၂၄ ဇူလိုင္ ၂၀၀၈ (၃၀ ႏွစ္ျပည္႕ေမြးေန႕)

ဒီေန႕ ကြ်န္မေမြးေန႕ေပါ႕ ….. မေန႕ကတည္းက ကြ်န္မ ဘေလာ႕မွာ ေမြးေန႕အတြက္ အမွတ္တရ ပို႕စ္တစ္ခုခုတင္မယ္လို႕ စဥ္းစားထားမိတယ္ … ဒါေပမယ္႕ ဘာေရးလို႕ ေရးရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတာ မေန႕က မအိပ္ခင္ထိပဲ … ဒီမနက္ အိပ္ယာကထထခ်င္း ေရးခ်င္တဲ႕ အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ခု ေခါင္းထဲတန္း၀င္လာသလို ကြ်န္မအလုပ္ခ်င္ဆံုး အလုပ္ေလးတစ္ခုကုိလဲေတြးေနမိတဲ႕ အခိုက္မွာ ကြ်န္မဖုန္းေလး အသံျမည္လာတယ္ … ကြ်န္မ အေဖနဲ႕အေမေပါ႕ …. ကြ်န္မ ေမြးေန႕ကုိ သူတို႕ အမွတ္တရ သတိတရနဲ႕ လွမ္းဆက္ၾကတာ မိုးလင္းကတည္းကပဲတဲ႕ .. ကြ်န္မကလဲ ဖုန္းကုိပိတ္ၿပီးအိပ္မိတယ္ …

ကြ်န္မ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ ဘာေျပာလို႕ေျပာရမွန္းမသိ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ “ဟုတ္၊ ဟုတ္” ပဲလုပ္ေနျဖစ္ေတာ႕တယ္ .. ၿပီးေတာ႕ သူတို႕ ဖုန္းခ်သြားၾကတယ္ …
အဲ႕ဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္မစိတ္ထဲ ၀မ္းသာ၊၀မ္းနည္းခံစားခ်က္ႏွစ္ခုတစ္ျပိဳင္တည္းျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ သတိထားမိလိုက္တယ္ …၀မ္းသာတာက သူတို႕ကြ်န္မကုိ ဂရုစိုက္လြန္းလို႕၊ ၀မ္းနည္းမိတာက ကြ်န္မ မထံုတက္ေတးနဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္တဲ႕ အသံေလးနဲ႕ေတာင္ စကားျပန္မေျပာျဖစ္ခဲ႕လို႕ပါ ….

တဆက္တည္း ေလာကႀကီးမွာ ကြ်န္မအေပၚကြ်န္မမိဘေလာက္ ဘယ္သူမွမေကာင္းႏိုင္ဘူးဆိုတာလဲ ပုိသိလာတယ္ … ဒါနဲ႕မ်ား ဘာလို႕ အပူရွာခ်င္မိပါလိမ္႕လို႕လဲ ေတြးမိသြားတယ္ ….
ၿပီးေတာ႕ ကြ်န္မအလုပ္ခ်င္ဆံုးအလုပ္တစ္ခုကုိလုပ္ဖို႕ ကြ်န္မအေဖဆီ႕ ဖုန္းျပန္ေခၚလိုက္တယ္ …

“ေဖၿကီး နဲ႕ ေမၾကီး …. သမီးေမြးေန႕မွာ သမီးပထမဆံုးလုပ္ခ်င္တာက ေဖနဲ႕ေမကုိ ကန္ေတာ႕ခ်င္တာပါပဲ” လို႕ကြ်န္မ စိတ္အားထက္သန္စြာေျပာမိတယ္ … ေဖနဲ႕ေမက သာဓုေခၚရင္း ေက်နပ္ေနတဲ႕ အသံကုိ ကြ်န္မခံစားလို႕ရတယ္ … ကြ်န္မ မ်က္ႏွာမွာလဲအၿပံဳးေတြနဲ႕ေပါ႕ …

