ္းေလာက္လွမ္းတဲ႔ထိ ျပန္မဆင္းေတာ႔ ကြ်န္မကလဲ ဘာလဲလို႔ ေမးမလို႔ ရုတ္တရက္ျပန္လွည္႔လိုက္တာေပါ႔ … အဲ႔ဒီေတာ႔ မွ အျဖစ္မွန္ကုိသိတယ္ …

ကြ်န္မကုိင္တဲ႔ စတီးႏွစ္ဆင္႔ဂ်ိဳင္႔ရဲ႔ ဂိုင္းက နည္းနည္း အျပင္ကိုကားေနတယ္ေလ … အဲ႔ဒီ ဂိုင္းက ကြ်န္မကားေပၚစတက္ကတည္းက စပါယ္ယာရဲ႕ခပ္တိုတိုပုဆိုး ေအာက္နားစကုိ ခ်ိတ္ၿပီးသယ္လာမိတာကုိး …. ဟီး …. ကိုယ္ေရႊစပါယ္ယာကလဲ အဲ႔ဒါကုိမေျပာပဲ သူ႔ပုဆိုးေလးကုိ တင္းတင္းဆုပ္ကုိင္ၿပီး ဒီအတိုင္းလိုက္လာတယ္ေလ …. ေတာ္ေသးတာေပါ႔ ဂ်ိဳင္႔ကုိတအားမဆြဲလိုက္မိလို႔ … ဆြဲမ်ားဆြဲလိုက္လို႔ကေတာ႔ ျမင္မေကာင္း ရႈမေကာင္းေတြျဖစ္ေတာ႔မယ္ …. ဘာလို႔မေျပာလဲဆိုေတာ႔ အားနာလို႔တဲ႔ … ဟား ဟား ဟား

ကားေပၚကဟာသမ်ား(၁)

ကြ်န္မတို႔ရန္ကုန္မွာ လူခ်မ္းသာေတြကလြဲရင္ က်န္လူတန္းစားေတြက လိုင္းကားကုိ အဓိကထားၾကရတာလူတိုင္းအသိပါ … ဆိုေတာ႔ မိန္းခေလးေတြအတြက္ လိုင္းကားစီးရတာ အႏၱရာယ္မ်ားပါတယ္ … ကားေပၚမွာ အသားယူလိုတဲ႔ သေကာင္႔သားေတြကလဲ အမ်ားသားမဟုတ္လား(ျမင္ဖူးသေလာက္ကေတာ႔ သက္ႀကီးပုိင္းေတြမ်ားပါတယ္) … တခ်ိဳ႔ကလဲ မသိမသာ၊ တခ်ိဳ႔ကလဲ သိသိသာသာမုိ႔ ကိုယ္႔ဘာသာအဆင္ေျပသလိုေလးၾကည္႔ေရွာင္ၾကရပါတယ္ … ကြ်န္မလဲ လူခ်မ္းသာတစ္ေယာက္မဟုတ္ရေလေတာ႔ လိုင္းကားပဲတိုးစီးရတာေပါ႔ရွင္ ....

တစ္ေန႔မွာ ကြ်န္မက (၃၄)ဒတ္ဆန္းကားအပုေလးကုိစီးၿပီး ၿမိဳ႔ထဲသြားပါတယ္ … အဲ႔ဒီကားေသးေသးေလးေတြက တစ္ဘက္ကုိ လူ(၆)ေယာက္ထိုင္ေစပါတယ္ … မထိုင္ရင္ စပါယ္ယာေတြ အေပါက္ဆိုးသံကုိ နားမခံသာေအာင္ၾကားရေလ႔ရွိတယ္ … လူ(၆)ေယာက္ဆုိေတာ႔ သိတဲ႔အတိုင္း တစ္ေယာက္က အျပင္နည္းနည္းထြက္ေနတယ္ … ၿပီးေတာ႔ အလယ္ကခံုေတြလဲ ရွိေသးေတာ႔ ္ထြက္ေနတဲ႔သူက ဘယ္လုိမွထိုင္ရအဆင္မေျပဘူးေပါ႔ … အရပ္ရွည္ရင္ သာဆိုးေသး … ကြ်န္မကေတာ႔ ကားေခါင္းနဲ႔ကပ္လ်က္ ထိပ္ဆံုးမွာ လြယ္အိတ္ေလးေပါင္ေပၚတင္ၿပီး ခပ္ကုပ္ကုပ္ေလးထိုင္ေနတာေပါ႔ … ကြ်န္မေဘးမွာ အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ထိုင္တယ္ … သူက ေဘးမွာ မိန္းခေလးရွိေတာ႔ အားနာတယ္ထင္ပါရဲ႔ ထိုင္တာ က်ံံံဳ႔က်ံဳေလးရယ္ ဆိုၿပီး ကြ်န္မက စိတ္ထဲက ခ်ီးက်ဴးေနတာ … ေနာက္ ကားလဲစထြက္ေရာ သူက တတြန္႔တြန္႕ျဖစ္လာေရာ …. ကားလႈပ္ေလ တြန္႔ေလဆိုေတာ႔ ဒီလူဘာျဖစ္ေနလဲဆိုၿပီး မသကၤာျဖစ္လာမိတယ္ … ၿပီးေတာ႔ သူက ကြ်န္မကုိလဲ တစ္ခုခုေျပာခ်င္သလိုလို လွမ္းလွမ္းၾကည္႔တယ္ေလ .. ကြ်န္မပံုစံကလဲ ၀တုတ္တုတ္ ပါးေဖာင္းေဖာင္းနဲ႔ဆိုေတာ႔ အၿမဲ အစခံရေတာ႔ ငါ႔ကုိမ်ားစမလို႔လားဆိုၿပီး မ်က္ႏွာကုိတင္းထားလိုက္တာေပါ႔ … ဟြန္း … ဘယ္ရမလဲ ၾကယ္ျပာပဲေနာ႔ ….

