" က်မရဲ႔ အိမ္အျပန္ "

အထီးက်န္ဖုိ႔ဆိုတာ
တကူးတက လုပ္ယူစရာမလိုေအာင္
ငါ႔အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကတိတ္ဆိတ္လြန္းတယ္ ...


၀ါက်င္႔က်င္႔မီးေရာင္ေအာက္က
၀ါေရာင္သန္းေနတဲ႔ လမ္း၀ါေလးေရ
ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးနဲ႔ ကမၻာကုိေလးေစတဲ႔ငါ
တစ္လွမ္းခ်င္း ခ်က္က် လက္က် ေလ်ာက္ေနတဲ႔အခိုက္
လမ္း၀ါေလးက တိတ္တဆိတ္ေနေပးေလ႔ရွိတယ္
ဓါတ္တုိင္ေလးေတြ ကလဲ ငုိက္ျမည္းလို႔ေပါ႔ ...
၀မ္းသာအားရ ႀကိဳဆိုတာဆိုလို႔ ၀ါ၊စိမ္း၊ နီေျပာင္းေနတဲ႔ မီးပြိဳင္႔ေလးပဲရွိတယ္။


တခ်က္ တခ်က္ လက္သြားတဲ႔ ကားမီးေရာင္ေတြေအာက္မွာ
အနည္းငယ္ထူတဲ႔ မ်က္ခံုးႏွစ္ခု စုကပ္ၿပီး မႈန္ကုပ္ကုပ္မ်က္ႏွာေပးကို ေတြ႔ရင္
အဲ႔ဒါ အထီးက်န္ အိမ္ျပန္ေနတဲ႔ လူသားတစ္ေယာက္ဆိုတာ
တခ်က္ေလာက္ သတိရေပးလိုက္ပါ .....