ေဖႀကီးနဲ႕ေမႀကီးေရ …. သမီးေမြးေန႕မွာ ေဖတို႕ကို အေ၀းတစ္ေနရာကေနပဲ လွမ္းကန္ေတာ႕ပါရေစ …
ရင္ထဲက လိႈက္လႈိက္လွဲလွဲနဲ႕ပါ …. သမီးဘ၀မွာ ခုခ်ိန္ထိ မိဘသည္ ပထမ၊ မိဘသည္ ဒုတိယ၊ မိဘသည္ တတိယပါ … ဘယ္ေတာ႕မွေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာမဟုတ္တဲ႕ ဒီစိတ္ဓာတ္ေလးကုိ ေမြးကတည္းက သမီးရင္ထဲမွာ ပါလာေစတဲ႕အတြက္လဲ ေဖတို႕ကုိ အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္ …
သမီးေလ ေဖနဲ႕ေမကို လုပ္ေကြ်းႏိုင္စြမ္းရွိသေရြ႕လုပ္ေကြ်းခ်င္ပါေသးတယ္ … အဲ႕လိုလုပ္ေကြ်းခြင္႕ရလို႕လဲ အတိုင္းမသိ ၾကည္ႏူး ေက်နပ္မိပါတယ္ ….

ေဖနဲ႕ေမ … သမီးကုိ ေက်းဇူးဆက္ခြင္႕ အၾကာႀကီးေပးပါဦးေနာ္ ….
သမီးေလ ေဖနဲ႕ေမ ကုိ အရမ္းခ်စ္တယ္ ….

ခ်စ္သမီး

လက္ရွိ

မမအတြက္ကဗ်ာ

လမ္း

ကြ်န္မအလုပ္သြားရင္ ေလွ်ာက္ရတဲ႕လမ္းတိုေလးက သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ … ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ႀကီးမွာေပမယ္႕ အဲ႕ဒီလမ္းေလးထဲေရာက္ရင္ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္လို႕မခံစားရဘူး ..
အဲ႕ဒီလမ္းေလးမွာ ပိုင္ဆိုင္တာဆိုလို႕ လမ္းေလးကုိ အုပ္မိုးထားတဲ႕တရုတ္စကားပင္ေတြရယ္ တရုတ္စကားပင္ေတြေအာက္မွာစိုက္ထားတဲ႕ ပု႑ရိတ္ပန္းပင္ေလးေတြရယ္ပဲရွိပါတယ္ …
ပန္းေရာင္အႏု၊အရင္႕ … ၾကက္ေသြးေရာင္ရင္႕ရင္႕ … အ၀ါႏုေရာင္ ေတြရွိၾကတဲ႕
ေရာင္စံုတရုတ္စကားပြင္႕ေလးေတြကလဲ ေ၀တခ်ိဳ႕၊ ေၾကြတခ်ိဳ႕နဲ႕ ကဗ်ာဆန္စြာလွပေနၾကတယ္ ..
ေ၀ေနတဲ႕ပန္းကေလးေတြကလည္း သူတို႕ရဲ႕မိခင္အပင္နဲ႕ သူတို႕ရဲ႕ လမ္းတုိေလးကုိ အလွဆင္ၾကသလို …
ေၾကြက်ေနတဲ႕ပန္းကေလးေတြကလည္း ပန္းေကာ္ေဇာခင္းထားသလိုမ်ိဳးနဲ႕ သူတို႕ရဲ႕ လမ္းတိုေလးကုိ အလွဆင္ၾကျပန္တယ္ေလ …. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လမ္းတိုေလးနဲ႕ပန္းပြင္႔ေလးေတြနဲ႕ပနံတင္႕ေနတာေတာ႕ အမွန္ပါပဲ ..ကြ်န္မလို စိတ္ကူးယဥ္တတ္သူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ႕ လမ္းတိုကေလးက ရသမ်ိဳးစံုေပးႏိုင္တယ္လို႕ ဆိုရမယ္ …

