ရာသီဥတု ေကာင္းမြန္ေနတာေတာင္
ရြာခ်င္ေယာင္ေဆာင္တဲ႔မုိးကုိပဲ ႏွစ္သက္မိသလိုလို ….
အံုဆိုင္း ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္ႀကီးကုိပဲ ငိုခ်ခိုင္းေတာ႔မလိုလိုနဲ႔
စိတ္ေတြဟာ ဂေယာက္ဂယက္နဲ႔ အနည္ထခ်င္မိတယ္ …
တခါတခါေတာ႔လည္း
လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ျဖစ္လား ျဖစ္ခ်င္မိပါရဲ႔ ….
လွပတဲ႔ ေတာင္ပံေရာင္စံုေၾကာင္႔လည္းမဟုတ္သလို
၀တ္မႈန္ထံုကူးဖုိ႔ သက္သက္ဆိုျပန္ေတာ႔လည္း မဟုတ္ဘူးေပါ႔ ….
ဒါဆိုရင္ ????
တခါတခါက်ေတာ႔လည္း
သက္မဲ႔စြန္တစ္ေကာင္သာျဖစ္ခ်င္မိျပန္ေရာ…
ခက္ေနတာက သြယ္ယွက္ေနတဲ႔ ႀကိဳးမွ်င္ခပ္ေသးေသးေလးေတြက
ထင္တာထက္ ပုိၿပီး ခိုင္လြန္းေနျပန္တယ္ …
အင္း… အခ်ိန္တန္ေတာ႔လည္း စြန္ဟာ ရစ္ဘီးဆီ ျပန္ကပ္သြားရတာပါပဲေလ ..
ေရြးူခ်ယ္ခြင္႔က ႀကိဳးျပတ္ျခင္းကလြဲရင္ ေရာက္ရာ ေပါက္ရာေလသယ္ရာဆီပဲဆိုေတာ႔ကာ …
သာယာဖူးတဲ႔ အခိုက္အတန္႔ ေမ႔ မပစ္ရံုေပါ႔ …..
Wednesday, August 28, 2013
"ေမ်ာလြင္႔ရံု"
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
4 Comments:
အတိတ္ေတြ က အရိပ္လို က်န္ေနတတ္စၿမဲ ...
ကဗ်ာေလး စိတ္ကူးေကာင္းတာပဲ...စြန္..ႀကဳိး...ရစ္ဘီး ျမင္ေနက် ေရးေနက်ေပၚမွာ လွလွပပ ေတြးျပသြားႏိုင္တာ အားရတယ္...ကဗ်ာေကာင္းတစ္ပုဒ္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါသဗ်ား...
ညီမ
တစ္ခုခု ခံစားေနရပုံဘဲ။ က်န္းမာေရးေကာ ေကာင္းရဲ့လား။
ဟုိတုန္းက အေမ ေနမေကာင္းဘူးဆုိတာေရာ ေကာင္းသြားၿပီလား။
ေပ်ာက္ေနလုိက္တာ။ ဘေလာ့ေပၚေတာင္ ေပၚမလာေတာ့ဘူးေနာ္။
အခ်ိန္ေတြအၾကာႀကီး မေရးျဖစ္ေတာ႔တာေတာင္ လာဖတ္ေပးၾကတဲ႔ အစ္ကုိေတြ ေမာင္ေတြကို ေက်းဇူးအ၇မ္းတင္ပါတယ္။
အေမက ခုတေလာ ေနေကာင္းေနပါတယ္ အစ္ကုိ ကုိကုိေမာင္။
Post a Comment