ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ေတြ ပထမႏွစ္ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေက်ာ္ျဖတ္လာၿပီး ဒုတိယႏွစ္ေရာက္သည္အထိ ဘာမွ မေျပာင္းလဲၾကေသး။ မိေကကလဲ ထံုးစံအတိုင္း ဗရုတ္က်ဆဲ …
ဒုတိယႏွစ္ စၿပီးမၾကာခင္မွာပဲ မိေကတုိ႔ အဖြဲ႔ထဲက သူသ႔ူ ကုိ “ႏိုင္” ဆိုတဲ႔ ေကာင္ေလးက ခ်ဥ္းကပ္တယ္။ လဲ႔ ကုိက်ေတာ႔ “သွ်ားညိဳ” ဆိုတဲ႔ ေကာင္ေလး ခ်ဥ္းကပ္တယ္။ တိုက္ဆိုင္တာက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကသူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္သလို မိေကသူငယ္ခ်င္းေတြထက္လဲ ၂ ႏွစ္ေလာက္ဆီ ငယ္ၾကတယ္။ သူတုိ႔ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းမတူ အတန္းမတူေပမယ္႔ မိေကတို႔သြားေလရာ အၿမဲပါေလ႔ရွိေတာ႔ အဖြဲ႔ကလူ(၈) ေယာက္ျဖင္႔ သိပ္ေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းခဲ႔ျပန္တာပါပဲ။
မိေကအတြက္ အမွတ္တရ ျဖစ္လာမယ္႔ ရက္ေလးတစ္ရက္ကေပါ႔ ….
အဲ႔ဒီေန႔က ေနသာေသာ္လည္း မပူေလာင္၊ ေလေျပသြဲ႔သြဲတိုက္ေနၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လို႔ေကာင္းတဲ႔ ရက္ကေလးတစ္ရက္ပါ။
အဲ႔ဒီေန႔ကပဲ ခ်ိဳ က ပင္႔ကူသစ္ခြႀကီးတစ္ပြင္႔ကုိ ပန္လာခဲ႔တယ္။ သူ႔မွာရွိတဲ႔အက်င္႔တစ္ခုက သူပန္လာတဲ႔ ပန္းကုိ လက္နဲ႔တို႔တာ လံုး၀မႀကိဳက္ဘူး … လက္ဆိပ္တက္ၿပီး ညိႈးသြားမွာစိုးလို႔တဲ႔ေလ။ အဲ႔ဒါကုိ မိေကက သိသိႀကီးနဲ႔ ပန္းကုိ ဆတ္ကနဲသြားဆြဲလိုက္ေတာ႔ ခ်ိဳ က ေနာက္ကေန လြယ္အိတ္နဲ႔ လိုက္ရိုက္ပါေလေရာ။
မိေကက ေျပးရင္းလႊားရင္းနဲ႔ မေတာ္တဆ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႔ဘိနပ္ကုိ တက္နင္းမိသြားတယ္။ ဘိနပ္ မျပတ္ေပမယ္႔ ေကာင္ေလး ေခ်ာ္လဲသြားေတာ႔ မိေကကဆြဲထူဖုိ႔ လက္အကမ္းမွာ ေဒါသေရာင္လက္ေနတဲ႔ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ “ရတယ္ ..” လို႔ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေျပာရင္း သူူ႔ဘာသူ ထသြားတယ္။
အရင္လိုဆို ေလာင္စိန္လုပ္မယ္႔ မိေကက ေကာင္ေလးရဲ႔ မ်က္၀န္း အညိဳေတာက္ေတာက္ေတြကုိေတြ႔လိုက္ရတဲ႔ ခဏမွာ မွင္သက္သြားမိတယ္။ ပုဆိုးက မတိုမရွည္၊ ရွပ္အက်ွၤ ီျဖဴကုိ လက္ေခါက္၀တ္လို႔ ကခ်င္လြယ္အိတ္ကုိ ထံုးၿပီးလြယ္ထားတဲ႔ ဟန္ပန္ရယ္ … မ်က္၀န္းညိဳညိဳေတြကုိ အေရာင္ပုိေတာက္ေစတဲ႔ မ်က္ခံုးနက္နက္ရယ္၊ မထူမပါး ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုကေတာ႔ တင္းတင္းေစ႔ပိတ္လို႔။ ဒါ႔အျပင္ ခရိုးခယိုင္၀ဲက်ေနတဲ႔ ဆံပင္ညိဳေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ေတြရယ္နဲ႔ပနံရလွတဲ႔သူ႔မ်က္ႏွာကုိ သိပ္ၾကည္႔ေကာင္းတာပဲလုိ႔ သူမစိတ္ထဲမွာ မွတ္ခ်က္ခ်မိတယ္။ ၿငိမ္က်သြားတဲ႔ မိေကကုိ အကုန္လံုးက ၀ိုင္းစေနာက္ေနေပမယ္႔ မိေကရဲ႔စိတ္ေတြက ေကာင္ေလးဘယ္အတန္းကပါလိမ္႔လို႔ ေတြးေနမိတယ္။ ေကာင္ေလးေရ …. ေရစက္ရွိရင္ေတာ႔ ျပန္ဆံုခ်င္ပါေသးတယ္။
ဒီေန႔ ေမဂ်ာတန္းရဲ႔ ပရက္တီကယ္ရွိေတာ႔ တဖြဲ႔လံုး ခပ္သုတ္သုတ္နဲ႔ ေလွ်ာက္ေနၾကတယ္။ လက္ေတြ႔ခန္းကုိခ်ိဳး၀င္လိုက္ေတာ႔ မိေကမ်က္ႏွာျပံဳးသြားတာ သူငယ္ခ်င္းေတြကသတိထားမိၿပီး မိေက ၾကည္႔တဲ႔ဆီ လိုက္ၾကည္႔ေတာ႔ ဟိုေန႔က ေခ်ာ္လဲခဲ႔တဲ႔ ေကာင္ေလးကုိ လွမ္းေတြ႔လိုက္ၾကတယ္။
မိေကရဲ႔ ျပံဳးစိစိ ရုပ္ကုိၾကည္႔ရင္း …
“ အင္း …. ရုပ္ကုိက ေမ်ာက္အုန္းသီးရတဲ႔ရုပ္”
“ မဟုတ္ပါဘူးဟယ္ ေသခ်ာၾကည္႔စမ္းပါ … မိေကရုပ္က ဗိုက္နာတုန္း အိမ္သာရွာေတြ႔တဲ႔ ရုပ္”
“ ေတာ္ၾကစမ္းပါဟာ …. ငါ႔မွာ ငါ႔လမင္းေလးကုိ ျမင္လို႔ ၾကည္ႏူးေနတာေလးေပ်ာက္သြားပါဦးမယ္ … ငါ သူ႔ကုိ လမင္းေလးလို႔ပဲ ေခၚမယ္ … ဒီေန႔က စၿပီး သူ႔နာမည္၀ွက္က လမင္းေလး ေနာ္ ….”
“ ဟင္းးး … မိေကတို႔ကေတာ႔ ဇာတ္လမ္းစၿပီ ….. သူ႔ပံုက ေအးေဆးေလးပါဟာ … သြား မ်က္ႏွာမေျပာင္နဲ႔”
“ ငါက သူ႔ကုိ တကယ္ခင္ခ်င္တာပါဟ နင္တို႔ကလဲ ငါ႔ဆို အေကာင္းကုိမျမင္ဘူး …”
ကံေကာင္းစြာနဲ႔ပဲ ခ်ိဳ႔ကုိသေဘာက်ေနေသာ၊ ပထမႏွစ္ကတည္းကရင္းႏွီးခဲ႔ေသာ ကုိစိုင္းနဲ႔ မိေကရဲ႔လမင္းေလး စကားေျပာေနတာေတြ႔လိုက္ေတာ႔ မိေကလဲ ခပ္တည္တည္ပဲ ကုိစိုင္းေဘးသြားရပ္ၿပီး
“ကုိစိုင္းလဲ လက္ေတြ႔က ဒီအခန္းထဲမွာလား … မိေကက တျခားအခန္းမွတ္လို႔” လို႔ ဆိုလိုက္ေတာ႔ ကုိစိုင္းက ျပံဳးျပရင္း
“ေအး … ငါ ဒီတခါေက်ာင္းအပ္တာေစာေတာ႔ နင္တို႔နဲ႔ ခံုနံပါတ္သိပ္မေ၀းဘူးေလ .. ေၾသာ္ ဒါနဲ႔ ငါ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္. .. သူက နယ္မွာ ပထမႏွစ္တက္ၿပီး ခုမွ ဒီကုိေရာက္တာေလ … နာမည္က ေသာ္က တဲ႔ .. ေဟ႔ေရာင္ ..ေသာ္က … သူ႔နာမည္က မိေက … သူတို႔အဖြဲ႔က ဟိုမွာထိုင္ေနတဲ႔ ၆ ေယာက္အဖြဲ႔ေလ … ”
“ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္။ ဘိနပ္ေတာ႔ ထပ္တက္ မနင္းနဲ႔ေနာ္ ….”
“ေအာ … မင္းတို႔က သိေနႏွင္႔ၾကတာလား ..”
