Sunday, November 30, 2008

လက္ထဲမွဖန္ခြက္ကုိလႊတ္ခ်လိုက္ပါ



လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ ကုိုယ္႕ပတ္၀န္းက်င္၊ ကုိယ္႕အလုပ္နဲ႕ ပတ္သတ္လို႕ စိတ္ဖိစီးမႈ႕ေတြ အနည္းႏွင္႕အမ်ားရွိတတ္ၾကပါတယ္။ အဲ႕ဒီစိတ္ဖိစီးမႈ႕ေတြကုိ မေျဖေလ်ာ႕တတ္ရင္ စိတ္က်န္းမာေရးေရာ၊ ရုပ္က်န္းမာေရးပါထိခိုက္ႏိုင္သလို ကုိယ္႕ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တဲ႕စြမ္းရည္ေတြလဲ ေလ်ာ႕က်သြားတတ္ပါတယ္။ အဲ႕လုိမထိခိုက္ေအာင္၊ စိတ္သက္သာေအာင္ဘယ္လိုေနရမယ္ဆိုတာကုိေရးထားတဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ကြ်န္မဖတ္ခဲ႕ဖူးပါတယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းေလးကုိ သိတဲ႕သူေတြလဲရွိႏုိင္သလို၊ မသိတဲ႕သူေတြလဲရွိႏုိင္ပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ သူငယ္ခ်င္းေတြျပန္ဖတ္ျဖစ္လို႕ စိတ္အနည္းငယ္သက္သာေအာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ပဲ ကြ်န္မေက်နပ္ပါတယ္။ ဒီီဇာတ္လမ္းေလးကုိ သင္႕သလိုဘာသာျပန္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ မွ်ေ၀ပါရေစရွင္။

ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ႕ ဒီလိုပါ ……

ပေရာ္ဖက္ဆာတစ္ေယာက္ဟာ ေရအနည္းငယ္ထည္႕ထားတဲ႕ ဖန္ခြက္ေလးကုိ ကုိင္ၿပီး သူ႕အတန္းကုိ စတင္ဖုိ႕၀င္လာပါတယ္ .... ေနာက္ေတာ႕သူဟာ ေက်ာင္းသားေတြအားလံုးျမင္သာေလာက္ေအာင္ ဖန္ခြက္ေလးကို ကုိင္ေျမွာက္ၿပီး
“ ဒီဖန္ခြက္ဘယ္ေလာက္ေလးမယ္ထင္သလဲ” လို႕ေက်ာင္းသားေတြကို ေမးလိုက္ပါတယ္။

“၅၀ ဂရမ္” “၁၀၀ ဂရမ္” “၁၂၅ ဂရမ္” စသျဖင္႕ေက်ာင္းသားေတြက ေျဖဆိုၾကပါတယ္။

ဒီအခါမွာ ပေရာ္ဖက္ဆာက “ဆရာခ်ိန္မၾကည္႕ပဲနဲ႕ ဒီဖန္ခြက္ဘယ္ေလာက္ေလးသလဲ အတိအက်မသိပါဘူး” တဲ႕
“ဒါေပမယ္႕ ဒီဖန္ခြက္ေလးကုိ ဒီလိုကိုင္ေျမွာက္ၿပီး မိနစ္အနည္းငယ္ေနရင္ ဘာျဖစ္မလဲလို႕ ေမးခ်င္တာပါ” လို႕ဆိုသတဲ႕။

ဒီေတာ႕ ေက်ာင္းသားေတြက “ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး” လို႕ျပန္ေျဖၾကပါတယ္။

ပေရာဖက္ဆာက “ေကာင္းပါၿပီ ဒီလိုဆိုရင္ တစ္နာရီေလာက္ၾကာေအာင္ ဒီလိုဆက္ကုိင္ထားမယ္ဆိုရင္ေရာ” လို႕ေမးျပန္သတဲ႕။

ဒီတခါမွာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က “ဆရာ႕ လက္ေမာင္းေတြေညာင္းလာမွာေပါ႕” လို႕ေျဖလိုက္ပါတယ္။

“တပည္႕ေျပာတာမွန္ပါတယ္ ။ တကယ္လို႕ ဒီဖန္ခြက္ကုိ တေနကုန္သာ ကုိင္ေျမွာက္ထားမယ္ဆိုရင္ေရာ” လို႕ထပ္ေမးျပန္ေရာ …

ဒီတခါမွာလည္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က “ဆရာ႕လက္ေမာင္းေၾကာေတြဆိုင္းလာသလိုျဖစ္လာမယ္၊ ၾကြက္သားေတြလဲနာလာမယ္၊ ေလေတာင္ျဖတ္သလိုျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ …ေဆးရံုေတာ႕သြားရမွာေသခ်ာသေလာက္ပဲ” လို႕ေျဖလိုက္ပါတယ္။

