Saturday, April 18, 2009

မေသခင္ေလးမွာ ...

ကြ်န္မရဲ႔ ဒီပုိ႔စ္ေလးက ဖတ္သူေတြအဖို႔ မဂၤလာတစ္ပါးမဟုတ္တာေတာ႔ အေသအခ်ာပါပဲ … ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ နာေရးအေၾကာင္းေလးျဖစ္ေနလို႔ပါ …. ဘာရယ္မဟုတ္ ကြ်န္မေရးခ်င္စိတ္ေလးေပၚလာလို႔ ေရးမိပါတယ္ … ဖတ္ၿပီး စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္သြားမယ္႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ တင္ႀကိဳေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ …

ႏွစ္သစ္မွာပဲ သူငယ္ခ်င္းရဲ႔ ေမာင္ေလးနာေရးနဲ႔စတိုးခဲ႔တယ္ … ဆံုးသြားတာက သႀကၤန္အတက္ေန႔က …....
သၿဂၤ ိဳလ္တာက ဒီေန႔ေပါ႔ ….ဒီေန႔တေနကုန္ ကတ္စကပ္ နဲ႔ မန္ဒိုင္းမွာ အခ်ိန္ကုန္ခဲ႔တယ္ … ခႏၶာကိုယ္ကုိ ရန္ကုန္ျပန္ပို႔ဖုိ႔စီစဥ္ေပမယ္႔ ႏွစ္မကူးခင္ဆံုးၿပီး ႏွစ္ကူးၿပီးခ်ိန္မွာပုိ႔မွာမို႔ ျမန္မာျပည္ဘက္က လက္မခံပါဘူးတဲ႔ … ဒီေတာ႔ ဒီမွာပဲ သၿဂၤ ိဳလ္ဖုိ႔စီစဥ္ရပါတယ္ … ဒါေပမယ္႔ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာဆံုးၿပီး စနစ္တက် လူလိုသူလို နာေရးေလးျဖစ္ေျမာက္သြားတာေတာ႔ ကြ်န္မ၀မ္းသာမိပါတယ္ …
သူတို႔အလုပ္က လိုက္ပုိ႔သူေတြ Shuttle Bus ေလးစင္းစာရွိပါတယ္ … တစ္ေယာက္တစ္လက္နဲ႔ ၀ိုင္းကူညီလိုက္ၾကတာ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းဘာမွေတာင္သိပ္လုပ္လိုက္စရာမလုိခဲ႔ပါဘူး ….

သူ စကၤာပူေရာက္တာ ၆ လေက်ာ္ေလးပဲရွိပါေသးတယ္ … သူ႔အစ္မ (ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္း) က ကြ်န္မနဲ႔တစ္အိမ္တည္းေနသူပါ … သူမဆံုးခင္ သံုးရက္ေလာက္အလိုက ကြ်န္မတို႔အိမ္ကိုလာၿပီး ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ေနပါေသးတယ္ …. ပထမ ေလျဖတ္သြားလို႔တဲ႔ ေဆးရံုမွာတင္လိုက္ရတယ္လို႔ ဖုန္း၀င္ၿပီး မၾကာခင္မွာတင္ ဆံုးသြားၿပီးဆိုတဲ႔ဖုန္း၀င္လာတာပါ … ေနာက္ရင္ခြဲစစ္ၿပီးေတာ႔ သိရတာကေတာ႔ ႏွလံုးေသြးေၾကာပိတ္သြားတာတဲ႔ … ကြ်န္မစိတ္ထဲ “အိုး….. ျမန္လိုက္တာ ...အသက္မွ ၂၇၊ ၂၈ ေလးရွိေသးတယ္” ဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ ..…

ၿပီးေတာ႔ ျဖက္ကနဲ ကြ်န္မေမ႔ေနတဲ႔အရာေလးကို သတိရသြားပါတယ္ … လူတိုင္း တစ္ေန႔ေသရမယ္ဆိုတာကိုေတာ႔ သိၾကၿပီးသားပါ … ဒါေပမယ္႔ ကုိယ္နဲ႔အေ၀းႀကီးလိုပဲ စိတ္ထဲသိပ္မထားတတ္ၾကပါဘူး … ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈဆိုတာလဲ လုပ္မထားတတ္ၾကပါဘူး … ကြ်န္မေရာ … ကြ်န္မေသရင္ပါသြားမယ္႔အရာေတြ ဘာေတြ ဘယ္ေလာက္ထိလုပ္ထားသလဲလို႔ ျပန္ဆန္းစစ္မိပါတယ္ …. ေခါင္းထဲမွာလဲ ကဗ်ာေလးတစ္ပုိင္းတစ္စေပၚလာမိပါတယ္ …

ငါသည္ မုခ်ေသရမည္ …
အခ်ိန္ပုိင္းသာလိုေတာ႔သည္ …
အေသမဦးခင္ ဥာဏ္ဦးေအာင္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ပါမည္ …..