ေနာက္ေတာ႔ သူက ကြ်န္မကုိ စကားစေျပာပါေလေရာ …

အစ္ကုိႀကီး - “ညီမ … ညီမ”

ၾကယ္ျပာ - “ဘာလဲ ….” (စူပုပ္ပုပ္မ်က္ႏွာထားျဖင္႔)

သူက နည္းနည္းရွိန္သြားတဲ႔ပံုျဖစ္သြားတယ္ .. ဒါေပမယ္႔ ဆက္ေျပာတယ္ …

အစ္ကုိႀကီး - “ ဟိုေလ …. ညီမေလးအိတ္က စူးတယ္ .. ”

ၾကယ္ျပာ - “ ဟမ္ … ဘာစူးတာလဲ … ဘာမွမလုပ္ဘူး ” (ဇေ၀ဇ၀ါမ်က္ႏွာထားျဖင္႔)

အစ္ကုိႀကီး - “ဒီမွာေလ ညီမရယ္ … ဒီမွာ .. .အစ္ကုိလဲ ေအာင္႔ခံပါေသးတယ္ … ခုက နာလြန္းလို႔ပါ ” တဲ႔ဆိုၿပီး ကြ်န္မအိတ္နဲ႔ သူ႔ဒူးေခါင္းထိေနတဲ႔ ေနရာကို ကုိင္ျပလိုက္မွ ၾကယ္ျပာတို႔သေဘာေပါက္ေတာ႔တယ္ …

ကြ်န္မက အဲ႔ဒီေန႔မွ အိတ္ထဲမယ္ ေထာက္ခြ်န္ထည္႔လာမိတာ … သူ႔ခမ်ာ ေတာ္ေတာ္ေလးနာသြားရွာမယ္ ….

“အစ္ကုိႀကီးရယ္ ေဆာရီးပါ … ညီမလဲ သတိမထားလိုက္မိလို႔ပါ” ဆိုၿပီး အားနာနာနဲ႔ ေတာင္းပန္ခဲ႔ရတယ္ …. ဟီး ….

ဒီမနက္က ...

ေမႀကီးဒီတစ္ပတ္ မ်က္စိျပတာ အဆင္ေျပမေျပ သိခ်င္လို႔ ဒီမနက္အိမ္ကုိ ဖုန္းဆက္ျဖစ္တယ္ … အေမနဲ႔ဖုန္းေျပာေတာ႔ အေမက

“သမီးေရ … ေမႀကီးမ်က္စိ ျမင္ေတာ႔ျမင္လာရတယ္၊ အရွင္းေတာ႔မျမင္ရဘူး၊ လူေတြကုိ ၾကည္႔ရင္ ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္ေတြပဲျမင္ရတယ္ ဒါေပမယ္႔ တစ္ဘက္က ေကာင္းေသးတာပဲ စိတ္မပူနဲ႔”

“ေမ .. .ဆရာ၀န္က ဘာေျပာလဲ”

“ေသြးေၾကာေပါက္တာကေနျဖစ္တဲ႔ အမာရြတ္ေတြက မ်က္ၾကည္လႊာမွာ ကပ္ေနတယ္တဲ႔ .. အဲ႔ဒါေတြဖယ္ထုတ္ပစ္ရင္ မ်က္ၾကည္လႊာကို ဆြဲျဖဲသလိုျဖစ္မယ္ဆိုေတာ႔ ျပန္မေကာင္းႏုိင္ေတာ႔ဘူးလို႔ ဆရာ၀န္ကေျပာတယ္”

“အစကေျပာေတာ႔ ေလဆာသံုးခါပစ္ၿပီးရင္ ျပန္ျမင္မယ္ဆို”

“၀ဋ္ေၾကြးပါလို႔ေပါ႔ သမီးရယ္.. ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ..”

“ေမ … မ်က္ၾကည္လႊာလဲလို႔မရဘူးလား ဟင္ …”

“သမီးရယ္ မ်က္ၾကည္လႊာလဲတယ္ဆုိတာ လြယ္တာမွမဟုတ္တာ … လႈတဲ႔သူရွိဦးမွ .. ေမႀကီးတစ္ဘက္ျမင္ေနရေသးတာပဲ … ဆီးခ်ိဳကလဲ ရွိေနေတာ႔ ေမႀကီးကေတာ႔ မ်က္စိမခြဲခ်င္ဘူး”

“သမီးကေတာ႔ မ်က္ၾကည္လႊာလဲလို႔ရရင္ လဲလိုက္ေစခ်င္တယ္ …ဆရာ၀န္ကုိ ေမးၾကည္႔ပါလား ေမႀကီးရယ္ ”

“ေအး… ေအး … ေမႀကီးကုိေနာက္တစ္လခြဲေနရင္ ေလဆာထပ္ပစ္ဖုိ႔ခ်ိန္းထားေသးတယ္ .. အဲ႔ဒီက်ေမးလိုက္မယ္ သမီး”

