ဆႏၵေတြက
ပစ္စလတ္ခတ္ရင္ခြင္ထဲ
ကုိယ္မပ်ိဳးပဲနဲ႔ အေလ႔က်ေပါက္ခဲ႔တာပါ ..
အညြန္႔တလူလူနဲ႔ ေကာင္းကင္ကုိ ေမွ်ာ္ၾကည္႔ခုိက္
လမိုက္ညေတြေတာ႔ မရွိေစခ်င္ခဲ႔ဘူး။
ဘယ္ေတာ႔မွ မေဟာင္းတဲ႔ ဂီတသံ
နားထဲ ညက္ညက္ကေလး ၀င္တယ္။
“ရန္ကုန္မွာသာတဲ႔ လ” တဲ႔လား …
မ်က္စိမွိတ္ထားရင္း ခပ္ဖြဖြလိုက္ညည္း
ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေတာ႔မွၿငီးမသြားတဲ႔ သံစဥ္
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကုိယ္႔ေန႔ေတြ သာယာဖူးခဲ႔တယ္။
Friday, May 23, 2014
" ေသာၾကာတမ္းခ်င္း (၇) "
Posted by ၾကယ္ျပာ at 8:34 AM
Labels: ကဗ်ာ, ခံစားခ်က္အပုိင္းအစမ်ား
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 Comments:
Post a Comment