Saturday, April 4, 2009

ေနခဲ႔ေတာ႔ေနရာေဟာင္းေရ

မနက္ျဖန္ကြ်န္မအလုပ္ဆင္းရမယ္႔ေနာက္ဆံုးေန႔ …. ေနာက္ထပ္အလုပ္သစ္တစ္ခုကလဲ အဆင္သင္႔မျဖစ္ေသးဘူး … ဆက္ေနဖို႔ရာလဲမေသခ်ာဘူး …. ဘာမွလဲေရေရရာရာမရွိဘူး .. ဒါေပမယ္႔ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႔ မနက္ျဖန္က်ရင္ ေနရာေဟာင္းကို ကြ်န္မလက္ျပႏႈတ္ဆက္ရမယ္ ….
အဲ႔ဒီေနရာေဟာင္းေလးမွာ ရန္ကုန္မွာကတည္းက (၅)ႏွစ္မက လက္တြဲၿပီး အလုပ္လုပ္ဖူးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕ရွိတယ္ ..
ကြ်န္မတရားစခန္း၀င္ျဖစ္ေအာင္တိုက္တြန္းဖူးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းရွိတယ္ …
ကြ်န္မရဲ႔ေဒါသေတြေျပေလ်ာ႔သြားေအာင္ လုပ္ေပးဖူးတဲ႔သူငယ္ခ်င္းရွိတယ္ …
ကြ်န္မစိတ္ညစ္လို႔တိုင္ပင္တိုင္း အႀကံေကာင္းေပးတတ္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္ …
ကြ်န္မကုိ စာနာ နားလည္ေပးတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္ …
ကြ်န္မရဲ႔အားနည္းခ်က္ေတြကုိ ေထာက္ျပေပးတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္ …
ကြ်န္မလဲက်တိုင္း ထူမတ္ေပးတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္ ….
ေနရာေဟာင္းေလးကို ႏႈတ္မဆက္ခ်င္ေပမယ္႔လည္း ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႔ ႏႈတ္ဆက္ရေတာ႔မယ္ …

Wednesday, April 1, 2009

ေလာကဓံေရ …



ေလာကဓံေရ …..
ကႀကိဳးကကြက္ေတြဆန္းပံုမ်ား
သက္ေမာေတြရိႈက္ ပင္႔သက္ေတြလိႈက္ေနတာေတာင္
တီးကြက္ကမခ်ႏိုင္ေသးဘူးရယ္ …

ေလာကဓံေရ ……
စည္းခ်က္က်က် ယိမ္းယိုင္
ကုိယ္႔ကကြက္ကုိယ္ အႏိုင္ႏိုင္ထိန္းရင္း
ဇာတ္ဆရာအလိုက် ကေနရတဲ႔ဘ၀မွာ
ဘယ္သူ႔ ဘယ္သူမွ မျပစ္မတင္သာဘူးေလ …

ေလာကဓံေရ ….
ဘ၀ဆိုတာတိုက္ပြဲတဲ႔ ႏႊဲလာတဲ႔ပြဲေတြလည္းမ်ားေတာ႔
ကုိယ္႔ေျခေပၚခုိင္ခိုင္ရပ္ႏိုင္ဘို႔
တခါတေလ ဓါးလြတ္ကုိလဲေျမမွာေထာက္မိတာေပါ႔ ….

ေလာကဓံေရ ……
မေကာင္းဆံုးေတြထဲက အေကာင္းဆံုးကုိေရြးထုတ္
အပူရုပ္ကုိ ဟန္မလုပ္ႏိုင္ေပမယ္႔
လမ္းဆံုးရင္ေတာ႔ ရြာေတြ႔မေပါ႕ဆိုတဲ႔စိတ္နဲ႔
ေလွ်ာက္လက္စ ေျခလွမ္းေတြကေတာ႔ေရြ႕ၿမဲ ေရြ႕ဆဲ ……

မွတ္ခ်က္။ ။ပံုေလးကုိ ဒီက (http://www.urban75.org)ယူပါတယ္ ...