ဘာရယ္မဟုတ္ ... သူမ်ားေတြေက်ာင္းသားဘ၀အေၾကာင္းေရးတာျမင္ရင္း ကုိယ္႔ငယ္ဘ၀ေလးက အမွတ္တရေလးေတြ ျပန္သတိရမိတယ္။
သူငယ္တန္း
=======
- ပထမဆံုး သူငယ္တန္းတက္တဲ႔ေန႔က ကုိယ္႔ကုိလည္းျမင္ေရာ အခန္းထဲက ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္က ေျပးလာၿပီး ကုိယ္႔ကုိ အတင္းဖက္ၿပီး ပါးကုိနမ္းတာ မေမ႔ဘူး။
သူနမ္းတဲ႔ အေၾကာင္း ကုိယ္က အိမ္မွာ ျပန္ေျပာျပမိေတာ႔ တမိသားစုလံုး ၀ုိင္းဟားလို႔ ေအာ္ႀကီး ဟစ္က်ယ္ ငိုရတာလည္း မေမ႔ဘူး။
- အေမက ေျပာတယ္ေက်ာင္းလႊတ္ခ်ိန္ဆို ကေလးေတြ အမ်ားႀကီးၾကားမွာ ကုိယ္႔ကေလးကုိယ္ရွာရတာ မူးေတာင္ မူးတယ္တဲ႔။ ဒါေပမယ္႔ ငါ႔သမီးကေတာ႔ ဒီလိုမဟုတ္ဘူးဆိုပဲ။ အေမေက်ာင္းလာႀကိဳေတာ႔ ပါးစပ္ႀကီး တခုလံုး ရဲပေေဒါင္းခတ္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကားထဲ ျပဴးျပဲေနတဲ႔ သူ႔သမီးကုိ အေမက တန္းကုိျမင္တာ။ အေမက ပါးစပ္ႀကီးနီရဲေနေတာ႔ လန္႔သြားရွာတာေပါ႔။ တကယ္က ေဘးနာက ကုလားမေလးက သူ႔အိမ္က ဒါန္းသီးကုိယူလာၿပီး အဲ႔ဒါနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးလို႔ရတယ္ဆိုေျပာၿပီး စာေရးခံုမွာ ေသြးေပးတယ္ ကုိယ္ကလည္း အဲ႔ဒါေတြ ေကာက္ေကာက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကုိ ဆိုးပစ္တာ....
ခု ျပန္ေတြး ခုရယ္ခ်င္တယ္ လွခ်က္ရက္ စက္စက္ယိုပဲ
ပထမတန္း
======
ဒီတစ္ခါေတာ႔ က်မက ဆရာမစကားကုိ သိပ္နားေထာင္တဲ႔ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ႔ဖူးတယ္ဆိုတာကုိ ေျပာျပခ်င္တာပါ။
မူလတန္းကေလးေတြဟာ အားရင္ အေပါ႔သြားဖို႔ပဲ အၿမဲ ခြင္႔တုိင္ေလ႔ရွိတယ္။ က်မကလည္း အဲ႔ဒီအမ်ိဳးအစားထဲမွာပါတယ္။ အေဆာ႔ကလဲ အင္မတန္မက္တယ္။
တေန႔ေပါ႔ ... က်မ အရင္လို အျပင္ထြက္ခ်င္လို႔ အေပါ႔သြားမယ္ ခြင္႔တိုင္တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ တကယ္ကုိ အေပါ႔သြားခ်င္ေနခဲ႔တာ။
အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာ ၀င္ေနတဲ႔ ဆရာမက မ်က္ႏွာတည္လြန္းေတာ႔ ကေလးေတြက ေၾကာက္ၾကတယ္။ (စကားခ်ပ္။ ။ တကယ္က ဆရာမသိပ္သေဘာေကာင္းတာ ေနာင္မွသိလာတယ္။)
က်မလဲ ဆရာမကုိသိပ္ေၾကာက္ေပမယ္႔ အေပ႔ါကအရမ္းကုိ သြားခ်င္ေနၿပီဆုိေတာ႔ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ပဲ လက္ေလးပုိက္ လက္ညိႈးေလး ႏႈတ္ခမ္းနားကပ္ၿပီး
"ဆရာမ သမီးအေပါ႔သြားခ်င္လို႔ပါ" ဆိုလိုက္ေတာ႔ ဖ်က္ကနဲ ၾကည္႔လိုက္တဲ႔ဆရာမ မ်က္လံုးကုိလန္႔လိုက္တာ ဆိုတာ တအားပဲ။
ဆရာမက "နင္တုိ႔ေတြ အားေန အေပါ႔သြားမယ္ခ်ည္းပဲ။ မသြားနဲ႔ " တဲ႔ ....