ေရၾကည္ရာ၊ ျမက္ႏုရာရွာေဖြရင္း

ေရၾကည္ရာ၊ျမက္ႏုရာ ဆိုတဲ႕ စကားကုိ ကြ်န္မငယ္ငယ္ကတည္းက ၾကားဖူးေနက်ပါ။ ငယ္စဥ္ကေတာ႕ ဘာရယ္ေသခ်ာမသိခဲ႕ေပမယ္႕ ကုိယ္တိုင္အလုပ္စလုပ္တဲ႕ အခ်ိန္မွာ သိလာခဲ႔ရတယ္။ ေရၾကည္ရာ၊ ျမက္ႏုရာဆိုတဲ႕စကားကုိတြင္တြင္သံုးၿပီး တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာ ကူးသန္း၊ ခုန္ေက်ာ္ ေနၾကတဲ႕လူေတြထဲမွာ ကြ်န္မလည္းတစ္ေယာက္အပါအ၀င္ပါ။ အဲ႕လိုသြားလာေနၾကတဲ႕သူေတြမွာလည္းရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ေပါ႕။ တခ်ိဳ႕က ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္၊တခ်ိဳ႕က မေပ်ာ္မရႊင္၊ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ႕လဲ နဲနဲပုိေကာင္းမယ္ထင္လို႕၊ တခ်ိဳ႕ကလဲဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ိဳးေကာင္းသြားမွာမို႕လို႕ စသျဖင္႕ေပါ႕ေလ။

ကြ်န္မကေရာ ….. ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အေပၚကရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ အားလံုးနီးပါးနဲ႕ ေရၾကည္ရာ၊ ျမက္ႏုရာကုိရွာေဖြခဲ႕ဖူးတယ္ … ရွာလည္းရွာေနဆဲပါ …. ေနာင္ ဘယ္ခ်ိန္ထိ ဆက္ရွာေနမလဲဆိုတာလည္း မသိေသးပါဘူး …. အဲ႕လိုနဲ႕ပဲ ကြ်န္မတစ္စံုတစ္ရာကုိ သတိထားမိလာတယ္။ အဲ႕ဒါဘာလဲဆိုေတာ႕ေရၾကည္ရာ၊ျမက္ႏုရာလို႕ ကြ်န္မသတ္မွတ္တဲ႕ ေနရာတစ္ခုေရာက္တိုင္းကြ်န္မရဲ႕ပုိင္ဆိုင္မႈ႕က ေလ်ာ႕ေလ်ာ႕သြားတာကုိပါပဲ … အရင္က ကြ်န္မ မွာ မိသားစုဆိုတဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ႕အ၀န္းအ၀ိုင္းေလးရယ္၊ခံစားခ်က္အစစ္ေတြနဲ႕ မိတ္ေဆြေတြရယ္ ရွိတယ္။ ခုပုိေကာင္းတဲ႕ေနရာတစ္ခုေရာက္တဲ႕အခ်ိန္မွာ ကြ်န္မပုိင္ဆိုင္တာကကြ်န္မရဲ႕အခန္းေလးတစ္ခန္း(သို႕) ကြ်န္မရဲ႕ ခုတင္ေလးတစ္လံုး ….ေနာက္ၿပီး အေပၚယံခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ မိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ႕ …..

ကြ်န္မကုိယ္႕ကုိကုိယ္ ေမးခြန္းထုတ္မိတယ္ …. ဒီလိုေနရတဲ႕ ဘ၀ကုိေပ်ာ္သလား၊ ေက်နပ္သလားဆိုတာကိုေပါ႕ …. ေက်နပ္တယ္ဆိုတဲ႕ အေျဖကုိခ်က္ျခင္းျပန္ေျဖႏိုင္သလို၊ မေပ်ာ္ဘူးဆိုတာကိုလဲခ်က္ျခင္းျပန္ေျဖႏိုင္ခဲ႕တယ္။ ေက်နပ္တာကေတာ႕ ကိုယ္ေလွ်ာက္ခ်င္တဲ႕ လမ္းကုိကိုယ္႕စိတ္တိုင္းက်ေလွ်ာက္ေနရလို႕ရယ္၊ ကုိယ္႕မိဘမေသခင္ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိလုပ္ေကြ်းခြင္႕ေလးရလို႕ရယ္ပါ။ မေပ်ာ္တာကေတာ႕ မိေ၀း၊ဘေ၀း၊ ခ်စ္သူေ၀းနဲ႕ေနရသလို၊ ဘ၀အေမာေတြႀကံဳလာတိုင္း တိုင္ပင္စရာ၊ရင္ဖြင္႕စရာ ဆိုတဲ႕ဘ၀ရဲ႕ ဟစ္တိုင္ေပ်ာက္ဆံုးေနလို႕ပါပဲ ….