ၿပီးေတာ႔ ေဖႀကီးနဲ႔ စကားနည္းနည္းေျပာၿပီးဖုန္းခ်လိုက္ျဖစ္တယ္ … စိတ္ထဲမွာေတာ႔ အေတြးေတြအမ်ားႀကီးက်န္ခဲ႔တယ္ ..
ေမ မ်က္စိမခြဲခ်င္တာ သမီးသိတယ္ … ခြဲရင္ေကာင္းသြားမယ္လို႔လဲ ေမႀကီး မယံုၾကည္ဘူးေလ … သမီးေမ႔မ်က္စိကုိ အေကာင္းတိုင္းျဖစ္ေစခ်င္တယ္ … ေမ႔အသက္က ၅၀ ေတာင္ျပည္႔ေသးတာမဟုတ္ဘူး … ေမ မေသခင္ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနခ်ိန္ေလးမွာေတာ႔ ဘာခြ်တ္ယြင္းခ်က္မွ မရွိပဲ ဘ၀ကုိျဖတ္သန္းသြားေစခ်င္တယ္ ေမႀကီးရယ္ … သမီးဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲ ဟင္ …. သမီးဘာလုပ္ေပးရမလဲ … ေမႀကီးကေတာ႔ ဘာမွမျဖစ္တဲ႔ပံုစံနဲ႔ေပမယ္႔ သမီးစိတ္မေကာင္းဘူးေမႀကီးရယ္ … ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သမီးရဲ႔မ်က္ၾကည္လႊာကုိေတာင္ ေမႀကီးအတြက္ေပးခ်င္ပါတယ္ … ေမႀကီးရဲ႔ေနာက္ထပ္မ်က္စိတစ္ဘက္ ထပ္မထိခုိက္ပါေစနဲ႔လုိ႔ သမီး ဆုေတာင္းပါတယ္ ...

ေနၾကာေစ႔စားၾကမလား ..

ကြ်န္မ ၈ ႏွစ္သမီးအရြယ္ေလာက္တုန္းက သူမ်ားကုိေခ်ာက္ခ်ဖူးတဲ႔အမွတ္တရ အျဖစ္ေလးပါ … ဘာရယ္မဟုတ္ အနည္းငယ္ေလးျပံဳးျဖစ္ရင္ပဲ ေ၀မွ်ရက်ိဳးနပ္ပါတယ္ … း)

ကြ်န္မငယ္ငယ္က အလြန္အေဆာ႔သန္ေသာ ကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ႔ဖူးပါတယ္ … ဟိုးတုန္းက ကြ်န္မတို႔႔ရပ္ကြက္မွာ ကန္ထရိုက္တိုက္ေတြမေပါေသး … ဒီေတာ႔ လူဦးေရလည္းသိပ္မထူထပ္ေသးဘူးေပါ႔ … ကြ်န္မနဲ႔အရြယ္မတိမ္းမယိမ္းရပ္ကြက္ထဲက ကေလးေတြကုိ ကြ်န္မက ဆရာလုပ္ေနက်ေလ …. ေန႔လည္ေန႔ခင္းဆိုရင္ လမ္းတကာလွည္႔ၿပီး ကြ်န္မတို႔ေတြ ဗံဒါသီး ေကာက္ေလ႔ရွိတယ္ … ဗံဒါသီးထုစားရတာသိပ္အရသာရွိတာေလ …. မ်ားေသာအားျဖင္႔ ကေလးဗိုလ္ျဖစ္တဲ႔ ကြ်န္မကသိပ္မေကာက္ဘူး … အငယ္ေတြကုိပဲေကာက္ခိုင္းေလ႔ရွိတယ္ …စပ္လဲစပ္စုတတ္တဲ႔ ကြ်န္မက ေနၾကာေစ႔ကုိ သိပ္ႀကိဳက္တယ္ …. ေနၾကာပန္းကေန ေနၾကာေစ႔ဘယ္လုိျဖစ္လာတယ္ဆိုတာ သိပ္သိခ်င္တယ္ … ကေလးအေတြးနဲ႔ဆိုေတာ႔ ေနၾကာေစ႔ကုိ ေနၾကာပန္းထဲကေန ၿဖဲရွာရင္ေတြ႔မွာပဲလို႔ ထင္မိတာေပါ႔ ….

တစ္ေန႔မွာကြ်န္မတို႔ဘုရားစင္က ေနၾကာပန္းေတြ စြန္႔ေတာ႔ အေမကသြားလႊင္႔ပစ္ခိုင္းတာကုိ ကြ်န္မကအႀကံနဲ႔လႊင္႔မပစ္ဘူးေလ … လူႀကီးေတြလစ္ေတာ႔ ေနၾကာပန္းေတြကုိ တစ္ပြင္႔ခ်င္း အလယ္ေခါင္ကေန ၿဖဲရွာတာေပါ႔ …ေနၾကာေစ႔ကုိမေတြ႔ရဘူး … ကြ်န္မစိတ္ထဲမေက်နပ္ဘူး … ရွိသင္႔တယ္လုိ႔ ယူဆထားတာကုိး …ေတြ႔တာက အလယ္အ၀ိုင္းေအာက္က အႏွစ္ေလးေတြကို ေတြ႔တယ္ … အဲ႔ဒါကုိ ကြ်န္မက စားၾကည္႔ေတာ႔ စိမ္႔စိမ္႔ေလးအရသာရွိတယ္ … ဒီေတာ႔ “အင္း … ဒီကေန ရင္႔ၿပီးအခြ႔ံေတြေပါက္ၿပီး ေနၾကာေစ႔ျဖစ္တာေနမယ္” လုိ႔ ကုိယ္႔ဘာသာကုိယ္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေရာ ….

