ေနပူေနေပမယ္႔ ဖုန္ထ မေနတဲ႔ ဒီလမ္းေလးကုိ အရင္ဆံုး ေလွ်ာက္လိုက္ပါဦးေနာ္ ….
ေျမလမ္းကေလးအဆံုးနားေရာက္ခါနီးရင္ ေမႊးထံုလြန္းတဲ႔ စပါယ္ရနံ႔ေတြက သင္႔ကုိ အရင္ဆံုးမိတ္ဆက္ပါလိမ္႔မယ္။
လမ္းေလးဆံုးသြားတဲ႔အခါ ညာဘက္ကုိ ခ်ိဳးေကြ႔လိုက္ရင္ေတာ႔ ရိုးရွင္းတဲ႔စည္းရိုးေလးေတႊနဲ႔ဖြဲ႔စည္းထားၿပီး
ျမခက္ နဲ႔ ပုလဲသြယ္ေတြဆင္ျမန္းထားတဲ႔ ခ်စ္စဖြယ္ ျခံေလးတစ္ျခံကုိ ေတြ႔ရမွာပါ။ဒီျခံကေလးကုိ မံႈေလးတို႔ျခံရယ္လို႔ လူသိမ်ားၾကတယ္။
ကြ်န္မမွာ ျဖဴစင္တဲ႔အဆင္းရွိသလို သင္းပ်ံ႔တဲ႔ရနံ႔လဲရွိတယ္။ ကြ်န္မရဲ႔ ရနံ႔ကုိ ရႈရိႈက္မိရင္ လန္းဆန္းသြားတတ္တယ္လို႔လဲ ခ်ီးက်ဴးၾကတယ္ေလ။ ၿပီးေတာ႔ ျမစိမ္းေရာင္အရြက္ေတြကလဲ တယုတယ ေထြးေပြ႔လို႔ ကြ်န္မရဲ႔အလွကုိ ပုိေတာက္ပေစၾကတယ္… ေလေျပကေလးမ်ားေနာ႔လာၿပီဆိုရင္ျဖင္႔ ကြ်န္မတို႔တေတြ သြဲ႔သြဲ႔ေျပာင္းေျပာင္း ျငိမ္႔ျငိမ္႔ေညာင္းေညာင္း “က” ၾကေတာ႔တာပဲ ….
ေၾသာ္ .. ေျပာဖို႔ေမ႔ေနလို႔ ကြ်န္မက ျခံေလးရဲ႔စံပါယ္ရံုႀကီး တစ္ရံုထဲက ဖူးငံုစ စံပါယ္ေလးတစ္ငံုရယ္ပါ။
မႈံေလးတို႔ ျခံထဲမွာ စံပါယ္ရံုေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္။ စီးပြားျဖစ္စိုက္ထားတာမ်ိဳးမဟုတ္ေပမယ္႔ လူေတြအေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လာ၀ယ္ေလ႔ရွိၾကတာေတာ႔ ကြ်န္မ သတိထားမိတယ္။ ဒီေတာ႔ ကြ်န္မတို႔ စံပါယ္ငံုေလးေတြအမ်ားစုက အပင္ေပၚမွာတင္ ႏြမ္းၿပီး ေၾကြက်သြားတာထက္စာရင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္လာ၀ယ္တာခံရဖို႔ ပုိ ေမွ်ာ္လင္႔ၾကတယ္ေလ။
ကြ်န္မကေတာ႔ ဒီလိုသာမန္အေတြးမ်ိဳးထက္ပုိၿပီး စိတ္၀င္စားမိတာရွိတယ္။ အဲ႔ဒါက ဘာလဲဆိုေတာ႔ ၀ယ္ယူျခင္းရဲ႔အေၾကာင္းရင္းပါ။ မဂၤလာေဆာင္အတြက္လား၊ လမ္းေဘးေစ်းသည္ေလးေတြ တဆင္႔ျပန္ေရာင္းဖို႔အတြက္လား၊ အိမ္ရွင္မေတြက၀ယ္ခ်င္တာလား စသျဖင္႔ေပါ႔ေလ။ ကြ်န္မအထင္ မဂၤလာေဆာင္အတြက္ ၀ယ္တာက က်က္သေရအရွိဆံုး၊ မဂၤလာအရွိဆံုး၊တန္ဘိုးအရွိဆံုးလို႔ယူဆတယ္။ ကြ်န္မကိုယ္တုိင္ကလဲ မဂၤလာေဆာင္ကလြဲလို႔ တျခားေနရာေတြ မသြားခ်င္ေပါင္။ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႔ကေတာ႔ ဘာ ေမွ်ာက္လင္႔ခ်က္မွ မရွိၾကဘူးရယ္။
ေဟာ …. ျခံထဲ ဧည္႔သည္တစ္ေယာက္၀င္လာပါလား။ ပန္းလာ၀ယ္တာထင္ပါရဲ႔။
ဒီတခါလာ၀ယ္တဲ႔အခါ လွပစြာ ဖူးအာစျပဳေနတဲ႔ ကြ်န္မပါသြားမွာ အေသအခ်ာပဲ။
“မဂၤလာေဆာင္အတြက္ျဖစ္ပါေစ …..” လို႔တိတ္တိတ္ေလး ဆႏၵျပဳမိတယ္။
မႈံေလးတို႔ေျပာေနတာေတြ နားစြင္႔မိေတာ႔ မဂၤလာေဆာင္အတြက္တဲ႔ ….