မနက္အိပ္ယာထ၊ အလုပ္သြား၊ အလုပ္ျပန္ ၿပီးရင္ကုိယ္႕ရဲ႕အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ဖုန္းေျပာရင္ေျပာ၊ ဒါမွမဟုတ္စာအုပ္တစ္အုပ္ဖတ္ ဒါနဲ႔ပဲ လည္ပတ္ေနရတဲ႕ ကြ်န္မရဲ႕ ေန႕တဓူ၀ ဘ၀မွာေပ်ာ္ရႊင္မႈ႕ဆိုတာကုိ ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ဖြင္႕ရမလဲဆိုတာေမ႕တတ္လာသလို၊စိတ္လိုလက္ရ ၿပံဳးရယ္ဖို႕ကုိလဲ သတိမရတတ္ေတာ႕တာၾကာေနပါၿပီ….ဒီလိုေနရတာကုိၿငီးေငြ႕လာသလိုလိုရွိမိတဲ႕ အခိုက္အတန္႕ေလးမွာေရၾကည္ရာ၊ျမက္ႏုရာကုိ ထပ္မံရွာေဖြဖို႕ ကြ်န္မ ေၾကာက္သလိုႀကီးျဖစ္မိတယ္….

ဒါေပမယ္႕လည္း ……. အဲ႕ဒီအခိုက္အတန္႕ေလးေက်ာ္သြားတာနဲ႕တၿပိဳင္နက္ ကြ်န္မရဲ႕ အနာဂတ္ကုိ ကြ်န္မ အလွဆင္ခ်င္ျပန္ပါေလေရာ …. ကြ်န္မျဖစ္ခ်င္တာ၊ လုပ္ခ်င္တာေတြရွိေနေသးသ၍၊ ဆုပ္ကုိင္ထားေနသ၍ေတာ႕ေရၾကည္ရာ၊ျမက္ႏုရာကုိရွာေဖြရင္းနဲ႕ကြ်န္မရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈ႕ေတြကုိ ခဏအက်ဥ္းခ်ထားပါရေစ …….

“ဟိုးတုန္းက ...”

