ကြ်န္မရဲ႔ ဒီပုိ႔စ္ေလးက ဖတ္သူေတြအဖို႔ မဂၤလာတစ္ပါးမဟုတ္တာေတာ႔ အေသအခ်ာပါပဲ … ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ နာေရးအေၾကာင္းေလးျဖစ္ေနလို႔ပါ …. ဘာရယ္မဟုတ္ ကြ်န္မေရးခ်င္စိတ္ေလးေပၚလာလို႔ ေရးမိပါတယ္ … ဖတ္ၿပီး စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္သြားမယ္႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ တင္ႀကိဳေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ …
ႏွစ္သစ္မွာပဲ သူငယ္ခ်င္းရဲ႔ ေမာင္ေလးနာေရးနဲ႔စတိုးခဲ႔တယ္ … ဆံုးသြားတာက သႀကၤန္အတက္ေန႔က …....
သၿဂၤ ိဳလ္တာက ဒီေန႔ေပါ႔ ….ဒီေန႔တေနကုန္ ကတ္စကပ္ နဲ႔ မန္ဒိုင္းမွာ အခ်ိန္ကုန္ခဲ႔တယ္ … ခႏၶာကိုယ္ကုိ ရန္ကုန္ျပန္ပို႔ဖုိ႔စီစဥ္ေပမယ္႔ ႏွစ္မကူးခင္ဆံုးၿပီး ႏွစ္ကူးၿပီးခ်ိန္မွာပုိ႔မွာမို႔ ျမန္မာျပည္ဘက္က လက္မခံပါဘူးတဲ႔ … ဒီေတာ႔ ဒီမွာပဲ သၿဂၤ ိဳလ္ဖုိ႔စီစဥ္ရပါတယ္ … ဒါေပမယ္႔ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာဆံုးၿပီး စနစ္တက် လူလိုသူလို နာေရးေလးျဖစ္ေျမာက္သြားတာေတာ႔ ကြ်န္မ၀မ္းသာမိပါတယ္ …
သူတို႔အလုပ္က လိုက္ပုိ႔သူေတြ Shuttle Bus ေလးစင္းစာရွိပါတယ္ … တစ္ေယာက္တစ္လက္နဲ႔ ၀ိုင္းကူညီလိုက္ၾကတာ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းဘာမွေတာင္သိပ္လုပ္လိုက္စရာမလုိခဲ႔ပါဘူး ….
သူ စကၤာပူေရာက္တာ ၆ လေက်ာ္ေလးပဲရွိပါေသးတယ္ … သူ႔အစ္မ (ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္း) က ကြ်န္မနဲ႔တစ္အိမ္တည္းေနသူပါ … သူမဆံုးခင္ သံုးရက္ေလာက္အလိုက ကြ်န္မတို႔အိမ္ကိုလာၿပီး ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ေနပါေသးတယ္ …. ပထမ ေလျဖတ္သြားလို႔တဲ႔ ေဆးရံုမွာတင္လိုက္ရတယ္လို႔ ဖုန္း၀င္ၿပီး မၾကာခင္မွာတင္ ဆံုးသြားၿပီးဆိုတဲ႔ဖုန္း၀င္လာတာပါ … ေနာက္ရင္ခြဲစစ္ၿပီးေတာ႔ သိရတာကေတာ႔ ႏွလံုးေသြးေၾကာပိတ္သြားတာတဲ႔ … ကြ်န္မစိတ္ထဲ “အိုး….. ျမန္လိုက္တာ ...အသက္မွ ၂၇၊ ၂၈ ေလးရွိေသးတယ္” ဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ ..…
ၿပီးေတာ႔ ျဖက္ကနဲ ကြ်န္မေမ႔ေနတဲ႔အရာေလးကို သတိရသြားပါတယ္ … လူတိုင္း တစ္ေန႔ေသရမယ္ဆိုတာကိုေတာ႔ သိၾကၿပီးသားပါ … ဒါေပမယ္႔ ကုိယ္နဲ႔အေ၀းႀကီးလိုပဲ စိတ္ထဲသိပ္မထားတတ္ၾကပါဘူး … ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈဆိုတာလဲ လုပ္မထားတတ္ၾကပါဘူး … ကြ်န္မေရာ … ကြ်န္မေသရင္ပါသြားမယ္႔အရာေတြ ဘာေတြ ဘယ္ေလာက္ထိလုပ္ထားသလဲလို႔ ျပန္ဆန္းစစ္မိပါတယ္ …. ေခါင္းထဲမွာလဲ ကဗ်ာေလးတစ္ပုိင္းတစ္စေပၚလာမိပါတယ္ …
ငါသည္ မုခ်ေသရမည္ …
အခ်ိန္ပုိင္းသာလိုေတာ႔သည္ …
အေသမဦးခင္ ဥာဏ္ဦးေအာင္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ပါမည္ …..
ဒီစီသွား တောလား - ၅
-
၂၀၂၄ မတ် ၂၅ တနင်္ဂနွေနေ့ နေ့လည်ဖက် ကျောက်တိုင်ဘေးနား World War II Memorial
ကိုဖြတ်ကျော်ပြီး Lincoln Memorial ဆီလမ်းလျှောက်ကြတယ်။ တနင်္ဂနွေနေ့ လည်းဖြစ်
ရာ...
