" သဘာ၀အတုိငး္ပဲ "

ရတာမလို လိုတာမရတဲ႔ ေလာကႀကီးထဲ

ေတာ္ၾကာေန ႏွင္းဆီေတြကုိ ဖူးေစလိုက္

ေတာ္ၾကာေန စံပယ္ေတြကုိ ေ၀ေစလိုက္

ေတာ္ၾကာေန ခေရေတြကုိ ရနံ႔ ၾကြယ္ေစလိုက္နဲ႔

စိတ္ကူးနဲ႔ေတာ႔ ခဏခဏ ရူးဖူးတယ္။

"လက္ေတြ႔ဆိုတာ သိပ္သဘာ၀ဆန္တာပဲ ေမေမ" လို႔ ခပ္တိုးတိုး ညည္းမိတဲ႔ အခုိက္

ႏွင္းဆီေတြ မဖူးေတာ႔သလို၊ စံပယ္ေတြလဲ မေ၀ေတာ႔ဘူး။

ခေရရနံ႔ဆိုရင္ ေျပာကုိမေနနဲ႔ေတာ႔။

ဘ၀က ခါးတယ္လို႔ ေျပာရင္ေတာင္ ေလာင္းစရာ သကာက မရွိခဲ႔ဘူး။

ရိုးရိုးေလးပဲၾကည္႔၊ ေအးေအးေလးပဲေတြး

လြမ္းစရာရွိလြမ္းလိုက္ ခ်စ္စရာရွိခ်စ္လုိက္

မုန္းစရာရွိမုန္းလိုက္ေပါ႔

ဘယ္အရာကုိမွ လက္သိပ္ထိုး အတင္းမခိုင္းဘူး။

အရာရာတိုင္းက ေနတတ္ရင္ေတာ႔ ေက်နပ္စရာခ်ည္းပဲ။

"အဲ႔လိုေတြ သေဘာေပါက္လာေလ စြပ္စြဲခံရျခင္းေတြ မ်ားလာေလပဲ ေမေမရယ္"

လို႔ ထပ္ညည္းမိျပန္ေရာ။

ေဟာ ... စံပယ္ေတြ တစ္ဖူးစ ႏွစ္ဖူးစ ဖူးျပၾကတယ္။