လြန္ခဲ႕တဲ႕ ၈ ႏွစ္ေလာက္က အရမ္းခ်စ္တတ္တဲ႕ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ အဲ႕ဒီေကာင္မေလးကုိ အႏိုင္ယူတတ္တဲ႕ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိခဲ႕ဖူးတယ္။ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးထက္ ၂ ႏွစ္ႀကီးေတာ႕ အစစ အရာရာ လိုက္ဆံုးမ၊ စည္းကမ္းေတြထုတ္တယ္ေလ။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပြင္႕ပြင္႕လင္းလင္းေနတတ္တဲ႕ ေကာင္မေလးခမ်ာ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ေပမယ္႕ ေကာင္ေလးကုိခ်စ္ေတာ႕ သူ႕စည္းကမ္းေတြအတိုင္း လိုက္နာႏိုင္ဖို႕ ႀကိဳးစားခဲ႔ဖူးတယ္။ ေကာင္ေလးရဲ႕စည္းကမ္းေတြက အေတာ္ေတာ႕မ်ားသား ..... လက္သည္းမကုိက္ရဘူးတဲ႕ (ေကာင္မေလးက တခါတေလ လက္သည္းကိုက္ေလ႕ရွိတယ္)၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္ လမ္းမကုိ မ်က္ႏွာမူၿပီးမထိုင္ရဘူးတဲ႕(ေကာင္မေလးက အၿမဲအဲ႕လိုပဲထိုင္တတ္လို႕တဲ႕ေလ)၊ ေယာက္်ားေလးသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စကားေျပာတာ မႀကိဳက္ဘူးတဲ႕(ေကာင္မေလးမွာ ေယာက္်ားေလးသူငယ္ခ်င္းမ်ားတယ္ေလ၊ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ ေယာက္်ားေလးေတြက စိတ္ဆိုး၊စိတ္ေကာက္သိပ္မရွိၾကလို႕တဲ႕)၊ လမ္းသြားရင္း သီခ်င္းမဆိုရဘူးတဲ႕(ေကာင္မေလးက တခါတရံ သီခ်င္း ခပ္တိုးတိုး ညည္းေလ႕ရွိတယ္)၊ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာစပါယ္ယာကရယ္စရာေျပာရင္ လိုက္မရယ္ရဘူးတဲ႕ (ေကာင္မေလးက အရယ္သန္တယ္ေလ)၊ အစအေနာက္သန္တာ ေလ်ာ႕တဲ႕(ေကာင္မေလးက ငေျပာင္ေလးမို႕လို႕ေလ) စသျဖင္႕ေပါ႕ေလ .... အမ်ားႀကီးပါ .... ဒါေပမယ္႕လဲ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ႕ ေကာင္မေလးလိုက္နာခဲ႔တယ္ ....

ေကာင္မေလးအတြက္ ေကာင္ေလးက ပထမဆံုးခ်စ္သူျဖစ္သလို၊ ေကာင္ေလးဘက္ကလဲ ဒီအတိုင္းပါပဲ ......
ႏွစ္ေယာက္လံုးကလဲ တစ္သက္တာအတြက္ ရည္၇ြယ္ခ်က္ေတြနဲ႕ေပါ႕ .....
ဒီလိုနဲ႕ ေကာင္ေလးက အလုပ္မွာ ျပသနာတစ္ခုတက္လို႕ အထုတ္ခံလိုက္ရတယ္ ....
အဲ႕လိုအထုတ္ခံလိုက္ရတာဟာ ေကာင္ေလးရဲ႕ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ႀကီးတစ္ခုကုိ ပ်က္စီးေစခဲ႕တယ္ ....
ေကာင္ေလး အရမ္းစိတ္ဓာတ္က်ေနခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးက ပုိအလိုက္သိတတ္လာတယ္ .... ပုိခ်စ္လာတယ္ ... ပုိလဲ အေလ်ာ႕ေပးလာတယ္ ... ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးကုိ တခါမွ စိတ္မေကာက္ဖူးဘူး .... ေကာင္မေလးက စိတ္ေကာက္မယ္လို႕ႀကံခါရွိေသး ေကာင္ေလးကႀကိဳစိတ္ဆိုးေနႏွင္႕ၿပီေလ ..... ဒီလိုနဲ႕ သူတို႕ခ်စ္သူသက္တမ္း ၁ ႏွစ္ခြဲေရာက္လာခဲ႕တယ္ .....

အဲ႕ဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္ေလးကုိ သိပ္သေဘာက်တဲ႕ ေနာက္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ ေတြ႕ခဲ႕တယ္ ....
ေနာက္ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးမွာခ်စ္သူရွိမွန္းသိရက္နဲ႕ ေကာင္ေလးေဘးကုိ တစစ ေရာက္လာခဲ႕တယ္(ေကာင္ေလးေနခြင္႕ေပးခဲ႕တာလဲပါတာေပါ႕)။ ေနာက္ေကာင္မေလးရဲ႕ မိန္းမဆန္မႈ႕ေတြ၊ ဂရုစိုက္မႈ႕ေတြအေပၚ ေကာင္ေလးသာယာခဲ႕တယ္ .... သူေပးတဲ႕ ဆင္ေျခ၊ ဆင္လက္ေတြကုိ ေကာင္မေလးက သိသိႀကီးနဲ႕ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ခြင္႕လႊတ္ေပးခဲ႕တယ္ ... ေကာင္မေလးစိတ္ထဲမွာ သူ႕ရဲ႕ ပထမဆံုးခ်စ္သူ နဲ႕ ပဲလက္တြဲခ်င္တဲ႕ စိတ္ႀကီးက အရာရာကိုခြင္႕လႊတ္ေစခဲ႕တယ္ .....