1 day ago
Posts
13 Comments:
တစ္ေန႕ေတာ့ ကိုယ္လည္းၾကံဳမယ္ဆိုတာ
သိေတာ့ သိပါတယ္။
စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ မၾကယ္ျပာေရ။
ေသသူလည္း ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစလို႕
ျပဳခဲ့တဲ့ကုသိုလ္ေတြနဲ႔ အမွ်ေ၀ပါတယ္။
အေပၚက ကၽြန္ေတာ္ေရးတာပါ။ နာမည္မပါလို႕။
ဆိုးသြမ္း
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။
တစ္ေန႔ ကိုယ္တို႔တေတြလဲ ၾကံဳေတြ႔ရမယ္ဆိုတာ သိေပမဲ႔ ေမ႔ေလ်ာ့ေနၾကတယ္ေနာ္။ ေသျခင္းဆိုတာ ေနရာအခ်ိန္ခါမေရြး ေရာက္ရွိေခၚေဆာင္ သြားတတ္ၾကတယ္ေနာ္။
ေသဆံုးသူ ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ရွင့္။
ေၾကာက္လန္ ့စရာပါပဲ မၾကယ္ျပာရယ္...
မသာတစ္ေခါက္ ေက်ာင္းဆယ္ေခါက္လို ့လဲ အဆိုရွိတယ္မဟုတ္လား...
ႏွစ္သစ္မွာ တရားရစရာ တစ္ခု မွ်ေဝေပးတယ္ဆိုေတာ့ မဂၤလာတစ္ခုပဲေပါ့ဗ်ာ...
ခင္မင္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ နဲ ့ရပ္ေ၀းမွာ ဆံုးပါးတယ္ ဆိုေတာ့ မႀကယ္ၿပာ မေၿပာနဲ ့အစ္မလည္း စိတ္မေကာင္းပါဘူး။
ကုသိုလ္ေကာင္းမူ ့လုပ္ၿပီး အမွ် အတန္းေ၀ေပး ရမွာေပါ့ ညီမရယ္။
ဝိညာဥ္ ထင္လင္း ၊ ျဖစ္တည္ျခင္းကား
ေသျခင္းေနာက္ဆံုး ၊ ရွိေခ်၏ .....
ေတြ႔ဆံုေပါင္းသင္း ၊ ခ်စ္ခင္ျခင္းကား
ေကြကြင္းေနာက္ ဆံုး ၊ ရွိေခ်၏ ............. တဲ႔
မၾကယ္ျပာေရ.
27 28 ဆုိတာ ဒီလုိေရာဂါေတြ မရွိတတ္ေသးဘူး ထင္ေနတာေနာ္..
ေၾကာက္စရာ တရားစရာပဲ..
အမေရ
တရားရစရာပါပဲ မေသခင္ေလးမွာ ကုသုိလ္ေတြလုပ္
စိတ္ေကာင္းေကာင္းထားရင္းနဲ ့ပဲ ရင္ဆုိင္ၾကတာေပါ့
စိတ္မေကာင္းစြာဖတ္သြားတယ္ ညီမေရ၊ ကိုလဲ ဒီလမ္းသြားရမယ္ဆိုတာ သိထားေပမဲ့ ေမ့ေနမိတာ တကယ္ပါ၊ အမ ေမာင္ေလးဆို လဲ ခုထိ ႐ွိတယ္လို႔ဘဲ ထင္ေနမိတုန္းေလ
႔ပို႔ေလးဖတ္ျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္
ေနာက္ျပီးေတာ့လည္း သတိတရားေလးတခုရလာတယ္
ပို႔စ္ေခါင္းစဥ္ေလးေပါ့ မေသခင္ေလးမွာ.....
ဒီလိုပါပဲ ၾကံဳရဖူးပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ခင္ရတဲ့ မိတ္ေဆၢတစ္ေယာက္၊ေန႔ျမင္ညေပ်ာက္၊စကၠန္႔ပိုင္းေလးပါပဲ။
စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ခင္ဗ်ာ။ဒါေတၢဟာ အမွန္တရားေတၢပါ။အားလံုးအတၢက္ .....
လင္းၾကယ္ျဖဴ
စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲဗ်ာ ။ အေသမဦးခင္ ဥာဏ္ဦးေအာင္ ၾကိဳးစားမွ ............
အား... အခုတေလာ နာေရးသတင္းေတြပဲ ႀကံဳေနရတယ္။ ကုိယ္နဲ႔သိပ္မရင္းႏွီးတဲ႔ လူေတြျဖစ္ေပမယ္႔ မၾကယ္ျပာေတြးသလို ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတြးမိတယ္။
ဘာမွကုိ မလုပ္ရေသးဘူး၊ မေသခင္ေလးမွာ လုပ္သြားခ်င္တာေလးေတြေရာ....
ဘာသာေရးေရာ....
ဟူး!!!!
Post a Comment