အဲ႔ဒီေန႔ ေန႔လည္လဲေရာက္ေရာ ထံုးစံအတိုင္း ကေလးေတြကို ဦးေဆာင္ၿပီး ၾကယ္ျပာတစ္ေယာက္ ဗံဒါသီးလွည္႔ေကာက္တာေပါ႔ … ပါးစပ္ကလဲ ကုိယ္ရွာေဖြေတြ႔ရွိထားတဲ႔ ေနၾကာပန္းအႏွစ္အေၾကာင္း ေျပာျပရင္းေပါ႔ … အဲ႔ဒီထဲမွာ ကြ်န္မထက္ ႏွစ္ႏွစ္ငယ္တဲ႔ ေကာင္မေလးက သူလဲ စားခ်င္တယ္လုပ္ပါေလေရာ … ကြ်န္မက “ပန္းေတြကမရွိေတာ႔ဘူး နင္စားခ်င္ရင္ နင္႔အိမ္က ေနၾကာပန္းကပ္ေတာ႔မွ စားၾကည္႔” ဆိုတာကုိ သူက မရဘူး …. အဲ႔လိုေျပာရင္းဆိုရင္း လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ လမ္းမွာ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြပံုထားတဲ႔ အမိႈက္ပံုေပၚမွာ ေနၾကာပန္းေတြပစ္ထားတာေတြ႔ပါေလေရာ … အဲ႔ဒါကုိ သူက “အစ္မ အစ္မ … သမီး အဲ႔ဒါယူစားၾကည္႔မယ္ .. .ရလား” တဲ႔ …. ကြ်န္မက “ဟယ္ … မေကာင္းပါဘူး .. အမိႈက္ပံုၾကီးမွာ” ဆိုေတာ႔ သူက “သန္႔ပါတယ္ အစ္မရ” တဲ႔ … အဲ႔ဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္တာ စိတ္ထဲ အခ်ဥ္ကေပါက္လာတာနဲ႔ “စားခ်င္စားေလ” လို႔ေျပာလိုက္ေတာ႔ အဲ႔ေကာင္မေလးက ပန္းေတြကုိ ၀မ္းသာအားရေျပးေကာက္ၿပီး ကြ်န္မေျပာသလိုလုပ္စားပါေလေရာလား …. ၿပီးေတာ႔ သူက “ အစ္မေရာ … စားေလ” တဲ႔ … ကြ်န္မက “ေတာ္ၿပီ … ဗိုက္တင္းေနလို႔ စားေတာ႔ဘူး” လို႔ … ဟီး …. သူတစ္ေယာက္တညး္ အကုန္စားသြားတယ္ …. သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရာ ေနၾကာေစ႔စားၾကမလားဟင္ ?

မွတ္ခ်က္။ ။ပံုေလးကုိ http://www.manataka.org ဒီကယူပါတယ္ရွင္။

ကြ်န္မႏွင္႔ အင္တာဗ်ဴးမ်ား

ကြ်န္မခ်စ္ေသာ ကြ်န္မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက ဖုန္းနဲ႔တစ္မ်ိဳး၊ ေမးလ္နဲ႔တစ္ဖံု၊ အက္စ္အမ္အက္စ္နဲ႔တစ္လီ၊ စီေဘာက္စ္က တစ္သြယ္နဲ႔ ဘာလုပ္ေနလဲ၊ ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ၊ အေျခအေနဘယ္လိုလဲလို႔ ေမးၾကပါတယ္ ....
ကြ်န္မ ခုတေလာ အင္တာဗ်ဴးေတြနဲ႔ နဘမ္းသတ္ေနရလို႔ ပုိ႔စ္လဲ ေကာင္းေကာင္းမတင္ႏုိင္ပါဘူး … ခုေတာ႔ ကြ်န္မရဲ႕အင္တာဗ်ဴးကိစၥေတြၿပီးသြားၿပီမို႔လို႔ အခ်ိန္ရရင္ ရသလိုပုိ႔စ္ျပန္တင္ပါေတာ႔မယ္ …

ကြ်န္မတို႔ အလုပ္ကေန စာခ်ဳပ္သက္တမ္းျပည္႔ေတာ႔ သက္တမ္းထပ္မတိုးေတာ႔ဘူးလို႔ေခၚေျပာတဲ႔ေန႔က ကြ်န္မစိတ္အေတာ္ညစ္သြားပါတယ္ … ခုခ်ိန္မွာ အလုပ္ျပန္ရွာရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးခက္မယ္ဆိုတာ ကြ်န္မသိေနလို႔ပါ … ေနာက္ၿပီး အင္တာဗ်ဴးေတြ၀င္ရတာ သူမ်ားေတြေတာ႔ မသိဘူး ကြ်န္မေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ညစ္ပါတယ္ … အရင္ဆို အလုပ္ရွာရတာ သိပ္မခက္ခဲတဲ႔အျပင္ အင္တာဗ်ဴးေလး ႏွစ္ခု သံုးခု၀င္လို္က္တာနဲ႔ အလုပ္က ခ်က္ျခင္းရတတ္ပါတယ္ …ခုေတာ႔ ကုမၸဏီ တစ္ခုကုိ ပထမအႀကိမ္၊ ဒုတိယအႀကိမ္၊ တတိယအႀကိမ္ေတြနဲ႔ ၀င္လိုက္ရတဲ႔ အင္တာဗ်ဴးေတြဆိုတာ မနည္းပါဘူး … အလုပ္သစ္ကုိ ႏွစ္လေလာက္ျပန္ရွာလိုက္ရၿပီး Last minute မွာ အလုပ္ျပန္ရသြားပါတယ္ …Last minute ဆိုတာကလဲ အလုပ္သာျပန္မရခဲ႔ရင္ ကြ်န္မ ဒီေန႔ ရန္ကုန္ျပန္ရေတာ႔မွာပါ …မေန႔က MOM မွာ ေနထိုင္ခြင္႔ သက္တမ္းသြားတုိးတာ ႏွစ္ပတ္ထပ္ရခဲ႔ပါတယ္ … ေနာက္အပတ္ထဲ Pass က Approve ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ေနာက္အပတ္ထဲ အလုပ္စဆင္းရေတာ႔မွာပါ ….