ဒီအခါပေရာ္ဖက္ဆာက “မင္းေျဖတာ သိပ္ေကာင္းတဲ႕အေျဖပါ။ ဆရာတို႕ ဒီလိုတေနကုန္ဖန္ခြက္ကိုကုိင္ေျမွာက္ထားတဲ႕အခ်ိန္မွာ ဖန္ခြက္ရဲ႕အေလးခ်ိန္ကေျပာင္းလဲသြားသလား” လို႕ထပ္ေမးလိုက္ျပန္ပါတယ္။

ေက်ာင္းသားအားလံုးက “ေျပာင္းလဲမသြားပါဘူး” လို႕ေျဖလိုက္ၾကပါတယ္။

ဒီေတာ႕ ပေရာ္ဖက္ဆာက “ ဒါဆို ဘာလို႕ လက္ေမာင္းေတြေအာင္႕လာၿပီး ၾကြက္သားေတြနာလာရသလဲ” တဲ႕ ….

ၿပီးေတာ႕ ထပ္ေမးျပန္ပါတယ္ “ဒီနာက်င္မႈ႕က လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ငါတို႕ေတြဘာလုပ္သင္႕သလဲ” တဲ႕။

ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က “ဖန္ခြက္ကုိလႊတ္ခ်လိုက္ပါ” တဲ႕။

ဒီအခါ ပေရာ္ဖက္ဆာက “အတိအက်ပါပဲ” လို႕ေျပာၿပီးဆက္ေျပာပါတယ္။

“ဘ၀ရဲ႕ ျပႆနာေတြဒီလိုပါပဲ။ မင္းတို႕ရဲ႕ေခါင္းထဲခဏေလးသာ ထည္႕ထားမယ္ဆိုရင္ သိပ္ျပႆနာ မရွိပါဘူး။ တကယ္လို႕ ခပ္ၾကာၾကာေလးေတြးမယ္ဆိုရင္ေတာ႕ စၿပီးေတာ႕ နာက်င္လာပါၿပီ။ ဒီထက္ပုိၿပီး ၾကာၾကာေလး ဆက္ေတြးေတာ႕မယ္ဆိုရင္ ေလျဖတ္ခ်င္သလိုလိုျဖစ္လာပါလိမ္႕မယ္။ မင္းတို႕ဘာဆို ဘာမွထပ္မလုပ္ႏုိင္ေတာ႕ပါဘူး။”

“မင္းတို႕ဘ၀မွာအေရးႀကီးတဲ႕ ျပႆနာေတြ၊ စိန္ေခၚမႈ႕ေတြနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး စဥ္းစားဖို႕အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ မင္းတို႕ေတြေန႕တိုင္း မအိပ္ခင္အခ်ိန္ေရာက္ရင္ အားလံုးကုိ လႊတ္ခ်လိုက္ဖို႕က ပိုအေရးႀကီးပါတယ္”
“ဒီလိုလုပ္မယ္ဆိုရင္ မင္းတို႕ရဲ႕ စိတ္ဖိစီးမႈ႕ေတြသက္သာမယ္။”
“မနက္မိုးလင္းလို႕ အိပ္ယာႏုိးတဲ႕အခ်ိန္မွာ ၾကည္လင္၊ လန္းဆန္းေနမယ္။ ေနာက္ထပ္ႀကံဳလာမယ္႕ စိန္ေခၚမႈ႕အသစ္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္ပါလိမ္႕မယ္” တဲ႕။

သူငယ္ခ်င္းတို႕ေရ ဒီေန႕အလုပ္ကျပန္ခ်ိန္ေရာက္လာခဲ႕ရင္ ဖန္ခြက္ေလးကုိ လႊတ္ခ်ဖို႕ မေမ႕ၾကနဲ႕ေနာ္ ။

2 Comments:

Welcome said...

ႏွစ္သက္စြာနဲ႔ ဖတ္သြားပါတယ္။ ေပးခ်င္တဲ့ message ကုိ ယူသြားပါတယ္။ ေ၀မွ်ေပးတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးပါ။

http://winzaw-mdy.blogspot.com

ဆိုးသြမ္း said...

ဟုတ္တယ္။ ဖန္ခြက္ကို လႊတ္ခ်ရမယ္။
အခုေတာ့သိျပီ။

ကၽြန္ေတာ္က ၾကည္ျပာေရာင္နဂၢတစ္မ်ားထဲကလို မၾကည္ျပာလို႕ တမင္ေခၚတာပါ။ ေနာက္တာ း)