“မဟုတ္ပါဘူးကြာ … ဟုိေန႔က ငါ႔ကုိ ေနာက္ကေနဘိနပ္တက္နင္းလို႔ ငါ ေခ်ာ္လဲတာေလ …အဲ႔ဒါ သူေပါ႔”
“ မိေက တမင္လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူး … ထပ္ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္ …”
ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔အဖြဲ႔ထဲမွာ လူႏွစ္ေယာက္ ထပ္တိုးလာခဲ႔ျပန္သည္။ ႏွစ္၀က္ေလာက္အေရာက္မွာေတာ႔ သူမတို႔အဖြဲ႔ေလးထဲမွာ စံုတြဲေလး သံုးတြဲျဖစ္ေနခဲ႔ၿပီ။ ဘယ္ေနရာသြားသြား တတြဲတြဲေပမယ္႔ တခါတေလက်ေတာ႔လဲ အတြဲေလးေတြက လြတ္လပ္စြာ သြားလာလိုၾကျပန္သည္ေလ။ ဒီေတာ႔ မိေကတို႔ အဖြဲ႔မွာ ျပည္႔ျပည္႔၊ ေမာ္နဲ႔ မိေက .. ေနာက္ လမင္းေလးရယ္ပဲ အတြဲမ်ားျဖစ္တယ္။ လမင္းေလးက မိေကတို႔ေတြအတြက္ တကယ္ကုိ အေဖာ္ရလွတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေလး တစ္ေယာက္ဆက္ျဖစ္ေနဆဲ …. မိေကကလည္း တရက္ထက္တရက္ လမင္းေလးကုိ သံေယာဇဥ္တိုးျမဲ …. လမင္းေလး သိ မသိကုိေတာ႔ သူမ စိတ္မ၀င္စားေပ။
တစ္ရက္ မိေက ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔ အိမ္မွာရွိတဲ႔ ေျမြစိမ္းၿမီးေခ်ာက္ရာဘာရုပ္ေလး ေက်ာင္းကုိယူလာၿပီး ဘယ္သူ႔စရမလဲ စဥ္းစားေနတုန္း ေမာ္က အခန္းထဲ၀င္အလာမွာ ေမာ္႔လြယ္အိတ္ထဲ မသိမသာထည္႔ထားလိုက္မိတယ္။ အဲ႔ဒီေန႔က က်ဴတိုရီရယ္ရွိေတာ႔ ေက်ာင္းသားေတြ အားလံုးနီးပါး အတန္းတက္ၾကတယ္။ ဆရာမလာခင္ အိမ္သာသြားခ်င္လာတာနဲ႔ ထ အထြက္မွာ ေမာ္က လြယ္အိတ္ထဲလက္ႏိႈက္လိုက္ၿပီး ရုတ္တရက္ တစံုတခုကုိ လႊင္႔ပစ္လုိက္တာျမင္လိုက္ေတာ႔ ေမာ္ ေျမြကေလးကုိ စမ္္းမိသြားၿပီလို႔ စိတ္ကသိလိုက္တယ္။ ေမာ္ သိပ္မေၾကာက္တတ္တာသိထားတဲ႔ မိေကကေတာ႔ ျပန္လွည္႔မၾကည္႔ပဲ ကုိယ္သြားစရာရွိတာကုိပဲ သြားလိုက္တယ္။ အိမ္သာက ျပန္လာေတာ႔ အခန္းထဲမွာ ဆရာလဲေရာက္ေနၿပီ လူေတြကလဲ အံုးအံုးထေနၿပီ …. မိေကလဲ ဘာျဖစ္ပါလိမ္႔လို႔ လူၾကားထဲတိုး၀င္အၾကည္႔မွာ ……
Credit to http://desktop-wallpapers.pics365web.net for Image
ဒီစီသွား တောလား - ၆
-
၂၀၂၄ မတ်လ ၂၅ တနင်္လာနေ့ မနက် ၉နာရီခွဲ ဟိုတယ်ကနေ check out လုပ်။
ဟိုတယ်ရှေ့ကနေ Washington National Cathedral ဆီ ဘတ်စ်ကားစီးသွားတယ်။ မိနစ် ၂၅
မိနစ်လောက်ပဲ ...
1 day ago
2 Comments:
၀ထၳဳေတြ အမ်ားႀကီးပါလား...ေလာေလာဆယ္အလုပ္မ်ားေနေသးလို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပဳံးျပန္လုပ္သြားရတယ္...ေႏြရာသီအားလပ္ရက္ေရာက္မွ အားလံုးေမႊေႏွာက္ၿပီး ဖတ္ဖို႔ အားခဲသြားပါသဗ်ား...
အဆက္ေလးလာဖတ္သြားတယ္ၾကယ္ၿပာေရ
ေမွ်ာ္ေနမယ္ေနာ္
Post a Comment