ကြ်န္မေတြ႔ခဲ႔တဲ႔ အင္တာဗ်ဴးေတြမွာ လူေတြ႔၊ စက္ေျဖ (သုိ႔) လူေတြ႔၊ ေရးေျဖ (သို႔) ေမးလ္ေတြ႔၊ ဖုန္းေတြ႔၊ လူေတြ႔ စသျဖင္႔ေတြပါပါတယ္ … ကြ်န္မ မႀကိဳက္ဆံုးက စာရြက္ေပၚမွာ Coding ေတြခ်ေရးခိုင္းတာပါပဲ … ကြ်န္မက Syntax ေတြအားလံုးအလြတ္မရေတာ႔ အခက္အခဲျဖစ္ရပါတယ္ …

ပထမဆံုး၀င္တဲ႔ကုမၸဏီက System Analyst ေလွ်ာက္တာကို Java Question ေတြေျဖခိုင္းပါတယ္ … ကြ်န္မက C#.Net နဲ႔ေျပာင္းေျဖခဲ႔ပါတယ္ … ကြ်န္မကုိ လူေတြ႔ေမးမယ္႔ မန္ေနဂ်ာက အေရးႀကီးကိစၥနဲ႔ အျပင္သြားတာ အခ်ိန္မွီျပန္မေရာက္လို႔ ကြ်န္မ လူေတြ႔မေျဖခဲ႔ရတဲ႔အျပင္ဖုန္းျပန္ဆက္ဆိုလို႔ ဆက္ျပန္ေတာ႔ ေကာင္းေကာင္းမေျဖပဲ ဖုန္းခ်သြားပါတယ္ …

ဒုတိယတစ္ခုကေတာ႔ ကြ်န္မ J2ME ရတယ္ဆိုလို႔ စိတ္၀င္စားလို႔ေခၚတာပါ … သူတို႔ သံုးတာက Highest Technologies ေတြတဲ႔ ကြ်န္မက အကုန္ေတာ႔လဲ ဘယ္သိပါ႔မလဲ … သူေမးတဲ႔ ေမးခြန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုမေျဖႏိုင္ခဲ႔လို႔ မရပါဘူး …

သံုးခုေျမာက္က ကြ်န္မ ႏႈတ္ေျဖအကုန္ရၿပီး ေရးေျဖအကုန္မရခဲ႔ပါဘူး ..

ေလးခုုေျမာက္ကက်ေတာ႔ သူတို႔လိုခ်င္တာ Analyst Role ကုိႏိုင္မယ္႔သူ … ကြ်န္မက Developer ဘက္ကို အားသန္သူဆိုေတာ႔ မရျပန္ပါဘူး .. အဲ႔ဒီမွာေတာ႔ ေရးေျဖေျဖရတယ္ .. ကြ်န္မ ၈၀% ေလာက္ေတာ႔ေျဖႏိုင္တယ္လို႔ ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ထင္တာပါပဲ …
ေမးခြန္းသံုးမ်က္ႏွာထဲက တစ္ခုက Big Large Objects (BLOBs) ကိုသံုးၿပီး Stored Procedure တစ္ခုေရးခိုင္းတာပါ .. အဲ႔လိုမ်ိဳး တခါမွမသံုးဖူးေတာ႔ ကြ်န္မလဲ ေျဖရမယ္႔ေနရာမွာ ငါ မသံုးဖူးလို႔ မေရးတတ္ဘူး .. ငါ႔ကုိ Help ေပးဖတ္ရင္ေတာ႔ ငါေကာင္းေကာင္းေရးႏုိင္ပါတယ္လို႔ ေရးခဲ႔တယ္ … ကြ်န္မစိတ္ေပါက္လာရင္ အဲ႔လိုေျဖေျဖပစ္တယ္ … း)

ငါးခုေျမာက္ကက်ေတာ႔ ကြ်န္မစိတ္တို ရတဲ႔ အင္တာဗ်ဴးပါ … အဲ႔ဒီကုိသြားဖို႔ ကြ်န္မမွာ ၁ နာရီခြဲေလာက္အိမ္ကႀကိဳထြက္ရတယ္ … ၿပီးေတာ႔ ဟိုေရာက္ေတာ႔ ကြ်န္မေရွ႔မွာ တစ္ေယာက္ကုိ ဗ်ဴးေနတယ္ … ၿပီးေတာ႔ ကြ်န္မ အလွည္႔လဲေရာက္ေရာ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ပဲ ပါစင္နယ္နည္းနည္းေမးတယ္ .. ၿပီးေတာ႔ ကြ်န္မကုိ Business Intelligent သံုးဖူးလားဆိုေတာ႔ ကြ်န္မလဲ သံုးဖူးတယ္ ေပါ႔ .. ၿပီးေတာ႔ Analyzing Service ကုိသံုးၿပီး Cube ေဆာက္ဖူးလားတဲ႔ .. ကြ်န္မလဲ ေဆာက္ဖူးပါတယ္ေပါ႔ … ၿပီးေတာ႔ အဲ႔ဒီ Cube ကုိ Box ထဲထည္႔လားတဲ႔ …. ကြ်န္မေၾကာင္သြားတယ္ … ဘာေမးပါလိမ္႔ေပါ႔ .. ငါသိတဲ႔ထဲမွာ Cube ကုိ Box ထဲထည္႔တာမပါပါဘူးေပါ႔ေလ …. ကြ်န္မက BI ကုိ ခဏတာပဲသံုးဖူးတာ အရမ္းအတြင္းက်က်လဲ မသိဘူး .. မသိတာေတြမွအမ်ားႀကီးရယ္ …. ရွိမ်ား ရွိသလားေတာင္ ထင္သြားတယ္ …ေနာက္ေတာ႔ ေမးတဲ႔သူက ထရယ္ေရာ … ကြ်န္မကုိ စတာတဲ႔ … သူ႔ၾကည္႔ေတာ႔ လူႀကီးလူေကာင္းရုပ္နဲ႔ ကြ်န္မကုိမ်ား သူစ စရာက်လို႔ အဲ႔ဒါၿပီးေတာ႔ ဘာမွထပ္မေမးေတာ႔ပဲ ေနာက္က်ရင္ ျပန္ဆက္သြယ္မယ္ဆိုၿပီး ျပန္ခုိင္းလိုက္လို႔ ကြ်န္မ စိတ္တိုၿပီး ျပန္ခဲ႔ရတဲ႔ အင္တာဗ်ဴးေပါ႔ … ၿပီးေတာ႔ ျပန္လဲမဆက္သြယ္ပါဘူး …