က်မလည္း "ဆရာမ သမီး တကယ္အေပါ႔သြားခ်င္လို႔ပါ" လို႔ အရဲစြန္႔ ေျပာရျပန္ေရာ။ ကုိယ္႔အေၾကာင္းကုိယ္သာသိေလ။ ထြက္က ထြက္က်ေတာ႔မယ္။
ဆရာမက "မေအာင္႔ႏိုင္ရင္ အတန္းထဲ ေပါက္ခ်လိုက္" တဲ႔ ......
က်မကေလးဥာဏ္ေလးနဲ႔ စဥ္းစားတယ္။ က်မအတန္းထဲမွာ ေပါက္ခ်ရင္ ေဘာင္းဘီေတြစို၊ ေသးနံ႔ေတြနံရင္ ရွက္ရေကာင္းမွန္း က်မသိတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ေအာင္႔ကလည္းမေအာင္႕ႏုိင္ ဆရာမက ရြဲ႔ေျပာတာကုိ ခြင္႔ျပဳတယ္လို႔ စိတ္ထဲယူဆပစ္လုိက္တယ္။
က်မေဘးမွာ ထိုင္တာက အရပ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ကုလားမေလးတစ္ေယာက္။ က်မက သူ႔ကုိ ေျပာလိုက္တယ္။
"ဟဲ႔ ဆရာမက ေပါက္ခ်င္အတန္းထဲေပါက္လို႔ ေျပာတယ္။ ငါ ခံုေအာက္၀င္ေပါက္မလို႔ ကြယ္ေပး" လို႔ ေျပာေတာ႔ သူက ကြယ္ေပးတယ္။
က်မလည္း ခံုေအာက္၀င္ၿပီး ေပါက္ပစ္လိုက္တာေပါ႔။ ေသးေတြက သံမံတလင္းမွာ က်မေနရာကေန ေဘးကုိ စီးေၾကာင္းနဲ႔ စီးလို႔ .... ကုိယ္က ခပ္တည္တည္ပဲ စာလုပ္ေနလိုက္တယ္။
အတန္းခ်ိန္ကုန္ခါနီးေတာ႔ ဆရာမက ကေလးေတြစာအုပ္ကုိ ပတ္ၾကည္႔တာေပါ႔ ။ ကုိယ္႔ေဘးလည္းေရာက္ေရာ ေသးစီးေၾကာင္းကုိေတြ႔ေရာဆိုပါေတာ႔ ။ ဆရာမက ဟဲ႔ ဘာေတြတုန္းဆိုေတာ႔
ကေလးပိစိက်မက လိမ္တတ္တယ္ဗ်။
"ေရဗူးဖိတ္တာ ဆရာမ" တဲ႔ ေျဖလိုက္တယ္။
အဲ႔မွာ ေဘးက ကုလားမေလးက
"မဟုတ္ဘူးဆရာမ မို႔မုိ႔အိေအာင္ ခံုေအာက္၀င္ၿပီး ေသးေပါက္တာ" လို႔ အက်ယ္ႀကီးေအာ္ေျပာတယ္။
အဲ႔မွာ မုိ႔အိတုိ႔ ဂြမ္းပါေလေရာလား။
"ဆရာမက အထဲမွာ ေပါက္ခ်င္ေပါက္ ေျပာလို႔ သမီးေပါက္မိတာပါ" လို႔ ငိုယိုၿပီးေျပာလာတဲ႔ က်မကုိ ၾကည္႔ရင္း သိပ္အရုိက္သန္တဲ႔ ဆရာမမွာ ငိုအားထက္ရယ္အားသန္ခဲ႔ရတယ္။
မွတ္မွတ္ရရ တစ္တန္းတုန္းကေပါ႔ ။။။။။။
Friday, October 11, 2013
"ငယ္ဘ၀ အေတြ႔အႀကံဳမ်ား (၁)"
Posted by ၾကယ္ျပာ at 9:06 PM
Labels: အမွတ္တရမ်ား
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 Comment:
ဆရာမ စကား အေတာ္နားေထာင္တဲ့ ကေလးမေလးပဲ..း)
Post a Comment