ဒီလိုနဲ႕ တေန႕မွာေပါ႕ ..... ေကာင္ေလးစိတ္ဆိုးေနတာကုိ ေခ်ာ႕ဖို႕ ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးရံုးကိုလိုက္သြားခဲ႕တယ္ ....(ျပသနာတခုခုျဖစ္တိုင္း ေကာင္မေလးကမွန္သည္ျဖစ္ေစ၊မွားသည္ျဖစ္ေစ ေကာင္မေလးကပဲ အေလ်ာ႕ေပးတာ ေကာင္ေလး အလုပ္ထုတ္ခံရၿပီးကတည္းကပါ) အဲ႕ဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္ေလးနဲ႕ ေနာက္ေကာင္မေလး လက္ခ်င္းတြဲၿပီး ကားလမ္းကူးလာတာကုိ ျမင္လိုက္ရတယ္ .... သူၾကည္႕တတ္မယ္ဆိုရင္ အဲ႕ဒီအခ်ိန္မွာ ခံစားလိုက္ရတဲ႕ အံ႕ၾသမႈ႕၊ ၀မ္းနည္းမႈ႕၊ နာက်င္မႈ႕ ေတြ တစ္ျပိဳင္တည္းခံစားေနရတဲ႕ မ်က္ႏွာ အမူအရာနဲ႕ မ်က္ရည္ေတြျပည္႕ေနတဲ႕ မ်က္၀န္းတစ္စံု သူေသခ်ာျမင္လိုက္မွာပါ .... ဒါေပမယ္႕ ..... ဒါေပမယ္႕ေပါ႕ ..... သူက “နင္ရံုးမသြားဘူးလား၊ ငါတို႕ မနက္စာ ဆင္းစားတာ” ဆိုတဲ႕ စကားတစ္ခြန္းပဲေျပာၿပီး ေနာက္ေကာင္မေလးနဲ႕ ထြက္သြားခဲ႔တယ္ေလ ... အဲ႕ဒါ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ အခ်ိန္ေလာက္မွာေပါ႕ ......

သူတို႕ ခ်စ္သူသက္တမ္း ၃ ႏွစ္အၾကာမွာ ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးကုိ စတင္လမ္းခြဲစကားေျပာခဲ႕တယ္ .....အဲ႕ဒီအခ်ိန္ထိ ေကာင္ေလးက “ငါ နင္႕ကုိပဲခ်စ္တာပါ။ ေနာက္ေကာင္မေလးကုိ မခ်စ္ပါဘူး” တဲ႕ .....ေကာင္မေလး သူ႕ကုိလမ္းခြဲမယ္ေျပာေတာ႕ သူ အရမ္းအံ႕ၾသသြားတယ္ .... သူထင္ခဲ႕တာက သူဘာေတြပဲလုပ္ေနေန ေကာင္မေလးက သူ႕ကုိအၿမဲခ်စ္ေနမွာပဲလို႕ ထင္ထားခဲ႕တာကုိး(သူ႕ကုိယ္သူ အရမ္းအထင္ႀကီးမိတာေနမယ္ထင္ပါရဲ႕) ..... ေကာင္ေလးရဲ႕ စကားေတြက သူေပးခဲ႕တဲ႕ ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ အသားမာတက္သြားတဲ႕ ေကာင္မေလးရဲ႕ ႏွလံုးသားကုိ မလႈပ္ရွားေစႏိုင္ေတာ႕ဘူးေလ ..... ဒီလိုနဲ႕ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ေ၀းကြာခဲ႕ၾကတယ္ ......