ေျခာက္ခုေျမာက္ကက်ေတာ႔ ကြ်န္မကုိ ေအးဂ်င္႔က ညႊန္တဲ႔လိပ္စာက မွားေနေတာ႔ ကြ်န္မမွာ ကာကီဘူကစ္ထဲ ပတ္ခ်ာကိုလည္လို႔ ... ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ေတြ႔ပါတယ္ … သို႔ေပမယ္႔ သူကလဲ ကြ်န္မ မကြ်မ္းက်င္တဲ႔အပုိင္းေတြခ်ည္းပဲေမးလို႔ ကြ်န္မ သိပ္မေျဖႏိုင္ခဲ႔ဘူး … အဲ႔ဒါလဲမရပါဘူး …

ခုႏွစ္ခုေျမာက္က က်ေတာ႔ ကြ်န္မဆီကုိ ေမးလ္နဲ႔ ေမးခြန္းေျခာက္ခု အရင္ေျဖခိုင္းတယ္ … အဲ႔ဒါကုိ သေဘာက်ရင္ သူတို႔က ဖုန္းအင္တာဗ်ဴးေခၚမယ္တဲ႔ … ကြ်န္မေျဖၿပီးေတာ႔ သူတို႔က သေဘာက်လို႔ ဖုန္းအင္တာဗ်ဴးေခၚပါတယ္ … ဖုန္းအင္တာဗ်ဴးမွာ အဆင္ေျပရင္ သေဘာက်ရင္ လူေတြ႔ေခၚမယ္တဲ႔ …. အိုေခေပါ႔ … ကြ်န္မ ဖုန္းအင္တာဗ်ဳးေျဖတယ္ … ေနာက္ေန႔ခ်က္ျခင္း လူေတြ႔ေခၚတယ္ …. ကြ်န္မကေတာ႔ အလုပ္ရေတာ႔မယ္ေပါ႔ .. ႏွစ္ဆင္႔ေအာင္သြားၿပီဆုိေတာ႔ … ေနာက္ လူေတြ႔မွာလဲ အင္တာဗ်ဴးတဲ႔သူက သေဘာက်တယ္ ဒါေပမယ္႔ သူက ေမလကုန္က်ရင္ ေနာက္ဆံုးအင္တာဗ်ဴးရွိသတဲ႔ …
သူတို႔ ကုမၸဏီက ဂ်ာမနီေဘ႔စ္ဆိုေတာ႔ ဟိုက ဂ်ာမန္ေတြက Technical ထပ္ဗ်ဴးပါမယ္တဲ႔ … ဆုိေတာ႔ ခုထိ Pending ႀကီးနဲ႔ဒီအတိုင္းက်န္ေနတယ္ …

ရွစ္္ခုေျမာက္က အင္တာဗ်ဴးကေတာ႔ ကြ်န္မအားအရဆံုးတစ္ခုပါ …ေမးခြန္းေပါင္း ၁၁ ခုရယ္ Test Plan တစ္ခုရယ္ ေရးခိုင္းတာပါ … ကြ်န္မ အကုန္လံုးမွန္ေအာင္ေျဖဆိုႏုိင္ပါတယ္ … ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ေအးဂ်င္႔က ကြန္ဖန္းပဲေစာင္႔ေနတာ အုိေခတယ္ေျပာၿပီး ေနာက္ထပ္လူတစ္ေယာက္ထပ္ထည္႔ထားေသးတယ္တဲ႔ … လစာအဆင္ေျပတဲ႔သူယူမယ္ေျပာၿပီး ကြ်န္မက်န္ခဲ႔ပါတယ္ …

ကုိးခုေျမာက္ကေတာ႔ Monster မွာတင္ထားတဲ႔ ကြ်န္မရဲ႔ Resume ကုိ ေတြ႔လို႔တဲ႔ လာဆက္သြယ္တာပါ … ကြ်န္မက .Net သမား … တကယ္လဲသြားေရာ Coldfusion ရယ္ အက္ေဆးအတိုႏွစ္ပုဒ္ရယ္ ေျဖရမယ္တဲ႔ … ကြ်န္မက ေဒါ႔နက္အတြက္ေလွ်ာက္တာဆိုေတာ႔ သူတို႔က ေဒါ႔နက္ေခၚတာမဟုတ္ဘူးတဲ႔ေလ… ကြ်န္မက ထိုင္ရမလို ထရမလိုနဲ႔ ျပန္ရင္ေကာင္းမလားစဥ္းစားေနတုန္း ကြ်န္မကုိ စာေမးပြဲေျဖသြားပါ လုပ္ေရာ … ဒီေတာ႔ ကြ်န္မလဲ မထူးဘူးဆိုၿပီး Coldfusion ၈ ပုဒ္ေလာက္ကို C# နဲ႔ေျဖခဲ႔လိုက္တယ္ … ၿပီးေတာ႔ Analyst Questions သံုးမ်က္ႏွာစာကုိ Viva ေျဖခဲ႔ရတယ္ .....

