မုိးမလင္းေသးပါဘု အပ်င္းရယ္မႀကီးရဲတာမို႔
လင္းၾကက္ေတာင္ တြန္သံမက်ဴးခင္
မွ်ဥ္းလို႔ထိုင္ အေမအိုမနိုးေအာင္
သာအယာ ေျခဖြနင္းပါလို႔
ေရကျပင္ထက္နားဆီ ေလွ်ာက္ခဲ႔ရျပန္။
တိုးလို႔ေခ်ြတာ မိုးကမရြာ
ေရတစ္ထမ္း ရာဂဏန္းရယ္မို႕
ေရတစ္စြတ္န႔ဲသာ ေရႊမ်က္ႏွာ လန္းရတယ္
အမွန္ေလ သဘာ၀ေပမို႔ မလႊဲသာ ေတြးမလြမ္းႏိုင္ဘု
သနပ္ခါးသာ ဘယ္ညာကူရတယ္။
အေမအိုရင္က်ပ္သည္တြက္
လ်က္ဆား ေဆးတစ္ခြက္ရယ္နဲ႔
ေရေႏြးျဖဴ အဆူျမန္ေစဖုိ႔ေရး
ပါးႏွစ္ဖက္မွာ ေခြ်းစက္ရာ ဗရပြထင္တဲ႔ထိ
ခါးခ်ိဳးကာ မီး မႈတ္ရျပန္္။
ထမင္းႀကမ္းခဲ နတ္သုဒၶါကုိ
ဆီၾကြင္းရယ္ ဆား အနည္းငယ္ျဖဴးပါလို႔
တဖဲ႔တရြဲ႔ အေၾကာ္က်န္နဲ႔
တမနက္တာ ၀မ္းေတာင္႔ေစဖုိ႔
ကုန္းေလြးရျပန္။
ေရာင္နီငယ္ ျပဴမထြက္ခင္
ကုိယ္ပိုင္ရာ အေၾကာ္နန္းဆီသို႔ ဗရုတ္ဗရက္သုတ္ေျခတင္
စားပြဲငယ္တစ္ခ်ပ္ခင္းပါလို႔ ဗူး၊ဖယံု၊ သီးႏွံအစံု ပံုလို႔တင္
မုန္႔ႏွစ္ျပင္၊ ထင္းမီးဖိုႏွင္႔ ဆီအိုးရယ္က အသင္႔ျပင္
ေၾကာ္မဟဲ႔ ပူေႏြးတဲ႔ အေၾကာ္စံု
ဆင္းရဲသူေတြ ၀မ္းစာေတာင္႔ေစဖုိ႔
တစ္ခုမွ ၁၀၀က်ပ္ရယ္နဲ႔ လိႈင္လိႈင္သာ ၀ယ္ၾကစမ္းပါ
ေဟာ႔ဒီက ၾကြပ္ရြတဲ႔ အေၾကာ္စံု။ ။
ေရးသားသူ။ ။ ျဖိဳးဇာနည္၊ ၾကယ္ျပာ
မွတ္ခ်က္။ ။ ပံုေလးကုိ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း.org ကေနယူထားပါတယ္။
Wednesday, April 4, 2012
အေၾကာ္သည္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
11 Comments:
ေရသည္ျပဇာတ္ဖတ္လိုက္ရသလိုဘဲ....မ်က္စိထဲကို ျမင္သြားေစတယ္.....ဒီလို ကဗ်ာမ်ိဳးရွားသြားျပီ....ငါလည္းေရးတတ္ဘူး....ေကာင္း၏
ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာေလးပါဗ်ိဳ႕.. ေမာင္ငယ္နဲ႔ညီမငယ္ လက္စြမ္းထက္ပါဘိ..ေအာ္ ... အာဇာနည္နဲ႔ ျဖိဳးၾကီးရဲ႕ ညီဝမ္းကြဲက ကဗ်ာဆရာ ျဖစ္ေနတာကိုး။
ၾကယ္ျပာေလး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလို႔ ၾကယ္နီေဆးလိပ္ခံုက မၾကီးလြမ္း ဆုေတာင္းေပးလိုက္တယ္။ အဟဲ
ခင္မင္တဲ့
မၾကီးလြမ္း
အဟားဟားးးးး လန္းတယ္ကအေၾကာ္စားခ်င္စိတ္ေပါက္လာၿပီ
ေနာက္ရက္ဆို အဝဝယ္စားလို႔ရၿပီကြ႕႕႕႕႕႕႕
အၿပန္က် ပါဆယ္ထုတ္ခ႔ဲမယ္႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕
ရင္ဆူး ေၿပာသလိုပဲ ေရသည္ၿပဇတ္လိုမ်ိဳး
ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ပဲ ငါ႔မႀကီးေတာ္လိုက္ေလၿခင္း
ဒီကဗ်ာေလးကုိ ၾကယ္ျပာလဲ ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက်မိတယ္။ ရင္ဆူးနဲ႔ မႀကီးလြမ္းကုိလဲ ေက်းဇူးေနာ္ ... သူငယ္ခ်င္းေတြ ကြန္မန္႔ဖတ္ၿပီးေတာ႔ ပါးစပ္ႀကီးျဖီးေနတာ နားရြက္တက္ခ်ိတ္ေတာ႔မယ္ ... ဟီး ဟီး .... ေမာင္ငယ္ ကုိျဖိဳးေလးကိုလဲေက်းဇူးပါ ...
နွစ္ေယာက္ေပါင္းတစ္ကဗ်ာေပါ့
အေၾကာ္ေတာင္စားခ်င္လာၿပီေရးတတ္ေတာ့
ေၿပးၿမင္မိတယ္..
ကၽြန္ေတာ့ကိုလည္းအေၾကာ္ေရာင္းပါဦး..ဟက္ဟက္
ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္ခင္ဗ်။ အေၾကာ္သည္ေလးကိုမ်က္စိထဲျမင္ေရာင္လာေအာင္ေရးတက္တယ္။
ေကာင္းလိုက္တဲ့ အေရး အသားဗ်ာ။ လာလည္ရင္းဖတ္သြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
အမယ္ အေၾကာ္သည္ၾကီးေရ...：）
ကဗ်ာေလး ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ ရွင္းရွင္းေလးနဲ႔ တကယ္႔ျဖစ္တတ္တာေလးကို ေရးထားတယ္။
တအားသတိရေနတယ္ဆိုလို႔. အေျပးလာတာေနာ့. အေၾကာ္ေလးေတာင္ မေကၽြးဘူး
မငံုေရ ... စားသြား ... စားသြား ... အ၀သာစားသြား .... း)
၉တန္း ၊ ၁၀တန္း ျပန္ေရာက္သြားသလိုပဲဗ်...:P
အေၾကာ္သည္ကဗ်ာကိုဖတ္ရတာ ေစာဘြဲ႕မွဴးရဲ႕ သီခ်င္းကို နားေထာင္ရသလိုပဲ ဇာတ္လမ္းေလးကို မ်က္စိထဲမွာေတာင္ ျမင္လာတယ္...
စကားမစပ္ ပံုထဲမွာပါတဲ့ မတ္ပဲဘယာေၾကာ္ အကြင္းေလးေတြကို လြမ္းလိုက္တာေနာ္...မစားရတာ ဆယ္ႏွစ္ရွိၿပီေကာ...
Post a Comment