ကြ်န္မေပ်ာ္လုိက္တာ … ကြ်န္မ ဆႏၵေလးေတြ ျပည္႔သြားၿပီေလ ….
မႈံေလးက ကြ်န္မအပါအ၀င္ စံပါယ္ပန္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ညင္ညင္သာသာခူးလို႔ ပလတ္စတစ္အိတ္ အၾကည္ေလးထဲ ရြရြေလးထည္႔လိုက္ၿပီး ဧည္႔သည္လက္ထဲကုိေပးလိုက္ပါတယ္။ ဧည္႔သည္အိမ္ကုိေရာက္ေတာ႔ ကြ်န္မတို႔ ကုိ အျပင္ထုတ္ၿပီး ဆန္ကာ အခံုးေလးထဲထည္႔ အေပၚက ေရစိုအ၀တ္ျဖဴျဖဴေလးအုပ္လို႔ ယုယၾကျပန္တယ္။
ေဟာ … ဒီေန႔ မဂၤလာေဆာင္ေန႔ ေရာက္ၿပီ … ကြ်န္မတို႔ေတြကုိ ဆန္ကာခံုးေလးထဲကေန အသာမယူၿပီး ေငြဖလားထဲထည္႔လိုက္ၿပီ ….. ေနာက္ေတာ႔ ဇိမ္ခံကားႀကီးထဲမွာ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ဆယ္ေက်ာ္သက္မေလးက ေငြဖလားကုိ အသာအယာကုိင္လို႔ ….. အို … အို …. ကြ်န္မ ဘ၀င္ေတြေတာင္ျမင္႔ခ်င္လာၿပီ။ ကြ်န္မ သိပ္ေပ်ာ္တာပဲရွင္ …. အဲ႔လိုေပ်ာ္ေနတုန္း ျဗဳန္းကနဲ ကြ်န္မတကုိယ္လံုး ေလထဲေျမာက္တက္သြားတယ္။ ကြ်န္မကုိ ကြ်န္မ ဘာျဖစ္သြားမွန္းေတာင္မသိဘူး ….. ေလထဲမွာ တ၀ဲ၀ဲ တလည္လည္နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ ေကာ္ေဇာနီေပၚ တလိမ္႔ေခါက္ေကြးျပဳတ္က်သြားလိုက္တာ ….. ေခါင္းေတြကုိ မူးသြားတာပဲ ….
“အိုး …. ကြ်န္မ တစ္ကုိယ္လံုးနာက်င္လိုက္တာ”
ဒီခံစားမႈရလိုက္တာနဲ႔ တျပိဳင္နက္ မရဲတရဲ ေမာ္ၾကည္႔မိေတာ႔ ကြ်န္မကုိယ္ေပၚကုိ ခ်ြန္ထက္ထက္ ေဒါက္ဘိနပ္ေလး တစ္ဘက္က ခပ္ရြရြ နင္းျဖတ္သြားတယ္ …
ေနာက္ၿပီး … ဘိနပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ….
ကြ်န္မခက္ခဲပင္ပန္းစြာ အသက္ရႈေနခ်ိန္ … ကြ်န္မအေတြးေတြက အိမ္ရွင္မေတြ၀ယ္သြားတဲ႔ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းေလးေတြဆီေရာက္သြားတယ္ … သူတို႔ေတြ ခုခ်ိန္ဆို ဘုရားစင္ေပၚမွာ ၀ပ္စင္းေနမလား၊ အိမ္ရွင္မေတြရဲ႔ ဆံႏြယ္ေတြေပၚ ခုိစီးေနၾကမလား …
လမ္းေဘးေစ်းသည္ေလးေတြဆီေရာက္သြားတဲ႔ ပန္းကေလးေတြကေကာ … ကားမွန္ေလးေပၚ တြဲေလာင္းခုိ ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကမလား ….. ေတြးရင္း … ေတြးရင္း ….. ေနာက္ထပ္ ဘိနပ္အရံေပါင္းမ်ားစြာေအာက္မွာ ကြ်န္မအေတြးေလးေတြ ျငိမ္သက္သြားေတာ႔မယ္ဆိုတာ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းေလးေတြသိပါေလစ ……
Credit to:
http://www.gardenbuddies.com for the photo of Fence with Jasmine
http://lillyanna-lilaclanecottage.blogspot.com/ for the photo of lane
http://dreams-weaver.blogspot.com for the photo of Jasmine
Sunday, February 26, 2012
စံပါယ္ပံုျပင္
Posted by ၾကယ္ျပာ at 7:54 AM 6 comments
Labels: ေတြးမိေတြးရာ
Subscribe to:
Posts (Atom)