ဆယ္ခုေျမာက္ကလဲ ကိုယ္ကနည္းနည္းသိရင္ သူတို႔က နက္နက္ဆင္းေမးတယ္ … ေနာက္ေတာ႔ ေျဖရမွာေတာင္ ေၾကာက္လာတာနဲ႔ မသိရင္ မသိဘူးပဲ ေျပာလိုက္ေတာ႔တယ္ .. အဲ႔ဒီေတာ႔ မရဘူးေပါ႔ ဟဲ ဟဲ …

ဆယ္႔တစ္ခုေျမာက္ကေတာ႔ ကြ်န္မရသြားတဲ႔အလုပ္ပါ … Technical Questions ေတြကုိ ဖုန္းနဲ႔ဗ်ဴးပါတယ္ … ကြ်န္မမွာ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီး ဂူေတာင္မဂယ္ႏိုင္ေအာင္ ဆက္တုိက္ေမးပါတယ္ … နာရီ၀က္တိတိပါ … အဲ႔ဒါ ေအာင္သြားေတာ႔ ေနာက္ေန႔မွာ ဒုတိယအႀကိမ္ကို ေနာက္တစ္ေယာက္က နာရီ၀က္တိတိပါပဲ ဖုန္းနဲ႔ဗ်ဴးျပန္ပါတယ္ …အဲ႔ဒါေအာင္သြားျပန္ပါတယ္ … ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္လူေတြ႔ေခၚပါတယ္ … စာအနည္းငယ္ေမးတယ္ .. ေနာက္ေတာ႔ ဖိအားမ်ားရင္လုပ္ႏုိင္သလား … အိုတီဆင္းႏုိင္လား … တစ္ေယာက္တည္းဆုိရင္ လုပ္ႏုိင္လား .. အဖြဲ႔နဲ႔ေရာလုပ္ႏုိင္သလား .. စသျဖင္႔ ပံုမွန္ အင္တာဗ်ဴးေမးခြန္းေတြနဲ႔ အဆံုးသတ္ၿပီးသကာလ အလုပ္ရသြားပါတယ္ …

ကြ်န္မ၀င္ခဲ႔တဲ႔ ကုမၸဏီေတြက Hutcabb, Phillip Securities, Lanworks , NLB, SingHealth, ADC Technologies, Invers Asia, Chartered Semiconductor, Recruitment Asia Pacific Regional Office, Hewlett Packard, STATS Chip PAC တို႔ျဖစ္ပါတယ္ ..
ကြ်န္မ၀င္ခဲ႔ဘူးတဲ႔ ကုမၸဏီေတြက အင္တာဗ်ဴးေတြရခဲ႔ရင္ ႀကိဳၿပီးျပင္ဆင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကြ်န္မကုိေျပာပါ .. ကြ်န္မ မွတ္မိသေလာက္ အကုန္ျပန္ေျပာျပပါမယ္ … ဘာလို႔ဒီလိုေျပာသလဲဆိုေတာ႔ အင္တာဗ်ဴးေတြဆုိတာ တခ်ိဳ႔အတြက္ သိပ္လြယ္ကူတတ္ေပမယ္႔ တခ်ိဳ႔ေတြအတြက္သိပ္ခက္ခဲတတ္ပါတယ္ .. အသိရွိရင္ ရွိသလိုလဲ အလုပ္ရသြားတတ္ပါတယ္ … ကြ်န္မလို အသိမရွိ၊ စာပံုမွန္မလုပ္ျဖစ္ေသာသူမ်ား ကြ်န္မလို စိတ္မညစ္ရေအာင္ ကြ်န္မ ျပန္မွ်ေ၀ခ်င္တဲ႔သေဘာပါ … အားလံုးအဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစရွင္ ….

၀န္ခံျခင္း

နာက်င္ေစေတာ႔ရယ္လို႔ မရည္ရြယ္ခဲ႔ပါဘူး
ပိုင္ဆိုင္တာဆိုလို႔ စကားလံုးေတြပဲရွိတာမုိ႔
ရိုးသားစြာ ၾကဲခ်လိုက္မိတာပါ ….
ပါသြားတာဆိုလို႔
စကားလံုးေတြမွာ စြန္းေပေနတဲ႔
ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ အရိပ္ေတြပဲရွိမယ္ထင္ပါရဲ႕ ….

တကယ္ပါ
ခံစားရပါေစေတာ႕ရယ္လိုု႔လည္း မေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ပါဘူး
အယူခံ၀င္ေပးဖို႔လိုမယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္မေရြးေျပာလုိက္ပါ
ငါ႔ႏွလံုးသားကုိ ခ်ခင္း မင္းနင္းဖုိ႔အတြက္ဆိုရင္
ငါ႔ႏွလံုးေသြးနဲ႔ ပန္းတစ္ခင္းဖန္ဆင္းေပးႏိုင္ပါတယ္ …

ပန္းပင္ႏွင္႔ေျမကြက္ေလး

တခါတုန္းက ေျမကြက္ေလးတစ္ကြက္ရွိတယ္တဲ႔ …. အဲ႔ဒီေျမကြက္ကေလးကို ပုိင္ရွင္ေတြက ေသခ်ာမျပဳမျပင္ထားေတာ႔ သူ႔ခမ်ာ ျခံစည္းရိုးေလးေတြလဲ ပ်က္၊ အနီးအနားက လူေတြကလဲ ျဖတ္လမ္းလိုသေဘာထားၿပီး ျဖတ္ၾက သြားၾက လာၾကနဲ႔ေပါ႔ ၊ ၾကက္ေတြ ငွက္ေတြကလဲ သူတို႔ အစာရွာရာေနရာလို သေဘာထားၿပီး ေျမကြက္ေလးအေပၚ ထင္တိုင္းႀကဲေနၾကတယ္တဲ႔ …. ဒီေတာ႔ ေျမကြက္ေလးက “ငါဟာ ေလာကႀကီးအတြက္ ဘာမွ အက်ိဳးမျပဳႏိုင္တဲ႔အရာ တစ္ခုပါလား” ဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနသတဲ႔ေလ ….

တစ္ေန႔မွာေတာ႔ ေျမကြက္ကေလးရဲ႕ပိုင္ရွင္ေတြက ေျမကြက္ကေလးကိုေစာင္႔ေရွာက္ဖို႔ ျခံလုပ္သားႀကီးတစ္ေယာက္လက္ကုိ အပ္လိုက္သတဲ႔ …. လုပ္သားႀကီးက ျခံစည္းရိုးေလးကုိ ခိုင္ခိုင္ခံ႔ခံ႔ေလးျပင္ကာၿပီး ေျမကြက္ေလးကုိ ေျမဆီ ေျမၾသဇာျပည္႔တဲ႔ ေျမကြက္ေလးတစ္ကြက္ျဖစ္ေအာင္ စတင္ဖန္တီးပါေလေရာတဲ႔ … ေျမကြက္ကေလးကေတာ႔ သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚမွာ ဘာပင္ေလးေတြမ်ားစိုက္မလဲဆိုၿပီး ရင္ခုန္ေမွ်ာ္လင္႔ေနတာေပါ႔ … အဲ႔လို လုပ္သားႀကီးက ျပဳျပင္ၿပီးတဲ႔ေနာက္ ေျမကြက္ေလးေပၚမွာ ပန္းပ်ိဳးပင္ေလးေတြစိုက္သတဲ႔ … ေျမကြက္ေလးကေတာ႔ ေပ်ာ္ေနရွာတာေပါ႔ေလ … ၿပီးေတာ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္လဲ ခ်လိုက္သတဲ႔ .. သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚက သူခ်စ္တဲ႔ ပ်ိဳးပင္ေလးေတြ အေကာင္းဆံုးရွင္သန္ဖူးပြင္႔ ႏိုင္ဖို႔ သူအစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားမယ္ ဆိုၿပီးေတာ႔႔ေပါ႔ ….

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေျမႀကီးကသူဆံုးျဖတ္ထားတဲ႔အတိုင္း ပန္းပင္ေလးေတြ အျမစ္ခိုင္မာေစဖုိ႔၊ အာဟာရျပည္႔ေစဖုိ႔ သူ႔မွာရွိတဲ႔ အစြမ္းေတြနဲ႔ ပံ႔ပုိးလိုက္တာ ပန္းပင္ေလးေတြမွာ လွပတဲ႔ေရာင္စံုအပြင္႔ေလးေတြ ငြားငြားစြင္႔စြင္႔၊ ရနံ႔ေလးေတြကလဲ သင္းထံုလို႔ ဖူးပြင္႔လာလိုက္ၾကတာ ေျမကြက္ေလးမွာ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ေနစရာေနရာေတာင္မရွိသလုိ ခံစားရသတဲ႔ … ပန္းပြင္႔ေလးေတြကလဲ ေျမကြက္ေလးရဲ႔ သူတုိ႔အေပၚထားတဲ႔ စိတ္ေစတနာကုိသိေလေတာ႔ အသိအမွတ္ျပဳတဲ႔အေနနဲ႔ သူတို႔ရဲ႔၀တ္မႈံေလးေတြ၊ သူတုိ႔ရဲ႔ပြင္႔ဖတ္ေလးေတြ၊ သူတို႔ရဲ႔အရြက္ေလးေတြကုိ ေျမကြက္ေလးေပၚ ေျခြခ်ေပးၾကတယ္ေလ ….သူတို႔တစ္ပင္လံုး လဲျဖိဳခ်ေပးဖုိ႔က်ေတာ႔လဲ မျဖစ္ႏုိင္ျပန္ဘူးေလ … ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ သူတို႔ အလုပ္က အေကာင္းဆံုးဖူးပြင္႔ၿပီး ေကာင္းကင္ႀကီးကုိ ေမွ်ာ္ၾကည္႔ဖို႔မဟုတ္လား ….

ေျမကြက္ေလးကေတာ႔ ပန္းပင္ေလးေတြဆီက ဘာဆိုဘာမွျပန္မေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ပါဘူး … သူ႔ေစတနာကို အသိအမွတ္ျပဳတာနဲ႔တင္ေက်နပ္ေရာင္႔ရဲေနႏိုင္တယ္ဆိုတာ ပန္းပင္ေလးေတြလဲ ရိပ္မိမယ္ထင္ပါတယ္ … သူတို႔ေျခြခ်ေပးတဲ႔ အရာေလးေတြကေန ေျမၾသဇာျပန္လုပ္ၿပီး အပင္ေလးေတြ ဆက္လက္ရွင္သန္ဖို႔ပဲ သူစိတ္၀င္စားသတဲ႔ေလ … အပင္ေလးေတြ ေပ်ာ္ေနမယ္ဆုိရင္ကိုပဲ ေလာကႀကီးမွာ အႀကီးျမတ္ဆံုး အရာတစ္ခုလိုမ်ိဳး သူ႕ကုိယ္သူ ဂုဏ္ယူေက်နပ္ေနသတဲ႔ …. ေျမကြက္ေလးက ျခံလုပ္သားႀကီးကို ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္တယ္တဲ႔ “လုပ္သားႀကီးခင္ဗ်ာ … ခင္ဗ်ားေၾကာင္႔ က်ဳပ္ခ်စ္တဲ႔ပန္းပင္ေလးေတြကုိ အေကာင္းဆံုးဖူးပြင္႔ေ၀ဆာႏုိင္ေအာင္ဖန္တီးေပးႏုိင္ခဲ႔လို႔ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားကုိ သိပ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ …” တဲ႔ ….

ပံုျပင္ေလးကေတာ႔ ဒီေလာက္ပါပဲ …. ေလာကႀကီးမွာေရာ ကုိယ္ခ်စ္တဲ႔သူဆီက ဘာမွျပန္မေမွ်ာ္လင္႔ပဲ သူေပ်ာ္ရႊင္ဖုိ႔လုပ္ေပးေနရတာနဲ႔တင္ ေက်နပ္ေနတတ္တဲ႔ ေျမကြက္ေလးလို လူေတြရွိမယ္လို႔ထင္ၾကလားဟင္ ??????

မွတ္ခ်က္။ ။ပံုေလးကုိ www.earthfriendlybouquets.com ကယူပါတယ္ ...